تاثیر فشار قانون بر بازیابی اطلاعات چگونه است؟

تاثیر فشار قانون بر بازیابی اطلاعات

هنگامی‌که اطلاعات خود را از روی هارد درایو حذف می‌کنید، واقعا این اقدام صورت نمی‌گیرد. تاثیر فشار قانون بر بازیابی چنین اطلاعاتی موضوع مورد بحث ما در این مقاله خواهد بود. اگر تلاش و همچنین توانایی‌های فنی در کنار یکدیگر قرار گیرند، آنگاه اسناد و تصاویری که به ظاهر حذف شده‌اند نیز قابل بازیابی خواهند بود. گاهی اوقات در هنگام فشار و اعمال قانون، چنین رویه‌‌هایی به کار گرفته می‌شوند. حال سؤال اینجاست که این کار چگونه انجام می‌شود؟

تنظیم زمینه قانونی

تاثیر فشار قانون بر بازیابی اطلاعات

پیش از اینکه وارد مباحث فنی بشویم، بهتر است که ابتدا نگاهی به رویه‌های کسل‌کننده و جنبه‌های قانونی این کار بیندازیم. ابتدا بیایید با این واقعیت بحث را آغاز کنیم که یک مأمور قانون جهت بررسی یک دستگاه دیجیتال همانند گوشی یا کامپیوتر، همیشه نیازمند حکم قانونی نیست. احتمال وجود چنین مواردی نیز به‌صورت مکرر وجود داشته و بسته به سیستم قضایی کشورهای مختلف، متفاوت است.

بسیاری از حوزه‌های قضایی همانند بریتانیا و ایالات‌متحده، به مأمورین گمرک و مهاجرت اجازه می‌دهند تا بدون حکم قانونی، به بازرسی و تفتیش دستگاه‌های الکترونیکی بپردازند. مأمورین مرزی ایالات‌متحده می‌توانند در صورت وجود تهدید نابودی مدارک، بدون حکم قانونی به بررسی محتوای دستگاه‌های الکترونیکی بپردازند. این موضوع از سال 2018 در این کشور مورد تأیید قرار گرفته است.

در باب قیاس با همتایان آمریکایی خود، پلیس‌های بریتانیا گرایش بیشتری به بررسی محتوای یک دستگاه، آن هم بدون کسب مجوز قضایی دارند. به‌عنوان‌مثال، آن‌ها می‌توانند با بهره‌مندی از قانون پلیس و شواهد کیفری (PACE) و همچنین فارغ از وارد آمدن هرگونه اتهامی، به دانلود محتوای گوشی موردنظر بپردازند. به‌هرحال، اگر پلیس در نهایت تصمیم به بررسی محتوای دانلود شده بگیرد، آنگاه باید از قضات مربوطه حکم دریافت کند.

قانون همچنین به پلیس بریتانیا این حق را می‌دهد که در شرایط خاصی و بدون حکم، به بررسی و کاوش در دستگاه‌های ضبط شده بپردازد. شرایط خاص، مواردی همچون نیاز فوری در پرونده‌های مربوط به تروریسم و یا ترس واقعی از سواستفاده جنسی از کودکان را در بر می‌گیرد.

اما در نهایت و صرف‌نظر از شیوه انجام کار، هنگامی‌که یک کامپیوتر ضبط می‌شود، در واقع فرایندی طولانی شروع شده که طی آن، گوشی هوشمند یا لپ‌تاپ موردنظر در داخل یک کیسه پلاستیکی مخصوص حمل شده و در آخر نیز با ارائه مدارکی به دادگاه، این روند پایان می‌یابد.

در اینجا پلیس باید به یک سری از قوانین و روندها پایبند باشد تا از مقبولیت مدارک اطمینان حاصل شود. تیم‌های بازرسی رایانه، تمامی حرکات و اقدامات خود را ثبت می‌کنند، بنابراین اگر لازم باشد، آنگاه می‌توانند همان گام‌ها را تکرار کرده و همان نتایج را نیز به دست آورند. آن‌ها از ابزارهای مخصوصی استفاده کرده تا مطمئن شوند که تمامیت و درستی فایل‌ها تضمین می‌شود. یکی از این نمونه‌ها، “write blocker” است که طراحی شده تا به متخصصان این امکان را بدهد که بدون تغییری در مدارک، اطلاعات موردنیاز را استخراج کنند. در واقع مبناهای قانونی و سختگیری‌های رویه‌ای است که موفقیت یا عدم موفقیت یک بررسی کامپیوتری را تعیین می‌کنند، نه پیچیدگی فنی.

پلاترهای چرخان، پرونده‌های چرخان

تاثیر فشار قانون بر بازیابی اطلاعات

بدون در نظر گرفتن مسائل حقوقی، جالب است بدانید که همیشه عوامل متعددی در مبحث تاثیر فشار قانون بر بازیابی اطلاعات دخیل هستند. از این موارد می‌توان به نوع دیسک موردنظر، پروتکل رمزنگاری و همچنین فایل سیستم درایو موردنظر اشاره کرد.

بیایید به‌عنوان‌مثال، هارد درایوها را در نظر بگیریم. هر چند که این نوع حافظه‌ها کم کم جای خود را به حافظه‌های سریع‌‌تر SSD می‌دهند، اما همچنان می‌توان آن‌ها را حافظه‌های غالب 30 سال گذشته به شمار آورد.

هارددیسک‌ها جهت ذخیره اطلاعات از پلاترهای مغناطیسی بهره می‌برند. اگر تابه‌حال به داخل یک هارددیسک نگاه کرده باشید، حتما می‌دانید که پلاترها شبیه به سی‌دی هستند، دایره‌ای شکل بوده و رنگی نقره‌ای دارند.

در حین استفاده، این پلاترها با سرعت‌های باورنکردنی می‌چرخند؛ معمولا 5400 یا 7200 و گاهی اوقات نیز 15000 دور در دقیقه. سر صفحه‌های (heads) مخصوصی نیز به این پلاترها وصل شده که عمل خواندن و نوشتن را انجام می‌دهند. هنگامی‌که شما فایلی را در درایو خود ذخیره می‌کنید، این سرصفحه‌ها به مکان مشخصی از پلاتر رفته و یک جریان الکتریکی را به میدانی مغناطیسی تبدیل می‌کنند، در نتیجه خواص پلاتر موردنظر نیز تغییر پیدا می‌کند.

حال سؤال اینجاست که سرصفحه چگونه محل قرارگیری خود را تعیین می‌کند؟ خب، این قطعات به چیزی به نام جدول تخصیص (allocation table) مراجعه می‌کنند. در این جدول، سوابق تمامی فایل‌های ذخیره شده ثبت می‌شود. حال اگر یک فایل را حذف کنیم، آنگاه چه اتفاقی می‌افتد؟ جواب کوتاه این است که چیز زیادی رخ نمی‌دهد!

و اما پاسخ بلند: سوابق فایل حذف شده پاک خواهد شد، بنابراین در آینده می‌توان در فضای اشغال شده آن، به بازنویسی اطلاعات پرداخت. به هر حال، اطلاعات پاک شده همچنان به‌صورت فیزیکی در پلاترهای مغناطیسی باقی مانده و تنها زمانی واقعا حذف می‌شوند که داده‌های جدیدی در همان محل بازنویسی شوند.

در نهایت، در فرایند حذف کردن باید سرصفحه مغناطیسی به‌صورت فیزیکی به مکان فایل موردنظر بر روی پلاتر حرکت کرده و سپس عملیات بازنویسی را در آنجا انجام دهد. این فرایند می‌تواند مانع کار سایر اپلیکیشن‌ها شده و در نتیجه عملکرد کامپیوتر را نیز کندتر کند. تا آنجا که به هارد درایوها مربوط می‌شود، ساده‌تر آن است که تظاهر کنیم فایل‌های حذف شده دیگر وجود ندارند!

به دلایل بالا، بازیابی اطلاعات حذف شده می‌تواند بسیار آسان‌تر باشد. در این رابطه، مجریان قانون احتیاج دارند که قسمت‌های از بین رفته را مجددا بازسازی کنند و این کار نیز توسط ابزارهای رایگانی همانند Recuva قابل انجام است.

حافظه‌های SSD؛ سفت و سخت همانند سنگ

تاثیر فشار قانون بر بازیابی اطلاعات

طبیعتا قضیه SSD‌ها تا حدودی متفاوت است. آن‌ها هیچ بخش متحرکی ندارند. در عوض، فایل‌ها در قالب الکترون‌ها و توسط تریلیون‌ها ترانزیستور دروازه شناور (floating gate transistors) میکروسکوپی نگهداری می‌شوند. جمعا چنین ساختاری منجر به تشکیل تراشه‌های فلش ناند (NAND) می‌شود.

SSD‌ها شباهت‌هایی نیز به هارددیسک‌ها دارند، البته تا آنجایی که فایل‌ها فقط در هنگام بازنویسی شدن به‌طور کامل حذف می‌شوند. در هر صورت، برخی از تفاوت‌های کلیدی باعث می‌شوند تا کار متخصصان بازیابی اطلاعات مشکل‌تر شود. همانند هارددیسک‌ها، SSD‌ها نیز داده‌ها را در قالب بلوک‌هایی سازماندهی کرده و البته اندازه آن‌ها نیز بین تولیدکنندگان مختلف، متفاوت است.

تفاوت کلیدی در اینجا این است که در یک حافظه SSD جهت نوشتن اطلاعات، بلوک موردنظر باید کاملا خالی از محتوا باشد. جهت اطمینان از این موضوع، حافظه‌های SSD جریانی ثابت را از بلوک‌های در دسترس در اختیار دارند. کامپیوترها چیزی به نام “TRIM command” را در اختیار این حافظه‌ها گذاشته که با استفاده از آن‌، بلوک‌هایی که دیگر لازم نیستند، به حافظه SSD اطلاع داده می‌شوند.

برای بازرسان این موضوع بدین معنا است که در هنگام بازیابی فایل‌های حذف شده بر روی SSD‌ها، مشکلات بیشتری در قیاس با هارددیسک‌ها به وجود خواهد آمد. همچنین SSD‌ها می‌توانند جهت کاهش صدمات ناشی از استفاده‌های روزمره، فایل‌ها را در بین چندین بلوک پراکنده کنند. از آنجایی که این حافظه‌ها در برابر نوشتن‌های نامحدود مقاوم نیستند، بنابراین ضروری است که نوشته‌ها را به جای بخش‌های کوچک، در سرتاسر حافظه پراکنده کنند. این فناوری “wear leveling” نام داشته و به این معروف است که کار بازرسان دیجیتال را سخت‌تر کند!

حقیقت دیگری نیز وجود دارد و آن این است که کپی‌برداری از SSD‌ها سخت‌تر است، زیرا اغلب اوقات نمی‌توان به‌صورت فیزیکی آن‌ها از دستگاه جدا کرد. هارد درایوها معمولا همیشه قابل جایگزینی بوده و همچنین توسط رابط‌های استانداردی همانند IDE یا SATA به رایانه وصل می‌شوند. اما برخی از تولیدکنندگان لپ‌تاپ تصمیم می‌گیرند تا این حافظه‌ها را به مادربورد لحیم کنند. بدین ترتیب، تاثیر فشار قانون بر بازیابی اطلاعات در اینجا کم‌رنگ‌تر خواهد شد.

پیچیدگی‌های واقعی

تاثیر فشار قانون بر بازیابی اطلاعات

در نهایت اینکه، بله، فشار قانون می‌تواند منجر به بازیابی فایل‌های حذف شده شما شود. به هر حال، پیشرفت‌های حاصله در فناوری‌های ذخیره‌سازی و همچنین رمزنگاری گسترده می‌تواند موضوع را تا حدودی پیچیده کنند. در عین حال، مشکلات فنی همچنان قابل حل شدن هستند. هنگامی که بحث بر سر بازرسی دیجیتال باشد، آنگاه بزرگ‌ترین چالشی که پیش‌روی اعمال قانون قرار دارد، مکانیسم درایوهای SSD نیست، بلکه کمبود منابع است. متخصصان آموزش دیده چندانی جهت انجام چنین کارهایی وجود ندارند و نتیجه نهایی اینکه، بسیاری از نیروهای پلیس در سرتاسر جهان، با انبوهی از کارهای تحقیقاتی مرتبط با گوشی‌ها، لپ‌تاپ‌ها و سرورها مواجه می‌شوند.

روزنامه The Times در بریتانیا، درخواستی مبنی بر آزادی اطلاعات را از دولت این کشور داشته که نشان می‌دهد 32 نیروی پلیس در انگلستان و ولز مشغول بررسی بیش از 12000 دستگاه هستند. زمان تکمیل فرایند هر دستگاه نیز از یک ماه تا یک سال متغیر است.

این قضیه نیز پیامدهای خود را دارد. اساس هر سیستم عدالت کیفری منصفانه این است که متهمان محاکمه‌ای سریع داشته باشند. همان‌طور که گفته می‌شود، عدالت به تأخیر افتاده را دیگر نمی‌توان عدالت نامید. این اصلی بسیار مهم و اساسی است. این موضوع حتی در اصلاحیه ششم قانون اساسی ایالات‌متحده نیز ذکر شده است. متأسفانه این مشکل از آن‌هایی نیست که بدون صرف هزینه برای استخدام و آموزش نیروهای جدید، حل شود. شما نمی‌توانید چنین مواردی را با تکنولوژی بیشتر حل کنید.

نوشته تاثیر فشار قانون بر بازیابی اطلاعات چگونه است؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

سیستم‌عامل هارمونی (Harmony OS)؛ هر آنچه که بایستی در رابطه با امید آینده هواوی بدانید

سیستم‌عامل هارمونی

پس از سال‌ها حدس و گمان و شایعه، سرانجام هواوی در سال 2019 به‌صورت رسمی از سیستم‌عامل هارمونی (Harmony OS) خود پرده برداشت. گزافه‌گویی نیست که اگر بگوییم از آن زمان، تعداد سؤالات بیش از تعداد پاسخ‌ها بوده‌اند. چگونه کار می‌کند؟ چه مشکلاتی را حل خواهد کرد؟ و اینکه آیا سیستم‌عامل هارمونی محصول دشمنی بین این شرکت و دولت ایالات‌متحده است یا خیر؟

آیا سیستم‌عامل هارمونی مبتنی بر لینوکس است؟

سیستم‌عامل هارمونی

خیر. هر چند که هر دو جز محصولات نرم‌افزاری رایگان هستند (حتی هواوی تعهد داده که این سیستم‌عامل را تحت گواهی متن-باز منتشر کند)، اما هارمونی محصولی جداگانه و متمایز است. علاوه بر این، محصول شرکت هواوی نسبت به لینوکس، از معماری متفاوتی بهره می‌برد (ریزهسته به جای هسته یکپارچه). اگر درک این اصطلاحات برایتان مشکل است، آنگاه سعی می‌کنیم که در زیر توضیحاتی را در این باره ارائه دهیم.

در قلب هر سیستم‌عاملی، چیزی به نام هسته (kernel) وجود دارد. همان‌طور که از نامش مشخص است، هسته در قلب تمامی سیستم‌عامل‌ها حضور داشته و در واقع نوعی پایه و اساس است. این هسته‌ها فعل و انفعالات مربوط به سخت‌افزارهای زیرین، تخصیص منابع و شیوه اجرا و عملکرد برنامه‌ها را تعیین می‌کنند. تمامی هسته‌ها، جنین مسئولیت‌های اساسی را برعهده دارند. با این حال، هرکدام این کار را با روش مخصوصی انجام می‌دهند.

بیایید راجع به حافظه صحبت کنیم. سیستم‌عامل‌های مدرن سعی دارند تا اپلیکیشن‌های کاربری (همانند استیم یا گوگل کروم) را از بخش‌های حساس سیستم‌عامل جدا کنند. جهت فهم بهتر می‌توانید دیواری نفوذ ناپذیر را تصور کنید که سعی دارد حافظه مورداستفاده سرویس‌های سیستمی را از حافظه اپلیکیشن‌های دیگر جدا سازد. دو دلیل مناسب نیز جهت این کار وجود دارند: امنیت و ثبات.

ریزهسته‌ها، مشابه آنچه که توسط سیستم‌عامل هارمونی استفاده می‌شوند، به‌شدت در مورد آنچه که در حالت هسته (kernel mode) ایجاد می‌شود، حساس و هشیار بوده و به شیوه‌ای مؤثر آن را به سطوح پایه‌ای محدود می‌کنند. اما از طرفی دیگر، هسته‌های یکپارچه، هشیار نیستند. به‌عنوان‌مثال، لینوکس به بسیاری از ابزارهای سیستمی اجازه می‌دهد تا از بخش‌های پایه‌ای رد شوند، در نتیجه هسته‌های یکپارچه به اندازه ریزهسته‌ها محدودیت اعمال نمی‌کنند.

هنگامی‌که لینوس توروالدس (Linus Torvalds) کار بر روی هسته لینوکس را آغاز کرد، ریزهسته‌ها هنوز ماهیتی ناشناخته داشته و در جهان واقعی فقط چند استفاده محدود تجاری داشتند. همچنین ثابت شده بود که ریزهسته‌ها فرایند توسعه سخت‌تری داشته و عملکردی کندتری نیز دارند.

با گذشت 30 سال، قضایا تغیبر کرده‌اند. کامپیوترها دستگاه‌هایی سریع‌تر و ارزان‌‌تر هستند. زیرهسته‌ها نیز از محیط‌های آکادمیک به سمت محصولات تولیدی جهش کرده‌اند. هسته XNU که در واقع قلب سیستم‌عامل‌های macOS و iOS بوده، تاثیر زیادی از طراحی‌های قدیمی‌تر ریزهسته‌ها گرفته است. این طراحی‌های قدیمی به هسته‌های Mach مشهور بوده و توسط دانشگاه کارنگی ملون توسعه داده شده‌اند. در همین حال، QNX که پایه‌های سیستم‌عامل Blackberry 10 را شکل داده و همچنین در بسیاری از سیستم‌های سرگرمی وسایل نقلیه نیز به کار گرفته شده، از طراحی ریزهسته‌ای بهره می‌برد.

همه چیز به قابلیت توسعه مربوط می‌شود

سیستم‌عامل هارمونی

از آنجایی که طراحی ریز هسته‌ها عمدا محدود است، پس توسعه و گسترش دادن آن‌ها نباید کار سختی باشد. بدین ترتیب، توسعه‌دهندگان جهت افزودن یک سرویس سیستمی جدید همانند یک درایور، مجبور نخواهند بود که به‌صورت اساسی بر روی هسته سیستم‌عامل کار کنند.

با این اوصاف می‌توان فهمید که چرا هواوی جهت توسعه سیستم‌عامل هارمونی، از این روش استفاده کرده است. هر چند که اکثر مردم هواوی را به دلیل گوشی‌های تولیدی این شرکت می‌شناسند، اما این غول چینی در بسیاری از بخش‌های تکنولوژی رده مصرف‌کننده نیز حضور دارد. خطوط تولیدی این شرکت مواردی همچون پوشیدنی‌های مربوط به تناسب‌اندام، روترها و حتی تلویزیون‌ها را نیز در بر می‌گیرند.

هواوی یک شرکت بسیار بلند پرواز است. این شرکت در ابتدا رویه‌ای مشابه شرکت شیائومی را در پیش گرفت و تحت برند فرعی خود یعنی آنر، فروش محصولات مبتنی بر اینترنت اشیا را آغاز کرد. این محصولات شامل مسواک‌ها و چراغ‌های رومیزی هوشمند می‌شد.

هنوز معلوم نیست که آیا سیستم‌عامل هارمونی بر روی تمامی دستگاه‌های نهایی رده مصرف‌کننده عرضه خواهد شد یا خیر؟ اما هواوی همچنان امیدوار است که بتواند این سیستم‌عامل را بر روی دستگاه‌های بیشتری به اجرا درآورد. 

بخشی از دلیل انجام این کار به قابلیت سازگاری بازمی‌گردد. اگر نیازمندی‌های سخت‌افزاری را در نظر نگیریم، آنگاه هر اپلیکیشنی که برای سیستم‌عامل هارمونی طراحی شود، می‌تواند بر روی تمامی دستگاه‌های مجهز به این سیستم‌عامل اجرا شود. قطعا این مورد یک قضیه جذاب برای توسعه‌دهندگان خواهد بود و البته مزایایی نیز برای مصرف‌کنندگان دارد. از آنجایی که روزبه‌روز به تعداد دستگاه‌های کامپیوتری افزوده می‌شود، پس منطقی است که تمامی آن‌ها بتوانند به‌عنوان بخشی از یک اکوسیستم گسترده‌تر، به کار خود ادامه دهند.

تکلیف گوشی‌های هوشمند چه می‌شود؟

سیستم‌عامل هارمونی

حدود یک سال است که دولت ترامپ، شرکت هواوی را در لیست سیاه خود قرار داده است. در نتیجه شرکت‌های آمریکایی نمی‌توانند با این غول چینی معامله داشته باشند. در حالی که این فشار بر تمامی سطوح هواوی اعمال شده، اما بیشترین آسیب را به بخش موبایلی این شرکت وارد کرده است. بدین ترتیب هواوی نمی‌تواند دستگاه‌های جدید خود را به همراه سرویس موبایلی گوگل (GMS) به بازار عرضه کند.

سرویس موبایلی گوگل در واقع اکوسیستم کلی گوگل برای سیستم‌عامل اندروید است. این سرویس اپلیکیشن‌های فرست پارتی این شرکت همانند گوگل مپس، جیمیل و فروشگاه گوگل پلی را در بر می‌گیرد. از آنجایی که جدیدترین گوشی‌های هواوی نمی‌توانستند به این اپلیکیشن‌ها دسترسی داشته باشند، پس بسیاری از مردم نیز فکر می‌کردند که این شرکت اندروید را رها کرده و به سمت سیستم‌عاملی جدید مهاجرت می‌کند.

حداقل در کوتاه مدت این موضوع درست به نظر نمی‌رسد. اول از همه، مدیریت هواوی تعهد خود را به اندروید، مجددا ابراز کرده است. در واقع این شرکت فرایند توسعه جایگزین خود برای GMS را آغاز کرده، همان چیزی که آن را سرویس موبایلی هواوی یا همان HMS می‌نامد.

در قلب این سرویس اختصاصی، اکوسیستم اپلیکیشن این شرکت یعنی فروشگاه Huawei AppGallery حضور دارد. هواوی اظهار کرده که یک میلیارد دلار را صرف پوشش شکاف‌های بین فروشگاه خود و فروشگاه گوگل پلی می‌کند. همچنین در این بین، 3000 مهندس نرم‌افزار نیز مشغول کار بر روی این پروژه هستند.

یک سیستم‌عامل موبایلی جدید باید کار خود را از ابتدا آغاز کند. هواوی نیز در این بین باید توسعه‌دهندگان را مجاب کرده تا اپلیکیشن‌های خود را پورت کنند و یا اینکه آن‌ها را مجددا برای سیستم‌عامل هارمونی توسعه دهند. همان‌طور که درس‌هایی را از ویندوز موبایل، BlackBerry 10، تایزن سامسونگ و Bada گرفته‌ایم، می‌دانیم که این موضوع کار بسیار سختی است.

هواوی یکی از بهترین شرکت‌های فناوری جهان از لحاظ منابع در دسترس است. بنابراین اگر چشم‌انداز گوشی‌های هوشمند مبتنی بر سیستم‌عامل هارمونی را به‌کلی نادیده بگیریم، آنگاه اقدامی غیرعاقلانه انجام داده‌ایم.

Made in China 2025

سیستم‌عامل هارمونی

در اینجا مبحث سیاسی جالبی جهت بحث کردن وجود دارد. دهه‌ها است که چین نقش کارخانه جهان را بازی می‌کند؛ یعنی محصولات در خارج از این کشور طراحی شده و سپس در داخل آن به تولید می‌رسند. اما در چند سال گذشته، دولت چین و بخش خصوصی آن، سرمایه‌گذاری گسترده‌ای را در زمینه تحقیق و توسعه ترتیب داده‌اند. در نتیجه می‌بینیم که محصولات طراحی شده در چین نیز به بازارهای جهانی وارد شده و به‌نوعی تبدیل به رقبایی برای محصولات دره سیلیکون شده‌اند.

در این بین، دولت پکن نیز هدفی دارد که آن را “Made in China 2025” می‌نامد. در واقع از این طریق دولت چین می‌خواهد که وابستگی به کالاهای وارداتی پیشرفته همانند نیمه‌هادی‌ها و هواپیماها را از بین برده و در عوض، آن‌ها را با محصولات داخلی جایگزین کند. انگیزه این هدف نیز از امنیت اقتصادی و سیاسی و همچنین اعتبار ملی سرچشمه می‌گیرد.

سیستم‌عامل هارمونی کاملا می‌تواند در این بلند پروازی قرار گیرد. اگر هم زمانی این سیستم‌عامل روانه بازارها شود، آنگاه می‌توان آن را اولین سیستم‌عامل موفق چینی در جهان به شمار آورد، البته بدون در نظر گرفتن مواردی که در بازارهای خاص همانند ایستگاه‌های مخابراتی کاربرد دارند. اگر این جنگ سرد بین ایالات‌متحده و چین همچنان پابرجا باشد، آنگاه محصولات داخلی این غول آسیایی می‌توانند این کشور را در این نبرد یاری برسانند.

در صورت تحقق این رویا، جای تعجب ندارد که اگر سیستم‌عامل هارمونی در بین دولت و بخش خصوصی چین از پشتیبانی بالایی برخوردار باشد. در حقیقت، همین مشوق‌ها هستند که می‌توانند موفقیت هر برند و محصولی را تعیین کنند.

نوشته سیستم‌عامل هارمونی (Harmony OS)؛ هر آنچه که بایستی در رابطه با امید آینده هواوی بدانید اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

بررسی مک‌بوک پرو ۱۳ اینچی ۲۰۲۰ اپل

مک‌بوک پرو 13 اینچی 2020 شرکت اپل با وجود بهره‌گیری از سخت‌افزار ارتقایافته و صفحه‌کلید بازنگری شده عضوی جمع‌وجورتر و مقرون‌به‌صرفه‌تر از خانواده مک‌بوک پرو به‌شمار می‌رود. کاربران با خریداری این لپ‌تاپ مالک دستگاهی قدرتمندتر از مک‌بوک ایر 2020 و ارزان‌تر از پرچم‌دار مک‌بوک پرو 16 اینچی با اندازه بزرگ‌تر خواهند شد. این محصول گزینه‌ای ایده‌آل برای کاربران جوان و خلاقی است که خواهان دستگاهی قدرتمند با قابلیت حمل آسان در سفرها هستند.

مک‌بوک پرو 13 اینچی 2020 با بهره‌گیری از پردازنده‌های نسل دهمی جدید اینتل پیشرفت چشمگیری را در زمینه عملکرد تجربه نموده است. ظرفیت رم و حافظه‌داخلی در مدل پایه این لپ‌تاپ نسبت به مک‌بوک پرو 13 اینچی 2019 دقیقا 2 برابر شده است. یک نکته جالب‌توجه که به جذابیت هرچه بیش‌تر مک‌بوک پرو 13 اینچی 2020 کمک می‌کند این است که نسخه پایه این دستگاه با قیمت‌گذاری مشابه مدل سال گذشته یعنی 1299 دلار عرضه شده است. بنابراین خریداری مدل 2020 کاملا توجیه‌پذیر خواهد بود؛ خصوصا آن‌که ظرفیت حافظه‌داخلی مدل پایه این لپ‌تاپ به 256 گیگابایت افزایش یافته است.

با این‌حال مدل پایه مک‌بوک پرو 13 اینچی 2020 مجهز به پردازنده بسیار قدیمی‌تر نسل هشتمی اینتل و حافظه کندتر است؛ لذا کاربران به منظور بهره‌مندی از اکثر اصلاحات اعمال شده در سری مک‌بوک پرو بایستی مدل مجهز به پردازنده نسل دهمی Core i5 اینتل با فرکانس 2.0 گیگاهرتز، 512 گیگابایت حافظه‌داخلی و 16 گیگابایت رم با سرعت بالاتر را خریداری نمایند. این مدل با برچسب قیمتی 1799 دلاری عرضه می‌شود. پیشرفته‌ترین پیکره‌بندی مک‌بوک پرو 13 اینچی 2020 مجهز به پردازنده نسل دهمی Core i7 اینتل، 32 گیگابایت رم و 4 ترابایت حافظه SSD است.

طراحی و نمایشگر

اگرچه مک‌بوک پرو 13 اینچی 2020 در مقایسه با مدل سال گذشته کمی سنگین‌تر و ضخیم‌تر است؛ اما نمای خارجی این 2 محصول کاملا یکسان به‌نظر می‌رسد. مک‌بوک پرو جدید مجهز به یک صفحه‌کلید بسیار پیشرفته موسوم به Magic Keyboard است. دکمه‌های این صفحه‌کلید با وجود عمق پیمایشی مناسب تجربه تایپ لذتبخشی را برای کاربران رقم می‌زنند. بدین‌ترتیب اکنون کلیه مشکلات آزاردهنده کیبورد در مدل‌های پیشین مک‌بوک پرو برطرف شده است.

سایر جوانب طراحی دستگاه در مقایسه با گذشته هیچ تغییری نکرده و حواشی ضخیم اطراف نمایشگر کماکان ظاهری نسبتا قدیمی به دستگاه بخشیده است. این در حالیست که امروزه بسیاری از لپ‌تاپ‌های مجهز به ویندوز 10 از نمایشگرهایی با حواشی باریک بهره می‌گیرند. مک‌بوک پرو جدید همچون گذشته در مدل‌های رنگی نقره‌ای و خاکستری عرضه می‌شود. ابعاد 304.1×212.4×156 میلی‌متری دستگاه نیز نسبت به گذشته تغییر چندانی نکرده است. این لپ‌تاپ با وزن 1.4 کیلوگرمی خود در مقایسه با مدل نسل قبلی 30 گرم سنگین‌تر شده است. با این‌حال چنین اختلاف وزنی برای اکثر کاربران چندان ملموس نبوده و مک‌بوک پرو 13 اینچی جدید کماکان جزو لپ‌تاپ‌های پیشرفته و سبک‌وزن بازار محسوب می‌شود.


پیشرفته‌ترین مدل این لپ‌تاپ مجهز به 4 پورت تاندربولت 3 و جک صوتی هدفون است. عدم به‌کارگیری درگاه USB-A در یک لپ‌تاپ حرفه‌ای کمی ناامیدکننده به‌نظر می‌رسد. تاچ‌بار تعبیه شده در قسمت فوقانی صفحه‌‌کلید اگرچه طرفداران چندانی ندارد؛ اما اپلیکیشن‌هایی نظیر فوتوشاپ به خوبی از آن‌ استفاده کرده و امکان دسترسی سریع کاربران به ابزارهای کنترلی را فراهم می‌کند. حسگر تاچ آی‌دی با دکمه پاور یکپارچه شده و در قالبی مجزا از تاچ‌بار قرار گرفته است. استفاده از این حسگر روشی ایمن برای بازگشایی قفل دستگاه و اجرای تراکنش‌های پرداخت از طریق سرویس Apple Pay به‌شمار می‌رود. اضافه شدن دکمه فیزیکی ESC به صفحه‌کلید و حذف ورژن لمسی آن از تاچ‌بار نیز یکی دیگر از تحولات در مدل جدید مک‌بوک پرو قلمداد می‌شود.

رزولوشن نمایشگر در مقایسه با مدل نسل قبلی تغییر نکرده و کماکان شاهد به‌کارگیری نمایشگری با رزولوشن رتینا (2560×1600 پیکسل) هستیم. این نمایشگر با پشتیبانی کامل از طیف رنگی گسترده P3 در زمینه بازتولید رنگ‌ها دارای دقتی فوق‌العاده است.

کارآیی و عملکرد

مک‌‌بوک پرو 13 اینچی 2020 با سیستم‌عامل macOS 11 Big Sur روانه بازار می‌شود. تجربه کاربری این پلتفرم کاملا روان بوده و کاربران در صورت خریداری مدل مجهز به پردازنده نسل دهمی و حافظه رم LPDDR4X با تجربه‌ای بی‌نقص از اجرای اپلیکیشن‌ها و قابلیت مولتی‌تسکینگ سروکار خواهند داشت.

پردازنده نسل دهمی جدید اینتل نه‌تنها از جنبه عملکرد محاسباتی نسبت به گذشته ارتقاء یافته است؛ بلکه از تراشه گرافیکی یکپارچه با کارآیی بالاتر بهره می‌گیرد. این پدیده بسیار حائز اهمیت است؛ چرا که مک بوک پرو 13 اینچی 2020 برخلاف مک‌بوک پرو 16 اینچی فاقد GPU اختصاصی است. لذا کاربران برای انجام کارهای گرافیکی خود بایستی به تراشه یکپارچه Intel Iris Plus Graphics بسنده نمایند. کاربران در صورت نیاز به GPU با توان پردازشی بسیار بالا ناچارا بایستی به سراغ مک‌بوک پرو 16 اینچی 2020 با پردازنده گرافیکی AMD Radeon Pro 5300M بروند. اپل ادعا می‌کند که عملکرد این تراشه حین ویرایش ویدیوهای 4K در مقایسه با گذشته 80 درصد افزایش یافته است. اگرچه این ارتقاء عملکرد صرفا در تراشه‌های گرافیکی پردازنده‌های نسل دهمی اینتل مشهود خواهد بود.

شارژدهی باتری

به‌طور معمول مک‌بوک‌ها در زمینه شارژدهی باتری نسبت به رقبای ویندوزی خود بسیار برتر ظاهر می‌شوند. باتری 58 وات‌ساعتی مورد استفاده در مک‌بوک پرو 13 اینچی سال 2020 نیز به احتمال فراوان کاربران را ناامید نخواهد کرد. شارژدهی این باتری همانند مدل نسل قبلی حدودا برابر با 10 ساعت خواهد بود. بر اساس تست‌های انجام شده این باتری می‌تواند انرژی موردنیاز جهت پخش ممتد ویدیوهای 1080p برای مدت 8.5 ساعت را تامین نماید. این پدیده بدان معناست که کاربران در صورت عدم انجام کارهای بسیار سنگین نظیر ویرایش ویدیو با یک نوبت شارژ باتری می‌توانند برای مدت 1 روز کامل از لپ‌تاپ خود استفاده کنند.

بعلاوه ماندگاری شارژ باتری نیز فوق‌العاده به‌نظر می‌رسد. این پدیده بدان معناست که در صورت عدم استفاده از لپ‌تاپ برای مدت زمان نسبتا طولانی، شارژ باتری آن تخلیه نخواهد شد. در خصوص لپ‌تاپ‌های مجهز به ویندوز 10 این موضوع چندان صادق نیست؛ چرا که حتی در صورت عدم استفاده از باتری نیز بعضا شاهد افت میزان شارژ آن هستیم.

نقاط ضعف و قوت مک‌بوک پرو 13 اینچی 2020 به شرح زیر است:

نقاط قوت:

  •  توان پردازشی بالا
  • ابعاد جمع‌وجور
  • صفحه‌کلید فوق‌العاده
  • شارژدهی مطلوب باتری

نقاط ضعف:

  • قیمت بالا
  • توان گرافیکی پایین‌تر نسبت به برخی رقبا
  • طراحی نسبتا قدیمی

نوشته بررسی مک‌بوک پرو 13 اینچی 2020 اپل اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

تغییر تراشه‌های مک از اینتل به ARM چه تاثیری بر آینده کامپیوترهای اپل دارد؟

تاثیر تغییر تراشه‌های مک از اینتل به ARM

مجددا قرار است که پردازنده‌ مرکزی (CPU) رایانه‌های مک تغییر کند. حال سؤال اینجا است که تاثیر تغییر تراشه‌های مک از اینتل به ARM چه خواهد بود؟ تا پایان سال 2020 میلادی، اپل مک‌هایی را تولید خواهد کرد که مبتنی بر “Apple Silicon” باشند؛ درست همانند آیپد و آیفون‌های تولیدی این شرکت. در این مقاله قصد داریم تا تاثیر پایان استفاده از پردازنده‌های اینتل، بر آینده رایانه‌های مک را مورد بحث قرار دهیم.

نسخه جدید macOS 11.0 Big Sur که قرار است در پاییز 2020 منتشر شود، اولین نسخه از این سیستم‌عامل خواهد بود که از این معماری جدید پشتیبانی می‌کند.

چرا اپل این تصمیم را گرفته و این موضوع چه تاثیری بر کاربران خواهد داشت؟

تاثیر تغییر تراشه‌های مک از اینتل به ARM

اپل با قاطعیت اعلام می‌دارد که این تغییر باعث می‌شود کامپیوترهای مک، سطح جدیدی از بهبود عملکرد را تجربه کنند. تراشه‌های خود اپل که در دستگاه‌هایی همانند آیپد و آیفون یافت می‌شوند، در قیاس با پردازنده‌های شرکت اینتل، نسبت عملکرد به مصرف انرژی بهتری دارند.

CPU‌های شرکت اینتل انرژی بیشتری مصرف کرده و به طبع گرمای بیشتری نیز تولید خواهند کرد. در مک‌بوک‌ها این موضوع بدین معنا است که عملکرد توسط باتری این دستگاه‌ها محدود شده و همچنین نیاز به سیستم‌های خنک‌کنندگی مناسب را نیز باید در نظر گرفت.

سیستم‌های مبتنی بر تراشه (SoC) شرکت اپل که “Apple Silicon” نامیده می‌شوند، از لحاظ فنی همان پردازنده‌های ARM هستند. ARM فقط یک معماری بوده و بدین ترتیب اپل وظیفه طراحی و تولید تراشه‌های خود را برعهده خواهد داشت. اپل همیشه در زمینه توسعه و تولید پردازنده‌های مرکزی رایانه‌های مک خود، به شرکت اینتل نیازمند بوده است. اما با استفاده از معماری ARM، کوپرتینویی‌ها نیز قادر خواهند بود تا تراشه‌های اختصاصی خود را طراحی کرده و به تولید برسانند. اپل سال‌ها این کار را انجام داده و حال قرار است که این تجربه در زمینه رایانه‌های مک نیز به کار گرفته شود.

اشتباه نکنید! قرار نیست که پردازنده‌های آیفون و یا آیپد در داخل یک کامپیوتر مک قرار گیرند. اپل تراشه‌های اختصاصی را جهت انجام این کار توسعه خواهد داد و همچنین این پردازنده‌ها باید قدرتمندتر از تراشه‌های آیپد پرو باشند. در این زمینه کوپرتینویی‌ها نسبت به ردموندی‌‎ها از یک برتری نسبی برخوردار هستند. مایکروسافت ویندوز 10 را بر روی لپ‌تاپ‌های مبتنی بر ARM ارائه می‌دهد، اما این پردازنده‌ها را به‌صورت اختصاصی برای کامپیوترهای ویندوزی تولید نمی‌کند.

در نهایت، تاثیر تغییر تراشه‌های مک از اینتل به ARM را باید در عمر باتری بهتر و مصرف انرژی کمتر جست‌و‌جو کرد. همچنین بدین ترتیب این شرکت می‌تواند سرنوشت خویش را به دست گرفته و در نتیجه هماهنگی بیشتری را بین سخت‌افزار و نرم‌افزارهای خود ایجاد کند. اپل اظهار می‌دارد که این معماری جدید می‌تواند عملکرد و عمر باتری را بیش از هر زمان دیگری بهبود بخشد.

اجرای اپلیکیشن‌های آیفون و آیپد بر روی مک

تاثیر تغییر تراشه‌های مک از اینتل به ARM

با مهاجرت به همان معماری به کار رفته در تراشه‌های آیفون و آیپد، اپل نیز می‌تواند سازگاری بیشتری را بین مک و دو دستگاه یاد شده ایجاد کند. در آینده می‌توانید با استفاده از مک مبتنی بر ARM خود، به فروشگاه اپ استور رفته و اپلیکیشن‌های آیفون و آیپد را بر روی رایانه خود نصب کنید. اپلیکیشن‌های موردنظر در قالب یک پنجره بر روی مک دسکتاپ شما اجرا شده و توسعه‌دهندگان نیز مجبور به انجام کار خاصی نخواهند بود. این قضیه همانند اجرای اپلیکیشن‌های اندرویدی بر روی کروم‌بوک‌های شرکت گوگل است.

خروجی گرفتن از اپلیکیشن‌ها آسان‌تر خواهد بود

تاثیر تغییر تراشه‌های مک از اینتل به ARM

اپلیکیشن‌های فعلی مک، به حال خود رها نمی‌شوند. اپل دو روش را جهت سازگاری این اپلیکیشن‌ها ارائه می‌دهد: یکی اینکه توسعه‌دهندگان می‌توانند به‌آسانی خروجی ARM اپلیکیشن‌های خود را تهیه کرده و دیگری هم اینکه کاربران مک می‌توانند همان اپلیکیشن‌های قدیمی را نیز به اجرا درآورند. 

توسعه‌دهندگان می‌توانند اپلیکیشن‌های فعلی خود (مبتنی بر تراشه‌های Intel) را در Xcode باز کرده و سپس خروجی ARM آن‌ها را نیز تهیه کنند. اپل می‌گوید که اکثر توسعه‌دهندگان کافی است چند روزی را صرف کرده تا خروجی ARM اپلیکیشن خود را دریافت کنند.

تمامی اپلیکیشن‌های فرست پارتی خود اپل که به همراه macOS 11.0 Big Sur ارائه می‌شوند، از ابتدا بر روی معماری اختصاصی این شرکت اجرا خواهند شد. سایر شرکت‌ها نیز مشغول پورت کردن اپلیکیشن‌های خود هستند. همچنین در این بین، Microsoft Office و Adobe Photoshop CC نیز توسط اپل بر روی معماری ARM اجرا شدند (به‌صورت نمایشی). به علاوه، اعداد دودویی سازگار با مک‌های مبتنی بر اینتل و ARM نیز قابلیت ایجاد و توسعه خواهند داشت. توسعه‌دهندگان می‌توانند “Developer Transition Kit” را از اپل تهیه کرده و سپس پورت کردن اپلیکیشن‌های خود را آغاز کنند.

می‌توانید اپلیکیشن‌های مبتنی بر تراشه‌های اینتل را با استفاده از Rosetta 2 به اجرا درآورید

تاثیر تغییر تراشه‌های مک از اینتل به ARM

حال، تکلیف اپلیکیشن‌هایی که پورت نشده‌اند چیست؟ راه‌کار اپل در این زمینه، Rosetta 2 است. Rosetta 2 یک لایه سازگار کننده بوده که اپلیکیشن‌های فعلی اینتل را به معماری ARM بازگردانی می‌کند. بدین ترتیب می‌توانید اپلیکیشن‌های قابل اجرا بر روی مک‌های مبتنی بر اینتل را بر روی مک‌های مبتنی بر ARM نیز به اجرا درآورید.

در صورت امکان، در هنگام نصب اپلیکیشن موردنظر، فرایند بالا اجرا خواهد شد. اگر نرم‌افزار یا بازی موردنظر از کدنویسی JIT پشتیبانی کند، آنگاه Rosetta 2 می‌تواند کدنویسی آن را به‌سرعت تبدیل کند. اپل نسخه‌ای از بازی Tomb Raider را با عملکردی عالی بر روی Rosetta 2 به اجرا در آورد. لایه سازگاری اپل در قیاس با لایه سازگاری مایکروسافت (در ویندوز 10 و بر روی ARM) بسیار سریع‌تر عمل می‌کند.

به عبارتی دیگر، اپلیکیشن‌هایی که هنوز پورت نشده‌اند، به‌راحتی قابل اجرا خواهند بود. البته قطعا بهترین عملکرد را باید از نرم‌افزار و بازی‌هایی انتظار داشت که بدون هیچ واسطه‌ای بر روی پردازنده‌های ARM اجرا می‌شوند.

تاثیر تغییر تراشه‌های مک از اینتل به ARM

پشتیبانی کامل از مجازی‌سازی سخت‌افزار

مک‌های مبتنی بر پردازنده‌های ARM نیز به‌صورت کامل از مجازی‌سازی سخت‌افزار پشتیبانی خواهند کرد. اپل همچنین به‌صورت نمایشی، ماشین‌های مجازی شرکت Parallels را بر روی مک‌های مبتنی بر ARM اجرا کرد. بدین ترتیب توسعه‌دهندگان می‌توانند همانند پیش‌تر، سیستم‌عامل لینوکس را نیز بر روی مک‌های جدید به اجرا درآورند. 

چه به سر مک‌های مبتنی بر اینتل خواهد آمد؟

تاثیر تغییر تراشه‌های مک از اینتل به ARM

اپل اظهار می‌دارد که کاربران می‌توانند یک مک مبتنی بر ARM را تا پایان سال 2020 خریداری کنند. اما طبیعتا جدا شدن از اینتل یک شبه صورت نمی‌پذیرد. کوپرتینویی‌ها می‌گویند که این دوره انتقال، دو سال به طول خواهد انجامید و همچنین مک‌های جدید مبتنی بر پردازنده‌های اینتل نیز همچنان در خطوط تولید این شرکت حضور دارند.

مک‌های فعلی همچنان تحت پشتیبانی اپل قرار خواهند داشت. طبق اظهارات اپل، این شرکت در سال‌های آینده، به‌روزرسانی‌های macOS را برای مک‌های مبتنی بر اینتل منتشر خواهد کرد. در هر صورت، در نقطه‌ای از زمان، پشتیبانی از مک‌های مبتنی بر تراشه‌های اینتل نیز متوقف خواهد شد، همان‌طور که چنین قضیه‌ای برای مک‌های مبتنی بر پردازنده‌های PowerPC نیز رخ داد. اما طبیعتا این موضوع چند سال به طول خواهد انجامید.

نوشته تغییر تراشه‌های مک از اینتل به ARM چه تاثیری بر آینده کامپیوترهای اپل دارد؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

راه‌کارهایی جهت تقویت آنتن‌دهی گوشی‌های موبایل

تقویت آنتن‌دهی موبایل

آنتن‌دهی ضعیف موبایل می‌‎تواند مشکلات زیادی را برای دارندگان این دستگاه‌ها به وجود آورد. در این مقاله روش‌های تقویت سیگنال سیم‌کارت گوشی‌های همراه را مورد بحث قرار می‌دهیم.

در هنگام ضعف آنتن‌دهی، شاید تماس‌های تلفنی قطع شده، پیام‌ها ارسال نشوند و حتی سرویس‌های استریمینگ نیز با تأخیرهای مختلفی مواجه شوند. در ادامه به ترفندهایی جهت تقویت آنتن‌دهی موبایل اشاره می‌کنیم. پیشنهاد می‌دهیم که در ادامه با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

  • دلیل ضعف سیگنال گوشی خود را مشخص کنید: عوامل مختلفی بر روی دریافت امواج دستگاه شما تأثیرگذار بوده که به‌عنوان‌مثال می‌توان به اپراتور سیم‌کارت، خود گوشی، تراکم جمعیت اطراف شما، مواد تشکیل دهنده خانه یا خودرو و حتی موقعیت جغرافیایی کاربر اشاره کرد. تمامی این موارد بر روی کیفیت سیگنال دریافتی شما تأثیر خواهند گذاشت. سعی کنید تا تأثیر هر یک از عوامل مخرب را به حداقل برسانید.
  • به مکانی بهتر بروید: اگر در داخل خانه و یا اداره، سیگنال کمی دریافت کرده اما در هنگام بیرون رفتن، سیگنال سیم‌کارت شما افزایش می‌یابد، آنگاه می‌توان گفت که ساختمان محل اقامت شما اجازه عبور سیگنال‌ها را نمی‌دهد. اگر هم در فضای آزاد هستید، اما همچنان سیگنال ضعیفی دارید، آنگاه بهتر است که از ساختمان‌های بلند، درختان و هر چیز دیگری که ایجاد اختلال می‌کند، دوری کنید. اگر هم در مناطق روستایی هستید، شاید رفتن به نقاط بلند بتواند مشکل شما را برطرف سازد. شلوغی‌هایی همانند کنسرت‌ها، فستیوال‌های موسیقی و یا حتی مراکز شهری می‌توانند فشار بر دکل‌های مخابراتی را افزایش داده، سیگنال را محدود کرده و همچنین سرعت داده‌های گوشی‌ هوشمند شما را نیز کاهش دهند.
  • وضعیت دکل‌های اطراف را بررسی کنید: گاهی اوقات نیز می‌توانید پیش از امتحان کردن راه‌کارهای دیگر، با اپراتور سیم‌کارت خود تماس گرفته و مطمئن شوید که دکل مخابراتی اطراف شما سالم است و در دست تعمیر قرار ندارد.
  • سیگنال خود را به‌روزرسانی کنید: گاهی اوقات گوشی شما در زمینه جست‌و‌جو برای نزدیک‌ترین دکل مخابراتی به مشکل برخورده و تنها کاری که باید انجام دهید این است که سیگنال دریافتی را به‌روزرسانی کنید تا مشکلتان برطرف شود. جهت انجام این کار نیز کافی است که گوشی خود را مجددا راه‌اندازی کرده و یا اینکه حالت هواپیما (پرواز) را فعال و سپس غیرفعال کنید.
  • یک تقویت ‌کننده سیگنال نصب کنید: اگر سیگنال دریافتی شما در داخل خانه و یا خودرو ضعیف است، آنگاه شاید نصب یک تقویت کننده بتواند مشکل شما را مرتفع سازد. این دستگاه‌ها را می‌توان در هر جایی که یک پریز برق وجود داشته باشد، نصب کرد. شیوه کار تقویت‌ کننده‌ها نیز بدین صورت است که سیگنال‌های ورودی را دریافت کرده و سپس مجددا آن‌ها را منتشر می‌کنند. طبیعتا این موضوع تأثیر زیادی بر کیفیت سیگنال دریافتی شما خواهد داشت.
  • نقشه پوشش شبکه اپراتور سیم‌کارت خود را بررسی کنید: این کار بدین جهت صورت می‌گیرد که مطمئن شوید در مکانی مناسب قرار دارید. در این رابطه می‌توان به نقشه پوشش اپراتور موردنظر نگاهی انداخت و این موضوع را از لحاظ انواع شبکه (3G ،4G و …) بررسی کرد.

نوشته راه‌کارهایی جهت تقویت آنتن‌دهی گوشی‌های موبایل اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

چگونه ایکس‌باکس وان خود را با دستیار صوتی گوگل (Google Assistant) کنترل کنیم؟

کنترل ایکس‌باکس وان با دستیار صوتی گوگل

هر چند که گوگل و مایکروسافت رقبای یکدیگر هستند، اما اکنون بیش از گذشته با یکدیگر همکاری دارند. کنترل ایکس‌باکس وان با استفاده از دستیار صوتی گوگل (Google Assistant) یکی از این موارد همکاری است. بدین ترتیب می‌توانید از طریق این دستیار صوتی به اجرای بازی‌ها، کنترل رسانه و حتی ضبط گیم‌پلی بازی خود بپردازید.

شیوه اتصال ایکس‌باکس وان به دستیار صوتی گوگل

از آنجایی که این ویژگی از لحاظ فنی در مرحله بتای آزمایشی قرار دارد، پس شما نیز مجبور خواهید بود که پیش از اتصال کنسول خود به دستیار صوتی گوگل در اپلیکیشن Google Home، سه گام اضافی دیگر را نیز طی کنید.

جهت شروع باید به صفحه Xbox for Google Assistant Beta Google Group رفته و سپس بر روی گزینه “Join Group” کلیک کنید. در اینجا باید به همان حسابی وارد شده باشید که به دستگاه دستیار صوتی گوگل شما متصل است.

کنترل ایکس‌باکس وان با دستیار صوتی گوگل

در ادامه باید ایکس‌باکس وان شما روشن بوده و سپس به حساب مایکروسافتی که قصد اتصال آن به دستیار صوتی گوگل را دارید، وارد شوید.

سرانجام باید ایکس‌باکس خود را جهت اتصال به سرویس‌های دیجیتال همانند دستیار صوتی گوگل تنظیم کنید. جهت انجام این کار باید به آدرس “System > Settings > Devices and Streaming > Digital Assistants” رفته و سپس گزینه “Enable Digital Assistants” را انتخاب کنید.

حال که تنظیمات بالا را انجام دادید، اکنون باید اپلیکیشن Google Home را بر روی دستگاه اندروید و یا اپل خود اجرا کنید. اگر کلید “Connect Microsoft Xbox” در بالا ظاهر شده، آنگاه آن را لمس کنید.

کنترل ایکس‌باکس وان با دستیار صوتی گوگل

اگر هم کلید ذکر شده در بالا ظاهر نشد، آنگاه باید علامت “+” را در قسمت بالا سمت چپ اپلیکیشن Google Home لمس کنید. گزینه “Set Up Device” و سپس “?Have Something Already Set Up” را انتخاب کرده و در ادامه به دنبال گزینه “Xbox” گشته و سپس آن را برگزینید. 

کنترل ایکس‌باکس وان با دستیار صوتی گوگل

حال باید مراحلی را طی کرده تا بتوانید در اپلیکیشن Google Home به حساب مایکروسافت خود وارد شوید.

کنترل ایکس‌باکس وان با دستیار صوتی گوگل

در ادامه ایمیلی را از جانب مایکروسافت دریافت کرده که در آن دسترسی اپلیکیشن جدید (Google Home) تأیید می‌شود. ایکس‌باکس وان خود را به اتاق موردنظر خود تخصیص دهید. اگر در آینده قصد تغییر تنظیمات و یا قطع اتصال را داشتید، آنگاه باید در اتاق موردنظر، ایکس‌باکس وان خود را انتخاب کرده و سپس آیکون چرخ‌دنده را لمس کنید. همچنین از طریق این صفحه می‌توانید ایکس‌باکس وان خود را از راه دور روشن و یا خاموش کنید.

کنترل ایکس‌باکس وان با دستیار صوتی گوگل

نحوه کنترل ایکس‌باکس وان با استفاده از دستیار صوتی گوگل

حال که توانستید کنسول خود را به دستیار صوتی گوگل متصل کنید، اکنون باید ابتدا عبارت “Hey Google” را به زبان آورده و سپس با استفاده از دستورات صوتی، ویژگی‌های زیر را کنترل کنید:

  • روشن و یا خاموش کردن ایکس‌باکس (Turn Xbox On or Off)
  • راه‌اندازی مجدد ایکس‌باکس (Reboot Xbox)
  • اجرای {بازی} بر روی ایکس‌باکس (Play [game] on Xbox)
  • باز یا اجرا کردن {اپلیکیشن} در ایکس‌باکس (Open or launch [app] on Xbox)
  • رفتن به {کانال تلویزیون} در ایکس‌باکس (Switch to [TV channel] on Xbox)
  • آن را بر روی ایکس‌باکس ضبط کن (برای ویدیو) (Record that on Xbox)
  • تهیه اسکرین‌شات در ایکس‌باکس (برای تصاویر) (Take a screenshot on Xbox)
  • وقفه با توقف کامل ایکس‌باکس (Pause or Stop Xbox)
  • ادامه یا شروع ایکس‌باکس (Resume or Start Xbox)
  • بازگردانی یا قبلی (Rewind or Previous)
  • سریع به جلو رفتن یا بعدی (Fast-forward or Next)
  • افزایش یا کاهش حجم صدا در ایکس‌باکس (Volume Up or Down on Xbox)
  • بی‌صدا کردن یا رفع بی‌صدایی در ایکس‌باکس (Mute or Unmute Xbox)

طبق روال همیشگی، با ادای واژه ایکس‌باکس در آخر دستورات بالا می‌توانید دستگاه موردنظر جهت کنترل با دستیار صوتی گوگل را مشخص کنید. اگر هم نام کنسول ایکس‌باکس وان خود را تغییر داده‌اید، آنگاه می‌توانید این نام را هم به کار ببرید.

هر زمان که دستور شما با موفقیت در دستیار صوتی گوگل ثبت شود، آنگاه آیکون و خود دستور نیز بر روی نمایشگر کنسول شما نشان داده خواهند شد. فقط در این زمینه باید مواظب کسانی که صدایی نزدیک به شما دارند، باشید (شاید بخواهند که دستگاه شما را کنترل کنند).

متأسفانه در حال حاضر نمی‌توان بیش از یک کنسول ایکس‌باکس وان را به یک دستیار صوتی گوگل افزود. به هر حال، با توجه به وب‌سایت این دستیار در رابطه با ایکس‌باکس، این موضوع می‌تواند امکان‌پذیر باشد.

نوشته چگونه ایکس‌باکس وان خود را با دستیار صوتی گوگل (Google Assistant) کنترل کنیم؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

نکات مهم در خرید کامپیوتر گیمینگ

نکات مهم در خرید کامپیوتر گیمینگ

خرید یک کامپیوتر (از نوع دسکتاپ) گیمینگ را می‌توان یک سرمایه‌گذاری مهم دانست. در این مطلب قصد داریم تا نکات مهم در این زمینه را در اختیار شما قرار دهیم. از مهم‌ترین مواردی که باید در این زمینه در نظر بگیرید، می‌توان به حافظه ذخیره‌سازی، توان خام، قابلیت ارتقا و همچنین کارت‌های افزودنی اشاره کرد.

در گام اول باید مهم‌ترین اهداف را مشخص کرده و سپس ببینید که کدام رایانه می‌تواند آن‌ها را برآورده کند. البته در این بین تصمیمات مختلفی وجود داشته و شاید این موضوع کمی گیج کننده باشد. در ادامه مطلب به شرح نکات مهم در خرید یک کامپیوتر گیمینگ می‌پردازیم.

هر اندازه‌ای برای شما مناسب نیست

نکات مهم در خرید کامپیوتر گیمینگ

 

اکثر بازی‌بازها با سخت‌افزار داخلی شروع می‌کنند. این موضوع را نیز در ادامه پیگیری خواهیم کرد، اما بیایید تا ابتدا در رابطه با سخت‌افزارهای خارجی بخث کنیم. کامپیوترهای گیمینگ در شکل و اندازه‌های مختلفی عرضه می‌شوند. در این بین انتخاب‌هایی همانند Falcon Northwest Tiki ،Acer Predator G1 و Origin Millenium وجود دارند.

سیستم‌های کوچک را می‌توان در مکان‌های مختلف قرار داد. چنین رایانه‌هایی برای گیمرهایی که فضای چندانی در اختیار نداشته و یا قصد استفاده از سینمای خانگی را دارند، مفید هستند. کیس‌های کوچک ارتقاهای آینده شما را محدود کرده و در عین حال نیز صدای زیادی تولید می‌کنند. کیس‌های متوسط برای اکثر کاربران مناسب هستند. چنین محفظه‌هایی را می‌توان در هر جایی قرار داد و در عین حال نیز جهت ارتقا و نصب سیستم‌های خنک‌کنندگی نیز مناسب هستند.

نکات مهم در خرید کامپیوتر گیمینگ

در نهایت نیز به کیس‌های تمام اندازه می‌رسیم. این محفظه‌ها اندازه بزرگی داشته و قرار دادن آن‌ها در بالا یا پایین میز نیز چندان آسان نیست. طبیعتا کیس‌های full tower قیمت بیشتری نسبت به سایر گزینه‌ها داشته و البته فضای مناسبی نیز جهت ارتقا دارند و در این زمینه با هیچ مشکلی مواجه نخواهید شد. در نهایت اینکه در هنگام خرید کیس باید به فضای خانه و همچنین اندازه سخت‌افزارهای فعلی و آینده خود نیز توجه داشته باشید.

از قلب کامپیوتر یعنی پردازنده مرکزی شروع کنید

نکات مهم در خرید کامپیوتر گیمینگ

در هنگام خرید یک دسکتاپ گیمینگ، حال چه از نوع آماده باشد (مانند Dell یا HP) و چه از نوع سفارشی، در هر صورت اولین مشخصه‌ای که مشاهده می‌کنید، پردازنده مرکزی (CPU) است. در حقیقت این قطعه تعیین کننده اصلی توان پردازشی رایانه شما در اکثر موارد است.

تعداد هسته‌های پردازنده مرکزی از اهمیت بالایی برخوردار است. در این رابطه می‌توانید از بین 2 الی 16 هسته به انتخاب بپردازید. حداقل گزینه انتخابی شما باید از 4 هسته برخوردار باشد. طبیعتا تعداد هسته بیشتر، عملکردی بهتری را در بازی و نرم‌افزارها به ارمغان خواهد آورد.

هنگامی‌که بحث بر سر رقابت اینتل در برابر AMD باشد، می‌بینیم که دومی در طیف قیمتی مشابه، تعداد هسته بیشتر و عملکرد چند رشته‌ای بهتری را ارائه می‌دهد. اگر فقط قصد بازی کردن با رایانه خود را دارید، آنگاه Intel 9900K یا 9900KS می‌توانند گزینه‌ای ایدئال باشد، هر چند که قیمت بالایی نیز دارند.

کارت گرافیک عالی، یکی از نیازمندی‌های سیستم گیمینگ عالی

نکات مهم در خرید کامپیوتر گیمینگ

برای بازی‌بازان، کارت گرافیک بیش از هر سخت‌افزار دیگری حائز اهمیت است. همین سخت‌افزار است که بازی‌های شما را زیباتر کرده، نرخ فریم بالاتری ارائه داده و همچنین وضوح بیشتری را نیز به ارمغان می‌آورد.

طبیعتا در اینجا شماره مدل بالاتر به‌معنای توان پردازشی بیشتر خواهد بود. البته در این رابطه باید توجه بیشتری به خرج داد، زیرا برخی از تولیدکنندگان شخص ثالث با ارائه مدل‌های اورکلاک شده سعی در از بین بردن شکاف بین نسخه‌های مختلف دارند. به‌عنوان‌مثال، RTX 2060 Super تقریبا به‌اندازه RTX 2070 توان پردازشی دارد.

کارت گرافیک‌های میان-رده همانند AMD RX 570 یا Nvidia GTX 1650 در وضوح 1080p، عملکردی مطلوب دارند. اگر هم قصد بازی در وضوح 1440p و نرخ فریم بالا را دارید، آنگاه باید به فکر تهیه کارت‌هایی همانند RTX 2060 و یا RX 5700 باشید.

کسانی هم که قصد بازی در وضوح 4K و نرخ فریم بالای 100 را دارند (البته به غیر از بازی‌های ساده مربوط به ورزش‌های دیجیتال)، باید هزینه بیشتری را نیز برای کارت گرافیک پرداخت کنند. چنین سخت‌افزارهایی هزینه زیادی داشته و قیمت برخی از آن‌ها به بالای 1000 دلار هم می‌رسد.

در حالت کلی بهتر است که کارت گرافیک‌های جدید را خریداری کنید، مثلا سری GTX 16 و RTX 20 انویدیا و یا سری RX 5000 شرکت AMD. البته اگر به مدل‌های قدیمی‌تر نیز نگاهی بیندازید، آنگاه در اینجا نیز می‌توانید انتخاب‌های بسیار خوبی داشته باشید.

نکات مهم در خرید کامپیوتر گیمینگ

شاید گیج‌کننده‌ترین عنصر مرتبط با کارت‌های گرافیک، حافظه ویدیویی (VRAM) باشد. شاید پیدا کردن مقدار حافظه رم موردنیاز یک رایانه کار چندان سختی نباشد، اما این قضیه در کارت‌های گرافیک مشکل‌تر است. شاید در انتخاب‌های شما دو کارت گرافیک مشابه با دو حافظه ویدیویی متفاوت وجود داشته باشند. حافظه گرافیکی بیشتر به خودی خود تأثیر زیادی بر عملکرد بازی‌های شما ندارد، اما قطعا در زمینه مدیریت ویژگی‌های بصری، یاری‌رسان خواهد بود.

مقدار پایه حافظه گرافیکی برای بازی در وضوح 1080p، حدود 3 گیگابایت است، هر چند که امروزه 4 گیگابایت به استاندارد این حوزه تبدیل شده است. در نهایت اگر قصد دارید تا انتخابی آینده‌نگرانه‌تر داشته باشید، آنگاه می‌توانید کمی بیشتر خرج کرده و یک کارت گرافیک با حافظه 8 گیگابایتی تهیه کنید، هر چند که انجام این کار مخصوصا در وضوح‌های پایین، ضرورت چندانی ندارد.

ما استفاده همزمان از چند کارت گرافیک را پیشنهاد نمی‌دهیم. شاید در نگاه اول استفاده از دو یا چند کارت گرافیک به‌معنای توان پردازشی بیشتر باشد، اما در عمل یا برخی از بازی‌ها از این فناوری پشتیبانی نکرده و یا اینکه گاهی اوقات مشکلات مربوط به درایور به وجود می‌آیند، به همین دلیل نمی‌توان از پتانسیل واقعی این کارت‌ها استفاده کرد. طبیعتا کارت‌های چندگانه، صدا و گرمای بیشتری نیز تولید می‌کنند.

کارت‌های سری RTX 20 شرکت انویدیا از فناوری رهگیری پرتو (ray tracing) برخوردار بوده و البته این موضوع فقط متعلق به کارت‌های رده-بالای این شرکت است. علاوه بر این، در حال حاضر بازی‌های محدودی از این فناوری پشتیبانی کرده (آن هم نه به‌صورت کامل) و در آینده‌ای نزدیک نیز این لیست چندان گسترده و فراگیر نخواهد بود. بنابراین خرید یک کارت گرافیک فقط برای رهگیری پرتو چندان معقولانه نبوده و همچنین DLSS (نمونه‌برداری مبتنی بر یادگیری عمیق) نیز همیشه جالب به نظر نمی‌رسد. درایورهای هر دو شرکت، کاهش تأخیر ورودی و همچنین تیزی تصویر را جهت بهبود جلوه‌های بصری بازی‌ها ارائه می‌دهند.

پول خود را با خرید رم اضافی به هدر ندهید!

نکات مهم در خرید کامپیوتر گیمینگ

مقدار رم موردنیاز یکی از نکات مهم دیگر در خرید یک کامپیوتر گیمینگ است. مثلا Alienware Area-51 R5 از 64 گیگابایت رم بهره می‌برد که جهت اجرای بازی‌ها بسیار زیاد است! 16 گیگابایت رم برای بازی‌های آینده کافی خواهد بود. البته اگر زیاد وسواس نباشید (جزئیات بسیار ریز و یا نرخ فریم زیاد)، آنگاه 8 گیگابایت رم برای بازی‌های فعلی و قدیمی‌تر نیز کفایت می‌کند.

در هر صورت حافظه رم را می‌توان به‌آسانی در آینده ارتقا داد و همچنین نسبت به سایر سخت‌افزارها، از قیمت کم‌تری برخوردار است. در زیر نیز به حداقل و حداکثر رم موردنیاز 6 بازی محبوب اشاره می‌کنیم:

  • Fortnite: حداقل 8 و حداکثر 16 گیگابایت
  • Doom Eternal: حداقل 8 و حداکثر 8 گیگابایت
  • Destiny 2: حداقل 6 و حداکثر 8 گیگابایت
  • PUBG: حداقل 8 و حداکثر 16 گیگابایت
  • Overwatch: حداقل 4 و حداکثر 6 گیگابایت
  • Half-Life: Alyx: حداقل 12 و حداکثر 16 گیگابایت

همان‌طور که مشاهده کردید، مقدار رم بیش از 16 گیگابایت به‌معنای هدر دادن پول است. در عوض می‌توانید این مبلغ اضافی را در خرید سخت‌افزارهای مهم‌تری خرج کنید. البته باید این را نیز در نظر داشت که مقدار حافظه رم فقط برای بازی‌ها مهم نیست، بلکه از سیستم‌عامل گرفته تا درایورهای موس و صفحه‌کلید، همگی از این سخت‌افزار استفاده می‌کنند. مثلا بازی Destiny 2 به‌تنهایی از 6 گیگابایت رم استفاده می‌کند، بنابراین در هنگام اجرای این بازی، رایانه شما جهت مدیریت سایر وظایف خود باید مقدار رم بیشتری را در اختیار داشته باشد. مثلا اگر قصد اجرای Doom Eternal را دارید، آنگاه بهتر است که 16 گیگابایت رم بر روی مادربورد خود نصب کنید.

حافظه‌های SSD گزینه‌هایی سریع‌تر هستند

نکات مهم در خرید کامپیوتر گیمینگ

اکثر رایانه‌های امروزی حداقل از یک هارد درایو 500 گیگابایتی برخوردار هستند. در اکثر موارد نیز این میزان به یک ترابایت می‌رسد. قطعا حافظه ذخیره‌سازی بیشتر، بهتر است، اما اگر استفاده‌ای نداشته باشد چه؟ بنابراین بهتر است که بیش از مقدار موردنیاز خود، حافظه ذخیره‌سازی تهیه نکنید و در عوض تمرکز خود را بر روی عملکرد قرار دهید.

در اینجا حافظه‌های SSD وارد شده و علاوه بر سرعت بالا در سیستم‌عامل، زمان بارگذاری بازی‌ها را نیز کاهش می‌دهند. یک حافظه 512 گیگابایتی برای ویندوز و همچنین نصب بازی‌های موردعلاقه شما کافی خواهد بود. با استفاده از SSD، ویندوز شما در کمتر از 30 ثانیه آماده استفاده بوده و همچنین بازی‌هایی که پیش‌تر در عرض یک دقیقه (بر روی هارد درایو) بارگذاری می‌شدند، اکنون بین 10 الی 20 ثانیه بارگذاری خواهند شد.

SSD‌های NVMe کوچک‌تر و سریع‌تر بوده و همچنین به کابل برق نیز نیازی ندارند، اما در کل بهبودهایی چشمگیر را در قیاس با نمونه‌های 2.5 اینچی ارائه نمی‌دهند. در نهایت اگر زیاد به انتقال فایل و ویرایش ویدیو پرداخته و یا اینکه جهت نیل به عملکرد کمی بهتر، حاضر به خرج مبلغ بیشتری هستید، آنگاه SSD‌های NVMe مناسب شما هستند.

همیشه سعی کنید که ویندوز خود را بر روی درایو SSD نصب کنید، زیرا علاوه بر بازی، امورات روزمره شما نیز با سرعت بالاتری اجرا خواهند شد. البته بهتر است که حافظه SSD شما بیش از 200 گیگابایت ظرفیت داشته باشد، زیرا در غیر این صورت با نصب ویندوز بر روی آن، فضای چندانی برای بازی‌هایتان باقی نخواهد ماند. بهتر است که جهت نگهداری سایر فایل‌های خود (به غیر از ویندوز و بازی‌ها)، از یک هارد درایو بهره جویید.

ساکت و آرام!

نکات مهم در خرید کامپیوتر گیمینگ

خنک‌کنندگی مستقیما به عملکرد رایانه شما مربوط نمی‌شود، اما تأثیر زیادی بر این موضوع خواهد داشت. اگر به سروصدا حساس نبوده، قصد اورکلاک نداشته و یا اینکه از هدفون استفاده می‌کنید، آنگاه می‌توانید از فن همراه پردازنده خود بهره گیرید. در غیر این صورت می‌توانید فن‌های بادی بهتری را به‌صورت جداگانه تهیه کرده و یا اینکه به فکر استفاده از یک سیستم‌ خنک‌کنندگی مایع باشید.

در رابطه با کارت گرافیک‌ها موضوع کمی پیچیده‌تر است، بنابراین پیشنهاد می‌کنیم که جهت تولید صدای کمتر و در عین حال عملکردی بهتر، از کارت‌‌های سفارشی شده شخص ثالث بهره جویید.

برای موارد کم‌اهمیت زیاد خرج نکنید

نکات مهم در خرید کامپیوتر گیمینگ

طبیعتا برخی از سخت‌افزارهای گران قیمت تأثیر زیادی بر عملکرد رایانه شما ندارند. یکی از این موارد منبع تغذیه است. در این زمینه باید سعی کنید که حداقل استاندارد نقره‌ای را خریداری کرده و همچنین خروجی انرژی مطابق با سخت‌افزارهای خود را نیز در نظر بگیرید.

مادربورد نیز یکی دیگر از نکات مهم در خرید یک کامپیوتر گیمینگ است. معمولا یک مادربورد میان-رده که از فناوری‌های مورد انتظار شما پشتیبانی کرده و همچنین شکاف‌های توسعه کافی را نیز ارائه می‌دهد، گزینه مناسبی خواهد بود. نمونه‌های گران‌قیمت معمولا مختص اورکلاک ساخته شده و یا اینکه فقط ظاهر زیباتری دارند. علاوه بر این موارد، شما هم می‌دانید که درگاه‌های USB ،Ethernet و … در تمامی مادربوردها موجود هستند، بنابراین نیاز چندانی به گزینه‌های اضافی همانند Wi-Fi ندارید.

بر خواسته‌های خود تمرکز کنید

نکات مهم در خرید کامپیوتر گیمینگ

یک کامپیوتر دسکتاپ گیمینگ، تعادلی بین بودجه و سخت‌افزارهای مناسب است. طبیعتا در این بین باید بیشتر بودجه خود را صرف پردازنده مرکزی و کارت گرافیک کنید. حافظه‌های ذخیره‌سازی سریع‌تر، فایل‌ها را نیز سریع‌تر بارگذاری خواهند کرد. یک کیس زیبا نیز جلوه‌های خاص خود را دارد، اما باعث اجرای بهتر بازی‌های شما نمی‌شود. همچنین سعی کنید که بیش از حد، حافظه رم خریداری نکنید.

طبیعتا نیازهای یک گیمر با نیازهای یک خوره سخت‌افزار متفاوت هستند. اگر جز گروه دوم هستید، آنگاه بهتر است که هزینه بیشتری را در رابطه با حافظه رم و سیستم‌ خنک‌کنندگی رایانه خود تقبل کنید.

نوشته نکات مهم در خرید کامپیوتر گیمینگ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

با روش‌های تبدیل PDF به اکسل آشنا شوید

تبدیل pdf به اکسل

اگر یکی از همکارهایتان به جای اکسل، یک فایل PDF برایتان فرستاده، لازم نیست که خیلی نگران باشید، زیرا در این مطلب از آی‌تی‌رسان تبدیل PDF به اکسل را به شما آموزش خواهیم داد. روش‌های مختلفی را در این مقاله بررسی کرده و راهنمای گام‌به‌گام هرکدام را نیز در اختیارتان می‌گذاریم.

استفاده از Adobe Acrobat DC

Adobe Acrobat DC را می‌توان بهترین نرم‌افزار خوانش و ویرایش فایل‌های PDF دانست. طبیعتا یکی از راه‌های تبدیل PDF به اکسل نیز در قلب این اپلیکیشن نهفته است. نسخه کامل این نرم‌افزار پولی بوده و طبیعتا تمامی امکانات نیز در این نسخه قابل دسترسی هستند. خوشبختانه این نرم‌افزار یک دوره رایگان نیز داشته و اگر قصد دارید تا یک بار این کار را انجام دهید، آنگاه مجبور نخواهید بود که هزینه‌ای را پرداخت کنید. در ادامه باید گام‌های زیر را طی کنید:

گام اول: نرم‌افزار Adobe Acrobat DC را دانلود و سپس نصب کنید.

گام دوم: نرم‌افزار را اجرا کرده و سپس زبانه “Tools” را انتخاب کنید.

گام سوم: بر روی آیکون “Export PDF” کلیک کنید.

تبدیل pdf به اکسل

گام چهارم: بر روی “Select a file” کلیک کرده و سپس در پنجره ظاهر شده فایل PDF مدنظر خود را انتخاب کنید. در ادامه باید گزینه “Spreadsheet” را از لیست گزینه‌های خروجی انتحاب کرده و همچنین در مورد فرمت موردنظر خود نیز تصمیم بگیرید (Excel Workbook یا Spreadsheet 2003).

تبدیل pdf به اکسل

گام پنجم: اگر قصد دارید تنظیمات فایل اکسل نهایی خود را تغییر دهید، آنگاه باید در سمت راست انتخاب خود، بر روی آیکون چرخ‌دنده کلیک کنید. در ادامه باید تعداد صفحه گسترده‌ها را تعیین کرده و همچنین نمادهای جداکننده‌ داده‌ (data separators) را نیز تعیین کنید.

تبدیل pdf به اکسل

گام ششم: هنگامی‌که از تنظیمات خود راضی بودید، آنگاه باید بر روی کلید آبی رنگ “Export” کلیک کنید.

گام هفتم: محل ذخیره‌سازی فایل اکسل جدید خود را تعیین کنید. در این رابطه می‌توانید از گزینه‌های بخش “Recent Folders” استفاده کرده و یا اینکه بر روی کلید آبی رنگ “Choose a Different Folder” کلیک و سپس در صفحه مرورگر فایل ظاهر شده، بر روی کلید “Save” کلیک کنید.

در اینجا بسته به پیچیدگی فایل‌ها و همچنین قدرت سخت‌افزاری رایانه خود، مدتی را باید منتظر بمانید تا فرایند تبدیل به اتمام برسد. پس از اتمام، فایل اکسل جدید شما به‌صورت خودکار باز خواهد شد. اکنون فرایند تبدیل PDF به اکسل شما نیز به پایان رسیده است.

استفاده از یک اپلیکیشن رایگان مبتنی بر وب 

اگر به دلایلی امکان نصب نرم‌افزار برایتان مقدور نبوده و یا اینکه ترجیح می‌دهید کارهایتان از طریق سرورهای از راه دور انجام شوند، آنگاه می‌توانید از یک تبدیل‌کننده آنلاین بهره جویید. در این رابطه گزینه‌های زیادی در اختیار دارید، اما انتخاب ما “PDFtoExcel.com” است، زیرا پلتفرمی رایگان بوده، رابط کاربری تمیزی داشته و همچنین سرعت خوبی نیز دارد.

لازم به ذکر است که بگوییم هر چند که وب‌سایت ذکر شده تعهد داده که پس از گذشت 6 ساعت، فایل‌های شما را پاک کرده و همچنین محتوای فایل‌های شما را نیز بررسی نمی‌کند، اما در هر صورت بهتر است که در زمینه ارسال فایل‌های خود به یک سرور از راه دور، دقت بیشتری به خرج دهید. اگر اطلاعات شما مهم هستند، آنگاه بهتر است که در عوض از یک راه‌حل آفلاین بهره جویید.

گام اول: مرورگر اینترنت خود را باز کرده و سپس به وب‌سایت “PDFtoExcel.com” بروید.

گام دوم: بر روی کلید “Upload” کلیک کرده و سپس فایل مدنظر خود را برگزینید. البته می‌توانید PDF خود را به ناحیه تعیین شده نیز بکشید.

تبدیل pdf به اکسل

گام سوم: اگر تعداد و حجم فایل‌های شما زیاد است، آنگاه شاید فرایند آپلود نیز کمی به طول بینجامد. البته سرعت کلی در حالت مطلوبی قرار دارد. پس از اتمام، بر روی کلید “Free Download” کلیک کنید.

تبدیل pdf به اکسل

تمام شد! حال فایل PDF شما به یک سند اکسل (با فرمت xlsx.) تبدیل شده و شما می‌توانید آن را در مایکروسافت اکسل خود باز کرده و به ویرایش آن بپردازید. 

نوشته با روش‌های تبدیل PDF به اکسل آشنا شوید اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ چگونه انجام شده و چه مزایایی در ویرایش تصویر دارد؟

ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ

اگر پیش‌تر از فتوشاپ استفاده کرده باشید، حتما می‌دانید که برنامه‌های محبوب گاهی اوقات برای تازه‌‌کارها مشکلاتی را ایجاد می‌کنند. لایه ماسک در فتوشاپ ابزاری پیشرفته و حیاتی جهت ویرایش تصاویر است. با استفاده از این ابزار می‌توانید بخش کوچکی از تصویر موردنظر را تغییر داده و سایر قسمت‌های دیگر را نیز دست نخورده باقی بگذارید.

در این مقاله از آی‌تی‌رسان، گام‌های لازم جهت ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ را به شما آموزش می‌دهیم. پس از فراگیری این موضوع، می‌توانید بخش‌های کوچکی از تصویر را ویرایش کرده و در این بین ماهیت کلی آن را تغییر ندهید.

لایه ماسک فتوشاپ چیست؟

یک لایه ماسک بخشی از لایه موردنظر را نامرئی کرده و سپس لایه‌های زیرین را نمایش می‌دهد. این در حالی است که سایر بخش‌های لایه موردنظر بدون تغییر باقی می‌مانند. برخلاف انتخاب یک بخش و سپس کپی کردن و چسباندن آن بر روی لایه جدید، با استفاده از لایه ماسک می‌توانید در طول فرایند ویرایش به عقب بازگشته و سپس تغییراتی را در ناحیه انتخابی (و نواحی خارج از آن) اعمال کنید.

فرض کنید که قصد دارید تا شخصی را در یک پس‌زمینه جدید قرار دهید. حال در اواسط راه می‌فهمید که بخش از موهای وی را انتخاب نکرده‌اید. اگر با استفاده از یکی از ابزارها، شخص موردنظر را کپی و سپس چسبانده باشید، آنگاه باید از ابتدا شروع کرده و یک انتخاب کاملا جدید را ترتیب دهید. اما با استفاده از لایه ماسک می‌توانید به‌راحتی ماسک موردنظر را تغییر داده، مابقی موها را در پس‌زمینه قرار داده و سپس به کار خود ادامه دهید.

لایه ماسک در اصل یک لایه تک‌رنگ است. رنگ سیاه لایه زیرین را پوشانده و رنگ سفید نیز آن را نمایان می‌کند. همچنین رنگ خاکستری نیز می‌تواند تا حدودی لایه زیرین را پنهان کند. با استفاده از قلم‌موی نقاشی، سطل رنگ و حتی ابزار گرادیان (gradient) نیز می‌توانید به ایجاد انواع لایه ماسک در فتوشاپ بپردازید.

سوژه موردنظر را انتخاب کرده و سپس هر چیزی را که نمی‌خواهید، به رنگ سیاه درآورید. همچنین می‌توانید یک ماسک اشباع شده را ایجاد کرده و سپس هر چیزی را که می‌خواهید، به رنگ سفید درآورید. هر زمان که بخواهید می‌توانید به عقب بازگشته و با استفاده از قلم‌موهای سیاه، سفید و خاکستری، محدوده انتخاب خود را تعدیل کنید.

لایه ماسک در هر دو لایه عادی و تعدیلی (adjustment) کار خواهد کرد. در هنگام افزودن یک لایه تعدیلی جدید، یک لایه ماسک جدید نیز اضافه می‌شود. فقط کافی است تا با استفاده از قلم‌مو به انتخاب بپردازید. در غیر این صورت لایه ماسک جدید تمامی تصویر را تعدیل خواهد کرد. مثلا از این طریق می‌توان به بهترین شیوه، روشنایی و کنتراست عنصری خاص از تصویر را تعدیل کرد. 

شیوه ایجاد و کار با لایه ماسک در فتوشاپ

1. یک سند چند لایه‌ای ایجاد کنید

اگر در تهیه لایه ماسک، فقط یک فایل و یک پس‌زمینه داشته باشید، آنگاه سوژه انتخابی شما دارای یک پس‌زمینه خالی خواهد بود.

اگر قصد دارید تا بدون حذف پس‌زمینه، تعدیلات انتخابی را بر روی تصویر خود اعمال کنید، آنگاه باید از لایه‌های تعدیلی مدد جویید. فتوشاپ به‌صورت خودکار برای هر لایه تعدیلی جدید، یک لایه ماسک نیز ایجاد خواهد کرد. لایه‌های تعدیلی برای کارهایی مانند تعدیل نوردهی و یا رنگ، بهترین گزینه هستند.

جهت ایجاد یک لایه تعدیلی، بر روی دایره نیمه رنگ موجود در پایین پنل لایه‌ها (یا در نوار منو گزینه‌های “Layer > New Adjustment Layer” را برگزینید). کلیک کرده و سپس گونه موردنظر را انتخاب کنید. به‌عنوان‌مثال، یک لایه تعدیلی نوردهی به‌صورت انتخابی، نوردهی ناحیه ماسک شده تصویر را تعدیل می‌کند.

یکی دیگر از کاربردهای محبوب لایه ماسک، مربوط به ترکیب دو یا چند تصویر با یکدیگر است. جهت انجام این کار باید برای هرکدام از تصاویر خود، یک لایه ایجاد کنید.

ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ

2. تصمیم بگیرید که با چه چیزی شروع می‌کنید

می‌توانید لایه ماسک را از طریق یک انتخاب (selection) و یا فقط خود لایه ایجاد کنید. در روش انتخاب می‌توانید از ابزارهای مختلف این شیوه بهره ببرید. در اکثر مواقع، استفاده از ابزارهای “Select Subject” و یا “Object Selection” سریع‌ترین روش ایجاد ماسک اولیه است.

اگر قصد استفاده از ابزارهای انتخاب را دارید، آنگاه باید ابزار موردعلاقه خود را برداشته و سپس در لایه موردنظر به انتخاب بپردازید. در تصویر بالا از ابزار “Select > Color Range” جهت انتخابی سریع استفاده شده است. شما همچنین می‌توانید از ابزارهای “Select Subject ،Object Selection ،Magnetic Lasso، Magic Wand و یا Quick Selection” نیز بهره ببرید. نگران دقیق بودن انتخاب خود نباشید، زیرا دلیل وجودی لایه ماسک همین موضوع است!

اگر هم انتخاب با استفاده از قلم‌موی نقاشی آسان‌تر به نظر می‌رسد، پس بهتر است که مستقیما و بدون انتخاب قسمت خاصی، به سراغ ایجاد لایه ماسک بروید.

ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ

3. بر روی کلید لایه ماسک کلیک کنید

اگر ناحیه‌ای را انتخاب کرده‌اید، آنگاه بهتر است که از فعال بودن آن (وجود خط چین‌ها) اطمینان حاصل کنید. اگر هم قصد دارید تا در عوض از یک لایه جدید استفاده کنید، آنگاه باید آن را در پنل لایه‌ها انتخاب کرده باشید.

در ادامه و در داخل پنل لایه‌ها، بر روی کلید افزودن لایه ماسک کلیک کنید (همان آیکونی است که شبیه یک مستطیل با یک دایره در مرکز آن است). سپس می‌بینید که جعبه‌ای سیاه در کنار نام لایه انتخابی ظاهر شده و شکل ناحیه انتخابی شما نیز به ‌رنگ سفید در آن قرار گرفته است. این همان لایه ماسک است (در هنگام کار با لایه تعدیلات، به افزودن لایه ماسک نیاز ندارید، زیرا فتوشاپ این کار را به‌صورت خودکار انجام می‌دهد).

راهنمایی: اگر پنل لایه‌ها را مشاهده نمی‌کنید، آنگاه باید به منوی “Window” رفته و مطمئن شوید که تیک گزینه “Layers” فعال است، یا اینکه کلید “F7” را بر روی صفحه‌کلید فشار دهید.

ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ

4. با استفاده از لایه ماسک به انتخاب بپردازید

حال که لایه ماسک را شناختید، باید در هنگام کار با آن نیز از فعال بودن آن اطمینان حاصل کنید. در هنگام انتخاب لایه ماسک، می‌بینید که خطوطی پیرامون گوشه‌های آن ظاهر می‌شوند.

پس از ایجاد لایه ماسک، فقط کافی است که سوژه‌هایی را که می‌خواهید قابل مشاهده باشند، به رنگ سفید و سوژه‌هایی را نیز که قصد مخفی کردن آن‌ها را دارید، به رنگ سیاه درآورید. اگر رنگ‌های پس‌زمینه و پیش‌زمینه شما در پایین نوار ابزار سمت چپ، سیاه و سفید نیستند، آنگاه می‌توانید با فشردن کلید “D” بر روی صفحه‌کلید، سریعا این رنگ‌ها را بالا بیاورید. جهت جابجا کردن رنگ‌های پس‌زمینه و پیش‌زمینه با یکدیگر، کافی است که کلید “X” را فشار دهید.

از ابزارهای رنگی فتوشاپ استفاده کرده تا بتوانید ماسک خود را تعدیل کنید. بدین ترتیب بخش‌های قابل مشاهده به رنگ سفید و مابقی نیز به رنگ سیاه درمی‌آیند. با استفاده از قلم‌موی سفید می‌توانید بخش‌هایی از تصویر را در انتخاب خود بگنجانید. در این زمینه باید از قلم‌موی متناسب با شرایط بهره گیرید. یک قلم‌مو با لبه‌هایی سخت باعث ایجاد انتخاب‌های ناگهانی و مطلق (رنگ سفید یا سیاه) خواهد شد. در حالی که قلم‌موهای نرم به تدریج تصویر را محو کرده و رنگ خاکستری را به لایه ماسک و خود تصویر اضافه می‌کنند (نیمه شفاف).

هر چند که قلم‌مو معمولا مفیدترین ابزار است، اما شما می‌توانید از موارد زیر نیز بهره ببرید:

  • ابزار سطل رنگ: با استفاده از سطل رنگ می‌‌توانید تمامی لایه انتخابی را سیاه کنید. بدین ترتیب می‌توانید سوژه موردنظر خود را به رنگ سفید درآورده و پس‌زمینه را نیز در حالت سیاه رها کنید.
  • ابزار گرادیان: از آنجایی که سفید به‌معنای نمایش و سیاه نیز به‌معنای پنهان کردن است، پس یک گرادیان سفید می‌تواند تغییر نامحسوسی را بر روی یک لایه تعدیلی اعمال کند.

زمانی باید از دو ابزار بالا استفاده کنید که ناحیه موردنظر را با یکی از ابزارهای مناسب، انتخاب کرده باشید.

ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ

5. لایه ماسک را تعدیل کنید

در فتوشاپ علاوه بر استفاده از قلم‌مو و انتخاب نواحی مختلف، کارهای دیگری نیز در لایه ماسک قابل انجام هستند. در داخل پنل Properties باید بر روی آیکون لایه ماسک کلیک کرده تا بتوانید ویژگی‌های آن را تعدیل کنید (اگر این پنل را مشاهده نمی‌کنید، آنگاه باید به آدرس “Window > Properties” بروید).

در اینجا شما می‌توانید لبه‌های لایه ماسک را نرم‌تر کنید. تعدیل تراکم لایه ماسک، رنگ نواحی سیاه را به خاکستری تغییر داده و بدین ترتیب آن‌ها را کمی نمایان‌تر می‌سازد. در بخش”Refine” می‌توانید به گزینه “Select and Mask workspace” دسترسی داشته باشید. با استفاده از این گزینه می‌توانید لایه ماسک را در سوژه‌هایی همانند موی سر، آسان‌تر تعدیل کنید. همچنین با بهره‌گیری از گزینه‌های “Color Range (طیف رنگ)” یا “Invert (برعکس کردن)” نیز می‌توانید تغییراتی را در لایه ماسک ایجاد کنید.

از اینجا به بعد می‌توانید به ویرایش تصویر خود ادامه دهید. همچنین هر زمان که بخواهید، می‌توانید به عقب بازگشته و ناحیه انتخابی خود را تعدیل کنید. جهت تغییر دادن لایه ماسک، باید به پنل لایه‌ها بازگشته، لایه ماسک موردنظر را انتخاب و سپس تغیرات را اعمال کنید.

امکانات بی‌نهایت

در بالا قصد داشتیم تا به‌صورت کوتاه به مبحث لایه‌ ماسک در فتوشاپ بپردازیم. استفاده از این ابزار کاملا به خواست شما بستگی دارد. لایه‌های ماسک به‌صورت نامحدودی قابل تغییر بوده و هنگامی‌که با لایه‌های تعدیلی ترکیب شوند، آنگاه امکان ویرایش انعطاف‌پذیر و غیرمخرب را برای شما به ارمغان می‌آورند. گاهی اوقات نیز کار کردن با ابزارهای انتخاب، قلم‌موها و گرادیان‌ها می‌تواند روش‌هایی خلاقانه‌ را پیش‌روی شما قرار دهد، پس هرگز از امتحان کردن نترسید!

نوشته ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ چگونه انجام شده و چه مزایایی در ویرایش تصویر دارد؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ چگونه انجام شده و چه مزایایی در ویرایش تصویر دارد؟

ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ

اگر پیش‌تر از فتوشاپ استفاده کرده باشید، حتما می‌دانید که برنامه‌های محبوب گاهی اوقات برای تازه‌‌کارها مشکلاتی را ایجاد می‌کنند. لایه ماسک در فتوشاپ ابزاری پیشرفته و حیاتی جهت ویرایش تصاویر است. با استفاده از این ابزار می‌توانید بخش کوچکی از تصویر موردنظر را تغییر داده و سایر قسمت‌های دیگر را نیز دست نخورده باقی بگذارید.

در این مقاله از آی‌تی‌رسان، گام‌های لازم جهت ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ را به شما آموزش می‌دهیم. پس از فراگیری این موضوع، می‌توانید بخش‌های کوچکی از تصویر را ویرایش کرده و در این بین ماهیت کلی آن را تغییر ندهید.

لایه ماسک فتوشاپ چیست؟

یک لایه ماسک بخشی از لایه موردنظر را نامرئی کرده و سپس لایه‌های زیرین را نمایش می‌دهد. این در حالی است که سایر بخش‌های لایه موردنظر بدون تغییر باقی می‌مانند. برخلاف انتخاب یک بخش و سپس کپی کردن و چسباندن آن بر روی لایه جدید، با استفاده از لایه ماسک می‌توانید در طول فرایند ویرایش به عقب بازگشته و سپس تغییراتی را در ناحیه انتخابی (و نواحی خارج از آن) اعمال کنید.

فرض کنید که قصد دارید تا شخصی را در یک پس‌زمینه جدید قرار دهید. حال در اواسط راه می‌فهمید که بخش از موهای وی را انتخاب نکرده‌اید. اگر با استفاده از یکی از ابزارها، شخص موردنظر را کپی و سپس چسبانده باشید، آنگاه باید از ابتدا شروع کرده و یک انتخاب کاملا جدید را ترتیب دهید. اما با استفاده از لایه ماسک می‌توانید به‌راحتی ماسک موردنظر را تغییر داده، مابقی موها را در پس‌زمینه قرار داده و سپس به کار خود ادامه دهید.

لایه ماسک در اصل یک لایه تک‌رنگ است. رنگ سیاه لایه زیرین را پوشانده و رنگ سفید نیز آن را نمایان می‌کند. همچنین رنگ خاکستری نیز می‌تواند تا حدودی لایه زیرین را پنهان کند. با استفاده از قلم‌موی نقاشی، سطل رنگ و حتی ابزار گرادیان (gradient) نیز می‌توانید به ایجاد انواع لایه ماسک در فتوشاپ بپردازید.

سوژه موردنظر را انتخاب کرده و سپس هر چیزی را که نمی‌خواهید، به رنگ سیاه درآورید. همچنین می‌توانید یک ماسک اشباع شده را ایجاد کرده و سپس هر چیزی را که می‌خواهید، به رنگ سفید درآورید. هر زمان که بخواهید می‌توانید به عقب بازگشته و با استفاده از قلم‌موهای سیاه، سفید و خاکستری، محدوده انتخاب خود را تعدیل کنید.

لایه ماسک در هر دو لایه عادی و تعدیلی (adjustment) کار خواهد کرد. در هنگام افزودن یک لایه تعدیلی جدید، یک لایه ماسک جدید نیز اضافه می‌شود. فقط کافی است تا با استفاده از قلم‌مو به انتخاب بپردازید. در غیر این صورت لایه ماسک جدید تمامی تصویر را تعدیل خواهد کرد. مثلا از این طریق می‌توان به بهترین شیوه، روشنایی و کنتراست عنصری خاص از تصویر را تعدیل کرد. 

شیوه ایجاد و کار با لایه ماسک در فتوشاپ

1. یک سند چند لایه‌ای ایجاد کنید

اگر در تهیه لایه ماسک، فقط یک فایل و یک پس‌زمینه داشته باشید، آنگاه سوژه انتخابی شما دارای یک پس‌زمینه خالی خواهد بود.

اگر قصد دارید تا بدون حذف پس‌زمینه، تعدیلات انتخابی را بر روی تصویر خود اعمال کنید، آنگاه باید از لایه‌های تعدیلی مدد جویید. فتوشاپ به‌صورت خودکار برای هر لایه تعدیلی جدید، یک لایه ماسک نیز ایجاد خواهد کرد. لایه‌های تعدیلی برای کارهایی مانند تعدیل نوردهی و یا رنگ، بهترین گزینه هستند.

جهت ایجاد یک لایه تعدیلی، بر روی دایره نیمه رنگ موجود در پایین پنل لایه‌ها (یا در نوار منو گزینه‌های “Layer > New Adjustment Layer” را برگزینید). کلیک کرده و سپس گونه موردنظر را انتخاب کنید. به‌عنوان‌مثال، یک لایه تعدیلی نوردهی به‌صورت انتخابی، نوردهی ناحیه ماسک شده تصویر را تعدیل می‌کند.

یکی دیگر از کاربردهای محبوب لایه ماسک، مربوط به ترکیب دو یا چند تصویر با یکدیگر است. جهت انجام این کار باید برای هرکدام از تصاویر خود، یک لایه ایجاد کنید.

ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ

2. تصمیم بگیرید که با چه چیزی شروع می‌کنید

می‌توانید لایه ماسک را از طریق یک انتخاب (selection) و یا فقط خود لایه ایجاد کنید. در روش انتخاب می‌توانید از ابزارهای مختلف این شیوه بهره ببرید. در اکثر مواقع، استفاده از ابزارهای “Select Subject” و یا “Object Selection” سریع‌ترین روش ایجاد ماسک اولیه است.

اگر قصد استفاده از ابزارهای انتخاب را دارید، آنگاه باید ابزار موردعلاقه خود را برداشته و سپس در لایه موردنظر به انتخاب بپردازید. در تصویر بالا از ابزار “Select > Color Range” جهت انتخابی سریع استفاده شده است. شما همچنین می‌توانید از ابزارهای “Select Subject ،Object Selection ،Magnetic Lasso، Magic Wand و یا Quick Selection” نیز بهره ببرید. نگران دقیق بودن انتخاب خود نباشید، زیرا دلیل وجودی لایه ماسک همین موضوع است!

اگر هم انتخاب با استفاده از قلم‌موی نقاشی آسان‌تر به نظر می‌رسد، پس بهتر است که مستقیما و بدون انتخاب قسمت خاصی، به سراغ ایجاد لایه ماسک بروید.

ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ

3. بر روی کلید لایه ماسک کلیک کنید

اگر ناحیه‌ای را انتخاب کرده‌اید، آنگاه بهتر است که از فعال بودن آن (وجود خط چین‌ها) اطمینان حاصل کنید. اگر هم قصد دارید تا در عوض از یک لایه جدید استفاده کنید، آنگاه باید آن را در پنل لایه‌ها انتخاب کرده باشید.

در ادامه و در داخل پنل لایه‌ها، بر روی کلید افزودن لایه ماسک کلیک کنید (همان آیکونی است که شبیه یک مستطیل با یک دایره در مرکز آن است). سپس می‌بینید که جعبه‌ای سیاه در کنار نام لایه انتخابی ظاهر شده و شکل ناحیه انتخابی شما نیز به ‌رنگ سفید در آن قرار گرفته است. این همان لایه ماسک است (در هنگام کار با لایه تعدیلات، به افزودن لایه ماسک نیاز ندارید، زیرا فتوشاپ این کار را به‌صورت خودکار انجام می‌دهد).

راهنمایی: اگر پنل لایه‌ها را مشاهده نمی‌کنید، آنگاه باید به منوی “Window” رفته و مطمئن شوید که تیک گزینه “Layers” فعال است، یا اینکه کلید “F7” را بر روی صفحه‌کلید فشار دهید.

ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ

4. با استفاده از لایه ماسک به انتخاب بپردازید

حال که لایه ماسک را شناختید، باید در هنگام کار با آن نیز از فعال بودن آن اطمینان حاصل کنید. در هنگام انتخاب لایه ماسک، می‌بینید که خطوطی پیرامون گوشه‌های آن ظاهر می‌شوند.

پس از ایجاد لایه ماسک، فقط کافی است که سوژه‌هایی را که می‌خواهید قابل مشاهده باشند، به رنگ سفید و سوژه‌هایی را نیز که قصد مخفی کردن آن‌ها را دارید، به رنگ سیاه درآورید. اگر رنگ‌های پس‌زمینه و پیش‌زمینه شما در پایین نوار ابزار سمت چپ، سیاه و سفید نیستند، آنگاه می‌توانید با فشردن کلید “D” بر روی صفحه‌کلید، سریعا این رنگ‌ها را بالا بیاورید. جهت جابجا کردن رنگ‌های پس‌زمینه و پیش‌زمینه با یکدیگر، کافی است که کلید “X” را فشار دهید.

از ابزارهای رنگی فتوشاپ استفاده کرده تا بتوانید ماسک خود را تعدیل کنید. بدین ترتیب بخش‌های قابل مشاهده به رنگ سفید و مابقی نیز به رنگ سیاه درمی‌آیند. با استفاده از قلم‌موی سفید می‌توانید بخش‌هایی از تصویر را در انتخاب خود بگنجانید. در این زمینه باید از قلم‌موی متناسب با شرایط بهره گیرید. یک قلم‌مو با لبه‌هایی سخت باعث ایجاد انتخاب‌های ناگهانی و مطلق (رنگ سفید یا سیاه) خواهد شد. در حالی که قلم‌موهای نرم به تدریج تصویر را محو کرده و رنگ خاکستری را به لایه ماسک و خود تصویر اضافه می‌کنند (نیمه شفاف).

هر چند که قلم‌مو معمولا مفیدترین ابزار است، اما شما می‌توانید از موارد زیر نیز بهره ببرید:

  • ابزار سطل رنگ: با استفاده از سطل رنگ می‌‌توانید تمامی لایه انتخابی را سیاه کنید. بدین ترتیب می‌توانید سوژه موردنظر خود را به رنگ سفید درآورده و پس‌زمینه را نیز در حالت سیاه رها کنید.
  • ابزار گرادیان: از آنجایی که سفید به‌معنای نمایش و سیاه نیز به‌معنای پنهان کردن است، پس یک گرادیان سفید می‌تواند تغییر نامحسوسی را بر روی یک لایه تعدیلی اعمال کند.

زمانی باید از دو ابزار بالا استفاده کنید که ناحیه موردنظر را با یکی از ابزارهای مناسب، انتخاب کرده باشید.

ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ

5. لایه ماسک را تعدیل کنید

در فتوشاپ علاوه بر استفاده از قلم‌مو و انتخاب نواحی مختلف، کارهای دیگری نیز در لایه ماسک قابل انجام هستند. در داخل پنل Properties باید بر روی آیکون لایه ماسک کلیک کرده تا بتوانید ویژگی‌های آن را تعدیل کنید (اگر این پنل را مشاهده نمی‌کنید، آنگاه باید به آدرس “Window > Properties” بروید).

در اینجا شما می‌توانید لبه‌های لایه ماسک را نرم‌تر کنید. تعدیل تراکم لایه ماسک، رنگ نواحی سیاه را به خاکستری تغییر داده و بدین ترتیب آن‌ها را کمی نمایان‌تر می‌سازد. در بخش”Refine” می‌توانید به گزینه “Select and Mask workspace” دسترسی داشته باشید. با استفاده از این گزینه می‌توانید لایه ماسک را در سوژه‌هایی همانند موی سر، آسان‌تر تعدیل کنید. همچنین با بهره‌گیری از گزینه‌های “Color Range (طیف رنگ)” یا “Invert (برعکس کردن)” نیز می‌توانید تغییراتی را در لایه ماسک ایجاد کنید.

از اینجا به بعد می‌توانید به ویرایش تصویر خود ادامه دهید. همچنین هر زمان که بخواهید، می‌توانید به عقب بازگشته و ناحیه انتخابی خود را تعدیل کنید. جهت تغییر دادن لایه ماسک، باید به پنل لایه‌ها بازگشته، لایه ماسک موردنظر را انتخاب و سپس تغیرات را اعمال کنید.

امکانات بی‌نهایت

در بالا قصد داشتیم تا به‌صورت کوتاه به مبحث لایه‌ ماسک در فتوشاپ بپردازیم. استفاده از این ابزار کاملا به خواست شما بستگی دارد. لایه‌های ماسک به‌صورت نامحدودی قابل تغییر بوده و هنگامی‌که با لایه‌های تعدیلی ترکیب شوند، آنگاه امکان ویرایش انعطاف‌پذیر و غیرمخرب را برای شما به ارمغان می‌آورند. گاهی اوقات نیز کار کردن با ابزارهای انتخاب، قلم‌موها و گرادیان‌ها می‌تواند روش‌هایی خلاقانه‌ را پیش‌روی شما قرار دهد، پس هرگز از امتحان کردن نترسید!

نوشته ایجاد لایه ماسک در فتوشاپ چگونه انجام شده و چه مزایایی در ویرایش تصویر دارد؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.