آیا گربه‌ها می‌توانند ویروس کرونا بگیرند و آن را به ما منتقل کنند؟!

همانطور که می‌دانید حیوانات و انسان‌ها دارای بیماری‌های مشترک زیادی هستند. اما حالا با شیوع ویروس کرونا (کووید۱۹) این نگرانی وجود دارد که مبادا این ویروس از طریق سایر حیوانات هم به انسان منتقل شود. این در حالی است که اخیرا تست کرونای یکی از ببرهای باغ‌وحش Bronx Zoo مثبت اعلام شده بود.

به‌تازگی سه اپیدمیولوژیست دامپزشکی، به سوالاتی درباره تاثیر بیماری کووید۱۹ روی گربه‌ها و سگ‌های خانگی جواب داده‌اند که در ادامه آن را می‌خوانید.

آیا گربه من می‌تواند ویروس کرونا بگیرد؟

وقتی درباره یک ویروس صحبت می‌کنیم، اصطلاح «گرفتن ویروس» بسیار مبهم است. سوال دقیق‌تر می‌تواند این باشد که آیا گربه من ممکن است به ویروس کرونا آلوده شود؟

در پاسخ به این سوال باید بگوییم که بله. هم در دنیا واقعی و هم در مطالعات آزمایشگاهی شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند گربه‌ها و سگ‌ها می‌توانند به ویروس کرونا آلوده شوند.

در هنگ‌کنگ، دانشمندان برای دانستن این موضوع مطالعه‌ای را روی ۱۷ سگ و ۸ گربه انجام دادند و این حیوانات را در مکان مشترکی با بیماران مبتلا به کووید۱۹ قرار دادند. آن‌ها بعد از مدتی ردپای ویروس را در دو سگ پیدا کردند؛ هرچند که هیچ‌کدام‌شان مریض نشده بودند. ضمنا هیچ‌کدام از ۸ گربه تست‌شده، آلوده یا بیمار نشده بودند.

با این‌حال، گزارش دیگری از هنگ‌کنگ درباره یک گربه آلوده‌شده وجود دارد. در بلژیک هم مورد دیگری از یک گربه مبتلا به کووید۱۹ گزارش شده است. برخلاف مورد هنگ‌کنگ، صاحب این گربه به ویروس کرونا آلوده بود و خود گربه هم دچار علایم تنفسی و همچنین تهوع و استفراغ شده بود.

مطالعه آخر، مربوط به شهر ووهان می‌شود؛ جایی که محققان ۱۰۲ گربه را مورد آزمایش قرار دادند و نتیجه تست ۱۵ گربه مثبت شد. تیم تحقیق در مقاله خود نوشته‌اند که ویروس کرونا جمعیت گربه‌ها را در ووهان آلوده کرده است و احتمال رخ دادن این اتفاق در سایر مناطق هم وجود دارد.

این مطالعه، گربه‌های متعلق به افراد مبتلا به کووید۱۹ و بیمارستان‌های دامپزشکی و همچنین تعدادی گربه‌ ولگرد را تست کرده بود. سه تا از گربه‌های آلوده‌شده، متعلق به افراد مبتلا به کووید۱۹ بودند که می‌تواند علت آلوده‌شدن‌شان‌ را توضیح دهد. اما در مورد ۱۲ گربه دیگر معلوم نبود که چگونه مبتلا شده‌اند.

آیا گربه من می‌تواند ویروس را به سایر حیوانات منتقل کند؟

اگر گربه‌ها و سگ‌ها بتوانند ویروس کرونا را انتقال دهند، سازمان‌های بهداشتی حتما نیاز به این خواهند داشت که آن‌ها را در برنامه‌های خود برای کنترل شیوع بیماری لحاظ کنند. بنابراین بسیار مهم است که ما بدانیم ویروس کرونا چگونه می‌تواند بین گربه‌ها منتشر شود و آیا آن‌ها می‌توانند ویروس را به سایر حیوانات منتقل کنند؟ به‌تازگی گروهی از محققان چینی مطالعه‌ای را برای پاسخ دادن به این پرسش‌ها انجام داده‌ند.

آن‌ها برای این منظور، تعدادی سگ و گربه را عمدا در معرض دوز زیادی از ویروس کرونا قرار دادند. سپس تعدادی از این حیوانات آلوده‌شده را در کنار حیوانات آلوده‌نشده قرار دادند تا ببینید آیا حیوانی که در معرض ویروس قرار گرفته‌، می‌تواند آن را به حیوانات سالم منتقل کند.

محققان متوجه شدند که بچه‌گربه‌ها و گربه‌های بالغ، در صورتی که در معرض دوز بالایی از ویروس قرار بگیرند، می‌توانند به آن آلوده شوند. هر پنج بچه‌گربه‌ای که در معرض ویروس قرار گرفته بودند، بیمار شدند و دو تای آن‌ها مردند. اما همه گربه‌های بالغ توانستند بدون اینکه به‌طور جدی مریض شوند، با ویروس مبارزه کنند.

تیم تحقیق همچنین متوجه شد که گربه‌ها می‌توانند ویروس را به سایر گربه‌ها منتقل کنند. بعد از یک هفته، نتیجه تست یک‌سوم گربه‌های آلوده‌نشده‌ای که در کنار گربه‌های آلوده قرار داشتند مثبت شد.

این یافته‌ها نشان می‌دهند که ویروس کرونا می‌تواند در گربه‌ها تکثیر شود و آن‌ها را بیمار کند. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که گربه‌ها می‌توانند ویروس را از طریق هوا به سایر گربه‌ها منتقل کنند. اما در مورد سگ‌ها، محققان متوجه شدند که آن‌ها در مقابل ویروس کرونا بسیار مقاوم‌تر هستند و قادر به انتقال آن به سایر حیوانات نیستند.

این مطالعه اطلاعات بسیار مهمی را در اختیار ما قرار می‌دهد، اما باید توجه داشت که شرایط انجام تست‌ها بسیار غیرطبیعی بود. در حال‌حاضر هیچ مطالعه‌ای که درباره انتقال ویروس کرونا بین سگ‌ها و گربه‌ها در دنیای واقعی انجام شده باشد وجود ندارد و هنوز معلوم نیست که آیا انتقال طبیعی در بین آن‌ها اتفاق می‌افتد یا نه.

همچنین مطالعه فوق گرچه نشان می‌دهد که سگ‌ها و گربه‌ها کاملا در برابر ویروس کرونا ایمن نیستند، اما نبود پاندمی در بین حیوانات خانگی حاکی از آن است که این حیوانات نسبت به انسان‌ها در برابر ویروس کرونا مقاوم‌تر هستند.

آیا ممکن است از گربه‌ام ویروس کرونا بگیرم؟

هرچند ما نمی‌توانیم بگوییم که امکان گرفتن ویروس کرونا از گربه یا سگ وجود ندارد، اما مطالعه فوق نشان می‌دهد که احتمال آن بسیار کم است. تاکنون هیچ گزارشی درباره افرادی که ویروس را از حیوانات گرفته باشند وجود ندارد.

سازمان بهداشت جهانی در این‌باره می‌گوید: براساس شواهد کنونی، انتقال انسان به انسان، اصلی راه شیوع پاندمی کووید۱۹ است؛ اما برای دانستن اینکه آیا سگ‌ها و گربه‌ها می‌توانند آن را به ما انتقال دهند، نیاز به شواهد بیشتری است.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) نیز گفته است که هیچ مدرکی دال بر اینکه گربه‌ها بتوانند کووید۱۹ را به انسان‌ها منتقل کنند وجود ندارد.

بنابراین در مجموع می‌توانیم بگوییم که هرچند گربه شما می‌تواند به ویروس کرونا آلوده شود، اما احتمال اینکه بتواند ویروس را به شما منتقل کند بسیار کم است. درواقع، اگر گربه شما آلوده شده باشد، احتمال اینکه آن را از شما گرفته باشد بیشتر است.

آیا لازم است گربه‌ام را در خانه نگه دارم یا رفتار سگ‌ام را تغییر دهم؟

هرچند احتمال اینکه گربه شما ویروس کرونا را از سایر حیوانات بگیرد کم است، اما اگر سگ یا گربه‌تان را به بیرون می‌برید، سعی کنید آن‌ها را از سایر انسان‌ها و حیوانات دور نگه دارید.

اگر سگی به شما نزدیک می‌شود، لازم نیست که از بابت گرفتن ویروس از آن بترسید. با این‌حال، سعی کنید از دست زدن به قلاده سگ‌ها اجتناب کنید، چراکه احتمالا افرادی دیگری آن را لمس کردند و احتمال آلوده بودن آن وجود دارد.

همچنین اگر مبتلا به کووید۱۹ هستید، CDC توصیه کرده است که خودتان را از حیوانات خانگی‌تان دور نگه دارید و مراقبت از آن‌ها را به فرد دیگری بسپارید. اگر امکان این کار وجود ندارد، به شستن مرتب دستان‌تان ادامه دهید و از تماس حیوانات اجتناب کنید.

ضمنا اگر حیوان خانگی شما نیاز به مراقبت‌های دامپزشکی دارد، حتما در صورتی که مبتلا به کووید۱۹ هستید موضوع را به اطلاع دامپزشک برسایند. گفتن این اطلاعات، به دامپزشک اجازه خواهد داد تا احتیاط‌های لازم را اتخاذ کند.

مطالعات درباره گربه‌ها و ویروس کرونا همچنان در حال انجام است و براساس آنچه که تا الان مشخص شده است، نگرانی کمی درباره احتمال ابتلای گربه‌ها و سگ‌ها به ویروس کرونا وجود دارد. البته آن‌ها در موارد نادری می‌توانند به ویروس آلوده شوند، اما احتمال اینکه مریض شوند یا ویروس را به شما یا سایر حیوانات انتقال دهند بسیار کم است.

نوشته آیا گربه‌ها می‌توانند ویروس کرونا بگیرند و آن را به ما منتقل کنند؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

مطالعه جدید نشان می‌دهد نباید بر سر سگ‌ها داد زد!

سگ‌‌ها گرچه بسیار دوست داشتنی هستند، اما آن‌ها هم مثل هر حیوان دیگری غرایز و حالات مخصوص به خودشان را دارند و ممکن است گاهی اوقات باعث عصبانیت ما شوند.

با این‌حال، مطالعه جدیدی نشان می‌دهد که نباید بر سر سگ‌ها داد زد یا تنبیه‌شان کرد. این تحقیق که نتایج آن به‌تازگی منتشر شده است می‌گوید که آموزش‌هایی مانند تنبیه مثبت (positive punishment) و تقویت منفی (negative reinforcement) می‌توانند اثرات بد بلندمدتی را بر روی وضعیت روانی سگ‌ها بگذارند.

محققان در مقاله خود نوشته‌اند: نتایج مطالعه ما نشان می‌دهند که سگ‌هایی که با استفاده از روش‌های مبتنی بر پاداش (reward-based methods) آموزش دیده‌اند، حالت‌های روانی کوتاه‌مدت و بلندمدت بهتری نسبت به سگ‌هایی دارند که با متدهای مبتنی بر تنبیه (aversive-based methods) آموزش یافته‌اند.

آن‌ها گفته‌اند: سگ‌هایی که با روش‌های تنبیه‌محور مورد آموزش قرار گرفته بودند، وضعیت قرارگیری بدن‌ و رفتارهای استرسی بیشتری در طول آموزش از خود نشان دادند، سطح هورمون کورتیزول آن‌ها بعد از آموزش افزایش یافته بود و در تست سوگیری شناختی (cognitive bias)، بسیار ‘بدبینانه’ عمل کردند.

مطالعاتی از این دست، قبلا نیز انجام شده‌ و نتایج آن‌ها نشان داده است که آموزش‌های مبتنی بر تنبیه، اثرات منفی زیادی بر روی حیوانات دارند. اما این تحقیق‌ها، عمدتا بر روی سگ‌های پلیس و آزمایشگاهی انجام گرفته‌اند. ضمن اینکه، روش‌های آموزش تنبیهی، بیشتر تمایل به استفاده از قلاده‌های شوک الکتریکی دارند، در حالیکه این قلاده‌ها تنها یکی از چندین ابزار قابل‌استفاده برای آموزش هستند.

بنابراین، برای اینکه اثرات این آموزش‌ها، بر روی سگ‌های همراه هم مورد بررسی قرار بگیرد، یک تیم بین‌المللی از پژوهشگران به سرپرستی آنا کاتارینا (Ana Catarina)، بیولوژیست از دانشگاه پورتو پرتغال، تصمیم گرفتند که مطالعه جدیدی را در این زمینه انجام دهند.

سگ‌های تست‌شده در این مطالعه، از بین تعدادی از مدارس آموزش حیوانات در شهر پورتو انتخاب شدند: ۴۲ سگ از سه مدرسه با آموزش‌های مبتنی بر پاداش مثل غذا یا بازی، و ۵۰ سگ از چهار مدرسه با آموزش‌های مبتنی بر تنبیه مانند داد زدن، تنبیه فیزیکی حیوان، یا کشیدن قلاده.

تیم تحقیق، رفتار هر کدام از سگ‌ها را در طول ۱۵ دقیقه اول سه مرحله آموزش فیلم‌برداری نمودند و همچنین از بزاق آن‌ها برای بررسی سطوح استرس ناشی از آموزش نمونه‌برداری کردند. ضمنا سه سگ از هر گروه، در خانه استراحت کردند تا از بزاق آن‌ها به عنوان سطح استاندارد هورمون استرس کورتیزول استفاده گردد و سه سگ دیگر هم از هر گروه برای انجام تست‌های بزاق بعد از آموزش انتخاب شدند.

محققان همچنین در طول آموزش، رفتار سگ‌ها را تجزیه و تحلیل کرده و به دقت رفتارهای استرسی آن‌ها مانند خمیازه کشیدن، لیسیدن لب‌ها و صدا درآوردن را مشاهده کردند. سگ‌هایی که با روش‌های مبتنی بر تنبیه، آموزش دیده بودند، از خودشان رفتارهای استرسی به‌ویژه خمیازه کشیدن و لیسیدن لب را نشان دادند. بزاق آن‌ها هم به میزان قابل‌توجهی، سطوح کورتیزول بالایی داشت. در مقابل، سگ‌های آموزش‌دیده با پاداش، رفتارهای استرسی کمتری از خود نشان دادند و سطوح کورتیزول بسیار نرمال‌تری داشتند.

 

مرحله بعدی مطالعه، بررسی اثرات بلندمدت این استرس بود. یک ماه بعد از آنکه سگ‌ها در آموزش‌های اولیه مورد ارزیابی قرار گرفتند، ۷۹ تای آن‌ها، آموزش دیگری دیدند تا یک کاسه‌ حاوی اسنک سوسیس را از میان کاسه‌های زیادی که در داخل یک اتاق قرار داده شده بود، پیدا کنند. آن‌ها اگر کاسه را پیدا می‌کردند، غذای خوشمزه‌ای می‌گرفتند، ولی اگر پیدا نمی‌کردند، غذایی دریافت نمی‌کردند.

محققان کاسه‌ها را در نقاط مختلف اتاق قرار دادند تا ببینند سگ‌ها برای جستجوی کاسه اسنک سوسیس چقدر سریع حرکت می‌کنند. سرعت بالا، به این صورت تفسیر شد که سگ اشتیاق زیادی برای دریافت غذای خوشمزه دارد، در حالیکه سرعت پایین به معنای آن بود که سگ نسبت به گرفتن پاداش، خوشبین نیست.

تیم تحقیق مشاهده کردند که سگ‌های آموزش‌دیده با روش تنبیهی، با سرعت‌های بسیار پایینی به سمت کاسه‌ها حرکت می‌کردند. نکته جالب دیگر اینکه، سگ‌های آموزش‌دیده با متدهای تشویقی، سریع‌تر از گروه دیگر، آزمایش پیدا کردن کاسه را یاد گرفتند.

این نتایج نشان می‌دهند که آموزش‌های مبتنی بر پاداش، بسیار موثرتر از نوع تنبیهی هستند؛ هرچند که محققان می‌گویند این موضوع ممکن است به خاطر آن باشد که این سگ‌ها پیشاپیش روش‌های آموزش پاداش‌محور را یاد گرفته‌اند. البته ممکن است گروه دیگری از سگ‌های آموزش تنبیهی بتوانند این کار را سریع‌تر از گروه فعلی انجام دهند. بنابراین تحقیقات زیادی برای مشخص کردن این موضوع لازم است.

در مجموع، نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهند که آموزش‌های مبتنی بر تنبیه لزوما بهتر از آموزش‌های پاداش‌محور نیستند و آموزش سگ‌ها در کنار پاداش، برای حالات روحی و شادی آن‌ها بسیار بهتر است. تیم تحقیق می‌گویند که مطالعه آن‌ها به این نکته اشاره دارد که وضعیت روحی سگ‌های آموزش‌دیده با تنبیه ممکن است در معرض خطر باشد.

این مطالعه هم‌اکنون در bioRxiv قابل‌دسترس است.

نوشته مطالعه جدید نشان می‌دهد نباید بر سر سگ‌ها داد زد! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

۴ رفتار انسان‌ها که باعث سردرگمی سگ‌ها می‌شود

سگ‌ها به‌طرز شگفت‌انگیزی رفتارهای منعطفی دارند و به همین‌خاطر است که ما می‌توانیم آن‌ها را در داخل خانه‌ نگه داریم و آخر هفته‌ها با خودمان به کافه ببریم.

اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که تکامل این حیوانات، آن‌ها را برای مواجهه با چالش‌های زندگی دنیای ما مجهز نکرده است و سگ‌ها مجبور هستند که به‌نوعی خود را با این مسایل تطبیق دهند.

بنابراین در مورد سگ‌ها چیزهایی وجود دارند که ما اغلب‌ از درک آن‌ عاجزیم. بنابراین برای اینکه این موارد را بدانید، در ادامه به چند نمونه از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

۱. ما آن را تنها می‌گذاریم

از آنجاییکه سگ‌ها حیوانات اجتماعی هستند، به‌راحتی می‌توانند برای خودشان دوست پیدا کنند. آن‌ها به‌شدت علاقه به این دارند که زمان زیادی را با سایر سگ‌ها، انسان‌ها یا هر گونه دیگری که قصد تعامل اجتماعی با آن‌ها را دارد، صرف کنند. این حیوانات معمولا دوست دارند که با همراه خود بازی کنند، راه بروند، استراحت کنند و به مسافرت بروند؛ اما ما اغلب آن‌ها را در داخل خانه، در لانه‌هایشان یا در کلینیک‌های دامپزشکی تنها می‌گذاریم.

در چنین وضعیت‌هایی، سگ‌ها معمولا نمی‌توانند از این موضوع مطمئن شوند که آیا ما برای برداشتن آن‌ها برمی‌گردیم یا نه. تنها بعد از تجربه‌‌کردن‌های زیاد است که ممکن است انتظار برگشت ما را داشته باشند و به این موضوع عادت کنند.

ما همچنین ممکن است در داخل خانه جاهایی را برای وارد نشدن آن‌ها تعیین کنیم. اما طبیعتا بسیاری از سگ‌ها نسبت به این کار مقاومت نشان خواهند داد. مشخص است که آن‌ها نمی‌توانند از پشت نرده‌ یا حصار، با گروه‌های اجتماعی خودشان تعامل داشته باشند و ارتباط برقرار کنند.

این موضوع توضیح می‌دهد که چرا سگ‌ها اغلب نیاز به این دارند که اجازه ورود به جمع خانواده داشته باشند یا چرا سگ‌هایی که دچار افسردگی‌های ناشی از دور ماندن از جمع هستند، از بودن در کنار خانواده احساس آرامش و خوشحالی می‌کنند.

۲. ما از دستان‌مان زیاد استفاده می‌کنیم

ما برای غذا دادن به سگ‌ها، خاراندن‌شان، ماساژ دادن یا بازی کردن با آن‌ها همیشه از دستان‌مان استفاده می‌کنیم. این موضوع، در مواقعی مانند ناخن گرفتن، مالیدن پماد به بدن یا شانه کردن موهایشان هم اتفاق می‌افتد.

بعضی از سگ‌ها طوری رشد کرده‌اند که از حرکت دست بر روی بدن‌هایشان می‌ترسند. البته ما می‌توانیم با استفاده از روش‌های پاداش دادن، آن‌ها را با انواع فعالیت‌های مرتبط با دست آشنا کنیم و تا حدودی از اضطراب آن‌ها بکاهیم.

اما ما انسان‌ها، ترس سگ‌ها را اغلب اشتباه برداشت می‌کنیم و با عصبانیت با آن‌ها برخورد می‌کنیم که خود این می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی در رابطه ما با سگ‌هایمان گردد. بنابراین حتما به این نکته توجه داشته باشید که برخی از سگ‌ها نسبت به لمس‌شدن‌شان با دست، بسیار حساس هستند و ممکن است رفتار دفاعی از خودشان نشان بدهند.

با این‌حال، سگ‌ها توانایی‌های قابل‌توجهی در سازگاری با شرایط مختلف دارند. انعطاف‌پذیری آن‌ها، درس‌های زیادی را درباره نحوه برخورد با مشکلات و اینکه چگونه می‌توان ساده و اجتماعی زندگی کرد به ما می‌دهد. چالش ما با سگ‌ها این است که سادگی و بی‌ریایی آن‌ها را کاملا درک کنیم.

۳. ما ظاهر و بوی خودمان را مدام تغییر می‌دهیم

موضوع دیگری که در مورد سگ‌ها باید به آن توجه داشت این است که لباس‌های ما زمانی که در بیرون از منزل هستیم بوهای مختلفی به خود می‌گیرند و وقتی به خانه برمی‌گردیم، این بوها می‌توانند باعث سردرگمی سگ‌هایمان بشوند. محصولات تمیزکننده، صابون‌ها، خوش‌بوکننده‌ها و شامپوها هم بوهایی را که سگ‌های ما به آن‌ عادت کرده‌اند، تغییر می‌دهند.

از طرفی، پوشیدن انواع مختلف لباس‌ها می‌تواند ظاهر ما را به‌کلی تغییر دهد و این کار ممکن است باعث غافلگیری سگ‌ها شود.

این حیوانات، پوشش بدن‌شان را شاید یکبار در سال عوض کنند، اما ما ظاهر خودمان را هر روز تغییر می‌دهیم. به نظر می‌رسد که این تغییر مدوام بوهایی که ما با خودمان حمل می‌کنیم، بسیار بیش از آن چیزی است که سگ‌ها برای درک آن تکامل یافته‌اند.

در دنیای وابسته به حس بویایی سگ‌ها، مواجهه با بو‌هایی که مدام در حال عوض شدن هستند ممکن است بسیار گیج‌کننده باشد؛ به‌ویژه برای گونه‌هایی که از بو برای شناسایی افراد آشنا و غریبه استفاده می‌کنند.

۴. ما دوست داریم که بغل کنیم

روش استفاده انسان‌ها از قسمت‌های جلویی بدن‌شان مانند دست و سینه، کاملا متفاوت از سگ‌ها است. ما علاوه بر اینکه از این اندام‌ها برای حمل اشیا بزرگی که سگ‌ها مجبور به کشید‌ن‌شان هستند، استفاده می‌کنیم، از آن‌ها برای بغل کردن یکدیگر و ابراز احساسات هم بهره می‌گیریم.

اما سگ‌ها تنها در مواقع خاص، آن هم به‌طور خیلی خفیف همدیگر را می‌گیرند. در سایر مواقع، این کار می‌تواند باعث تحریک و فرار آن‌ها شود. بنابراین باید به این نکته توجه داشت که سگ‌ها به هیچ‌وجه معنای بغل شدن توسط انسان را نمی‌دانند.

نوشته 4 رفتار انسان‌ها که باعث سردرگمی سگ‌ها می‌شود اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

آیا گربه‌ها از سگ‌ها صمیمی‌تر هستند؟!

ما معمولا سگ‌ها را به‌عنوان حیوانات وفادار و بامحبت می‌شناسیم، اما فکر می‌کنیم که گربه‌ها با اینکه حیوانات دوست‌داشتنی هستند اما فقط ما را تحمل می‌کنند و علاقه‌ای به برقراری رابطه صمیمی با ما ندارند. اما شاید نیاز باشد که ما طرز فکرمان را عوض کنیم. براساس یک مطالعه جدید، گربه‌ها می‌توانند به‌اندازه سگ‌ها با انسان‌ها رابطه عاطفی برقرار کنند.

البته نتایج این تحقیق ممکن است باعث تعجب افرادی که با گربه زندگی می‌کنند گردد، اما این یافته‌ها دو چیز مهم را نشان می‌دهند. اول اینکه به نظر می‌رسد ما رابطه‌ای که گربه‌ها می‌توانند با صاحب‌شان برقرار کنند را دست‌کم گرفته‌ایم. به‌علاوه، این مطالعه نشان می‌دهد که برقراری رابطه اجتماعی صمیمی با انسان‌ها فقط در انحصار سگ‌ها نیست.

Kristyn Vitale، دانشمند حیوان‌شناسی از دانشگاه اورگان آمریکا می‌گوید: گربه‌ها هم مثل سگ‌ها، در ارتباط‌‌‌‌شان با انسان‌ها نوعی رفتار اجتماعی از خود نشان می‌دهند. اکثر گربه‌ها، با امنیت‌خاطر با صاحب خود تماس برقرار می‌کنند و از او به‌عنوان منبع امنیت در یک محیط جدید استفاده می‌کنند.

تیم تحقیق، در تست رفتاری خود، به بررسی این موضوع پرداختند که گربه‌ها در یک محیط جدید چگونه به صاحب خود پاسخ می‌دهند. مطالعات قبلی بر روی میمون‌ها و سگ‌ها نشان داده است که هر دوی این گونه‌ها می‌توانند هر دو نوع ارتباط صمیمی و غیرصمیمی را با صاحب خود برقرار کنند.

سگ‌ها در یک ارتباط صمیمی، هنگام قرار گرفتن در یک محیط جدید، خود را به صاحب‌شان می‌چسبانند و سپس آرام گرفته و به کشف محیط اطراف می‌پردازند. از طرف دیگر، سگ‌ها در یک ارتباط غیرصمیمی از طریق چسبیدن بیش‌ازاندازه به صاحب خود یا دوری از او، رفتار استرسی از خود نشان می‌دهند.

Vitale و همکارانش، در مطالعه خود، این دو نوع ارتباط را بر روی ۷۹ بچه‌گربه و ۳۸ گربه بزرگسال تست کردند. این گربه‌ها ابتدا به‌همراه صاحب‌شان در یک اتاق قرار گرفتند و از صاحب گربه خواسته شد تا در داخل یک دایره علامت‌گذاری‌شده بنشیند. اگر گربه به آن دایره وارد می‌شد، فرد می‌توانست با او تعامل کند. بعد از دو دقیقه، صاحب گربه اتاق را ترک کرد و گربه را تنها گذاشت. بعد از دو دقیقه دیگر، دوباره به اتاق برگشت و در داخل دایره نشست.

کل مراحل تست، فیلمبرداری شد و تیم تحقیق، فیلم را برای دسته‌بندی نوع تماس گربه‌ها تحلیل کردند. گربه‌های بزرگسال، فقط یک بار در این تست شرکت کردند، اما بچه‌گربه‌ها دو بار تست شدند؛ یک بار در ابتدا و بار دیگر، دو ماه بعد، یعنی زمانی که ۳۹ تا از بچه‌گربه‌ها تحت آموزش اجتماعی‌شدن قرار گرفتند؛ ۳۱ تای دیگر هم به‌عنوان گروه کنترل عمل کردند.

اما نتیجه آزمایش درباره بچه‌گربه‌ها این‌گونه شد: ۹ تایشان غیرقابل‌دسته‌بندی بودند، اما بقیه آن‌ها؛ ۶۴.۳ درصد در دسته ارتباط صمیمی و ۳۵.۷ درصد در دسته ارتباط غیرصمیمی قرار گرفتند (آموزش تاثیری بر روی نوع تماس نداشت). گربه‌های بزرگسال نیز درصدهای مشابهی را نشان دادند: ۶۵.۸ درصد ارتباط صمیمی و ۳۴.۲ درصد ارتباط غیرصمیمی.

نکته جالب اینکه، این درصدهای ارتباط صمیمی (۶۴.۳ درصد و ۶۵.۸ درصد)، تقریبا نزدیک به درصد تماس صمیمی مشاهده‌شده در نوزادن انسان است. گربه‌ها همچنین درصدهای ارتباط صمیمی بالاتری را در مقایسه با سگ‌های تست‌شده در یک مطالعه در سال 2018 (۵۶ درصد) نشان دادند.

مطالعه جدید نشان می‌دهد که گربه‌ها برخلاف تصور عمومی چندان هم کناره‌گیر نیستند. درواقع، این حیوانات تا زمانی که برخورد تندی با آن‌ها نشود، می‌توانند اجتماعی و خونگرم باشند. آن‌ها اغلب ترجیح می‌دهند که از طریق غذا یا اسباب‌‌بازی‌ها با انسان‌ها تعامل داشته باشند.

مطالعه حاضر همچنین نشان می‌دهد که گربه‌ها، ویژگی‌ها و خصوصیات لازم برای برقراری ارتباط‌های اجتماعی عمیق با انسان‌ها را دارند. مساله اینجاست که آن‌ها ممکن است خودشان را با روش خاص خودشان بیان کنند.

Vitale می‌گوید: به نظر من بسیار مهم است که افراد با گربه‌های خودشان بیرون بروند و با آن‌ها تعامل کنند و ببینند که چه اتفاقی می‌افتد. همه ما زیاد می‌شنویم که گربه‌ها این‌جور هستند و سگ‌ها یک‌جور دیگر. اما باید بدانیم که تفاوت‌های زیادی بین این دو گونه وجود دارد.

این مطالعه در مجله Current Biology چاپ شده است.

نوشته آیا گربه‌ها از سگ‌ها صمیمی‌تر هستند؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

آیا گربه‌ها از سگ‌ها صمیمی‌تر هستند؟!

ما معمولا سگ‌ها را به‌عنوان حیوانات وفادار و بامحبت می‌شناسیم، اما فکر می‌کنیم که گربه‌ها با اینکه حیوانات دوست‌داشتنی هستند اما فقط ما را تحمل می‌کنند و علاقه‌ای به برقراری رابطه صمیمی با ما ندارند. اما شاید نیاز باشد که ما طرز فکرمان را عوض کنیم. براساس یک مطالعه جدید، گربه‌ها می‌توانند به‌اندازه سگ‌ها با انسان‌ها رابطه عاطفی برقرار کنند.

البته نتایج این تحقیق ممکن است باعث تعجب افرادی که با گربه زندگی می‌کنند گردد، اما این یافته‌ها دو چیز مهم را نشان می‌دهند. اول اینکه به نظر می‌رسد ما رابطه‌ای که گربه‌ها می‌توانند با صاحب‌شان برقرار کنند را دست‌کم گرفته‌ایم. به‌علاوه، این مطالعه نشان می‌دهد که برقراری رابطه اجتماعی صمیمی با انسان‌ها فقط در انحصار سگ‌ها نیست.

Kristyn Vitale، دانشمند حیوان‌شناسی از دانشگاه اورگان آمریکا می‌گوید: گربه‌ها هم مثل سگ‌ها، در ارتباط‌‌‌‌شان با انسان‌ها نوعی رفتار اجتماعی از خود نشان می‌دهند. اکثر گربه‌ها، با امنیت‌خاطر با صاحب خود تماس برقرار می‌کنند و از او به‌عنوان منبع امنیت در یک محیط جدید استفاده می‌کنند.

تیم تحقیق، در تست رفتاری خود، به بررسی این موضوع پرداختند که گربه‌ها در یک محیط جدید چگونه به صاحب خود پاسخ می‌دهند. مطالعات قبلی بر روی میمون‌ها و سگ‌ها نشان داده است که هر دوی این گونه‌ها می‌توانند هر دو نوع ارتباط صمیمی و غیرصمیمی را با صاحب خود برقرار کنند.

سگ‌ها در یک ارتباط صمیمی، هنگام قرار گرفتن در یک محیط جدید، خود را به صاحب‌شان می‌چسبانند و سپس آرام گرفته و به کشف محیط اطراف می‌پردازند. از طرف دیگر، سگ‌ها در یک ارتباط غیرصمیمی از طریق چسبیدن بیش‌ازاندازه به صاحب خود یا دوری از او، رفتار استرسی از خود نشان می‌دهند.

Vitale و همکارانش، در مطالعه خود، این دو نوع ارتباط را بر روی ۷۹ بچه‌گربه و ۳۸ گربه بزرگسال تست کردند. این گربه‌ها ابتدا به‌همراه صاحب‌شان در یک اتاق قرار گرفتند و از صاحب گربه خواسته شد تا در داخل یک دایره علامت‌گذاری‌شده بنشیند. اگر گربه به آن دایره وارد می‌شد، فرد می‌توانست با او تعامل کند. بعد از دو دقیقه، صاحب گربه اتاق را ترک کرد و گربه را تنها گذاشت. بعد از دو دقیقه دیگر، دوباره به اتاق برگشت و در داخل دایره نشست.

کل مراحل تست، فیلمبرداری شد و تیم تحقیق، فیلم را برای دسته‌بندی نوع تماس گربه‌ها تحلیل کردند. گربه‌های بزرگسال، فقط یک بار در این تست شرکت کردند، اما بچه‌گربه‌ها دو بار تست شدند؛ یک بار در ابتدا و بار دیگر، دو ماه بعد، یعنی زمانی که ۳۹ تا از بچه‌گربه‌ها تحت آموزش اجتماعی‌شدن قرار گرفتند؛ ۳۱ تای دیگر هم به‌عنوان گروه کنترل عمل کردند.

اما نتیجه آزمایش درباره بچه‌گربه‌ها این‌گونه شد: ۹ تایشان غیرقابل‌دسته‌بندی بودند، اما بقیه آن‌ها؛ ۶۴.۳ درصد در دسته ارتباط صمیمی و ۳۵.۷ درصد در دسته ارتباط غیرصمیمی قرار گرفتند (آموزش تاثیری بر روی نوع تماس نداشت). گربه‌های بزرگسال نیز درصدهای مشابهی را نشان دادند: ۶۵.۸ درصد ارتباط صمیمی و ۳۴.۲ درصد ارتباط غیرصمیمی.

نکته جالب اینکه، این درصدهای ارتباط صمیمی (۶۴.۳ درصد و ۶۵.۸ درصد)، تقریبا نزدیک به درصد تماس صمیمی مشاهده‌شده در نوزادن انسان است. گربه‌ها همچنین درصدهای ارتباط صمیمی بالاتری را در مقایسه با سگ‌های تست‌شده در یک مطالعه در سال 2018 (۵۶ درصد) نشان دادند.

مطالعه جدید نشان می‌دهد که گربه‌ها برخلاف تصور عمومی چندان هم کناره‌گیر نیستند. درواقع، این حیوانات تا زمانی که برخورد تندی با آن‌ها نشود، می‌توانند اجتماعی و خونگرم باشند. آن‌ها اغلب ترجیح می‌دهند که از طریق غذا یا اسباب‌‌بازی‌ها با انسان‌ها تعامل داشته باشند.

مطالعه حاضر همچنین نشان می‌دهد که گربه‌ها، ویژگی‌ها و خصوصیات لازم برای برقراری ارتباط‌های اجتماعی عمیق با انسان‌ها را دارند. مساله اینجاست که آن‌ها ممکن است خودشان را با روش خاص خودشان بیان کنند.

Vitale می‌گوید: به نظر من بسیار مهم است که افراد با گربه‌های خودشان بیرون بروند و با آن‌ها تعامل کنند و ببینند که چه اتفاقی می‌افتد. همه ما زیاد می‌شنویم که گربه‌ها این‌جور هستند و سگ‌ها یک‌جور دیگر. اما باید بدانیم که تفاوت‌های زیادی بین این دو گونه وجود دارد.

این مطالعه در مجله Current Biology چاپ شده است.

نوشته آیا گربه‌ها از سگ‌ها صمیمی‌تر هستند؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

آیا گربه‌ها از سگ‌ها صمیمی‌تر هستند؟!

ما معمولا سگ‌ها را به‌عنوان حیوانات وفادار و بامحبت می‌شناسیم، اما فکر می‌کنیم که گربه‌ها با اینکه حیوانات دوست‌داشتنی هستند اما فقط ما را تحمل می‌کنند و علاقه‌ای به برقراری رابطه صمیمی با ما ندارند. اما شاید نیاز باشد که ما طرز فکرمان را عوض کنیم. براساس یک مطالعه جدید، گربه‌ها می‌توانند به‌اندازه سگ‌ها با انسان‌ها رابطه عاطفی برقرار کنند.

البته نتایج این تحقیق ممکن است باعث تعجب افرادی که با گربه زندگی می‌کنند گردد، اما این یافته‌ها دو چیز مهم را نشان می‌دهند. اول اینکه به نظر می‌رسد ما رابطه‌ای که گربه‌ها می‌توانند با صاحب‌شان برقرار کنند را دست‌کم گرفته‌ایم. به‌علاوه، این مطالعه نشان می‌دهد که برقراری رابطه اجتماعی صمیمی با انسان‌ها فقط در انحصار سگ‌ها نیست.

Kristyn Vitale، دانشمند حیوان‌شناسی از دانشگاه اورگان آمریکا می‌گوید: گربه‌ها هم مثل سگ‌ها، در ارتباط‌‌‌‌شان با انسان‌ها نوعی رفتار اجتماعی از خود نشان می‌دهند. اکثر گربه‌ها، با امنیت‌خاطر با صاحب خود تماس برقرار می‌کنند و از او به‌عنوان منبع امنیت در یک محیط جدید استفاده می‌کنند.

تیم تحقیق، در تست رفتاری خود، به بررسی این موضوع پرداختند که گربه‌ها در یک محیط جدید چگونه به صاحب خود پاسخ می‌دهند. مطالعات قبلی بر روی میمون‌ها و سگ‌ها نشان داده است که هر دوی این گونه‌ها می‌توانند هر دو نوع ارتباط صمیمی و غیرصمیمی را با صاحب خود برقرار کنند.

سگ‌ها در یک ارتباط صمیمی، هنگام قرار گرفتن در یک محیط جدید، خود را به صاحب‌شان می‌چسبانند و سپس آرام گرفته و به کشف محیط اطراف می‌پردازند. از طرف دیگر، سگ‌ها در یک ارتباط غیرصمیمی از طریق چسبیدن بیش‌ازاندازه به صاحب خود یا دوری از او، رفتار استرسی از خود نشان می‌دهند.

Vitale و همکارانش، در مطالعه خود، این دو نوع ارتباط را بر روی ۷۹ بچه‌گربه و ۳۸ گربه بزرگسال تست کردند. این گربه‌ها ابتدا به‌همراه صاحب‌شان در یک اتاق قرار گرفتند و از صاحب گربه خواسته شد تا در داخل یک دایره علامت‌گذاری‌شده بنشیند. اگر گربه به آن دایره وارد می‌شد، فرد می‌توانست با او تعامل کند. بعد از دو دقیقه، صاحب گربه اتاق را ترک کرد و گربه را تنها گذاشت. بعد از دو دقیقه دیگر، دوباره به اتاق برگشت و در داخل دایره نشست.

کل مراحل تست، فیلمبرداری شد و تیم تحقیق، فیلم را برای دسته‌بندی نوع تماس گربه‌ها تحلیل کردند. گربه‌های بزرگسال، فقط یک بار در این تست شرکت کردند، اما بچه‌گربه‌ها دو بار تست شدند؛ یک بار در ابتدا و بار دیگر، دو ماه بعد، یعنی زمانی که ۳۹ تا از بچه‌گربه‌ها تحت آموزش اجتماعی‌شدن قرار گرفتند؛ ۳۱ تای دیگر هم به‌عنوان گروه کنترل عمل کردند.

اما نتیجه آزمایش درباره بچه‌گربه‌ها این‌گونه شد: ۹ تایشان غیرقابل‌دسته‌بندی بودند، اما بقیه آن‌ها؛ ۶۴.۳ درصد در دسته ارتباط صمیمی و ۳۵.۷ درصد در دسته ارتباط غیرصمیمی قرار گرفتند (آموزش تاثیری بر روی نوع تماس نداشت). گربه‌های بزرگسال نیز درصدهای مشابهی را نشان دادند: ۶۵.۸ درصد ارتباط صمیمی و ۳۴.۲ درصد ارتباط غیرصمیمی.

نکته جالب اینکه، این درصدهای ارتباط صمیمی (۶۴.۳ درصد و ۶۵.۸ درصد)، تقریبا نزدیک به درصد تماس صمیمی مشاهده‌شده در نوزادن انسان است. گربه‌ها همچنین درصدهای ارتباط صمیمی بالاتری را در مقایسه با سگ‌های تست‌شده در یک مطالعه در سال 2018 (۵۶ درصد) نشان دادند.

مطالعه جدید نشان می‌دهد که گربه‌ها برخلاف تصور عمومی چندان هم کناره‌گیر نیستند. درواقع، این حیوانات تا زمانی که برخورد تندی با آن‌ها نشود، می‌توانند اجتماعی و خونگرم باشند. آن‌ها اغلب ترجیح می‌دهند که از طریق غذا یا اسباب‌‌بازی‌ها با انسان‌ها تعامل داشته باشند.

مطالعه حاضر همچنین نشان می‌دهد که گربه‌ها، ویژگی‌ها و خصوصیات لازم برای برقراری ارتباط‌های اجتماعی عمیق با انسان‌ها را دارند. مساله اینجاست که آن‌ها ممکن است خودشان را با روش خاص خودشان بیان کنند.

Vitale می‌گوید: به نظر من بسیار مهم است که افراد با گربه‌های خودشان بیرون بروند و با آن‌ها تعامل کنند و ببینند که چه اتفاقی می‌افتد. همه ما زیاد می‌شنویم که گربه‌ها این‌جور هستند و سگ‌ها یک‌جور دیگر. اما باید بدانیم که تفاوت‌های زیادی بین این دو گونه وجود دارد.

این مطالعه در مجله Current Biology چاپ شده است.

نوشته آیا گربه‌ها از سگ‌ها صمیمی‌تر هستند؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

آیا گربه‌ها از سگ‌ها صمیمی‌تر هستند؟!

ما معمولا سگ‌ها را به‌عنوان حیوانات وفادار و بامحبت می‌شناسیم، اما فکر می‌کنیم که گربه‌ها با اینکه حیوانات دوست‌داشتنی هستند اما فقط ما را تحمل می‌کنند و علاقه‌ای به برقراری رابطه صمیمی با ما ندارند. اما شاید نیاز باشد که ما طرز فکرمان را عوض کنیم. براساس یک مطالعه جدید، گربه‌ها می‌توانند به‌اندازه سگ‌ها با انسان‌ها رابطه عاطفی برقرار کنند.

البته نتایج این تحقیق ممکن است باعث تعجب افرادی که با گربه زندگی می‌کنند گردد، اما این یافته‌ها دو چیز مهم را نشان می‌دهند. اول اینکه به نظر می‌رسد ما رابطه‌ای که گربه‌ها می‌توانند با صاحب‌شان برقرار کنند را دست‌کم گرفته‌ایم. به‌علاوه، این مطالعه نشان می‌دهد که برقراری رابطه اجتماعی صمیمی با انسان‌ها فقط در انحصار سگ‌ها نیست.

Kristyn Vitale، دانشمند حیوان‌شناسی از دانشگاه اورگان آمریکا می‌گوید: گربه‌ها هم مثل سگ‌ها، در ارتباط‌‌‌‌شان با انسان‌ها نوعی رفتار اجتماعی از خود نشان می‌دهند. اکثر گربه‌ها، با امنیت‌خاطر با صاحب خود تماس برقرار می‌کنند و از او به‌عنوان منبع امنیت در یک محیط جدید استفاده می‌کنند.

تیم تحقیق، در تست رفتاری خود، به بررسی این موضوع پرداختند که گربه‌ها در یک محیط جدید چگونه به صاحب خود پاسخ می‌دهند. مطالعات قبلی بر روی میمون‌ها و سگ‌ها نشان داده است که هر دوی این گونه‌ها می‌توانند هر دو نوع ارتباط صمیمی و غیرصمیمی را با صاحب خود برقرار کنند.

سگ‌ها در یک ارتباط صمیمی، هنگام قرار گرفتن در یک محیط جدید، خود را به صاحب‌شان می‌چسبانند و سپس آرام گرفته و به کشف محیط اطراف می‌پردازند. از طرف دیگر، سگ‌ها در یک ارتباط غیرصمیمی از طریق چسبیدن بیش‌ازاندازه به صاحب خود یا دوری از او، رفتار استرسی از خود نشان می‌دهند.

Vitale و همکارانش، در مطالعه خود، این دو نوع ارتباط را بر روی ۷۹ بچه‌گربه و ۳۸ گربه بزرگسال تست کردند. این گربه‌ها ابتدا به‌همراه صاحب‌شان در یک اتاق قرار گرفتند و از صاحب گربه خواسته شد تا در داخل یک دایره علامت‌گذاری‌شده بنشیند. اگر گربه به آن دایره وارد می‌شد، فرد می‌توانست با او تعامل کند. بعد از دو دقیقه، صاحب گربه اتاق را ترک کرد و گربه را تنها گذاشت. بعد از دو دقیقه دیگر، دوباره به اتاق برگشت و در داخل دایره نشست.

کل مراحل تست، فیلمبرداری شد و تیم تحقیق، فیلم را برای دسته‌بندی نوع تماس گربه‌ها تحلیل کردند. گربه‌های بزرگسال، فقط یک بار در این تست شرکت کردند، اما بچه‌گربه‌ها دو بار تست شدند؛ یک بار در ابتدا و بار دیگر، دو ماه بعد، یعنی زمانی که ۳۹ تا از بچه‌گربه‌ها تحت آموزش اجتماعی‌شدن قرار گرفتند؛ ۳۱ تای دیگر هم به‌عنوان گروه کنترل عمل کردند.

اما نتیجه آزمایش درباره بچه‌گربه‌ها این‌گونه شد: ۹ تایشان غیرقابل‌دسته‌بندی بودند، اما بقیه آن‌ها؛ ۶۴.۳ درصد در دسته ارتباط صمیمی و ۳۵.۷ درصد در دسته ارتباط غیرصمیمی قرار گرفتند (آموزش تاثیری بر روی نوع تماس نداشت). گربه‌های بزرگسال نیز درصدهای مشابهی را نشان دادند: ۶۵.۸ درصد ارتباط صمیمی و ۳۴.۲ درصد ارتباط غیرصمیمی.

نکته جالب اینکه، این درصدهای ارتباط صمیمی (۶۴.۳ درصد و ۶۵.۸ درصد)، تقریبا نزدیک به درصد تماس صمیمی مشاهده‌شده در نوزادن انسان است. گربه‌ها همچنین درصدهای ارتباط صمیمی بالاتری را در مقایسه با سگ‌های تست‌شده در یک مطالعه در سال 2018 (۵۶ درصد) نشان دادند.

مطالعه جدید نشان می‌دهد که گربه‌ها برخلاف تصور عمومی چندان هم کناره‌گیر نیستند. درواقع، این حیوانات تا زمانی که برخورد تندی با آن‌ها نشود، می‌توانند اجتماعی و خونگرم باشند. آن‌ها اغلب ترجیح می‌دهند که از طریق غذا یا اسباب‌‌بازی‌ها با انسان‌ها تعامل داشته باشند.

مطالعه حاضر همچنین نشان می‌دهد که گربه‌ها، ویژگی‌ها و خصوصیات لازم برای برقراری ارتباط‌های اجتماعی عمیق با انسان‌ها را دارند. مساله اینجاست که آن‌ها ممکن است خودشان را با روش خاص خودشان بیان کنند.

Vitale می‌گوید: به نظر من بسیار مهم است که افراد با گربه‌های خودشان بیرون بروند و با آن‌ها تعامل کنند و ببینند که چه اتفاقی می‌افتد. همه ما زیاد می‌شنویم که گربه‌ها این‌جور هستند و سگ‌ها یک‌جور دیگر. اما باید بدانیم که تفاوت‌های زیادی بین این دو گونه وجود دارد.

این مطالعه در مجله Current Biology چاپ شده است.

نوشته آیا گربه‌ها از سگ‌ها صمیمی‌تر هستند؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

داشتن سگ و گربه در دوران کودکی موجب کاهش اختلالات روانی می‌شود!

شیزوفرنی جزو اختلالات روانی است که ما هنوز علت آن را نمی‌دانیم، اما دانشمندان فکر می‌کنند که عامل ایجادکننده آن احتمالا ترکیب پیچیده‌ای از ژن‌ها و عوامل محیطی است. براساس یک تحقیق جدید، برخی از این عوامل ممکن است با داشتن سگ و گربه در منزل رابطه داشته باشد.

مطالعه جدید توانسته است رابطه‌ای بین داشتن سگ در سال‌های اولیه زندگی‌ و کاهش احتمال توسعه اختلال‌های عصبی در افراد پیدا بکند. اینکه این دو موضوع چگونه به هم ارتباط پیدا می‌کنند هنوز مشخص نیست، اما براساس پژوهش‌های اخیر، شاید سیستم ایمنی بدن در این امر دخیل باشد.

Robert Yolken، استاد دانشگاه جان هاپکیز در مریلند آمریکا و سرپرست گروه تحقیق می‌گوید: مشخص شده است که اختلالات روانی جدی، رابطه نزدیکی با تغییرات در سیستم ایمنی بدن (که در اوایل زندگی فرد در اثر عوامل محیطی ایجاد می‌شوند) دارند. از آنجاییکه سگ‌های خانگی اغلب جزو اولین چیزهایی هستند که بچه‌ها با آن‌ها تماس نزدیک دارند، بنابراین منطقی به نظر می‌رسد که ما احتمال ارتباط بین این دو را بررسی کنیم.

داشتن یک سگ یا گربه در منزل، معمولا به‌عنوان یک روش خوب برای مراقبت از سلامت بچه‌هایی که هنوز قادر به راه رفتن نیستند، در نظر گرفته می‌شود. همچنین مطالعات گذشته نشان می‌دهند که داشتن یک گربه در منزل ممکن است احتمال بروز آسم در فرد را کاهش دهد. مطالعاتی هم وجود دارند که می‌گویند میکروب‌های مشترک موجود در حیوانات خانگی ممکن است به کاهش خطر چاقی در سال‌های بعدی زندگی کمک کنند.

البته این بدین معنی نیست که داشتن سگ و گربه در خانه، همیشه منجر به سلامت بهتر افراد می‌شود. اوایل امسال، یک مطالعه گسترده نشان داد که یک انگل مشترک در بین گربه‌ها می‌تواند خطر ایجاد شیزوفرنی را افزایش دهد. شاید پرسیده شود که این حیوانات چگونه می‌توانند توسعه عصبی افراد را تحت تاثیر قرار دهند؟ باید بگوییم که جواب این سوال به‌هیچ‌وجه ساده نیست.

با این‌حال، Yolken و همکارانش برای درک بهتر این رابطه، بیش از ۱۳۰۰ داوطلب بزرگسال را مورد مطالعه قرار دادند. این افراد شامل سه دسته می‌شدند: ۳۸۱ نفر با اختلال دو قطبی، ۳۹۶ نفر با اختلال شیزوفرنی و ۵۹۴ نفر بدون هیچ بیماری روانی.

شیزوفرنی و دوقطبی، دو اختلال‌ عصبی جدی هستند که میلیون‌ها نفر در سرتاسر دنیا را تحت تاثیر قرار داده‌اند و دانشمندان حتی احتمال می‌دهند که این دو اختلال دارای ژن‌ها و مکانیزم‌های عمل مشترکی باشند. همچنین تحقیقاتی بسیار زیادی وجود دارند که نشان داده‌اند نقص سیستم ایمنی بدن ممکن است نقش مهمی در ایجاد آن‌ها داشته باشد.

البته این دو اختلال، با همه شباهت‌هایشان، خود را به روش‌های بسیار متفاوتی بروز می‌دهند: در شیزوفرنی شخص بیمار دچار اوهام و خیالات می‌شود، اما در دو قطبی شاهد دوره‌های متناوب شیدایی و افسردگی در فرد هستیم.

Yolken و همکارانش، از افراد شرکت‌کننده در مطالعه خود درباره تاریخچه نگه‌داری حیوانات خانگی در سال‌های بین تولد تا سه سالگی‌شان پرسیدند. حدود ۵۶ درصد از کسانی که شیزوفرنی داشتند، گفتند که در دوران کودکی یک سگ داشته‌اند و ۳۵ درصد آن‌ها هم گفتند که گربه داشته‌اند. این اعداد، برای افراد دو قطبی به‌ترتیب ۶۵ و ۴۱ درصد و برای داوطلبان سالم ۶۲ و ۳۵ درصد بود.

تیم تحقیق برای دانستن اینکه آیا این اعداد معنای خاصی دارند یا نه، از یک‌سری ابزارهای آماری برای تعیین نسبتی به نام نسبت خطر (hazard ratio) در مورد هر حیوان خانگی در طول چهار بازه زمانی مختلف سن افراد استفاده کردند.

اگر بخواهیم به‌طور آماری صحبت کنیم، نتیجه بررسی‌ها این شد که رابطه بین داشتن یک گربه در فاصله تولد تا سه سالگی و خطر بروز شیزوفرنی تا حدودی کم است، اما رابطه بین داشتن گربه در این سنین و احتمال ابتلا به اختلال دو قطبی نسبتا زیاد است. اما بیشترین تاثیر، مربوط به داشتن یک سگ در سال‌های اولیه زندگی می‌شد که شانس بروز شیزوفرنی در فرد را ۲۴ درصد کاهش داده بود.

Yolken می‌گوید: کمترین احتمال بروز اختلال شیزوفرنی، مربوط به بچه‌هایی می‌شد که در زمان تولد یا قبل از سه سالگی، یک سگ خانگی داشته‌اند. به‌گفته او، وجود یک سگ در منزل می‌تواند جلوی حدود ۸۴۰ هزار مورد ابتلا به شیزوفرنی را بگیرد.

Yolken می‌گوید: چندین توضیح قابل‌قبول درباره کاهش ریسک بروز شیزوفرنی در صورت تماس با سگ‌ وجود دارد که یکی از آن‌ها می‌تواند مربوط به میکروبیوم سگ‌ها باشد که در نتیجه انتقال به انسان باعث تقویت سیستم ایمنی در برابر شیزوفرنی یا کاهش تمایل ژنتیکی نسبت به این اختلال می‌شود.

تا زمانی که انجام تحقیقات بیشتر به ما کمک کنند تا درک بهتری از رابطه بین داشتن سگ و گربه و بروز اختلالات روانی به دست بیاوریم، لازم است به این موضوع اشاره کنیم که نتایج حاصل از مطالعه حاضر، صرفا براساس خوداظهاری داوطلبان و همچنین استفاده از ابزارهای آماری معمولی به دست آمده‌اند و ممکن است که چندان دقیق و قابل استناد نباشند. با این‌حال، ما اگر می‌خواهیم به افرادی که دچار شیزوفرنی هستند کمک کنیم حتما به به این‌قبیل مطالعات نیاز خواهیم داشت.

Yolken می‌گوید: درک بهتر رابطه بین داشتن حیوانات خانگی و اختلالات روانی به ما اجازه خواهد داد تا استراتژی‌های درمان و پیشگیری مناسبی را توسعه دهیم.

نتایج مطالعه حاضر در مجله PLOS One چاپ شده است.

نوشته داشتن سگ و گربه در دوران کودکی موجب کاهش اختلالات روانی می‌شود! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

مغز سگ‌ها همانند انسان قادر به پردازش اعداد و ارقام است

برخی رفتارهای انسان در مقابل اعداد و ارقام ذاتی هستند. به‌عنوان مثال انسان از قابلیت شمارش تعداد اشیا قابل‌رویت توسط خود برخوردار است. این قابلیت حتی در نوزادان به‌تازگی متولد شده نیز وجود دارد. این نوزادان قادر به تشخیص تفاوت میان مقادیر یکسان و متفاوت اشیا هستند؛ اما چنین مهارتی صرفا مختص به انسان نیست.

چنین حساسیتی نسبت به ارقام که از تفکر انتزاعی یا یادگیری ناشی نمی‌شود؛ توانایی شمارشی (Numerosity) نام دارد و در سراسر قلمرو حیوانات از میمون‌ها گرفته تا ماهی‌ها و زنبورها قابل‌رویت است.

اکنون تیم تحقیقاتی دانشگاه Emory با کمک تعدادی از سگ‌های دوست‌داشتنی دریافته که ساختار بخش‌هایی از مغز انسان که در فرآیند شمارش دخیل هستند؛ حداقل از حدود 90 تا 100 میلیون سال پیش و زمانی که سگ‌ها و انسان‌ها مسیرهای تکاملی مختلفی را طی کرده‌اند؛ بدون‌تغییر حفظ شده است. لورن آولت؛ روان‌شناس مشهور می‌گوید: “ما به منظور دستیابی به درکی عمیق از نحوه عملکرد نورون‌های مغزی سگ‌ها هنگام مشاهده مقادیر متفاوتی از اشکال دایروی، ساختار مغز آن‌ها را مستقیما مورد بررسی قرار دادیم. این پژوهش به ما امکان داد تا به نقاط ضعف مطالعات رفتاری پیشین در خصوص سگ‌ها و برخی موجودات دیگر پی ببریم.”

محققان 11 سگ نر و ماده از جمله Daisy، Bhubo و Truffles را برای نشستن آرام و بی‌حرکت در دستگاه MRI آموزش دادند. اما در ازای اعمال سگ‌ها در دستگاه MRI هیچ‌گونه پاداشی به آن‌ها داده نشد. این پدیده یکی از تفاوت‌های کلیدی پژوهش جدید با مطالعات پیشین در زمینه توانایی شمارشی حیوانات به‌شمار می‌رود. در مطالعات قبلی، حیوانات تحت آموزش قرار گرفته و برای انجام امور شمارشی، پاداش دریافت می‌کردند.

سپس محققان نحوه واکنش مغز سگ‌ها به تغییر تعداد نقاط موجود روی صفحه را مورد بررسی قرار دادند. با افزایش نرخ تغییر تعداد نقاط بر روی صفحه، 8 قلاده از 11 سگ مورد مطالعه، واکنش مغزی شدیدتری از خود نشان دادند. به‌عنوان مثال شدت واکنش‌ها در الگوی 2:10 نسبت به 4:8 بیش‌تر بود.

نمونه‌هایی از الگوهای تصویری نمایان شده در مقابل سگ‌ها

اگرچه با حفظ نرخ تغییر تعداد نقاط و دستکاری اندازه و موقعیت آن‌ها، مغز سگ‌ها رفتار متفاوتی از خود بروز داد. این پدیده نشان‌دهنده آن است که سگ‌ها مشخصا به تغییر تعداد نقاط واکنش نشان می‌دهند. مناطق مغزی فعال در این حیوانات جهت شمارش اشیا با برخی موجودات اولیه نظیر انسان‌ها شباهت دارد. این واقعیت نشان می‌دهد که سیستم شمارش‌گر تقریبی انسان در واقع نوعی مکانیسم عصبی حفاظت شده است.

به گفته لورن آولت، بخشی از توانایی انسان جهت انجام محاسبات و پردازش‌های جبری از پدیده فوق ناشی می‌شود؛ چرا که انسان‌ها همانند سایر حیوانات از این قابلیت اساسی جهت شمارش برخوردار هستند.

مطالعه پیشین نشان داده که سگ‌ها قادر به شمارش ارقام کوچک‌تر یا مساوی با 5 بوده و از درکی ابتدایی نسبت به اعمال ریاضیاتی ساده برخوردار هستند. به‌عنوان مثال این حیوانات می‌توانند عدم افزایش تعداد اشیا در برخی روابط ریاضی نظیر 1=1+1 یا 3=1+1 را تشخیص دهند. این مطالعه جدید تایید می‌کند که سگ‌ها بدون دریافت آموزش‌های انسانی حقیقتا می‌توانند مقادیر عددی را درک نمایند.

نتایج به‌دست آمده از سوی محققان نشان می‌دهند که توانایی شمارشی و مکانیسم‌های پشت‌پرده این سیستم در حین فرآیند تکامل عمیقا بدون‌تغییر باقی مانده‌اند. توانایی جستجو یا شکار کردن در حیوانات نیز احتمالا مدیون چنین قابلیتی است.

متن کامل این پژوهش در نشریه Biology Letters منتشر شده است.

نوشته مغز سگ‌ها همانند انسان قادر به پردازش اعداد و ارقام است اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

آیا حیوانات هم مانند انسان هنگام شادی می‌خندند؟!

آیا حیوانات هم مانند انسان هنگام شادی می‌خندند؟!

آیا تا به‌حال در مورد وجود احساسات مختلف در حیوانات فکر کرده‌اید؟ آیا آن‌ها هم مانند انسان نسبت به شرایط متفاوتی که در آن قرار گرفته‌اند واکنش‌های مختلفی از خود بروز می‌دهند؟ در این مطلب قصد داریم تا با بررسی پژوهش‌های انجام شده روی گونه‌های مختلف حیوانات به وجود حس شادی در حیوانات بپردازیم.

تصور این که حیوانات هم مانند انسان دارای عواطف و احساسات هستند جالب به نظر می‌‌رسد. با توجه به پژوهش‌های صورت گرفته، اخیرا ثابت شده که برخی از حیوانات هنگام شادی از خود علائمی مشابه به خندیدن در انسان بروز می‌دهند. تحقیقاتی که برروی سگ‌ها، موش‌های صحرایی، شامپانزه‌ها و گونه‌های مختلف میمون‌ها انجام شده اثبات می‌کند که این گونه‌ها هنگام خوشحالی صدای منحصربفردی از خود ساطع می‌کنند.

پژوهش‌ها در رابطه وجود خنده در حیوانات مسأله تازه‌ای نیست. ایده اولیه این تحقیقات حداقل به سال ۱۸۷۲ میلادی برمی‌گردد. در آن زمان چارلز داروین زیست شناس مشهور بریتانیایی با نوشتن کتاب “بیان احساسات در انسان و حیوانات” این نظریه را بنیان نهاد. تمرکز داروین بیشتر روی شامپانزه‌ها و میمون‌ها بود؛ چرا که او دریافته بود که این گونه‌ها هنگام بازی کردن و غلغلک دادن صدایی شبیه به خنده از خود بروز می‌دهند. ده‌ها سال بعد نیز، پژوهش‌های مشابهی در دانشگاه هانوفر آلمان صورت گرفت که شباهت این صداها به صدای خنده در انسان را تأیید می‌کرد.

اخیرا در سال ۲۰۰۱ نیز خانم پاتریسیا سیمئونه که در زمینه رفتارشناسی حیوانات فعالیت می‌کند، با انجام برخی آزمایشات بر روی صدای سگ‌ها هنگام بازی کردن، شباهت بسیار زیادی بین این صداها و صدای خنده مشاهده کرده است. او آزمایشات خود را با استفاده از دستگاه طیف‌نگار انجام داده بود. همچنین خانم سیمئونه با ضبط صدای خنده سگ‌ها و پخش این صدا برای سگ‌های دیگر مشاهده کرد که پس از پخش این صدا، سگ‌ها به دنبال بازی کردن بودند. او این آزمایش را روی توله سگ‌ها و سگ‌های بالغ انجام داد و نتایج مشابهی را گزارش کرد. با این وجود اگر سگ‌ خانگی خود را هیچگاه در حالت خنده ملاحظه نکرده‌اید، هیچ جای نگرانی وجود ندارد؛ چرا که خندیدن در سگ‌ها بیشتر به شکل نفس نفس زدن بوده و شباهتی به قهقه‌ای که در انسان مشاهده می‌شود ندارد.

شاید جالب به نظر برسد که حتی موش‌های صحرایی هم صدای منحصربفردی هنگام شادی از خود بروز می‌دهند. آقای جک پانکسپ، عصب شناس دانشگاه ایالتی بولینگ گرین، در دهه ۹۰ میلادی با انجام برخی آزمایشات به این نکته دست یافت. او با غلغلک دادن موش‌های صحرایی کوچک مشاهده کرد که آن‌ها صدای جیرجیر خاصی در واکنش به این کار از خود بروز می‌دهند. او اذعان داشت که موش‌ها این صدا را هنگام بازی کردن نیز از خود آشکار می‌کنند.

اگرچه خندیدن در برخی از گونه‌های حیوانات مشاهده شده، با این حال هنوز وجود این حالت در بسیاری از حیوانات ناشناخته مانده است. اما خانم مارینا رز به همراه تیم تحقیقاتی خود در دانشگاه پورتموث در حال بررسی این موضوع در سایر حیوانات هستند. آن‌ها با بررسی فیلم‌های موجود روی یوتیوب مشاهده کرده‌اند که بسیاری از حیوانات در واکنش به غلغلک دادن از خود صدای خاصی بروز می‌دهند. البته نمی‌توان نتیجه گرفت که همه این صداها در حیوانات، همان صدای خنده‌‌ای است که انتظار داریم اما خانم رز اذعان داشته که این صداها نشان از حالت خوشی و شادی در حیوانات مختلف است.

نوشته آیا حیوانات هم مانند انسان هنگام شادی می‌خندند؟! اولین بار در پدیدار شد.