برای یکی از بهترین بارش های شهابی ۲۰۱۷ آماده شوید

بارش شهابی کوادرا نتید در اوایل ژانویه امسال آسمان ها را درخشان خواهد کرد.

یکی از بهترین بارش های شهابی امسال (سال ۲۰۱۷) و از طرفی یکی از بارش هایی که بسیار به آن کم توجه ای شده است در اوایل ماه ژانویه نمایان خواهد شد.  اوج بارش کوادرانتید در صبح روز سوم ژانویه می باشد. دو فاکتور عموما در تماشای خوب این بارش تاثیر سو خواهند گذاشت. نخست، آب و هوای این فصل از سال است که عموما ابری و در اکثر نقاط نیم کره شمالی سرد خواهد بود. و فاکتور  دوم نیز این است که تعداد بارش های کوادرانتید پس از نقطه اوج شان به ندرت رو به کاهش خواهد رفت از این رو در روز بعد از اوج شان برای رصد کنندگان چیز زیادی برای تماشا نخواهد داشت.

با این حال اگر آسمان صاف باشد شرایط تماشا در سال جاری عالی خواهد بود. هلال ماه حوالی ساعت ۱۰ بعد از ظهر به وقت محلی نمایان در دوم ژانویه نمایان خواهد شد از این رو بهترین زمان برای تماشای آسمان نمیه شب خواهد بود که نور ماه در رصد کردن اختلالی ایجاد نخواهد کرد.

winters-stellar-shower

در تاریکی آسمان خارج از شهر، تعداد شهاب های کوادرانتید به ۱۲۰ عدد در هر ساعت خواهد رسید.  اگر از نور های شهر به دور باشید می توانید به خوبی به تماشای آسمان بنشینید. مانند همیشه اگر در این فصل از سال برنامه تماشای آسمان را دارید بهتر است به اندازه کافی لباس بپوشید زیرا باید مدت زیادی را در سرما منتظر بمانید همچنین همراه خود قهوه و یا چای نیز ببرید.

بارش کوادرانتید ها با شارش ذرات خاکی ای که با سرعت ۱۴۸ هزار کیلومتر بر ساعت به جو زمین برخورد می کنند آغاز می شود و پس از اصطحکاک با هوا بخار می شوند و خطی از نور باقی می گذارند که ما به آن ها شهاب می گوییم. این بارش نام اش را از صورت فلکی می گیرد که دیگر وجود ندارد. در قرن ۱۹ ام، نقطه ای که این بارش ها از آن جا ساتع می شدند Quadrans Muralis نام داشت. امروزه این نقطه در بخش شمالی صورت فلکی Bootes و کمی پایین تر از دسته Big Dipper قرار گرفته است. می توانید این نقطه را در بخش شمال شرقی آسمان چندین ساعت پیش از طلوع آفتاب مشاهده کنید.

نظرات و دیدگاه های خود را درباره این مطلب با ما و دیگر کاربران گویا آی تی به اشتراک بگذارید.

حواستان به بارش شهابی اوریونید (جباری) در اواخر ماه نوامبر باشد

حتی با وجود اینکه این بارش چندان هم واضح نیست اما قوی ترین نمایش نجومی در اواخر ماه نوامبر محسوب می شود. در محدوده ای از آسمان که ماه قابل مشاهده نیست، این رویداد شفاف تر و واضح تر خواهد بود.

اغلب ما همواره پیگیر بارش های شهابی Perseid، جوزایی و لئونید و شاید هم چند بارش شهابی سالیانه دیگر هستیم. اما آیا می دانستید که اتحادیه بین المللی نجوم بیش از ۱۰۰ بارش شهابی شناخته شده را در طول سال شناسایی می کند؟ همچنین ده ها پدیده نجومی دیگر نیز در دست بررسی هستند. چه کسی وقت دارد همه این پدیده ها را رصد کند؟!

حتما اینگونه گمان می زنید که اواخر ماه نوامبر از آن دسته زمان های سال است که اتفاق خاصی در آن روی نمی دهد اما در زمینه شهابی این قضیه صدق نمی کند. سازمان بین المللی شهابی (یک گروه داوطلبانه شامل صد ها رصد کننده) توجه همگان را به یک پدیده بارش شهابی کمتر شناخته شده به نام اوریونید ماه نوامبر جلب کرده است.

شهاب باران

بر اساس گفته های این سازمان، این پدیده شهابی به ندرت در داده های ویدیویی رویت و نسبت به دیگر پدیده های بارش شهابی کم اهمیت تر که در این موقع از سال روی می دهند، بیشتر رویت می شود. این بارش نسبت به دیگر اوریونید هایی که در اواخر ماه نوامبر رویت شده اند متفاوت است اما هر دو شامل ذرات خاک که توسط ستاره دنباله دار ۱P/Halley پراکنده شده اند می باشند.

این بارش تا چند هفته ادامه پیدا می کند که مرکزیت آن ها ۲۸ نوامبر است که در این زمان ممکن است در هر ساعت چندین سوژه را مشاهده کنید. بخش درخشنده در بخش شمالیِ Orion یا جبار و بینِ دستِ بالا رفته ی شکارچی و گرز او ( تصویری که مثل گرز در دست یک فرد است ) وکمی متمایل به شمال بط الجوزا قرار گرفته است. این بارش شهابی اوریونید که با سرعت ۴۱ کیلومتر بر ساعت وارد جو می شود را با بارش شهابی ثوری که از نقطه ای غربی در دوردست به سمت شاخ های گاو نر حرکت می کنند و می درخشند اشتباه نگیرید.

ماه تنها چند روزی از کامل شدن اش خواهد گذشت از این رو مشکلی ایجاد نخواهد کرد و جبار نیز در ساعت ۹ بعد از ظهر به وقت محلی نمایان و چهار ساعت بعد نیز کاملا به اوج خواهد رسید.

منبع: skyandtelescope.com

حواستان به بارش شهابی اوریونید (جباری) در اواخر ماه نوامبر باشد

حتی با وجود اینکه این بارش چندان هم واضح نیست اما قوی ترین نمایش نجومی در اواخر ماه نوامبر محسوب می شود. در محدوده ای از آسمان که ماه قابل مشاهده نیست، این رویداد شفاف تر و واضح تر خواهد بود.

اغلب ما همواره پیگیر بارش های شهابی Perseid، جوزایی و لئونید و شاید هم چند بارش شهابی سالیانه دیگر هستیم. اما آیا می دانستید که اتحادیه بین المللی نجوم بیش از ۱۰۰ بارش شهابی شناخته شده را در طول سال شناسایی می کند؟ همچنین ده ها پدیده نجومی دیگر نیز در دست بررسی هستند. چه کسی وقت دارد همه این پدیده ها را رصد کند؟!

حتما اینگونه گمان می زنید که اواخر ماه نوامبر از آن دسته زمان های سال است که اتفاق خاصی در آن روی نمی دهد اما در زمینه شهابی این قضیه صدق نمی کند. سازمان بین المللی شهابی (یک گروه داوطلبانه شامل صد ها رصد کننده) توجه همگان را به یک پدیده بارش شهابی کمتر شناخته شده به نام اوریونید ماه نوامبر جلب کرده است.

شهاب باران

بر اساس گفته های این سازمان، این پدیده شهابی به ندرت در داده های ویدیویی رویت و نسبت به دیگر پدیده های بارش شهابی کم اهمیت تر که در این موقع از سال روی می دهند، بیشتر رویت می شود. این بارش نسبت به دیگر اوریونید هایی که در اواخر ماه نوامبر رویت شده اند متفاوت است اما هر دو شامل ذرات خاک که توسط ستاره دنباله دار ۱P/Halley پراکنده شده اند می باشند.

این بارش تا چند هفته ادامه پیدا می کند که مرکزیت آن ها ۲۸ نوامبر است که در این زمان ممکن است در هر ساعت چندین سوژه را مشاهده کنید. بخش درخشنده در بخش شمالیِ Orion یا جبار و بینِ دستِ بالا رفته ی شکارچی و گرز او ( تصویری که مثل گرز در دست یک فرد است ) وکمی متمایل به شمال بط الجوزا قرار گرفته است. این بارش شهابی اوریونید که با سرعت ۴۱ کیلومتر بر ساعت وارد جو می شود را با بارش شهابی ثوری که از نقطه ای غربی در دوردست به سمت شاخ های گاو نر حرکت می کنند و می درخشند اشتباه نگیرید.

ماه تنها چند روزی از کامل شدن اش خواهد گذشت از این رو مشکلی ایجاد نخواهد کرد و جبار نیز در ساعت ۹ بعد از ظهر به وقت محلی نمایان و چهار ساعت بعد نیز کاملا به اوج خواهد رسید.

منبع: skyandtelescope.com

آسمان شب ۱۶ نوامبر، میزبان رویداد شهاب باران Leonid

خیلی از ماها به یاد داریم که شهاب باران های هیجان انگیز لئونید در میان سال های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ چه طوفانی به پا می کرد. وقتی که این اتفاق رخ می داد همه چشم ها هر چند پر خواب بودند منتظر می شدند که این رویداد شروع شود تا نظاره گر آن و شگفتی هایش باشند. به راستی که زیباترین آتش بازی ها در آسمان شب رخ می داد. این رویداد همیشه در اواسط نوامبر رخ می داد به طوری که هنگام نمایش این  پدیده نجومی هرکس می بایست آب در دستش را بر زمین می گذاشت و به تماشای آن می نشست. در آن زمان سیلی از ذرات خاکی توسط ستاره دنباله دار در منشا این بارش یعنی Comet 55P/Tempel-Tuttle پراکنده می شدند و آسمان صبحگاه را نورانی می کردند و هرکس که در حال تماشا بود به تمجید آن می پرداخت.

آسمان شب 16 نوامبر، میزبان رویداد شهاب باران Leonid

اما اخیرا بارش های لئونید بسیار معمولی تر شده اند و در اوج خودشان نهایتا ۱۰ تا ۱۵ شهاب را شامل می شوند. اما امسال حتی این میزان اندک از ستاره گان دنباله دار هم در اوج بارش به سختی دیده خواهند شد، بارش امسال که در ساعت ۱۱ به وقت جهانی در ۱۷ نوامبر به اوج خود می رسد و دقیقا ۳ روز پس از سوپرماه اتفاق خواهد افتاد. پیش بینی شده دیسک کلفت و برجسته ی ماه که درست در زیر برج جوزا قرار گرفته است به احتمال زیاد تمام درخشش لئونید ها را از بین خواهد برد.

علاوه بر این، با این وجود که متخصصان در این زمینه درخشش بهتر و یا حتی فروان شهاب ها را هنگامی که زمین از نواری غلیظ از ذرات پراکنده شده توسط دنباله ستاره دنباله دار  عبور می کند، را پیشبینی می کنند اما امسال حتی وقوع این مسئله هم به دور از انتظار است. ( در واقع، بر اساس گفته های سازمان بین المللی شهابی، احتمالا باید تا سال ۲۰۹۹ برای دیدن شکوه شهاب های لئونید صبر کنیم.)

اما اگر در اواخر ۱۶ ام و یا در ۱۷ ام نوامبر بیرون از خانه هستید و آسمان هم صاف است بد نیست که نگاهی به آسمان بیاندازید. بارش شهابی شعاعی است، و در نزدیکی صورت فلکی داسی شکل در بالای لئو ی شیر، قرار خواهد گرفت و در مناطق شمال شرقی بین ساعات ۱۱ شب تا نیمه شب ظهور خواهد کرد، درست زمانی که ماه به خوبی در آسمان جای خوش کرده است.

آسمان شب 16 نوامبر، میزبان رویداد شهاب باران Leonid

جهت تماشا هم جایی که آسمان تاریک تر باشد شکوه شهاب سنگ ها بیشتر به چشم می اید. قطعا انتخاب مکانی که ماه توسط ساختمانی و یا درختی پوشیده شده باشد در امر دیدن بارش کمک شایانی خواهد کرد.

به جهت حرکت شهاب ها دقت کنید، تنها آن دسته ای که در حال دور شدن از صورت فلکی لئو هستند، لئونید اند. این شهاب ها نسبتا پر سرعت هستند و با سرعت ۷۱ کیلومتر بر ثانیه از اتمسفر زمین عبور خواهند کرد.  برخی اوقات شهاب ها از خود گوی های آتشینی بر جای می گذارند که پس از رد شدن آن ها باقی خواهند ماند و مانند ردی شبح وار از خود شهاب برای دقیقه ای در آسمان شب باقی خواهند ماند.

منبع: skyandtelescope

فرضیات جدید دانشمندان درباره تشکیل عناصر گرانبهای زمین چه می گوید؟

به تازگی یک گروه بین‌ المللی از دانشمندان به سرپرستی موسسه‌ ی تکنولوژی توکیو، با انجام یک شبیه سازی رایانه ای از دوره ۳۰۰ ساله ابتدایی زمین توانسته اند اطلاعات جالب و هیجان انگیزی را درباره کره خاکیمان بدست آورند. در ادامه با گویا آی تی همراه باشید تا به طور دقیق تر به بررسی کشفیات جدید این دانشمندان بپردازیم.

single-planetary-smash-precious-minerals

سالهاست که محققان و زمین شناسان می پندارند کره زمین به خصوص در سالهای نخست پیدایش خود روزهای پر افت و خیزی را سپری نموده است. آنها معتقد بودند شهاب باران ها و برخورد های بی شماری سبب تشکیل عناصر فعلی کره زمین بوده است. در تحقیقات جدیدی که توسط یک گروه از دانشمندان بین اللملی به سر پرستی موسسه تکنولوژی توکیو صورت گرفته است و با انجام یک شبیه سازی رایانه ای به وسعت ۳۰۰ سال نخست پیدایش کره زمین محققان به این نتیجه رسیده اند که عناصر با ارزش کره زمین چون پلاتینیوم، طلا و دیگر عناصر گرانبها به وسیله برخورد یک جرم آسمانی بزرگ به زمین به وجود آمده اند نه شهاب باران های کوچک.

single-planetary-smash-precious-minerals

نتایج این تحقیق که اولین بار است توانسته بازه ای به این بزرگی از تاریخ زمین را مورد بررسی قرار دهد، نشان می دهد  یک برخورد بزرگ باعث به وجود آمدن فلزهای گرانبهای مذکور در زمین شده است. این برخورد احتمالی پیشنهاد شده، احتمالا همان برخوردی است که سبب ایجاد کره‌ی ماه نیز شده است. نتایج به دست آمده‌ ی اخیر با ایده‌ ی فعلی دانشمندان مبنی بر اینکه برخورد چند شهاب‌ سنگ کوچک در یک بازه‌ ی زمانی طولانی باعث ایجاد فلزات گرانبها شده، در تناقض است.

دانشمندان همیشه این موضوع را مورد بررسی قرار می دهند که چنین عناصری چرا به جای قرار گیری در نزدیک هسته زمین با این حجم وسیع در نزدیکی پوسته قرار گرفته اند و با وجود تحقیق ها و بررسی های فروان پیرامون این مسئله، موضوع فوق همواره به شکلی راز آلود برای این دانشمندان باقی مانده است.

توضیح قابل قبول و استانداردی که می توان  برای این پرسش ارایه نمود، فرضیه لیت ونییر(late veener) است. طبق این فرضیه، اجرام آسمانی در حین بمباران کره‌ی زمین، عناصر سایدروفیل (Siderophile Element، عناصر فوق با این نام نیز خوانده می شوند) را وارد زمین کرده ‌اند و در همان هنگام باعث ایجاد دهانه‌ های آتش‌فشانی در ماه نیز شده‌اند. اما طبق محاسبات جدیدی که صورت گرفته، امکان رخ دادن چنین اتفاقی وجود نداشته است.

single-planetary-smash-precious-minerals

دانشمندان با این شبیه سازی عظیم توانستند به بررسی تمام داده‌های مربوط به پراکندگی فلزات در زمین، ماه و مریخ، به علاوه‌ی اطلاعات مربوط به دهانه‌ های آتش‌ فشانی ماه به طور یکپارچه بپردازند و در نهایت به این نتیجه رسیدند که  یک برخورد بزرگ تک ‌مرحله ‌ای، این مواد را به زمین آورده ‌است.

با توجه به این یافته ها می توان گفت این برخورد در زمانی صورت گرفته که هنوز پوسته زمین شکل نگرفته بوده، که این موضوع می تواند به حدود ۴٫۵ میلیارد سال پیش بازگردد. همچنین بر اساس این نتیجه گیری دانشمندان دریافتند به سبب کمتر بودن اجرام آسمانی و سیارک ها (اجسام جامد کوچک با عرض کمتر از ۱ کیلومتر) در این بازه زمانی در اطراف زمین می توان گفت تعداد برخوردهای سیاره مان با اجرام دیگر بسیار کمتر از حجم محاسبه شده پیشین می باشد.

single-planetary-smash-precious-minerals

هرچند تمامی این تحقیقات هنوز در حد فرضیه هستند و نمی توان به طور کامل به انها استناد نمود اما با توجه به دانسته های قطعی ما از کره زمین می توان گفت این موضوع تا حد زیادی به واقعیت نزدیک می باشد.

همچنین این فرضیه که زمین و ماه به طور همزمان مورد شهاب باران ها و برخورد های سیارک های مختلف مورد هجوم قرار گرفته اند نیز به نظر غیر واقعی می رسد زیرا در صورت انجام چنین اتفاقی کره ماه نیز می بایست غنی از عناصر گرانبها باشد. در حالی که کاوشگری های ما از ماه نشان می دهد هیچ عنصر با ارزشی در این سیاره موجود نیست.

single-planetary-smash-precious-minerals

اگر یافته های فعلی دانشمندان صحت داشته باشد می توان گفت سیاره زمین در روزهای نخست پیدایش خود نیز روزهایی آرام را سپری نموده است و محل امنی بوده است البته این مسئله بدان معنی نیست که حتما در آن دوره حیات در زمین وجود داشته است.

نظرات و دیدگاه های خود را درباره این مطلب با دیگر کاربران گویا آی تی در میان بگذارید و با اشتراک گذاری آن در شبکه های اجتماعی خود دیگران را نیز ازاین مطلب آگاه نمایید.