در اعماق بدن در مقیاس سلولی، بدن فعالیت‌های مداومی انجام می‌دهد تا فرد را زنده نگه دارد. از جمله این فرآیندها می‌توان به گردش سلول‌ها اشاره کرد. در این فرآیند سلول‌های جدید جایگزین می‌شود تا سلول‌های دیگر از بین بروند.

یک محاسبه جدید نشان می‌دهد که این روند چقدر فشرده است. طبق گفته‌های زیست‌شناسانی از جمله ران سندر (Ron Sender) و ران میلو (Ron Milo) از موسسه علوم Weizmann در اسرائیل، بدن شما روزانه حدود 330 میلیارد سلول را جایگزین می‌کند. بدن فرد با این سرعت می‌تواند در هر ثانیه بیش از 3.8 میلیون سلول جدید درست کند. بیشتر این سلول‌ها، سلول‌های خونی هستند و به دنبال آن‌ها نیز سلول‌هایی که در روده وجود دارند، بیش از همه تولید می‌شوند. این اعداد می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا بهتر عملکرد بدن انسان و نقش گردش سلول در سلامتی و بیماری را درک کند. در ادامه این مطلب با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

یک افسانه مرسوم وجود دارد این است که بدن شما هر هفت سال به طور کامل تمام سلول‌های خود را بازسازی می‌کند. واقعیت بسیار پیچیده‌تر از این حرف‌ها است. برخی از سلول‌ها فقط چند روز زنده می‌مانند، این در حالی است که برخی دیگر مانند نورون‌های مخچه و لیپیدها در لنزهای چشم شما فقط با طول عمر میزبان (شما) محدود می‌شوند.

با این حال، در حالی که دانشمندان قبلا تخمین زده‌اند که تعداد سلول‌های بدن، نوع آنها و طول عمر آنها را نیز برآورد کرده‌اند، اما برای سرشماری میزان گردش سلولی، کار بسیار اندکی انجام شده است. این همان کاری است که ران سندر و ران میلو اکنون انجام داده‌اند. آنها در مقاله خود اینچنین نوشتند:

در اینجا می‌توانیم کمبود اطلاعات راجع به گردش سلولی بدن انسان را با بررسی تغییرات طول عمر به نمایش درآمده توسط انواع مختلف سلول و کم کردن میزان گردش سلولی از نظر جرم و تعداد را بررسی کنیم.

آنها محاسبات خود را بر اساس یک فرد مرجع استاندارد انجام دادند: یک مرد سالم در سنین 20 تا 30 سال، وزن 70 کیلوگرم (154 پوند) و 170 سانتی‌متر (5 فوت 7 اینچ) قد. سپس، برای تخمین میزان گردش سلول، هر نوع سلول را که بیش از 0.1 درصد از کل جمعیت سلول را تشکیل می‌دهد، حساب کردند. طول عمر سلول‌ها از یک مطالعه دیگر جمع‌آوری شده است و با استفاده از کارهایی نیز اندازه‌گیری مستقیم طول عمر سلول‌های انسانی انجام شده است. سپس آنها توده سلولی کلی را برای هر نوع، بر اساس متوسط ​​توده سلول، بدست آوردند.

براساس این اطلاعات، آن‌ها محاسبه کردند که یک فرد استاندارد دارای نرخ گردش سلول در حدود 80 گرم (2.8 اونس) در روز یا 330 میلیارد سلول است.

از این تعداد گردش، 86 درصد سلول‌های خونی، شامل بیشتر سلول‌های قرمز (گلبول‌های قرمز، فراوان‌ترین نوع سلول در بدن) و نوتروفیل‌ها (فراوان‌ترین نوع گلبول های سفید) است. 12 درصد دیگر سلول‌های اپیتلیال دستگاه گوارش، با مقادیر اندک سلول‌های پوستی (1/1 درصد)، سلول‌های اندوتلیال که رگ‌های خونی را پوشانده و سلول‌های ریه (هر یک 1/0 درصد) هستند.

اگرچه سلول‌های خونی از نظر تعداد سلول‌های جداگانه بیشترین گردش سلول را تشکیل می‌دهند، اما از نظر جرم این یک داستان متفاوت است. فقط 48.6 درصد از توده سلول‌های خونی از انواع مختلف است. سلول‌های دستگاه گوارش 41 درصد دیگر را تشکیل می‌دهند. سلول‌های پوستی 4 درصد را تشکیل می‌دهند، در حالیکه سلول‌های چربی که به سختی در تعداد سلول‌ها ثبت شده‌اند، از نظر جرمی 4 درصد دیگر را تشکیل می‌دهند.

شاید از خود بپرسید که برای سلول‌های مرده چه اتفاقی می‌افتد، باید بگوییم که این سلول‌ها در سلول‌های پوستی و گوارشی از بین می‌روند، و گاهی اوقات توسط انگل‌ها لخته می‌شوند یا توسط بدن تجزیه می‌شوند و سپس نیز تا حدی بازیافت می‌شوند. پس هدر نمی‌روند.

توجه به این نکته مهم است که این ارقام بسته به عواملی مانند سن، سلامتی، اندازه و جنسیت، از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود. اما این کار یک خط مبنا را فراهم می‌کند که از آن می‌توانیم نحوه عملکرد سلول در بدن انسان را بهتر درک کنیم. محققان در مقاله خود نوشتند:

سوالات زیادی پیرامون موضوع تجدید ارگانیسم در سلامت و بیماری وجود دارد که ممکن است با تجزیه و تحلیل ما پاسخ آن داده شود. به عنوان مثال، گردش سلول‌های تومور چگونه با گردش کلی سلول در بدن بیمار مقایسه می‌شود؟ میزان انرژی و بیوسنتز رشد تومور چقدر است و آیا این امر به طور مستقیم بر تخصیص منابع تأثیر می‌گذارد؟

این‌ها همه سوالات مهم در این حوزه هستند. همچنین، اکنون کم و بیش می‌دانید که چه مقدار از بافت بدنتان هر روز ایجاد می‌شود. بدن ما در هر ثانیه 3.8 میلیون سلول می‌سازد. اگر کمی فکر کنیم به ویژگی‌های شگفت‌انگیز بدن انسان پی می‌بریم.

نوشته بدن انسان‌ها در هر ثانیه 3.8 میلیون سلول درست می‌کند! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

شواهدی که اخیرا منتشر شده است مبنی بر این است که برخی از انواع ویروس کرونا می‌توانند پاسخ‌های ایمنی ناشی از واکسن‌ها و عفونت‌های قبلی را بی‌اثر کنند. محققان در تلاشند تا مطالعات آزمایشگاهی منتشر شده در این هفته را که نگرانی در مورد برخی از انواع جدید جهش‌ها را بررسی کرده است، درک کنند. در ادامه این مطلب با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

دانیل آلتمن (Daniel Altmann)، ایمونولوژیست در کالج امپریال لندن گفته است:

برخی از داده‌هایی که در 48 ساعت گذشته منتشر شده است، واقعا خوفناک است.

او نگران است که برخی از نتایج می‌تواند منجر به کاهش اثر بخشی واکسن‌های COVID-19 شود. آلتمن و سایر دانشمندان تأکید بر خطر این نوع جهش‌ها می‌کنند اما اطلاعات زیادی اکنون در دسترس نیست. مطالعات (بررسی خون تعدادی از افرادی که از COVID-19 بهبود یافته‌اند یا واکسن دریافت کرده‌اند) فقط توانایی آنتی بادی‌های آنها را در خنثی کردن انواع مختلف در آزمایش‌های آزمایشگاهی را نشان می‌دهد.

به این مطلب نیز توجه کنید: یک بیماری جدید و همه‌گیر جهانی در حال گسترش است!

همچنین مطالعات نشان نداده است که آیا تغییر در فعالیت آنتی‌‌بادی تفاوتی در اثربخشی واکسن در دنیای واقعی یا احتمال عفونت مجدد دارد یا خیر! پاول بیاناسز (Paul Bieniasz) ویروس‌شناس از دانشگاه راکفلر در شهر نیویورک که یکی از تحقیقات را هدایت می‌کرد، گفته است:

آیا این تغییرات مهم خواهد بود؟ من به شخصه اطلاعی ندارم.

گسترش سریع

بیشتر نگرانی‌ها به خاطر نوع جدید ویروسی است که محققان در اواخر سال 2020 در آفریقای جنوبی شناسایی کردند. تیمی به سرپرستی تولیو د اولیویرا (Tulio de Oliveira)، یک متخصص بیوانفورماتیک در دانشگاه کوازولو-ناتال در دوربان، آفریقای جنوبی، این نوع ویروس را به نام 501Y.V2 مرتبط می‌کند، به یک اپیدمی سریع در استان کیپ شرقی که از آن زمان در آفریقای جنوبی و به سایر کشورها گسترش یافته بود. این نوع جهش‌های زیادی را در پروتئین سنبله ویروس کرونا ایجاد می‌کند، که به ویروس اجازه می‌دهد سلول‌های میزبان از جمله برخی تغییرات مربوط به ضعف فعالیت آنتی‌بادی علیه ویروس را شناسایی و آلوده کند.

استان کیپ شرقی توسط اولین موج COVID-19 آفریقای جنوبی بسیار مورد تهدید قرارا گرفته بود و محققان فکر کردند که آیا گسترش سریع 501Y.V2 را می‌توان تا حدی با توانایی آن برای جلوگیری از پاسخ‌های ایمنی که قبلاً ایجاد شده توضیح داد یا خیر.

برای بررسی این موضوع، د اولیویرا، الکس سیگال، ویروس شناس در انستیتوی تحقیقات بهداشتی آفریقا در دوربان و سایر همکاران وی ویروس 501Y.V2 را از افراد آلوده به این نوع جدا کردند. آنها سپس نمونه‌های متفاوتی را در برابر سرم (بخشی از خون حاوی آنتی بادی) از شش نفری که از COVID-19 بهبود یافته بودند، آزمایش کردند. این سرم بهبودی متمایل به آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده یا مسدود کننده ویروس است که می‌توانند از عفونت جلوگیری کنند. محققان دریافتند که سرم بهبودی در خنثی‌سازی 501Y.V2 بسیار بدتر از خنثی کردن انواع مختلفی است که زودتر در همه گیر منتشر شده بودند. دی اولیویرا می‌گوید که پلاسمای برخی از افراد در مقایسه با 501Y.V2 عملکرد بهتری نسبت به دیگران دارند، اما در همه موارد، قدرت خنثی سازی بسیار ضعیف شده است و این بسیار نگران‌کننده است.

در یک مطالعه جداگانه، تیمی به سرپرستی ویروس‌شناس پنی مور (Penny Moore) در انستیتوی ملی بیماری‌های واگیر و دانشگاه ویتواترزراند در ژوهانسبورگ، آفریقای جنوبی ، اثرات سرم نقاهت را روی ترکیبات مختلف جهش‌های سنبله‌ای که در 501Y.V2 یافت شد، بررسی کردند. آنها این کار را با استفاده از ویروس شبیه آن انجام دادند؛ نوعی ویرایش ویروس ایدز که سلول‌ها را با استفاده از پروتئین سنبله ویروس کرونا آلوده می‌کند.

این آزمایش‌ها نشان داد که 501Y.V2 شامل جهش‌هایی است که اثرات آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده را که دو ناحیه اصلی سنبله را تشخیص می‌دهند، بی‌اثر می‌کند: حوزه‌های اتصال گیرنده و انتهای ناحیه .N  به گفته تیم مور، این ویروس‌ها با نوع کامل جهش 501Y.V2 از 21 نفر از 44 شرکت کننده کاملاً در برابر سرم بهبودی مقاوم بودند و تا حدی نیز در برابر اکثریت سرم افراد از خود مقاومت نشان دادند.

دی اولیویرا گفته است که اکنون اثبات چندین عفونت مجدد با 501Y.V2 در آفریقای جنوبی وجود دارد. به نظر می‌رسد که توانایی انتشار این نوع ویروس در مکان‌هایی که توسط امواج قبلی COVID-19 به سختی آسیب دیده‌اند، تا حدی توسط ظرفیت آن برای بی‌اثر کردن پاسخ‌های ایمنی تاثیرگذار است.

پاول بیاناسز با اشاره به اینکه انواع شناسایی شده در برزیل و انگلستان دارای جهش‌های مشابه‌ای هستند، گفته است:

برای این چیزی که اکنون در حال اتفاق افتادن است، تقریباً چاره‌ای وجود ندارد.

تأثیرات بر مصونیت

هر دو تیم آفریقای جنوبی به زودی نوع 501Y.V2 را با سرم افرادی که در آزمایشات واکسن COVID-19 شرکت کرده‌اند آزمایش می‌کنند. مطالعات مشابهی نیز در آزمایشگاه‌های سراسر جهان در حال حاضر در حال انجام است. یک تیم با همکاری پاول بیاناسز دریافتند که جهش در حوزه اتصال گیرنده 501Y.V2 باعث کاهش متوسط ​​قدرت آنتی بادی از افرادی می‌شود که واکسن mRNA های شرکت دارویی فایزر یا مدرنا را دریافت کرده‌اند. مور گفته است که این یافته مسلما درست است. اما آزمایش نتایج جهش‌های دیگر در 501Y.V2 مهم خواهد بود.

والکر سیل (Volker Thiel)، ویروس‌شناس RNA در دانشگاه برن در سوئیس گفته است که آیا این‌ عوامل ممکن است از اثر بخشی واکسن‌ها بکاهند یا خیر، هنوز مشخص نیست. اکثر واکسن‌های COVID-19 سطح بالایی از آنتی بادی را که مناطق مختلف پروتئین سنبله را هدف قرار می‌دهند، بدست می‌آورند؛ بنابراین برخی از مولکول‌ها احتمالاً قادر به جلوگیری از انواع ویروس هستند. سایر اجزای پاسخ ایمنی، مانند سلول‌های T، ممکن است تحت تأثیر 501Y.V2 قرار نگیرند. تایل گفته است:

اگرچه این واکسن‌ها فقط ژن سنبله را هدف قرار می‌دهند، اما با این وجود باید یک پاسخ ایمنی متنوعی داشته باشند تا بتوان این انواع جدید را تحت پوشش قرار داد؛ اما مطالعات تجربی همچنان باید انجام شود.

داده‌های حاصل از آزمایشات کارآیی مداوم و استفاده از واکسن ملی باید بتواند اثرات مختلف این‌ها را کشف کند. چندین واکسن هنوز در آفریقای جنوبی آزمایش می‌شوند و محققان هرگونه افت توانایی آنها در جلوگیری از COVID-19 را که با افزایش 501Y.V2 مرتبط است، مشاهده خواهند کرد.

ماریون کوپمنز (Marion Koopmans)، یک ویروس‌شناس در مرکز پزشکی اراسموس در روتردام، هلند، گفته است:

یک پاسخ آنتی‌بادی به انواع مانند 501Y.V2 ممکن است در عمل چندان مشکل‌ساز نباشد. می‌توان تغییراتی را در آزمایشگاه مشاهده کرد، اما در شخص تاثیری ندارد؛ زیرا این فرد هنوز آنتی بادی‌های کافی برای خنثی‌سازی عفونت را در اختیار دارد. همچنین می‌توان مشاهده کرد که آیا عفونت مجدد به دلیل کاهش پاسخ‌های ایمنی ناشی از اولین عفونت یا اثرات یک جهش است یا خیر.

داده‌های نوظهور

سرنخ‌ها ابتدا با شناسایی یک نوع سریع ویروس در انگلستان، معروف به B.1.1.7، شروع می‌شود. در آزمایشات شبه ویروس، محققان شرکت بیوتکنولوژی بیونتک در ماینز، آلمان، دریافتند که جهش‌های ویروس B.1.1.7 تأثیر کمی بر سرم 16 نفری که واکسن شرکت تولید شده با شرکت فایزر را دریافت کرده‌اند، دارد. در همین حال، یک تیم به سرپرستی راویندرا گوپتا (Ravindra Gupta) در دانشگاه کمبریج، انگلستان، سرم 15 نفر را که از دو دوز اول همان ایمن‌سازی دریافت کرده بودند، بررسی کرد. این تیم دریافت که 10 سرم در برابر B.1.1.7 نسبت به انواع دیگر SARS-CoV-2 اثربخشی کمتری دارد. گوپتا گفته است که این تغییرات اکنون نباید در تأثیر واکسن تفاوتی ایجاد کند، اما ممکن است به مرور زمان سطح آنتی‌بادی بدن را کاهش دهد.

معنی نتایج این هفته برای مبارزه با همه‌گیری هنوز مشخص نیست. تعیین اینکه آیا جهش در 501Y.V2 مسئول عفونت مجدد است، برای محققان اولویت اصلی است. دی الیویرا گفته است که اگر اینطور باشد، تمامی رویای حفاظت جمعی حداقل در عفونت طبیعی، کاملا پوچ خواهد بود.

نوشته ویروس کرونای آفریقایی پاسخ ایمنی واکسن را بی‌اثر می‌کند! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

در اوایل همه‌گیری ویروس کرونا، مشخص شد که بسیاری از افراد آلوده به ویروس SARS-CoV-2 حس بویایی خود را از دست می‌دهند، حتی بدون اینکه علائم دیگری نشان دهند. محققان همچنین کشف کردند که افراد آلوده می‌توانند حس چشایی و توانایی خود را در تشخیص احساسات شیمیایی تحریک شده مانند ادویه از دست بدهند. در ادامه این مطلب با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

تقریباً یک سال بعد، برخی مبتلایان هنوز این حس‌ها را در خود مشاهده نکرده‌اند و برای بخشی از افرادی که دچار این عارضه شده‌اند، حس بویایی کاملا مبهم است. رایحه‌های نامطبوع جای عطرهای خوشایند طبیعی را گرفته است. در حال حاضر محققان دلیل علمی پشت این پدیده طولانی‌مدت و ناتوان‌کننده را بررسی می‌کنند.

چه تعداد از افراد مبتلا به COVID-19 حس بویایی خود را از دست می‌دهند؟

درصد دقیق بین مطالعات متفاوت است، اما در اکثر از دست دادن بویایی از علائم رایج است. در یک بررسی که در ژوئن گذشته منتشر شد، داده‌های مربوط به 8438 نفر مبتلا به COVID-19 گردآوری شده است و نشان می‌دهد که 41 درصد آن‌ها گزارش کرده‌اند که دچار از دست دادن بویایی شده‌اند. در مطالعه دیگری که در مردادماه منتشر شد، تیمی به سرپرستی محقق شیما تی معین (Shima T. Moein) در انستیتوی تحقیقات علوم بنیادی در تهران، ایران، آزمایش شناسایی بویایی را برای 100 نفر مبتلا به COVID-19 انجام دادند که در آن افراد باید چیزهای مختلفی را بو می‌کردند. نود و شش درصد از شرکت کنندگان دارای اختلال عملکرد بویایی بودند و 18 درصد از دست دادن بوی کامل داشتند (در غیر این صورت آنوزمیا شناخته می‌شود).

معین گفته است:

معمولا این بیماران می‌گویند که به طور ناگهانی بویایی خود را از دست داده‌اند.

باید گفت که این نشانه‌ای از علائم ویروس کرونا و مرتبط بودن علائم آن است. غالبا، اختلال در عملکرد تنها علامت COVID-19 است که افراد ثبت می‌کنند که نشان می‌دهد این پدیده جدا از گرفتگی بینی ناشی از ویروس است. برخی از محققان می‌گویند که از دست دادن بو باید به عنوان آزمایش تشخیصی COVID-19 استفاده شود. تحقیقی که در اکتبر گذشته منتشر شد نشان داد که تغییر بو و طعم خود گزارش دهنده علامت بهتری از انتشار عفونت نسبت به سایر شاخص‌های ردیابی شده توسط دولت‌ها مانند ورود به بیمارستان و بخش‌های اورژانس است.

چرا افراد مبتلا به COVID-19 حساسیت خود را نسبت به بویایی از دست می‌دهند؟

اگرچه مکانیسم‌های این امر به طور کامل درک نشده است، اما اتفاق نظر جدیدی که وجود دارد این است که وقتی ویروس کرونا به سلول‌هایی که از سلول‌های عصبی در بینی پشتیبانی می‌کنند، حمله کند، افراد حس بویایی خود از دست می دهند.

هنگامی که محققان برای اولین بار کاهش بویایی را به عنوان علامت COVID-19 شناسایی کردند، آنها نگران بودند که ویروس نورون‌های حسی بو را در بینی آلوده کند که سیگنال‌ها را به قسمت بویایی مغز می‌فرستد، بنابراین ویروس می‌تواند به مغز دسترسی پیدا کند. با این حال، مطالعات پس از مرگ افرادی که به COVID-19 مبتلا بوده‌اند، نشان داده است که ویروس به ندرت به مغز می‌رسد.

تیمی به سرپرستی سندیپ رابرت داتا (Sandeep Robert Datta)، متخصص مغز و اعصاب در دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون، ماساچوست، در عوض دریافتند که سلول‌هایی که از سلول‌های عصبی حسی در بینی پشتیبانی می‌کنند، احتمالاً همان چیزی است که ویروس آن را آلوده می‌کند.

داتا و همکارانش سلول‌های بطنی را به صفر رساندند زیرا SARS-CoV-2 با هدف قرار دادن یک گیرنده به نام ACE2 بر روی سطح سلول‌ها حمله می‌کند و سلول‌های محافظ گیرنده‌های زیادی از این دست دارند. نورون‌های حسی بویایی این کار را نمی‌کنند. این نشان می‌دهد که ویروس کرونا ویروس‌های پشتیبانی‌کننده را آلوده می‌کند، سلول‌های عصبی را آسیب‌پذیرمی‌کند و نمی‌گذارد مواد مغذی به آن برسد.

اما ممکن است راه‌های دیگری وجود داشته باشد که در آنها COVID-19 باعث از دست رفتن حس بویایی می‌شود. به عنوان مثال، یک تیم تحقیقاتی در ایتالیا نشان دادند که از دست دادن حس بویایی و چشایی همزمان با افزایش سطح خون در یک مولکول سیگنالینگ التهاب به نام اینترلوکین اتفاق می‌افتد. یک مطالعه پس از مرگ افرادی که به ویروس کرونا مبتلا بوده‌اند، در دسامبر گذشته منتشر شد، علائم واضحی از التهاب مانند نشت رگ‌های خونی را در پیازهای بویایی نشان داد.

اگرچه دانشمندان درک درستی از مکانیسم‌های دخیل در بویایی دارند، اما آنها در مورد چگونگی تأثیر ویروس کرونا بر طعم و بو ایده کمی دارند. جان هیز (John Hayes)، استاد علوم غذایی در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا در دانشگاه پارک که در حال بررسی تأثیر COVID-19 بر روی حس‌های شیمیایی است، می‌گوید:

هنوز هیچ کس توانایی انجام این کار را ندارد.

طعم و مواد شیمیایی حس‌هایی هستند که از بویایی متمایز هستند، حتی اگر هر سه با هم ترکیب شده و نشان دهند که یک ماده غذایی یا نوشیدنی چه عطر و طعمی دارد. طعم و مزه عمدتا به گیرنده‌های چشایی در زبان متکی است، در حالی که مواد شیمیایی به کانال‌های یونی بر روی اعصاب حسی متکی است. البته مکانیزم‌های دیگر و پاسخ آنها به COVID-19 خیلی مورد مطالعه قرار نگرفته است.

حواس مختل‌شده تا چه مدت بعد برمی‌گردند؟

برای بیشتر افراد، بویایی، طعم و مواد شیمیایی طی چند هفته بهبود می‌یابد. در تحقیقی که در ژوئیه گذشته منتشر شد، 72 درصد از افراد مبتلا به COVID-19 که دارای اختلال عملکرد بویایی بودند، گزارش کردند که بعد از یک ماه حس بویایی خود را بدست آورده‌اند، همانطور که 84 درصد از افراد با اختلال عملکرد چشایی نیز اینچنین بوده‌اند. کلر هاپکینز (Claire Hopkins)، مشاور گوش، حلق و بینی در بیمارستان گای و سنت توماس در لندن و همکارانش به طور مشابه بازگشت سریع حواس را مشاهده کردند.آنها 202 بیمار را به مدت یک ماه زیرنظر گرفته‌اند و دریافتند که 49درصد بهبود کامل را نسبت به آن گزارش کرده‌اند و 41درصد نیز گزارش کردند که بهبودهایی مشاهده کرده‌اند.

اما این علائم برای دیگران جدی‌تر بود. هاپکینز گفته است که برخی از افرادی که حواس آنها فوراً برنمی‌گردد، به آرامی در طی یک دوره طولانی بهبود می‌یابند و این می‌تواند عواقبی داشته باشد. با به دست آوردن حس بویایی در یک فرد، بوها معمولاً نامطبوع و متفاوت از آنچه که از آنها به یاد می‌آورند ثبت می‌شوند، این پدیده پاراسمیا نام دارد. هاپکینز اظهار کرد:
بوی همه چیز برای این افراد نامطبوع است و این اثر می‌تواند ماه‌ها ادامه داشته باشد. این ممکن است به این دلیل باشد که نورون‌های حسی بویایی دوباره در حال بهبودی هستند.

سایر بیماران ماه‌ها حس بویایی خود را به دست نمی‌آورند و دلیل آن نیز هنوز روشن نیست. هاپکینز پیشنهاد می‌کند که در این موارد، عفونت ویروس کرونا ممکن است باعث از بین رفتن نورون‌های حسی بویایی شود.

از دست دادن دائمی حواس شیمیایی چه تاثیری بر فرد می‌گذارد؟

اگرچه این وضعیت به اندازه از دست دادن حس‌های دیگر مانند بینایی و شنوایی مطالعه نشده است، محققان می‌دانند که عواقب آن می‌تواند شدید باشد. یک اثر این است که افراد را در معرض خطراتی مانند مسمومیت غذایی و آتش‌سوزی قرار می‌دهد. به عنوان مثال، افراد مبتلا به آنوسمی کمتر قادر به تشخیص غذاهای خراب و دود هستند .یک مطالعه در سال 2014 نشان داد که افراد مبتلا به آنوسمی بیش از دو برابر افراد سالم، یک اتفاق خطرناک مانند خوردن غذای خراب را تجربه می‌کنند.

سنجش سایر اثرات دشوارتر است. شیما معین در این باره گفته است:

اکثر مردم اهمیت بویایی را در زندگی خود نمی‌دانند. اما زمانی که آن را از دست بدهند، می‌فهمند که این حس بسیار مهم محسوب می‌شود.

عدم توانایی درک عطر و طعم غذا بدیهی است که ضرر بزرگی است، اما سایر حس‌ها نیز مهم هستند. به عنوان مثال، هیز به بویی اشاره کرده است که نوزادان تازه متولد شده دارند و والدینی که حس بویایی خود را از دست دادند، نیز قادر به استشمام آن نیستند. شیما معین نیز اظهار کرده است که اختلال عملکرد بویایی با افسردگی ارتباط دارد، اگرچه مکانیسم بیولوژیکی در آن نامشخص مانده است.

آیا روش‌های درمانی برای بازیابی این حواس وجود دارد؟

وجود تحقیق‌های کم در این حیطه به این معنی است که تعداد معدودی از درمان‌های ثابت وجود دارد. اما یک گزینه آموزش بویایی است که در آن افراد به طور منظم چیزهای مختلف را برای یادگیری دوباره بو می‌کنند. هاپکینز با یک موسسه خیریه موسوم به AbScent در آندوور انگلیس در حال همکاری است تا خبر این آموزش را به گوش عموم برساند. شواهدی وجود دارد که مربوط به قبل از همه‌گیری است که می تواند عملکرد بویایی را در برخی از افراد با چنین اختلالاتی بهبود بخشد‌، اما به نظر نمی‌رسد که برای همه مفید باشد.

هاپکینز می‌گوید که داروهای موجود حتی محدودتر هستند. اما بر اساس یک آزمایش مقدماتی که توسط تیم هاپکینز انجام شده است، برای افرادی که در مراحل اولیه عفونت COVID-19 قرار دارند، ممکن است از دست رفتن بو به دلیل التهاب سلول‌های بینی باشد، استروئیدها می‌توانند مفید باشند.

در تحقیقات طولانی‌مدت، ریچارد کوستانز (Richard Costanzo) و دانیل کوئلیو (Daniel Coelho) از دانشگاه ویرجینیا در ریچموند در حال ساخت کاشت تجهیزات بویایی هستند، دستگاهی که در بینی تعبیه شده و مواد شیمیایی معطر را حس می‌کند و سیگنال‌های الکتریکی را به مغز می‌فرستد. کوئلیو می‌گوید که با این وجود هنوز سال‌ها است که دستگاه در کلینیک‌ها ارائه نمی‌شود. وی افزود که محققان باید بدانند که کاشت این‌ها در کدام مناطق باعث تحریک مغز می‌شود؛ بنابراین هنوز باید روی این تجهیزات کار کرد. شما هم اگر نظری در این باره دارید، یا اینکه تجربه‌های بویایی اینچنینی را تجربه کرده‌اید، در قسمت نظرات با ما به اشتراک بگذارید.

نوشته ویروس کرونا چه بلایی بر سر حس بویایی مبتلایان آورده است؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

در اوایل همه‌گیری ویروس کرونا، مشخص شد که بسیاری از افراد آلوده به ویروس SARS-CoV-2 حس بویایی خود را از دست می‌دهند، حتی بدون اینکه علائم دیگری نشان دهند. محققان همچنین کشف کردند که افراد آلوده می‌توانند حس چشایی و توانایی خود را در تشخیص احساسات شیمیایی تحریک شده مانند ادویه از دست بدهند. در ادامه این مطلب با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

تقریباً یک سال بعد، برخی مبتلایان هنوز این حس‌ها را در خود مشاهده نکرده‌اند و برای بخشی از افرادی که دچار این عارضه شده‌اند، حس بویایی کاملا مبهم است. رایحه‌های نامطبوع جای عطرهای خوشایند طبیعی را گرفته است. در حال حاضر محققان دلیل علمی پشت این پدیده طولانی‌مدت و ناتوان‌کننده را بررسی می‌کنند.

چه تعداد از افراد مبتلا به COVID-19 حس بویایی خود را از دست می‌دهند؟

درصد دقیق بین مطالعات متفاوت است، اما در اکثر از دست دادن بویایی از علائم رایج است. در یک بررسی که در ژوئن گذشته منتشر شد، داده‌های مربوط به 8438 نفر مبتلا به COVID-19 گردآوری شده است و نشان می‌دهد که 41 درصد آن‌ها گزارش کرده‌اند که دچار از دست دادن بویایی شده‌اند. در مطالعه دیگری که در مردادماه منتشر شد، تیمی به سرپرستی محقق شیما تی معین (Shima T. Moein) در انستیتوی تحقیقات علوم بنیادی در تهران، ایران، آزمایش شناسایی بویایی را برای 100 نفر مبتلا به COVID-19 انجام دادند که در آن افراد باید چیزهای مختلفی را بو می‌کردند. نود و شش درصد از شرکت کنندگان دارای اختلال عملکرد بویایی بودند و 18 درصد از دست دادن بوی کامل داشتند (در غیر این صورت آنوزمیا شناخته می‌شود).

معین گفته است:

معمولا این بیماران می‌گویند که به طور ناگهانی بویایی خود را از دست داده‌اند.

باید گفت که این نشانه‌ای از علائم ویروس کرونا و مرتبط بودن علائم آن است. غالبا، اختلال در عملکرد تنها علامت COVID-19 است که افراد ثبت می‌کنند که نشان می‌دهد این پدیده جدا از گرفتگی بینی ناشی از ویروس است. برخی از محققان می‌گویند که از دست دادن بو باید به عنوان آزمایش تشخیصی COVID-19 استفاده شود. تحقیقی که در اکتبر گذشته منتشر شد نشان داد که تغییر بو و طعم خود گزارش دهنده علامت بهتری از انتشار عفونت نسبت به سایر شاخص‌های ردیابی شده توسط دولت‌ها مانند ورود به بیمارستان و بخش‌های اورژانس است.

چرا افراد مبتلا به COVID-19 حساسیت خود را نسبت به بویایی از دست می‌دهند؟

اگرچه مکانیسم‌های این امر به طور کامل درک نشده است، اما اتفاق نظر جدیدی که وجود دارد این است که وقتی ویروس کرونا به سلول‌هایی که از سلول‌های عصبی در بینی پشتیبانی می‌کنند، حمله کند، افراد حس بویایی خود از دست می دهند.

هنگامی که محققان برای اولین بار کاهش بویایی را به عنوان علامت COVID-19 شناسایی کردند، آنها نگران بودند که ویروس نورون‌های حسی بو را در بینی آلوده کند که سیگنال‌ها را به قسمت بویایی مغز می‌فرستد، بنابراین ویروس می‌تواند به مغز دسترسی پیدا کند. با این حال، مطالعات پس از مرگ افرادی که به COVID-19 مبتلا بوده‌اند، نشان داده است که ویروس به ندرت به مغز می‌رسد.

تیمی به سرپرستی سندیپ رابرت داتا (Sandeep Robert Datta)، متخصص مغز و اعصاب در دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون، ماساچوست، در عوض دریافتند که سلول‌هایی که از سلول‌های عصبی حسی در بینی پشتیبانی می‌کنند، احتمالاً همان چیزی است که ویروس آن را آلوده می‌کند.

داتا و همکارانش سلول‌های بطنی را به صفر رساندند زیرا SARS-CoV-2 با هدف قرار دادن یک گیرنده به نام ACE2 بر روی سطح سلول‌ها حمله می‌کند و سلول‌های محافظ گیرنده‌های زیادی از این دست دارند. نورون‌های حسی بویایی این کار را نمی‌کنند. این نشان می‌دهد که ویروس کرونا ویروس‌های پشتیبانی‌کننده را آلوده می‌کند، سلول‌های عصبی را آسیب‌پذیرمی‌کند و نمی‌گذارد مواد مغذی به آن برسد.

اما ممکن است راه‌های دیگری وجود داشته باشد که در آنها COVID-19 باعث از دست رفتن حس بویایی می‌شود. به عنوان مثال، یک تیم تحقیقاتی در ایتالیا نشان دادند که از دست دادن حس بویایی و چشایی همزمان با افزایش سطح خون در یک مولکول سیگنالینگ التهاب به نام اینترلوکین اتفاق می‌افتد. یک مطالعه پس از مرگ افرادی که به ویروس کرونا مبتلا بوده‌اند، در دسامبر گذشته منتشر شد، علائم واضحی از التهاب مانند نشت رگ‌های خونی را در پیازهای بویایی نشان داد.

اگرچه دانشمندان درک درستی از مکانیسم‌های دخیل در بویایی دارند، اما آنها در مورد چگونگی تأثیر ویروس کرونا بر طعم و بو ایده کمی دارند. جان هیز (John Hayes)، استاد علوم غذایی در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا در دانشگاه پارک که در حال بررسی تأثیر COVID-19 بر روی حس‌های شیمیایی است، می‌گوید:

هنوز هیچ کس توانایی انجام این کار را ندارد.

طعم و مواد شیمیایی حس‌هایی هستند که از بویایی متمایز هستند، حتی اگر هر سه با هم ترکیب شده و نشان دهند که یک ماده غذایی یا نوشیدنی چه عطر و طعمی دارد. طعم و مزه عمدتا به گیرنده‌های چشایی در زبان متکی است، در حالی که مواد شیمیایی به کانال‌های یونی بر روی اعصاب حسی متکی است. البته مکانیزم‌های دیگر و پاسخ آنها به COVID-19 خیلی مورد مطالعه قرار نگرفته است.

حواس مختل‌شده تا چه مدت بعد برمی‌گردند؟

برای بیشتر افراد، بویایی، طعم و مواد شیمیایی طی چند هفته بهبود می‌یابد. در تحقیقی که در ژوئیه گذشته منتشر شد، 72 درصد از افراد مبتلا به COVID-19 که دارای اختلال عملکرد بویایی بودند، گزارش کردند که بعد از یک ماه حس بویایی خود را بدست آورده‌اند، همانطور که 84 درصد از افراد با اختلال عملکرد چشایی نیز اینچنین بوده‌اند. کلر هاپکینز (Claire Hopkins)، مشاور گوش، حلق و بینی در بیمارستان گای و سنت توماس در لندن و همکارانش به طور مشابه بازگشت سریع حواس را مشاهده کردند.آنها 202 بیمار را به مدت یک ماه زیرنظر گرفته‌اند و دریافتند که 49درصد بهبود کامل را نسبت به آن گزارش کرده‌اند و 41درصد نیز گزارش کردند که بهبودهایی مشاهده کرده‌اند.

اما این علائم برای دیگران جدی‌تر بود. هاپکینز گفته است که برخی از افرادی که حواس آنها فوراً برنمی‌گردد، به آرامی در طی یک دوره طولانی بهبود می‌یابند و این می‌تواند عواقبی داشته باشد. با به دست آوردن حس بویایی در یک فرد، بوها معمولاً نامطبوع و متفاوت از آنچه که از آنها به یاد می‌آورند ثبت می‌شوند، این پدیده پاراسمیا نام دارد. هاپکینز اظهار کرد:
بوی همه چیز برای این افراد نامطبوع است و این اثر می‌تواند ماه‌ها ادامه داشته باشد. این ممکن است به این دلیل باشد که نورون‌های حسی بویایی دوباره در حال بهبودی هستند.

سایر بیماران ماه‌ها حس بویایی خود را به دست نمی‌آورند و دلیل آن نیز هنوز روشن نیست. هاپکینز پیشنهاد می‌کند که در این موارد، عفونت ویروس کرونا ممکن است باعث از بین رفتن نورون‌های حسی بویایی شود.

از دست دادن دائمی حواس شیمیایی چه تاثیری بر فرد می‌گذارد؟

اگرچه این وضعیت به اندازه از دست دادن حس‌های دیگر مانند بینایی و شنوایی مطالعه نشده است، محققان می‌دانند که عواقب آن می‌تواند شدید باشد. یک اثر این است که افراد را در معرض خطراتی مانند مسمومیت غذایی و آتش‌سوزی قرار می‌دهد. به عنوان مثال، افراد مبتلا به آنوسمی کمتر قادر به تشخیص غذاهای خراب و دود هستند .یک مطالعه در سال 2014 نشان داد که افراد مبتلا به آنوسمی بیش از دو برابر افراد سالم، یک اتفاق خطرناک مانند خوردن غذای خراب را تجربه می‌کنند.

سنجش سایر اثرات دشوارتر است. شیما معین در این باره گفته است:

اکثر مردم اهمیت بویایی را در زندگی خود نمی‌دانند. اما زمانی که آن را از دست بدهند، می‌فهمند که این حس بسیار مهم محسوب می‌شود.

عدم توانایی درک عطر و طعم غذا بدیهی است که ضرر بزرگی است، اما سایر حس‌ها نیز مهم هستند. به عنوان مثال، هیز به بویی اشاره کرده است که نوزادان تازه متولد شده دارند و والدینی که حس بویایی خود را از دست دادند، نیز قادر به استشمام آن نیستند. شیما معین نیز اظهار کرده است که اختلال عملکرد بویایی با افسردگی ارتباط دارد، اگرچه مکانیسم بیولوژیکی در آن نامشخص مانده است.

آیا روش‌های درمانی برای بازیابی این حواس وجود دارد؟

وجود تحقیق‌های کم در این حیطه به این معنی است که تعداد معدودی از درمان‌های ثابت وجود دارد. اما یک گزینه آموزش بویایی است که در آن افراد به طور منظم چیزهای مختلف را برای یادگیری دوباره بو می‌کنند. هاپکینز با یک موسسه خیریه موسوم به AbScent در آندوور انگلیس در حال همکاری است تا خبر این آموزش را به گوش عموم برساند. شواهدی وجود دارد که مربوط به قبل از همه‌گیری است که می تواند عملکرد بویایی را در برخی از افراد با چنین اختلالاتی بهبود بخشد‌، اما به نظر نمی‌رسد که برای همه مفید باشد.

هاپکینز می‌گوید که داروهای موجود حتی محدودتر هستند. اما بر اساس یک آزمایش مقدماتی که توسط تیم هاپکینز انجام شده است، برای افرادی که در مراحل اولیه عفونت COVID-19 قرار دارند، ممکن است از دست رفتن بو به دلیل التهاب سلول‌های بینی باشد، استروئیدها می‌توانند مفید باشند.

در تحقیقات طولانی‌مدت، ریچارد کوستانز (Richard Costanzo) و دانیل کوئلیو (Daniel Coelho) از دانشگاه ویرجینیا در ریچموند در حال ساخت کاشت تجهیزات بویایی هستند، دستگاهی که در بینی تعبیه شده و مواد شیمیایی معطر را حس می‌کند و سیگنال‌های الکتریکی را به مغز می‌فرستد. کوئلیو می‌گوید که با این وجود هنوز سال‌ها است که دستگاه در کلینیک‌ها ارائه نمی‌شود. وی افزود که محققان باید بدانند که کاشت این‌ها در کدام مناطق باعث تحریک مغز می‌شود؛ بنابراین هنوز باید روی این تجهیزات کار کرد. شما هم اگر نظری در این باره دارید، یا اینکه تجربه‌های بویایی اینچنینی را تجربه کرده‌اید، در قسمت نظرات با ما به اشتراک بگذارید.

نوشته ویروس کرونا چه بلایی بر سر حس بویایی مبتلایان آورده است؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

همانطوری که می‌دانید، میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به ویروس کرونا مبتلا شده‌اند؛ این ویروس عامل بیماری COVID-19 بوده است. کشورها هم اکنون برای کنترل ویروس و محافظت از آسیب‌پذیرترین شهروندان خود دست به اقدامات گسترده واکسیناسیون می‌زنند. یکی از بزرگترین سوالاتی که بدون پاسخ مانده است این است که آیا واکسیناسیون و یا عفونت قبلی به SARS-CoV-2 می‌تواند محافظت پایدار در برابر این ویروس کشنده ایجاد کند یا خیر. خبر خوب این است که سرانجام ایمونولوژی در این مورد به برخی سرنخ‌ها رسیده است. در ادامه این مطلب با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

برای اینکه مصونیت ناشی از واکسن ویروس کرونا را درک کنیم، مهم است که ماهیت ویروس SARS-CoV-2 را در نظر بگیریم. این یک ویروس بتا کرونا است و چندین ویروس بتا کرونا نیز در حال حاضر به طور گسترده در انسان‌ها پخش شده است، آنها بیشتر با عنوان سرماخوردگی شناخته شده هستند. با این حال، مصونیت در برابر این ویروس‌های سرماخوردگی طولانی‌مدت نیست، به همین دلیل بسیاری از محققان این سوالات را مطرح می‌کنند که آیا ایمنی طولانی‌مدت نسبت به SARS-CoV-2 نیز امکان‌پذیر است؟

با این حال، محققان در مطالعات انجام شده با توجه به اینکه ویروس‌های بتا کرونا به هم مرتبط هستند و باعث بیماری‌های مرس و سارس می‌شوند، امید دارند که بتوانند میزان مصونیت در برابر این ویروس‌ها را بیابند. با وجود این ویروس‌ها، ایمنی دوام بیشتری خواهد داشت. آیا این موضوع می‌تواند برای مصونیت SARS-CoV-2 نیز صادق باشد؟

به این مطلب نیز توجه کنید: آنتی‌بادی، ‌عامل ایجاد علائم شدید ویروس کرونا!!

محافظت کامل از بدن

اولین سلول‌های ایمنی بدن برای پاسخ به عفونتی طراحی شده‌اند که مواد مهاجم آن به بدن حمله می‌کند تا بتوانند گسترش عفونت را کنترل کرده و آسیب وارد شده را محدود کنند. سلول‌های ایمنی که کمی بعد پاسخ می‌دهند و مسئول ایمنی هستند، به عنوان لنفوسیت شناخته می‌شوند و شامل سلول‌های B و T هستند. کمی طول می‌کشد تا لنفوسیت‌ها تهدیدی که با آن روبرو هستند، را شناسایی کنند، اما کمی بعد آن‌ها می‌توانند به سرعت مواد مزاحم را جستجو کرده و ویروس را از بین ببرند.

سلول‌های T و سلول‌های B برای مقابله با عفونت با هم کار می‌کنند، اما عملکردهای کاملا متفاوتی دارند که آن‌ها را قادر می‌سازد تا با تهدیدات مختلف مقابله کنند. سلول‌های B آنتی‌بادی می‌سازند که عفونت‌ها را خنثی می‌کند. سلول‌های T به طور کلی به دو نوع تقسیم می‌شوند: سلول‌های T کمکی و لنفوسیت تی سیتوتوکسیک. لنفوسیت تی سیتوتوکسیک مستقیماً ویروس‌ها و سلول‌هایی را که ویروس‌ها آلوده کرده‌اند از بین می‌برند. سلول‌های تی کمکی نیز از عملکرد سلول‌های B و سلول‌های تی سیتوتوکسیک پشتیبانی می‌کنند. در مجموع، نیز این سلول‌ها به عنوان سلول‌های موثر محرک شناخته می‌شوند.

اکنون مطالعات نقش مهم این سلول‌های موثر در مبارزه با COVID-19 را نشان داده‌اند. پس از از بین رفتن عفونت، این سلول‌ها باید از بین بروند تا از آسیب بیش از حد در بدن جلوگیری کنند.

اما برخی از سلول‌های موثر همچنان پابرجا هستند. در یک تحقیق اولیه که هنوز توسط سایر دانشمندان بررسی نشده است، نشان داده شد که سلول‌های تی پس از شش ماه پس از آلودگی نیز در بدن فرد شناسایی شده‌اند. به همین ترتیب، حتی بیمارانی که به ویروس کرونای خفیف مبتلا شده‌اند، شش تا نه ماه پس از عفونت آنتی‌بادی قابل تشخیص دارند. با این حال، آنتی‌بادی‌ها با گذشت زمان کاهش می‌یابند، بنابراین این آنتی‌بادی‌ها علیه SARS-CoV-2 ممکن است در نهایت ناپدید شوند.

به خاطر سپردن تهدیدات

چنین اکتشافاتی باعث افزایش خوش‌بینی در مورد محافظت در برابر عفونت مجدد می‌شود. اما اگر سطح لنفوسیت‌های موثر کاهش یابد، چه اتفاقی می‌افتد؟ خوب، سیستم ایمنی بدن ما روش دیگری دارد تا برای مدت طولانی از بدن ما محافظت کند؛ این حفاظت باید حتی پس از کاهش سلول‌های تأثیرگذار و سطح آنتی‌بادی‌ها باقی بماند. هنگامی که لنفوسیت‌ها برای مقابله با ویروس آماده می‌شوند، مجموعه‌ای از سلول‌ها تهدیدات را به یاد می‌آورند و برای آینده به خاطر می‌سپارند. در صورت مواجهه مجدد با تهدید، این سلول‌ها می‌توانند به سرعت در برابر خطر مستقر شوند.

این سلول‌ها ابزاری فوق‌العاده قدرتمند برای سیستم ایمنی بدن ما هستند و می‌توانند عمر طولانی داشته باشند. با مطالعاتی که انجام شده است، نشان داده شده که این سلول‌های B در بدن افراد در بیماری آبله حداقل ۶۰ سال پس از واکسیناسیون و این سلول‌ها در آنفلوانزای اسپانیایی حداقل ۹۰ سال پس از بیماری همه‌گیر سال ۱۹۱۸ ادامه داشته است. برای اینکه درک کنیم که ایمنی طولانی‌مدت نسبت به SARS-CoV-2 امکان‌پذیر است یا خیر، باید نه تنها سلول‌های موثر بلکه انواع سلول‌های حافظه، سلول‌های تی و بی کمکی و سیتوتوکسیک را نیز در نظر بگیریم.

خوشبختانه سلول‌های حافظه را می‌توان از طریق ساختارها و پروتئین‌های خاصی که در سطح خود دارند، شناسایی کرد و به محققان این امکان را می‌دهد تا آن‌ها را از سلول‌های موثر تشخیص دهند. اکنون که ویروس کرونا یک سال با ما بوده است، محققان به جهش‌های بزرگی در درک پاسخ حافظه به این ویروس رسیده‌اند. شواهدی در مورد پاسخ سلول‌های تی حافظه در حال بررسی است که شش تا نه ماه پس از عفونت در بدن می‌ماند و یک مطالعه اخیر  (که هنوز توسط سایر دانشمندان بررسی نشده است) نیز احتمالا پاسخ سلول حافظه بی را شناسایی کرده است.

مطالعات همچنین بررسی کرده‌اند که آیا قرارگیری قبلی فرد در معرض ویروس باعث محافظت او از بیماری مجدد می‌شود یا خیر. بر همین اساس، تحقیقات نشان می‌دهد که در موج دوم ویروس کرونا در انگلستان، کارکنان بهداشتی که قبلا به این ویروس آلوده شده بودند، یا کاملا در برابر عفونت مجدد محافظت می‌شدند یا در صورت گرفتن مجدد ویروس بدون علامت بودند. خوشبختانه چنین مطالعاتی نشان‌دهنده ایمنی آن‌هاست.

هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که باید در مورد ایمونولوژی ویروس کرونا یاد بگیریم، اما سرعت تحقیقات در این باره حیرت‌انگیز است و هرچه بیشتر یاد بگیریم، قدرت بیشتری برای غلبه بر این ویروس خوفناک داریم. سیستم ایمنی بدن ما فوق‌العاده قدرتمند است و این مطالعات نشان می‌دهد که پاسخ‌های ایمنی مداوم یعنی نه ماه پس از عفونت می‌تواند دلیل واقعی مصونیت باشد. اینگونه می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که با واکسیناسیون یک فرصت واقعی و طلایی برای پیروزی در جنگ علیه ویروس کرونا داریم.

نوشته واکسن ویروس کرونا تا چه مدت باعث ایمنی در بدن می‌شود؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.