بررسی عوامل حیاتی در شهاب سنگی که به زمین اصابت کرد ادامه دارد

کند و کاو در تهدیدی مرگبار برای یافتن ریشه هایی از حیات

در ۸ سپتامبر سال جاری، ناسا فضا پیمای OSIRIS-REx  را با ماموریتی فرا زمینی به فضا پرتاپ کردن : ردیابی شهاب سنگی که به سمت زمین در حال حرکت است.

پیش بینی می شود  این شهاب که با نام مستعار Bennu (بنو) شناخته می شود تا قبل از قرن ۲۲ ام با زمین برخورد نخواهد کرد و احتمال برخورد آن نیز کمتر از ۱ درصد است. اما دانشمندان قصد ریسک کردن ندارند. این فضا پیما بعد از طی دو سال به سطح شهاب خواهد رسید و از سطح آن نمونه دریافت کرده و تا سال ۲۰۲۳ به زمین بازخواهد گشت. دانشمندان قصد بررسی مسیر حرکت این شهاب و تهدید احتمالی آن برای زمین را دارند که با محدوده ضربه ۵۰۰ متری، ممکن است چاله ای به وسعت ۳ مایل در زمین ایجاد کند. ریچارد بینزل، پروفسوری در بخش علوم سیاره ای در دانشگاه MIT و کمک محققی در ماموریت OSIRIS-REx گفته است ” این مسئله برای برخی از مناطق کنگره ای خبر بسیار بدی خواهد بود.”

اما محققان از این ماموریت هدفی دوم و تامل بر انگیز تر نیز دارند: آنالیز کردن شهابی که غنی از کربن است برای فهمیدن این موضوع که چگونه شهاب سنگ ها در تشکیل حیات در زمین نقش داشته اند. در نشستی از ناسا در تاریخ ۱۷ اگوست، گوردون جانسون، مدیر اجرایی برنامه OSIRIS-REx خاطر نشان کرد که بنو می تواند به سوال هایی اساسی در خصوص ریشه های منظومه شمسی و سیاره ما پاسخ دهد. این بدین دلیل است که بنو یک  carbonaceous regolith یعنی شهاب سنگی بسیار اولیه که در ۴٫۵ بیلیون سال  گذشته دچار تغییرات بسیار اندکی شده است.

فضا پیما در آگوست سال ۲۰۱۸ به بنو خواهد رسید و دو سال را صرف اسکن و عکس برداری از بنو برای ساخت نقشه ای ۳ بعدی از آن خواهد کرد که به دانشمندان در تعیین نقطه ای مناسب برای نمونه برداری کمک خواهد کرد. OSIRIS-Rex بر روی سطح شهاب سنگ فرود نخواهد آمد بلکه دست های رباتیک ۱۱ فوتی اش که به اختصار TAGSAM (مکانسیم دریافت نمونه لمس کن و برو Touch-and-Go—Sample-Acquisition-Mechanism) نامیده می شوند حدود ۶ گرم از مواد را بر خواهند داشت.TAGSAM  تنها برای ۵ ثانیه با سطح شهاب ارتباط برقرار خواهد کرد و سپس به سمت زمین حرکت و در سال ۲۰۲۳ در محوطه آزمایشی یوتا فرود خواهد آمد که سپس آن را به مرکز فضایی جانسون برای مطالعات بیشتر می برند.

Check vital factors in a meteorite that fell to Earth continues

اما این مواد در مورد ریشه های حیات چه به ما خواهند گفت؟ محققان ناسا می گویند خیلی چیز ها! این هم به این دلیل است که محققان انتظار پیدا کردن محیطی اولیه و  دست نخورده بر روی بنو را دارند که شامل مولکول های ارگانیک باقی مانده از زمان تشکیل منظومه شمسی باشد. به این دلیل این محیط را دست نخورده و بکر می دانند چون که این شهاب سنگ از گرما و پروسه سازی بسیار شدیدی گریخته است و بسیار بیشتر شبیه به محیط اولیه منظومه شمسی خواهد بود.

این محیط راز های نهفته بسیاری دارد. به عنوان مثال، محققان بر این امیدند که  بتوانند تراکم آمینو اسید ها را در شهاب سنگ مورد بررسی قرار دهند و مشخص کنند که آیا بنو تراکم بیشتری از آن ۲۰ آمینو اسید که توسط گونه های زنده در زمین مورد استفاده قرار گرفته است دارد یا خیر. “دست” و یا کرالی  این نوع آمینو اسید ها نیز حائز اهمیت است. حیات زمینی تنها با استفاده از آمینو اسید های دست چپ شکل گرفته اند اما دانشمندان علت این قضیه را نمی دانند. تعیین قرارگیری دست چپ و یا راست دست بنو می تواند به محققان بینشی در خصوص تمایل به دست چپ بودن آمینو اسید های زمین بدهد.

بنو هم چنان در لیست شهاب سنگ های خطرناک ناسا قرار دارد و دانشمندان می گویند که احتمال بسیار ضعیفی (۱ در ۲۰۰۰) وجود دارد که این شهاب در قرن ۲۲ ام با زمین برخورد کند. بنزل اینگونه می گوید که “این برخورد پایانی بر تمدن بشریت نخواهد بود تنها روز بسیار بدی را برای بشریت رقم خواهد زد.”

اما دانشمندان در حال حاضر تنها به فرصت های نهفته در بنو فکر می کنند در واقع آن ها همیشه اینگونه بوده اند. دکتر دانته لاورتا، محقق ارشد OSIRIS-Rex و استاد دانشگاه در رشته علوم سیاره ای و شیمی کیهانی در دانشگاه آریزونا گفته است که نمونه برداری همواره هدف اصلی ماموریت OSIRIS-Rex بوده است. تعیین ساختار مولکولی شهاب و پیدا کردن احتمالی ساختار آمینو اسید ها، نوکلئیک اسید ها، قند ها و فسفات ها به محققان در یافتن پروسه هایی که منجر به وجود حیات شده اند یاری می رساند. مخصوصا اینکه آن ها قصد دارند به این موضوع پی ببرند که آیا مراحل اصلی تکامل مولکول های اساسی حیات در فضا رخ داده اند؟ یا اینکه شهاب ها ساختار های سازنده ای لازم را که مراحل تکامل را طی کرده اند به زمین آورده اند؟ بنو به تمام این سوالات پاسخ خواهد داد. دکتر لاورتا هم چنین افزود که ” من از این شهاب سنگ انتظار دارم که من را شگفت زده کند و دیگر هیچ.”

در نشست خبری در ماه آگوست، ناسا بخش نهایی و بحث بر انگیز برنامه شان را رو کرد: در حالی که ۴ درصد از نمونه دریافتی به کانادا می رود و نیم درصد آن به ژاپن (به دلیل مشارکت آن ها در این برنامه) می رود، مقدار زیادی از نمونه یعنی ۷۵% آن دست نخورده نگه داری خواهد شد. دانشمندان این نمونه را برای آینده نگه داری خواهند کرد، برای سوالاتی که هنوز برایشان پیش نیامده و دستگاه هایی که هنوز اختراع نشده اند.

راز اندازه های متفاوت اجرام آسمانی چیست؟

تحقیقات دال بر این است که جهان هایی که شامل برخی اجسام بزرگ و اجسام کوچک بسیار هستند نسبت به جهان های متحد الشکل کشش جاذبه ای را سریع تر برطرف می کنند.

منظومه شمسی ما یک شی بسیار غول پیکر  دارد که خورشید است و تعداد زیادی سیاره و سیارک های دیگر نیز در کنار آن نگهداشته است. تحقیقات جدید که در دانشگاه دوک در دورهام، ایالت کارولینا شمالی انجام گرفته است توضیح جدیدی برای تفاوت در ابعاد اجسام آسمانی ارائه کرده است. این علت در سراسر کهکشان پیدا می شود و سلسله مراتب (hierarchy) نام دارد.

آدریان بجان از دانشگاه دوک گفته است که”از سال های ۱۷۰۰ تا به کنون دانشمندان از این موضوع که جاذبه باعث بزرگتر شدن اجسام موجود در فضا می شود با خبر بوده اند اما پدیده رشد سیارات و دیگر اجسام برای روند سلسله مراتبی آن ها توجیح کافی ندارد. البته بنده بسیار تعجب می کنم که این موضوع تا کنون مورد توجه قرار نگرفته است.”

Why celestial bodies come in different sizes

تخصص آقای بجان در رشته ترمودینامیک است و هم چنین او نویسنده کتاب Constructal Law است که در این کتاب ادعا شده است که سیستم های طبیعی برای تولید شارش تکامل پیدا می کنند.  او تا کنون قانون تکامل را به جهت توجیه شکل دانه های برف، آبگیر رودخانه ها، شش ها و حتی هواپیما ها به کار برده است، هنگام گفتگو با یکی از دانشجویان کارشناسی او به فکر اینکه قانون Constructal چگونه خود را در کیهان نمایان می کند افتاد.

او گفته ” این اولین قدم من در علوم سیاره ایست”.

بجان و دانشجویش، راسل واگ استاف کارشان را با محاسبه کشش ناشی از جذب مغناطیسی بین اجسامی با اندازه مشابه که به صورت منظم در فضا پراکنده شده اند آغاز کردند. آن ها به این موضوع پی بردند که  اگر اجسام به صورت اجسام بزرگ و تعدادی جسم کوچک با هم در آمیزند، با سرعت بیشتری کشش جاذبه ای شان را از دست خواهند داد.

بجان همچنین گفت که “کشفی که ما کردیم این بوده است که پدیده  سلسله مرتبی از همان ابتدا به خودی خود تشکیل می شود”  او همچنین اضافه کرد که به هم خوردن تعلیق متحد الشکل اجسام آسمانی به اجسامی بزرگ و تعداد بیشتری اجسام کوچکتر به این دلیل روی می دهد که این راه سریع ترین راه کاهش و آرام ساختن تنش جاذبه ای است “.

بجان اذعان داشت که، تمایل طبیعی سیستم های فضایی برای تکامل به سمت و سوی تنشی کمتر از عوامل ناشی قانون Constructal  می باشد و می توان آن را در دیگر پدیده های طبیعی نظیر شکسته شدن خاک تحت تاثیر وزش باد خشک  مشاهده نمود.

بجان همچنین گفته است که امیدوار است که ورود و اعمال قانون Constructal در مقیاس کیهانی بتواند دیگر محققان را در بررسی نحوه عملکرد و تاثیر گذاری این قانون در رشته های تحقیقاتی خودشان ترغیب کند.

او گفت ” من هرگز تصور نمی کردم که  در زمینه فیزیک محض و در خصوص اجسام آسمانی حرفی برای گفتن داشته باشم اما اقبال اینگونه بود که فهمیدم من کلیدی برای باز کردن دری جدید دارم. هر چیزی  تکامل دارد و قانون Constructal می تواند در پیش بینی آن کمک کند. برنامه این است که به جستجو ادامه دهیم.”

منبع: astronomy

ماه حاصل تصادف زمین و Theia 100 است اما چگونه؟

در سنگ های بدست آمده از کره ماه اثرات شیمیایی دیده شده که به محققان اجازه می دهد دری نو بر روی روش ایجاد ماه نظریه ای جدید صادر کنند اما قضیه از چه قرار است؟

آنطور که ژئوشیمیدان های دانشگاه UCLA و همکاران آن ها در این بخش گزارش کرده اند، ماه از ضربه ای مستقیم میان زمین پیشین و یک “جنین سیاره ای” به نام Theia 100 سال قبل از شکل گیری کره زمین شکل گرفته است.

دانشمندان هم اینک از این تصادم فضایی آگاه بوده اند که تقریبا ۴٫۵ بیلیون  سال پیش رخ داده است اما بسیاری بر این باور بودند که زمین با Theia ( که تایه تلفظ) می شود با درجه ۴۵ درجه و یا بیشتر برخورد کرده است و در واقع یک لغزش از جانب بسیار قدرتمند بوده است. شواهد جدید  امکان وجود برخوردی شاخ به شاخ را بسیار قوت می بخشند.

محققان هفت عدد سنگ که از ماموریت های آپولو ۱۲، ۱۵ و ۱۷ از ماه به زمین آورده شده اند و هم چنین ۶ سنگ آذرین بدست آمده از گدازه های مرکز زمین که پنج عدد از هاوایی و ۱ عدد از آریزونا آورده شده است را بررسی کرده اند.

تشکیل ماه

کلید بازتولید این برخورد عظیم اثری شیمیایی بود که در اتم های اکسیژن سنگ ها دیده شد. ۹۰ درصد از مواد تشکیل دهنده سنگ ها و ۵۰ درصد از وزن شان را اکسیژن تشکیل می دهد. بیش از ۹۹ درصد از اکسیژن های زمین از نوع O-16 هستند و دلیل نام گذاری آن ها هم به دلیل وجود ۸ پروتون و ۸ نوترون در آن هاست. اما در زمین مقدار کمی از ایزوتوپ های سنگین اکسیژن نیز یافت می شود، یعنی O-17 که یک نوترون اضافی دارد و O-18 که دو نوتورن اضافی در ساختار خود دارد.  زمین، مریخ و دیگر سیارات منظومه شمسی همگی مقدار O-17 و O-16 مشخص خودشان را دارند که مانند اثر انگشت برای هر سیاره منحصر به فرد است.

در سال ۲۰۱۴ تیمی از دانشمندان آلمانی اعلام کردند که ماه نیز ضریب ایزوتوپ های منحصر به خودش را دارد که با زمین متفاوت است. تحقیقات جدید این ادعا را نقض کرده است.

ادوارد یانگ از دانشگاه UCLA گفته است ” ما تفاوتی میان ایزوتوپ های اکسیژن زمین و ماه ندیده ایم، آن ها غیر قابل قیاس هستند”.

تیم یانگ از تکنولوژی های روز دنیا و تکنیک های جدید برای انجام محاسبات به شدت دقیق و محتاطانه استفاده کردند و با استفاده از طیف سنج جرمی دانشگاه UCLA محاسبات شان را تایید کردند.

طبق گفته یانگ، این حقیقت که اکسیژن موجود در سنگ های زمین و ماه اثرات شیمیایی مشابه ای دارند بسیار بدیهی بود. اگر تایه و زمین به صورت جانبی با یکدیگر برخورد می کردند بیشتر بخش های ماه از تایه تشکیل می شد و زمین و ماه می بایست ایزوتوپ های متفاوت از یکدیگر می داشتند. اما برخورد شاخ به شاخ به احتمال قوی می تواند دلیل تشابهات شیمیایی میان ماه و زمین را توجیه کند.

یانگ همچنین افزود” تایه به زمین و ماه تقسیم شد و به صورت مساوی میان آن دو به پراکنده شد، این قضیه عدم پیدا کردن اثرات شیمیایی متفاوتی از تایه در تقابل میان ماه و زمین را توجیه می کند”

بعد از برخورد چیزی از تایه باقی نماند و اکنون تایه بخش های عظیمی از ماه و زمین را تشکیل می دهد. یانگ گفته است که، در صورت عدم وقوع برخورد تایه رشد می کرد و به یک سیاره کامل تبدیل می شد. یانگ و برخی دیگر از دانشمندان بر این عقیده اند که سیاره تایه اندازه ای مشابه با زمین داشت در حالی که برخی دیگر بر این باور اند که این سیاره کوچک تر از زمین بوده و اندازه ای مشابه با مریخ داشته است.

سوال جالب دیگری که پیش می آید این است که آیا برخورد زمین با تایه آب های احتمالی که در زمین وجود داشته اند را از بین برده است یا خیر؟ یانگ افزود که احتمالا میلیون ها سال پس از تصادم، سنگ های فضایی کوچک که احتمالا برخی از آنان غنی از آب بوده اند با زمین برخورد کرده اند. او همچنین گفت که برخورد سیاره های در حال رشد در آن زمان بسیار شایع بوده است اما با این حال مریخ از برخورد های بزرگ مصون ماند.

نظر شما در این باره چیست؟ آیا تا کنون فکر این را کرده بودید که این همسایه ی همیشگی ما، از چه رویدادی حاصل شده است؟ نظر خود و دیدگاه های خود را با ما در میان بگذارید و با انتشار این مطلب روی شبکه های اجتماعی، به اهالی زمین بگویید که چه اتفاقی برای زمین پیشین افتاده است.

منبع: astronomy

چرا اتمسفر خورشید از سطح آن گرم تر است؟

خورشید همیشه بخش جذابی از دنیایی بوده که در کنار ما است و همیشه به وجودمان کمک می کند. وقتی برای اولین بار مطالبی در مورد زبانه های خورشیدی خواندم واقعا از وجود چنین جسمی هم ترسیدم هم لذت بردم اما مشاهدات بعدی محققان هیبت این جسم را افزایش داده است. اما دانشمندان محقق بر روی خورشید یک مشکل دارند: آن ها هرگز نتوانستند بفهمند که چرا اتمسفر خورشید از سطح آن گرم تر است.

حال با مشاهدات صورت گرفته از امواج خورشیدی برخواسته از یک لکه خورشیدی آن ها قادر خواهند بود حداقل یکی از دلایلی که اتمسفر خورشید یا همان کورونا تا این حد داغ می شود را توضیح دهند.

چرا باید اتمسفر خورشید از سطح آن داغ تر باشد؟ اگر خوب به این مسئله فکر کنید متوجه خواهید شد که اصلا منطقی نیست.

گداختگی هسته ای در هسته ی خورشید این ناحیه را تا درجه ۲۷ میلیون فارنهایت داغ می کند.  هر یک از لایه های خورشید از لایه ی بالایی خود خنک تر هستند. در واقع، سطح خورشید دمایی معادل ۱۰,۸۰۰ فارنهایت دارد.

اگر تا به حال نزدیک آتش نشسته باشید و به دلیل گرمای زیاد مجبور به فاصله گرفتن از آن شده باشید متوجه منطق این موضوع خواهید شد.

اما اینگونه فرض کنید که چند قدم از آتش فاصله گرفتید و سپس شروع به سوختن کنید! این دقیقا همان چیزیست که در خورشید در حال اتفاق افتادن است: درست در بالای سطح خورشید، که اتمسفر آن یعنی کورونا قرار دارد دمای معادل با ۱٫۸  میلیون درجه فارنهایت دارد.

دانشمندان این پدیده را “مشکل گرمایشی کورونا” می نامند و از سال ۱۹۳۰ تا به کنون در پی حل این موضوع هستند.

اشعه های خورشیدی

امروزه در این مورد دو تئوری اساسی وجود دارد. اولین تئوری بر این باور است که حلقه های تولید شده توسط میدان مغناطیسی خورشید باعث القای شریان های الکتریکی به کورونا می شوند. این شریان ها باعث آزادسازی انرژی و گرم شدن کورونا می شوند.

تئوری بعدی بر این اشاره دارد که امواج خورشیدی انرژی را از درون خورشید به بیرون و درون کورونا منتقل می کنند. تحقیقات جدید نحوه رویداد این پدیده را تشریح می کنند.

تلاتم شدید در درون خورشید باعث ایجاد امواج صوتی می شود. این امواج که “هلیوسسمیک” نام دارند از بخش درونی خورشید به بیرون شارش می کنند و سپس به بخش بیرونی سطح خورشید برخورد و بازگشت می کنند. ولی سپس برای بار دیگر به دلیل پدیده ای فیزیکی به نام شکست، با سمت بالا و سطح خورشید باز می گردند.

بدین صورت، امواج هلیوسسمیک به دام می افتند و در واقع همین امواج باعث لرزش خورشید به میلیون ها حالت مختلف می شوند.

یکی از مود های لرزه ای خورشید در طرح فوق به عنوان الگویی از جابه جایی های صورت گرفته در سطح خورشید دیده می شود. برای اینکه آن ها قابل مشاهده باشند ۱,۰۰۰ برابر بزرگتر از آنچه به واقع هستند به نمایش در آمده اند.

اما آیا ارتباطی میان امواج هلیوسسمیک که سطح خورشید را آشفته کرده اند و کورونا وجود دارد؟ تحقیقات جدید به این سوال جواب مثبت می دهند.

به عنوان بخشی از مطالعات شان که در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۶ Letters Astrophysical Journal به انتشار رسید، محققان از داده های بدست آمده از دو فضا پیمای ناسا با نام های “رصد خانه ی فعالیت های خورشیدی دینامیک”(The Solar Dynamics Observatory) و “طیف نگار عکسبرداری رابط منطقه ای”(Interface Region Imaging Spectograph) و همچنین رصد خانه خورشیدی Big Bear در کالیفرنیا استفاده کرده اند.

اشعه های خورشیدی

تصاویر پشت هم که در این رصد خانه ها از خورشید گرفته شده است در ۱۶ طول موج مختلف به ثبت رسیده اند که به دانشمندان امکان ردیابی موجی را که از سطح خورشید به سمت پایین ترین نقاط اتمسفر خورشید حرکت می کند را می دهد.

ژونوی ژاو، دانشمند محقق بر روی خورشید در دانشگاه استنفورد کالیفرنیا و نویسنده اصلی این تحقیقات گفته است ” ما شاهد انواع به خصوصی از امواج لرزه ای خورشیدی بودیم که در حال حرکت به سمت بالا و به پایین ترین اتمسفر که کروموسفر نام دارد  و سپس از آن جا به کورونا بوده اند”

ژاو و همکارانش در مقاله شان نوشته اند که ” این حرکت انتقالی امواج خورشیدی قادر هستند انرژی کافی را به بخش های بالایی اتمسفر ببرند که در آنجا انرژی نوسانی پراکنده شده و در گرم شدن کورونا نقش خواهد داشت”.

دستاورد های نو حاکی از تحقیقات بیشتر دارد که نهایتا ممکن است منجر به پرده برداری از راز بزرگ مشکل گرم شدن کورونا شوند.

منبع: astronomy

آنچه که باید در مورد زبانه های خورشیدی بدانید

خورشید ما از خود پلاسما ساتع می کند که برخی اوقات کسانی که به تماشای کسوف نشسته اند از دیدن آن لذت می برند.

کره ی داغ خورشید  قابلیت های خاص جالبی در خود دارد. یکی از بحث بر انگیز ترین مشخصه های خورشید پدیده ایست که زبانه خورشیدی نام دارد. آن هایی که طرفدار مسائل اخترشناسی اند، بیننده های کسوف و کسانی که خورشید را تماشا می کنند همواره از زبانه خورشیدی می گویند. زبانه خورشیدی واقعا چیست؟

زبانه خورشید

خورشید را یک توپ گازی بسیار مغناطیسی فرض کنید. در طی خطوط میدان مغناطیسی خورشید، حلقه های پلاسمایی تشکیل می شوند که تا بیرون از سطح درخشان خورشید و به درون فوتوسفر آن کشیده می شوند. این حلقه ها پلاسما همان زبانه های خورشیدی هستند و گاها قطیبزرگتر از قطر کره زمین دارند.

این زبانه ها از اتمسفر نازک و به شدت داغ خورشید که کورونا نام دارد به بیرون زبانه می کشند. آن ها در دمای پایین تری نسبت به کورونا ساتع می شوند. ممکن است این زبانه ها برای روز ها و گاهی ماه ها به همین صورت باقی بمانند و گاها عامل انتشار گازی قدرتمندی  که “آروغ زدن” خورشیدی نام دارند نیز هستند. این پدیده در واقع تخلیه جرمی کورونا است که می تواند  آسمان زمین را نورانی کند و حتی در عملکرد ابزار تکنولوژی ما هم اختلال ایجاد کند.

برای کسانی که خورشید را نظاره می کنند، پدیده زبانه خورشیدی لذت بخش است. البته باید مد نظر داشت که برای دیدن خورشید به هر نحوی باید این کار را با احتیاط و به درستی انجام داد. یکی از فیلتر های خورشیدی که امکان دیدن زبانه های خورشیدی را می دهد فیلتر هیدروژن آلفا (H-alpha) نام دارد که طول موج نوری را که زبانه ها تولید می کنند را انتقال می دهد.

اگر تلسکوپی در دست دارید که به فیلتر H-alpha مجهز شده است می توانید این زبانه های گازی قرمز را که از تن خورشید به بیرون کشیده می شوند را به آسانی رصد کنید و حتی شاهد تغییر آن ها در طول ساعات و دقایق پس از تشکیل شان باشید. تماشا ی این وقایع راهیست برای قدردانی از ستاره ی منظومه ی مان که منشا تمام انرژی های موجود که باعث امکان حیات در زمین هستند است.

منبع : astronomy

نمایش جذاب ترین ماه شب ۱۴ سال ۲۰۱۶ ( یکشنبه و دوشنبه آینده )

قرص کامل ماه در ۱۳/۱۴ نوامبر امسال از حالت عادی بزرگتر و درخشان تر خواهد بود البته نمی توان در نگاه اول متوجه این موضوع شد.

در کمتر از یک هفته بعد از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، بزرگترین قرص ماه  این کشور جوان در آسمان شب هنگامش پدیدار خواهد شد. البته امیدواریم که در پی این رویداد سیاسی، جنگ و نزاعی صورت نگیرد و آن را به گردن ماه بی گناه نیندازند چرا که مردم Kalina رویدادهای ماه گرفتگی را دست مایه ی نزاع و خرافات خود می کردند و همه چیز به پای ماه تمام می کردند.اما در این باره لازم است بگوییم که ماه هنگام طلوع در عصر ۱۳ام نوامبر و تا زمانی که هنگام صبحگاه  روز ۱۴ نوامبر غروب کند، به صورتی که تا به حال دیده نشده است در آسمان ایالات متحده خودنمایی خواهد کرد.

ماه شب 14 و هیجان 2016

این واقعه که از آن با نام ابر ماه یاد می کنند به این دلیل است که ماه ۲٫۵ ساعت پس از قرارگیری در نزدیک ترین فاصله اش با زمین در سال جاری، به قرص کامل می رسد. قرص کامل ماه دقیقا در ساعت ۸:۵۲ صبح به وقت رسمی در ۱۴ نوامبر انتفاق خواهد افتاد. پدیده حضیض که در حین آن ماهواره در چرخش ماهیانه اش به نزدیک ترین فاصله به زمین می رسد در ساعت ۶:۲۱  قبل از ظهر به وقت رسمی اتفاق خواهد افتاد. سپس ماه در فاصله ۳۵۶,۵۰۹ کیلومتری از زمین قرار می گیرد ( این فاصله در واقع فاصله میان هسته دو سیاره است، اگر حجم دو سیاره را لحاظ کنید، فاصله میان سطح دو سیاره تقریبا به ۸,۰۰۰ کیلومتر کاهش پیدا می کند).

البته اگر این قضیه آن قدر هم برایتان جذاب نیست بد نیست بدانید که ماه از تاریخ ۲۶ ژانویه سال ۱۹۴۸ تا کنون که در آن زمان ۴۸ کیلومتر به زمین نزدیک تر بوده، این چنین به زمین نزدیک نشده است. و پدیده این چنینی دیگر تا ۲۵ نوامبر سال ۲۰۳۴ تکرار نخواهد شد از این رو باید اعلام داشت که پدیده ابر ماه رویدادی بسیار نادر و خاص به حساب می رود.

البته با وجود این آمار و ارقام حیرت انگیز قرص کامل ماه این ماه تفاوت چندانی با حالت عادی اش نخواهد داشت. قطر قابل مشاهده آن ۳۳٫۵ سانتی متر خواهد بود که تنها ۷ درصد از حالت عادی بزرگتر و تنها ۱۵ درصد درخشان تر از حات عادی اش خواهد بود. تشخیص این تفاوت ها با چشم غیر مسلح حتی در بهترین شرایط ممکن هم دشوار خواهد بود و اگر بخواهید ظاهر ماه را طی چندین ماه با یکدیگر مقایسه کنید کار سخت تر نیز می شود.

یکی دیگر از فاکتور هایی که این تشخیص را دشوار تر می کند این است که قرص کامل همیشه وقتی که در افق قرار گرفته باشد بزرگتر نشان می دهد و همین مسئله باعث می شود با وجود اینکه ماه هزاران کیلومتر به زمین نزدیکتر است و هنگامی که از بالای سرتان می گذرد کمی بزرگتر نشان خواهد داد، ذهن شما آن را با اجسام آشنا مقایسه کند. به همین دلیل مردم آمریکا ی شمالی قادر خواهد بود ماه را هنگام طلوع در سپیده دم ۱۴ ام نوامبر در بزرگترین حالت خود مشاهده کنند.

منبع: astronomy

نمایش جذاب ترین ماه شب ۱۴ سال ۲۰۱۶ ( یکشنبه و دوشنبه آینده )

قرص کامل ماه در ۱۳/۱۴ نوامبر امسال از حالت عادی بزرگتر و درخشان تر خواهد بود البته نمی توان در نگاه اول متوجه این موضوع شد.

در کمتر از یک هفته بعد از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، بزرگترین قرص ماه  این کشور جوان در آسمان شب هنگامش پدیدار خواهد شد. البته امیدواریم که در پی این رویداد سیاسی، جنگ و نزاعی صورت نگیرد و آن را به گردن ماه بی گناه نیندازند چرا که مردم Kalina رویدادهای ماه گرفتگی را دست مایه ی نزاع و خرافات خود می کردند و همه چیز به پای ماه تمام می کردند.اما در این باره لازم است بگوییم که ماه هنگام طلوع در عصر ۱۳ام نوامبر و تا زمانی که هنگام صبحگاه  روز ۱۴ نوامبر غروب کند، به صورتی که تا به حال دیده نشده است در آسمان ایالات متحده خودنمایی خواهد کرد.

ماه شب 14 و هیجان 2016

این واقعه که از آن با نام ابر ماه یاد می کنند به این دلیل است که ماه ۲٫۵ ساعت پس از قرارگیری در نزدیک ترین فاصله اش با زمین در سال جاری، به قرص کامل می رسد. قرص کامل ماه دقیقا در ساعت ۸:۵۲ صبح به وقت رسمی در ۱۴ نوامبر انتفاق خواهد افتاد. پدیده حضیض که در حین آن ماهواره در چرخش ماهیانه اش به نزدیک ترین فاصله به زمین می رسد در ساعت ۶:۲۱  قبل از ظهر به وقت رسمی اتفاق خواهد افتاد. سپس ماه در فاصله ۳۵۶,۵۰۹ کیلومتری از زمین قرار می گیرد ( این فاصله در واقع فاصله میان هسته دو سیاره است، اگر حجم دو سیاره را لحاظ کنید، فاصله میان سطح دو سیاره تقریبا به ۸,۰۰۰ کیلومتر کاهش پیدا می کند).

البته اگر این قضیه آن قدر هم برایتان جذاب نیست بد نیست بدانید که ماه از تاریخ ۲۶ ژانویه سال ۱۹۴۸ تا کنون که در آن زمان ۴۸ کیلومتر به زمین نزدیک تر بوده، این چنین به زمین نزدیک نشده است. و پدیده این چنینی دیگر تا ۲۵ نوامبر سال ۲۰۳۴ تکرار نخواهد شد از این رو باید اعلام داشت که پدیده ابر ماه رویدادی بسیار نادر و خاص به حساب می رود.

البته با وجود این آمار و ارقام حیرت انگیز قرص کامل ماه این ماه تفاوت چندانی با حالت عادی اش نخواهد داشت. قطر قابل مشاهده آن ۳۳٫۵ سانتی متر خواهد بود که تنها ۷ درصد از حالت عادی بزرگتر و تنها ۱۵ درصد درخشان تر از حات عادی اش خواهد بود. تشخیص این تفاوت ها با چشم غیر مسلح حتی در بهترین شرایط ممکن هم دشوار خواهد بود و اگر بخواهید ظاهر ماه را طی چندین ماه با یکدیگر مقایسه کنید کار سخت تر نیز می شود.

یکی دیگر از فاکتور هایی که این تشخیص را دشوار تر می کند این است که قرص کامل همیشه وقتی که در افق قرار گرفته باشد بزرگتر نشان می دهد و همین مسئله باعث می شود با وجود اینکه ماه هزاران کیلومتر به زمین نزدیکتر است و هنگامی که از بالای سرتان می گذرد کمی بزرگتر نشان خواهد داد، ذهن شما آن را با اجسام آشنا مقایسه کند. به همین دلیل مردم آمریکا ی شمالی قادر خواهد بود ماه را هنگام طلوع در سپیده دم ۱۴ ام نوامبر در بزرگترین حالت خود مشاهده کنند.

منبع: astronomy

وقتی خورشید یا ماه گرفتگی دستمایه خرافات مردم Kalina می شود

وقتی حرف از هالووین باشد  یکی از اجزای آسمانی که معمولا در این مراسمات خودنمایی می کند ماه است.  این روز ها هروقت حرف از ماه یا خورشید می شود تنها چیزی که به خاطرم می آید رویداد خورشید گرفتگی کاملی است که قرار است در ۲۱ آگوست روی دهد. ارتباط دادن گرفتگی های پیش رو به حال و هوای تعطیلات هالووین چندان هم سخت نیست در واقع، پیدا کردن عقیده ای خرافی و کهن که مرتبط به کسوف یا خسوف باشد چندان هم دشوار نیست.

اما اگر خیال می کنید که تنها در دوره های کهن مردم از خورشید گرفتگی و یا ماه گرفتگی به صورت خرافی هراس داشتند بهتر است مردم Kalina  را در نظر بگیرید.  آن ها ساکن شمال نواحی ساحل آمریکای جنوبی هستند. در تاریخ ۳۰ ژون سال ۱۹۷۳، هنگام خورشید گرفتگی کامل گروهی از قوم شناسان یکی از قبایل آن ها را در Suriname را به جهت مورد بررسی رفتاری قرار دادند.

در افسانه های Kalina، خورشید و ماه دو برادر بسیار نزدیک به هم هستند. برخی اوقات  آن ها با هم درگیر می شوند و درگیری میان آن دو هم آن قدر خشونت آمیز است که کل دنیا را به خطر می اندازد. هنگامی که دو برادر با هم به جدال می افتند، مردم کالینا با کوبیدن بر روی دیگ، طبل و پایکوبی سعی در پایان دادن به دعوا می کنند، به عبارتی آن ها سعی می کنند بلند ترین صدای ممکن را تولید کنند.

خورشید گرفتگی و خرافات

در افسانه محلی آن ها، محو شدن خورشید (کسوف) و یا محو شدن ما (خسوف ) به این معنیست که یکی از برادران دیگری را شکست داده است. در این زمان است که مردم فریاد می زنند “پدر بیدار شو!” آن ها به دلیل احترامی که برای برادران قائل هستند از این نام استفاده می کنند نه به این دلیل که بر این باور اند که خورشید یا ماه جزو اجداد آن ها هستند.

در هر صورت، با اینکه آن ها به دلیل هوای ابری کاملا قادر به دیدن خورشید گرفتگی نبودند اما در طول روز تاریکی را تجربه می کردند. اولین اتفاقی که هنگام خورشید گرفتگی روی داد این بود که پیر ترین زن قبیله بچه ها را به دور هم جمع کرد. و با استفاده از شاخ و برگ ها به دور شان رس سفید ریخت. سپس رس را بر روی زنان جوان تر مالیده و نهایتا همین کار را بر روی مردان قبیله تکرار کردند.

بر اساس عقاید خرافی آن ها، رس سفید خون خورشید زخمی است که از آسمان افتاده است. آن ها به دو دلیل خود را با آن می پوشانند. نخست به این دلیل که، ان ها رس سفید را مقدس و پاک می دانند و بر این باور اند که افراد قبیله را تطهیر می کند. دوم و احتمالا دلیل مهم تر این است که رس سفید درخشش ستاره روزانه یا همان خورشید را باز می گرداند. بعد از گذشت یک ساعت ( پس از آن که تاریکی جایش را به روشنایی داد) آن ها رس مالیده شده به تن شان را در یک رودخانه شستند.

 و بدین طریق این رویداد ها دست به دست هم می داد تا عقیده ای خرافی ایجاد شود و یا به سمت صلح پیش برود. نظر شما چیست؟ آیا شما نیز تاثیرات ماه را به عنوان وقایع خرافی می شمارید؟ شما به عنوان یک انسان، به چه چیزی در مورد رویداد های آسمانی اعتقاد دارید؟ نظر خود را با ما در میان بگذارید و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی منتشر کنید.

وقتی خورشید یا ماه گرفتگی دستمایه خرافات مردم Kalina می شود

وقتی حرف از هالووین باشد  یکی از اجزای آسمانی که معمولا در این مراسمات خودنمایی می کند ماه است.  این روز ها هروقت حرف از ماه یا خورشید می شود تنها چیزی که به خاطرم می آید رویداد خورشید گرفتگی کاملی است که قرار است در ۲۱ آگوست روی دهد. ارتباط دادن گرفتگی های پیش رو به حال و هوای تعطیلات هالووین چندان هم سخت نیست در واقع، پیدا کردن عقیده ای خرافی و کهن که مرتبط به کسوف یا خسوف باشد چندان هم دشوار نیست.

اما اگر خیال می کنید که تنها در دوره های کهن مردم از خورشید گرفتگی و یا ماه گرفتگی به صورت خرافی هراس داشتند بهتر است مردم Kalina  را در نظر بگیرید.  آن ها ساکن شمال نواحی ساحل آمریکای جنوبی هستند. در تاریخ ۳۰ ژون سال ۱۹۷۳، هنگام خورشید گرفتگی کامل گروهی از قوم شناسان یکی از قبایل آن ها را در Suriname را به جهت مورد بررسی رفتاری قرار دادند.

در افسانه های Kalina، خورشید و ماه دو برادر بسیار نزدیک به هم هستند. برخی اوقات  آن ها با هم درگیر می شوند و درگیری میان آن دو هم آن قدر خشونت آمیز است که کل دنیا را به خطر می اندازد. هنگامی که دو برادر با هم به جدال می افتند، مردم کالینا با کوبیدن بر روی دیگ، طبل و پایکوبی سعی در پایان دادن به دعوا می کنند، به عبارتی آن ها سعی می کنند بلند ترین صدای ممکن را تولید کنند.

خورشید گرفتگی و خرافات

در افسانه محلی آن ها، محو شدن خورشید (کسوف) و یا محو شدن ما (خسوف ) به این معنیست که یکی از برادران دیگری را شکست داده است. در این زمان است که مردم فریاد می زنند “پدر بیدار شو!” آن ها به دلیل احترامی که برای برادران قائل هستند از این نام استفاده می کنند نه به این دلیل که بر این باور اند که خورشید یا ماه جزو اجداد آن ها هستند.

در هر صورت، با اینکه آن ها به دلیل هوای ابری کاملا قادر به دیدن خورشید گرفتگی نبودند اما در طول روز تاریکی را تجربه می کردند. اولین اتفاقی که هنگام خورشید گرفتگی روی داد این بود که پیر ترین زن قبیله بچه ها را به دور هم جمع کرد. و با استفاده از شاخ و برگ ها به دور شان رس سفید ریخت. سپس رس را بر روی زنان جوان تر مالیده و نهایتا همین کار را بر روی مردان قبیله تکرار کردند.

بر اساس عقاید خرافی آن ها، رس سفید خون خورشید زخمی است که از آسمان افتاده است. آن ها به دو دلیل خود را با آن می پوشانند. نخست به این دلیل که، ان ها رس سفید را مقدس و پاک می دانند و بر این باور اند که افراد قبیله را تطهیر می کند. دوم و احتمالا دلیل مهم تر این است که رس سفید درخشش ستاره روزانه یا همان خورشید را باز می گرداند. بعد از گذشت یک ساعت ( پس از آن که تاریکی جایش را به روشنایی داد) آن ها رس مالیده شده به تن شان را در یک رودخانه شستند.

 و بدین طریق این رویداد ها دست به دست هم می داد تا عقیده ای خرافی ایجاد شود و یا به سمت صلح پیش برود. نظر شما چیست؟ آیا شما نیز تاثیرات ماه را به عنوان وقایع خرافی می شمارید؟ شما به عنوان یک انسان، به چه چیزی در مورد رویداد های آسمانی اعتقاد دارید؟ نظر خود را با ما در میان بگذارید و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی منتشر کنید.

در روزهای آتی چه بر سر منظومه پرسیوس، آلگول و مریخ خواهد آمد؟

هر چند خیلی سر از آسمان و آنچه در آن می گذرد در نمی آورم اما دوست دارم بدانم هر روزی که در آن سپری می کنم، چه بر سر آسمان و اهل آن می آید. مثلا دیروز جمعه بود و برای این روز ، هر چند دیرتر خبر دار شدم، متوجه شدم که آسمانی پر خبر پشت سر گذاشته ام. اگر شما هم دوست دارید بدانید دیروز جمعه در آسمان چه خبر بوده، و روزهای آتی چه چیزهایی در آسمان رخ خواهد داد می توانید به خواندن همین مطلب اکتفا کنید:

جمعه، ۴ نوامبر

در میانه عصر جمعه یک ستاره تنها در جنوب آسمان خودنمایی کرد  این فلم الحوت که گاها از آن با نام “ستاره تنها” نیز یاد می کنند به صورت فلکی پیسکیس آسترینوس به کهکشان ماهی جنوبی تعلق دارد. این ستاره در  عرض های جغرافیایی نیمه شمالی ، در بهترین شرایط تا ۲۰ درجه از افق اش بالا تر رفت و به خوبی مشاهده شد. حالا فلم الحوت تا چه حد تنهاست؟ نزدیک ترین ستاره که درجه روشنایی ۱ دارد به آن، آشرنر است که مه در انتهای جنوبی اریدانوس رودخانه ای و۴۰ درجه دورتر از آن قرار گرفته است.

رویداد آسمان

شنبه، ۵ نوامبر

ستاره متغیر آلگول که در منظومه پرسیوس قرار دارد در ساعت ۱۱:۳۱ پس از ظهر به وقت جهانی به کمترین حد روشنایی اش می رسد که به درجه روشنایی ۳٫۴ خواهد رسید. اگر در عصر این روز به دنبال این ستاره هستید می توانید صبح هنگام که درجه روشنایی اش سه برابر است (۲٫۱ درجه روشنایی) تماشا کنید. این ستاره  در یک چرخه که هر ۲٫۸۷ روز تکرار می شود از حالت کمترین حد روشنایی به بیشترین حد می رسد. آلگول در کل طول شب قابل مشاهده خواهد بود و تقریبا در ساعت ۱ نیمه شب به وقت محلی به وسط آسمان می رسد.

یکشنبه، ۶ نوامبر

مریخ عصر امروز ۸ درجه پایین تر هلال ماه قرار خواهد گرفت.  این دو کره صبح زود امروز با هم در اتصال بوده اند (هنگامی که ماه به  ۵ درجه شمالی سیاره سرخ، مریخ حرکت کرده است) اما  سپس از آمریکا شمالی هر دوی آن ها زیر افق قرار گرفتند.

رویداد های تمام اجرام آسمانی به یک طرف، و آنچه که در مریخ هم می گذرد به یک طرف! اصلا مریخ انگار زمین دوم است چرا که انتظار داریم روزی، روی آن فرصت زندگی پیش بیاید به همین خاطر تشنه مشاهده رویداد های آن هستیم.

اگر شما هم علاقه شدیدی به پیگیری رویدادهای هر هفته آسمان دارید حتما با ما همراه باشید، و هر روز مجله اینترنتی گویا آی تی را چک کنید. علاوه بر این توصیه اکید من این است که این مطلب را روی پیج شبکه های اجتماعی تان به اشتراک بگذارید چرا که کمتر کسی پیدا می شود که به آسمان بالای سر، و رویدادهایش علاقه نداشته باشد.

منبع: astronomy