موجوداتی در اقیانوس‌ها زندگی می‌کنند که با فرا رسیدن شب به سطح آب می‌آیند و با طلوع خورشید ناپدید می‌شوند. به گفته دانشمندان، حرکت این موجوداتِ بی‌شمار، از اعماق دریا به سطح آن، بزرگترین جابه‌جایی موجود در اقیانوس‌های دنیاست.

این موجودات ریز، مدت زمان زیادی در سطح آب باقی نمی‌مانند، چرا که با بالا آمدن خورشید، خطر شکار شدن آن‌ها توسط سایر حیوانات وجود دارد. آن‌ها پس از تغذیه از پلانکتون‌های سطح آب، دوباره به عمق‌های پایین‌تر باز می‌گردند و در تاریکی آنجا خود را از دید شکارچیان احتمالی مخفی می‌کنند.

این حرکت‌های رفت و برگشت بی‌پایان، مهاجرت عمودی روزانه یا DVM نامیده می‌شود و دانشمندان فکر می‌کنند که بزرگترین مهاجرت انبوه توده‌های زیستی بر روی کره زمین است و بدون اینکه ما انسان‌ها متوجه‌اش شویم هر روز اتفاق می‌افتد.

البته کسانی هم هستند که به‌طور دقیق آن‌ها را تحت نظارت دارند. دانشمندان موسسه تحقیقاتی Monterey Bay Aquarium در کالیفرنیا، سال‌هاست که این موجودات را از نزدیک تماشا می‌کنند و با آنالیز ساعت‌ها فیلم ضبط‌شده از مهاجرت آن‌ها، یافته‌های خود را در مطالعه جدیدی منتشر کرده‌اند.

خلاصه مطالعه آن‌ها این است که این موجودات در طول حرکت‌شان از اعماق اقیانوس به سطح آن، با خطرات زیادی مواجه هستند. این جانداران ریزجثه، شکار خوبی برای سایر موجودات محسوب می‌شوند و هیچ پناهگاه امنی در طول سفر چند صد متری‌شان وجود ندارند و در هر لحظه احتمال شکار شدن‌شان وجود دارد.

محققان این مطالعه در مقاله خود نوشته‌اند: درست همانطور که شکارچیانی در محل زندگی این موجودات در اعماق اقیانوس‌ها وجود دارند، دسته‌ای دیگر از شکارچیان نیز هستند که در طول مسیر مهاجرت، آن‌ها را تهدید می‌کنند.

براساس ویدیوهای زیادی که موسسه Monterey Bay بین سال‌های ۱۹۹۷ و ۲۰۱۵ توسط وسیله‌های کنترل از راه دور (ROVs) و وسیله‌های زیرآبی خودکار (AUVs) ضبط کرده است، محققان این موسسه توانستند مهاجرت عمودی را از دید خود این موجودات بررسی کنند و سطح و نوع تهدیداتی که در طول سفر روزانه آن‌ها پیش می‌آید را اندازه‌گیری نمایند.

بروس روبیسون (Bruce Robison)، اکولوژیست و از اعضای تیم تحقیق می‌گوید: هیچ‌کسی تاکنون به مهاجرت این موجودات از دید خودشان نگاه نکرده است. دانشمندان تابه‌حال صرفا براساس داده‌های به‌دست‌آمده از طریق ارزیابی‌های آکوستیکی، حدس‌هایی درباره مهاجرت عمودی می‌زدند. اما ما چندین سال از این موجودات فیلمبرداری کرده‌ایم و حالا دید بهتری درباره خطراتی که آن‌ها در طول سفرشان با آن مواجهند داریم.

محققان علاوه بر تمرکز ویژه بر روی مهاجرت دو گونه از این موجودات یعنی کریل‌ها (krill) و فانوس‌ماهی‌ها (lanternfish)، مدلی را نیز براساس داده‌های به‌دست‌آمده توسعه دادند که از طریق آن می‌توانند احتمال مواجهه این موجودات با شکارچیان مختلف در طول سفرشان را محاسبه کنند.

آن‌ها در مقاله خود نوشته‌اند: احتمال خطر، ریسک نهفته‌ای است که در برخورد با یک شکارچی، در طول مهاجرت عمودی روزانه وجود دارد. این عدد نشان‌دهنده احتمال مرگ‌ومیر نیست.

با توجه به حضور شکارچیان در همه جای اقیانوس، تیم تحقیق تصدیق می‌کنند که احتمال مهاجرتِ موفق بسیار کم است. با این‌حال، احتمال بالای خطر، همیشه به معنای نرخ بالای مرگ این موجودات نیست؛ برای اینکه آن‌ها دارای قابلیت‌های دفاعی و فرار مختلفی هستند که می‌توانند به کمک آن‌ها از حمله شکارچیان در امان بمانند.

این موجودات ریز گرچه ممکن است زندگی خود را در طول حرکت‌شان از اعماق اقیانوس به سطح آن از دست دهند، اما باید توجه داشت که آن‌ها همیشه راه‌هایی را برای مقابله با خطرات احتمالی می‌یابند.

نوشته ثبت بزرگترین مهاجرت انبوهی که بر روی کره زمین اتفاق می‌افتد! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

فکرش را هم نمی‌کنید که به طعمه‌های خود نگاه می‌کنند، اما باید بدانید که برخی از گونه‌های وال‌ها، مخفیانه طعمه خود را زیر نظر دارند. یک مطالعه جدید که توسط دانشمندان دانشگاه استنفورد صورت گرفته، به این نتیجه رسیده که وال‌های کوهان‌دار که حدود 30 تن وزن دارند، با استفاده از مخفی‌کاری و فریب و از فاصله نسبتا دور می‌توانند از ماهی‌های کولی و سایر گونه‌های دیگر تغذیه کنند.

به‌نوعی ضدونقیض است که بزرگ‌ترین موجود زنده کره زمین، از موجودات بسیار ریز دریایی تغذیه کند. این مسئله مربوط به وال‌های روروکال است؛ یعنی همان وال‌های بزرگ آبی‌رنگ. این وال‌ها با استفاده از شیوه‌ای که بلعیدن ناگهانی نامیده می‌شود، از حجم زیادی از کریل‌ها و ماهی‌های کوچک تغذیه می‌کنند.

در این روش شکار، وال‌ها دهان خود را به‎‌گونه‌ای باز می‌کنند که انگار یک محیط زنده است و سپس بیشتر از بدن خود، در دهان خود آب می‌ریزند. با استفاده از این شیوه، این موجودات تعداد زیادی از طعمه‌های خود را به دام می‌اندازند. این وال‌ها سپس آرواره‌های خود را بسته و به طعمه‌های داخل دهان خود فشار وارد می‌کنند. این موجودات آب را از طریق شانه‌ها و یا استخوان‌های قرار داده‌شده در دندان‌های خود، خارج کرده و بدین شیوه به خالص غذای خود دست می‌یابند.

این روش کارساز است، اما ماهی‌های کوچک که چموش و سریع بوده، از این دام فرار می‌کنند. بنابراین وال‌ها نمی‌توانند که به طعمه‌هایی همانند ماهی‌های اژدر حمله کنند. دهان وال‌ها در هنگام صید بزرگ‌تر شده و همچنین داشنمندان پی برده‌اند که این موجودات از حیله و فریب‌هایی نیز در این رابطه استفاده می‌کنند.

با استفاده از ویدیوهای ترکیبی که از طریق مدل‌های رایانه‌ای و برچسب‌های متصله به وال‌های کوهان‌دار خلیج مونتری و کالیفرنیای جنوبی به دست آمده‌، دانشمندان توانسته‌اند که بینش‌هایی را در رابطه با رویه‌های شکار پستانداران دریایی به دست آورند. مخصوصا دانشمندان توانسته‌اند که با مدل‌سازی، پی ببرند که چگونه ماهی‌های کولی بر اساس سرعت عمل خود می‌‎توانند در هنگام باز شدن دهان وال‌ها، از دام این موجودات غول‌پیکر فرار کنند. دیوید کید (David Cade)؛ یک دانشجوی فارغ‌التحصیل در آزمایشگاه Jeremy Goldbogen و همچنین دستیار پروفسور زیست‌شناسی در دانشگاه استنفورد می‌گوید:

“یکی از نوآوری‌های این پژوهش، اطلاعات شکارچیان بوده که با استفاده از آن‌ها توانستیم مدل‌ها را در مقابل ماهی‌ها شبیه‌سازی کنیم. این تحقیق به ما این امکان را داد تا بفهمیم که در هنگام باز شدن دهان وال‌ها، ماهی‌های طعمه به این شکارچیان واکنش نشان می‌دهند. همچنین ما پی‌ بردیم که با زمان‌بندی دقیق، وال‌ها می‌توانند که از ایجاد واکنش فرار در طعمه‌های خود جلوگیری کنند.”

دانشمندان همچنین فهمیدند که وال‌هایی که آهسته‌تر عمل کرده و مانورهای کمتری می‌دهند، در هنگام شکار طعمه‌ها می‌توانند که با بستن دهان خود، آن‌ها را گیر بیندازند. به‌هرحال، این رویه در هنگام شکار کریل‌ها لازم نیست، زیرا آن‌ها به آسانی سایر ماهی‌های باهوش دیگر ترسانده نمی‌شوند. کید اظهار کرد:

“هنگامی‌که فهمیدیم ماهی‌ها در طول 100 سال گذشته متحول شده‌اند تا بدین شیوه از شکار توسط شکارچیان کوچک‌تر جان سالم به در ببرند، آنگاه این اطلاعات منطقی به نظر می‌رسید. اما حمله‌های ناگهانی نیز نسبتا یک استراتژی تغذیه جدید به حساب آمده و آن‌ها نیز بیانگر تکامل هستند.”

علاوه بر فهمیدن اینکه وال‌ها چگونه خوراک خود را به دام می‌اندازند، تیم دانشگاه استنفورد می‌گوید که این پژوهش تخمین‌هایی را نیز در رابطه با تعداد ماهی‌های خورده شده طی یک وعده غذایی و یا طی یک‌بار شکار، برای آن‌ها فراهم کرده است. این تحقیق نشان داد که چگونه وال‌ها برای صرفه‌جویی در مصرف انرژی، روش شکار خود را با توجه به ماهی‌ها و کریل‌ها تغییر می‌دهند. وال‌های کوهان‌دار در هنگام شکار ماهی‌ها نسبت به کریل‌ها، هفت برابر انرژی بیشتری صرف می‌کنند.

این پژوهش در نشریه تحقیقات آکادمی ملی علوم منتشر شده است.

نوشته حقه جالب وال‌ها برای شکار ماهی‌ها اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.