سدیم لورت سولفات چیست و چرا دیگران از آن در صابون و خمیردندان پرهیز می‌کنند؟

سدیم لورت سولفات Sodium Lauryl Sulfate

بهره‌گیری روزانه از شوینده‌ها به مانند خمیردندان، صابون، و شامپو، یک نیاز رایج و ضروری شمرده می‌شود. آیا تاکنون از خود پرسیده‌اید که این فرآورده‌ها چگونه ساخته می‌شوند، یا گمان کرده‌اید که در چرخه زمانی دراز می‌توانند آسیب‌گذار باشند؟ اگر پیرامون چالش‌های پوستی به مانند خشکی و سوزش، یا درباره ریزش مو در اینترنت به جستجو پرداخته‌اید، شاید نشانی از سدیم لورت سولفات (sodium laureth sulfate) یا اس‌ال‌اس پیدا کرده باشید.

اس‌ال‌اس یک ساختار شیمیایی است که در فرآورده‌های زیبایی و آرایشی، شوینده‌ها، خمیردندان‌ها، و پاک‌کننده‌ها نیز یافت می‌شود.

به دنبال این نوشتار می‌خواهیم به این زمینه بپردازیم که این ساختار شیمیایی چیست، با پوست چه می‌کند، و شواهد به‌دست‌آمده درباره سلامت بهره‌گیری از آن در فرآورده‌های گوناگون چه می‌گویند.

با ما همراه باشید.

سدیم لورت سولفات Sodium Lauryl Sulfate

سدیم لورت سولفات چیست؟

شوینده‌ها یا فرآورده‌های زیبایی که ما روزانه از آنان بهره می‌بریم، می‌توانند از مایعی که خود برگرفته از آمیختگی آب و روغن است، ساخته شده باشند، ولی تا آنجایی که می‌دانیم، آب و روغن (چربی) با یکدیگر آمیخته نمی‌شوند، پس در اینجا به ساختاری نیاز است تا بتواند این دو را در کنار یکدیگر نگه دارد.

نام آن ساختار، سورفاکتانت (Surfactant) است. سورفاکتانت مولکول‌های آب و روغن را به یکدیگر پیوند می‌زند، و در صابون‌ها و شوینده‌ها یافت می‌شود، و بهره‌اش این است که مایه جدا شدن هرچه زودتر چرک و کثیفی از روی ظرف و پوست می‌شود.

اس‌ال‌اس به درستی یک سورفاکتانت است، که اثرگذاری، کم‌بهایی، فراگیری، و سادگی آن، در راستای بهره‌وری از آن در فرآورده‌های پوستی، آرایشی، و کاربردی است.

سدیم لورت سولفات Sodium Lauryl Sulfate

آیا این ساختار خطرناک است؟

بیرونی‌ترین لایه پوستی ما به گونه‌ای ساخته شده است تا بتواند از ورود میکروب‌ها و آسیب‌رسان‌ها به بدن جلوگیری کند — بنابراین، به کار گرفتن یک ساختار شیمیایی روی بدن که مایه ناتوان شدن مکانیزم دفاعی آن می‌شود، در چرخه زمانی دراز به پوست آسیب می‌رساند.

برخی از فرآورده‌هایی که دارای سورفاکتانت هستند، در برابر برخی دیگر آسیب بیشتری روی پوست می‌گذارند. هر چیز خطرناک، آسیب‌گذار یا آزاردهنده، دارای دو شناسه است:

  • باید در دست‌آوردهای به‌دست‌آمده از پژوهش‌های پیرامون نکات آسیب‌گذار روی پوست انسان یافت شود.
  • باید توانایی رخنه و راهیابی به پوست را داشته باشد.

اس‌ال‌اس دارای هردو شناسه است.

گروهی از پژوهشگران در آلمان شمار ۱۶۰۰ تن از بیمارانی که از چالش‌های پوستی رنج می‌بردند را مورد آزمایش اس‌ال‌اس قرار داد، و به این دست‌آورد رسید که ۴۲ درصد از آنان در برخورد با این ساختار شیمیایی واکنش بدی نشان دادند.

پژوهش دیگری روی ۷ داوطلب در یک چرخه سه ماه و نیمه انجام گرفت، و به این دست‌آورد رسید که یک برخورد ساده با این ساختار توانست مایه سوزش پوست آنان شود، ولی پس از آنکه اثر اس‌ال‌اس ناپدید شد، سوزش نیز کاهش یافت.

یک پژوهش دیگر نشان داد که هرچه آب گرم‌تری با اس‌ال‌اس آمیخته شود، آسیب‌رسانی آن به پوست بیشتر خواهد بود.

اس‌ال‌اس بیشتر به جهت آسیب‌رسانی‌اش روی پوست شناخته شده است. فرآورده‌های تازه‌ای که ساخته می‌شوند، برای اندازه‌گیری درجه آسیب‌رسانی‌شان روی پوست، با اس‌ال‌اس سنجیده می‌شوند.

کسانی که به اس‌ال‌اس واکنش نشان می‌دهند، با خشکی، زبری، خارش، یا زخم روی پوست روبه‌رو می‌شوند.

این نکته نیز باید گفته شود که شواهد علمی در رابطه با سرطان‌زایی اس‌ال‌اس وجود ندارد، جدا از آنچه که در اینترنت می‌خوانید — ولی در هر صورت، اطمینان کامل به هر چیزی نداشته باشید.

سدیم لورت سولفات Sodium Lauryl Sulfate

چرا سدیم لورت سولفات قانونی است؟

با روی‌آوری به نکاتی که درباره آسیب‌گذاری ساختار اس‌ال‌اس گفته شد، پس چرا مقامات نظارتی بکارگیری از آن را ممنوع نمی‌کنند؟ اس‌ال‌اس زمانی می‌تواند به پوست آسیب زیادی برساند که برای چرخه زمانی درازی با آن برخورد داشته باشد.

برای فرآورده‌های کاربردی به مانند شوینده‌ها که دارای اس‌ال‌اس هستند، این گمان از پیش بنا شده است، که آنان برای چرخه زمانی کوتاهی با پوست برخورد داشته باشند، تا اثرگذاری اس‌ال‌اس بسیار کمتر باشد.

بنابراین مقامات نظارتی بکارگیری از آن را ممنوع نمی‌کنند، ولی در برابر آن، بیشترین انداره و درصد بکارگیری این ساختار در فرآورده‌ها را آشکار می‌کنند.

این چارچوب بر پایه طول زمان برخورد پوست با فرآورده‌ها، تغییرپذیر است; بنابراین، فرآورده‌هایی که قرار است زمان بسیار درازی را با پوست برخورد داشته باشند، در بیشتر کشورها نمی‌توانند دارای بیش از ۰.۰۵ تا ۲.۵ درصد اس‌ال‌اس باشند.

همه سازنده‌های فرآورده‌های کاربردی و آرایشی باید پیش از رهانیدن فرآورده خود به بازار، آن را مورد آزمایش قرار بدهند، و اگر با ناسازگاری برخورد داشتند، آن را بر روی برچسب فرآورده‌ها به عنوان هشدار با توضیحات کامل چاپ کنند.

بنابراین اگر فرآورده‌ای دارای پیامد و ناسازگاری باشد، روی برچسب آن توضیحی همانند “اگر این محصول باعث قرمزی یا سوزش روی پوست شد، از ادامه استفاده از آن پرهیز کنید، و به داروساز یا پزشک خود مراجعه کنید” نوشته شده است.

سدیم لورت سولفات Sodium Lauryl Sulfate

چه کسانی باید از برخورد با سدیم لورت سولفات خودداری کنند؟

کسانی که پیشینه زودرنجی پوستی دارند، و بیمارانی که از بیماری‌های پوستی به مانند درماتیت آتوپیک، روزاسه، و پسوریازیس رنج می‌برند، بهتر است که از فرآورده‌هایی که دارای اس‌ال‌اس هستند، دوری کنند.

جمع‌بندی

در هر شرایطی که با دودلی و گمان روبه‌رو شدید، به ویژه اگر دارای بیماری پوستی هستید، بهتر است که با یک پزشک خوب رایزنی کنید، و این را نیز همیشه به خاطر بسپارید، که زمانی که آغاز به بهره‌وری از فرآورده‌ای نو می‌کنید، برچسب روی بسته و بطری آن را به خوبی و موشکافانه بخوانید.

نوشته سدیم لورت سولفات چیست و چرا دیگران از آن در صابون و خمیردندان پرهیز می‌کنند؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

تهیه پرینت سه‌بعدی از پوست زنده همراه با رگ‌های خونی امکان‌پذیر شد

تهیه پرینت سه‌بعدی از پوست زنده یکی از پیشرفت‌های قابل‌توجه در زمینه اجرای پیوند برای بیماران مبتلا به امراض پوستی محسوب می‌شود. محققان موسسه Rensselaer Polytechnic به توسعه روشی جهت تهیه پرینت سه‌بعدی از پوست به‌همراه کلیه رگ‌های خونی آن پرداخته‌اند. نتایج این پژوهش طی روز 1 نوامبر و در نشریه Tissue Engineering Part A به‌صورت آنلاین منتشر شد. دستاورد مذکور به منزله پیشرفتی قابل‌توجه در زمینه اجرای پیوندهایی است که از شباهت بیش‌تری با پوست طبیعی بدن برخوردار هستند.

پانکا کاراند؛ استادیار مهندسی شیمی و بیولوژی و عضو مرکز بیوتکنولوژی و مطالعات میان‌رشته‌ای (CBIS) و سرپرست تیم تحقیقاتی موسسه Rensselaer گفت: “آن چیزی که هم‌اکنون به‌عنوان یک محصول بالینی قابل دسترس است؛ بیش‌تر به یک باند دستی شباهت دارد. این محصول، تسریع فرآیند بهبودی زخم را امکان‌پذیر نموده و نهایتا از بین خواهد رفت. لذا این پوست مصنوعی در واقع هرگز با سلول‌های میزبان ادغام نخواهد شد.” یکی از موانع موجود در زمینه یکپارچه‌سازی بافت این است که پیوندهای پوستی فاقد سیستم عروقی کارآمد هستند.

آقای کاراند برای سال‌ها روی این چالش کار کرده است. یکی از نخستین مقالات تحقیقاتی پیش‌تر منتشر شده نشان داد که محققان می‌توانند از 2 گونه مختلف سلول‌های انسانی زنده استفاده کرده و با قرار دادن این سلول‌ها در ماده‌ای موسوم به “جوهر زیستی” اقدام به چاپ الگوی آن‌ها بر روی یک ساختار شبه‌پوستی نمایند. از آن زمان به بعد، آقای کاراند و تیم تحقیقاتی وی به منظور ادغام عروق پوستی با محققان دانشکده پزشکی Yale همکاری می‌کنند.

در این مقاله، محققان نشان می‌دهند که در صورت اضافه شدن المان‌های کلیدی (شامل سلول‌های بافتی بدن در بخش داخلی رگ‌های خونی و بافت‌های سلولی خارج مویرگی انسان که توسط یاخته‌های پوششی محافظت می‌شوند) به کلاژن حیوانی و سایر سلول‌های ساختاری معمول در پوست پیوندی، ارتباط میان سلول‌ها برقرار شده و ظرف مدت چند هفته، ساختار عروقی بیولوژیکی متناسب تشکیل می‌شود.

پانکا کاراند گفت: “ما به‌عنوان مهندسانی که در زمینه بازآفرینی زیستی فعالیت می‌کنیم؛ همواره ساختار زیستی فوق‌العاده بدن انسان را تحسین نموده و می‌دانیم که این ساختار در مقایسه با سیستم‌های ساده تولید شده در آزمایشگاه بسیار پیچیده‌تر است. تحلیل و درک این پیچیدگی‌های بیولوژیکی و نزدیک شدن تدریجی به ماهیت حقیقی آن‌ها در طبیعت، پدیده‌ای شگفت‌آور و در عین‌حال مسرت‌بخش است.”

هنگامی‌که تیم تحقیقاتی دانشکده Yale اقدام به پیوند زدن این محصول بر روی گونه خاصی از موش‌ها نمودند؛ عروق موجود در پوست پرینت گرفته شده توسط تیم موسسه Rensselaer با عروق پوستی بدن موش‌ها ارتباط برقرار کردند. به گفته آقای کاراند، “این پدیده بسیار مهم است؛ زیرا می‌دانیم که جریان یافتن خون و موادغذایی در بافت پیوندی حقیقتا برای ادامه حیات آن ضروری خواهد بود.”

به منظور فراهم نمودن امکان استفاده از این محصول در سطح بالینی، محققان بایستی قادر به ویرایش سلول‌های اهداکننده با استفاده از تکنیکی مشابه فناوری CRISPR باشند. بدین‌ترتیب امکان یکپارچه‌سازی عروق و پذیرش بافت پیوندی از سوی بدن بیمار فراهم می‌شود.

آقای کاراند اعلام کرد: “ما هنوز در این مرحله قرار نداریم؛ اما به آن یک قدم نزدیک‌تر شده‌ایم.”

دیپاک واشیش؛ ریاست مرکز CBIS خاطرنشان می‌کند: “این پیشرفت قابل‌توجه، پتانسیل وسیع پرینت زیستی سه‌بعدی در کاربردهای پزشکی دقیق را نمایان می‌کند؛ حوزه‌ای که در آن می‌توان ایده‌ها را برای موقعیت‌های خاص و نهایتا افراد مختلف تنظیم کرد. این پدیده، نمونه‌ای ایده‌آل از نحوه مواجهه مهندسان موسسه Rensselaer با چالش‌های مرتبط با سلامت انسان و شیوه حل‌وفصل آن‌ها به‌شمار می‌رود.”

به گفته آقای کاراند، رفع چالش‌های مرتبط با بیماران دچار سوختگی که پایانه‌های عروقی و عصبی آن‌ها نابود شده است؛ مستلزم اجرای اقدامات بیش‌تری خواهد بود. اما بافت پیوندی تولید شده توسط تیم تحقیقاتی وی به محققان در زمینه رفع برخی مشکلات گسسته‌تر نظیر جراحات ناشی از بیماری‌های دیابت یا فشار خون کمک می‌کند. آقای کاراند معتقد است که بافت مذکور برای این دسته از بیماران ایده‌آل خواهد بود؛ زیرا زخم‌ها معمولا در قسمت‌های ویژه‌ای از بدن مشاهده می‌شوند و با تکه‌های کوچک‌تر پوست نیز قابل ترمیم هستند. فرآیند بهبودی زخم‌ها در بیماران دیابتی معمولا مدت بیش‌تری زمان خواهد برد. استفاده از بافت پیوندی می‌تواند به تسریع این فرآیند کمک نماید.

کارولینا کاتارینو؛ دانشجوی دکترای مهندسی شیمی و بیولوژی یکی از اعضای تیم تحقیقاتی آقای کاراند در موسسه Rensselaer به‌شمار می‌رود. تانیا بالتازار؛ محقق پسا-دکترا (یکی از افرادی که پیش‌تر در موسسه Rensselaer بر روی این پروژه کار کرده است)، دکتر جردن پابر؛ استاد ایمونوبیولوژی و مارک سالتزمن؛ استاد مهندسی زیست‌پزشکی؛ اعضای تیم تحقیقاتی دانشکده Yale را تشکیل می‌دهند.

موسسه ملی بهداشت با تخصیص اعتبار به این کار تحقیقاتی از آن حمایت کرد.

نوشته تهیه پرینت سه‌بعدی از پوست زنده همراه با رگ‌های خونی امکان‌پذیر شد اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

ثبت پتنت جدید گوگل از ساعت هوشمندی با قابلیت استفاده از پوست به عنوان تاچ‌پد!

5663e6e8c4618853468b45db ثبت پتنت جدید گوگل از ساعت هوشمندی با قابلیت استفاده از پوست به عنوان تاچ‌پد!

گوگل یک پتنت جدید برای یک ساعت‌ هوشمند را به ثبت رسانده است که از پوست کاربر همانند یک تاچ‌پد به منظور هدایت و اجرای فرمان‌ها استفاده می‌کند. این اختراع جالب مطمئنا به گوگل برای ساخت ساعت ‌هوشمندی با قابلیت‌های فوق‌العاده‌ای به غیر از نشان دادن زمان کمک خواهد کرد. حتی به عنوان یک قدم شمار روزانه دقیق می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد.

Google-Smartwatch-Patent-01 ثبت پتنت جدید گوگل از ساعت هوشمندی با قابلیت استفاده از پوست به عنوان تاچ‌پد!

ثبت پتنت دستگاه کوچک ورودی مبتنی بر ژست‌های حرکتی (Gesture-Based Small Device Input) که اخیرا در اینترنت به نمایش گذاشته شد، نشان می‌دهد که چگونه یک ساعت هوشمند با آنچه که ماوس‌پد مجازی گوگل نامیده‌ می‌شود، کنترل می‌گردد. این اختراع اساسا توضیح می‌دهد که کاربر چگونه می‌تواند از انگشتانش به عنوان قلم (Stylus) برای برقراری ارتباط با ساعت هوشمند استفاده کند.

این روش نهایتا می‌تواند منجر به ساخت یک ساعت هوشمند منحصربه فرد شود و به کاربران این امکان را دهد تا بسیار راحت‌تر و سریع‌تر به پیام‌های متنی پاسخ داده و ایمیل‌ها را بنویسند. در سند این پتنت نشان داده شده است که چگونه حسگر‌ها با موقعیت تقریبی انگشتان مربوط به هر حسگر، جفت می‌شوند و یک عملکرد کارا و خوب را به نمایش می‌گذارند.

Google-Smartwatch-Patent-640x421 ثبت پتنت جدید گوگل از ساعت هوشمندی با قابلیت استفاده از پوست به عنوان تاچ‌پد!

البته تجربه ثابت کرده است همه اختراعاتی که روی کاغذ می‌آیند در نهایت به سخت‌افزار بدل نمی‌شوند و ممکن است برای همیشه در کنج ذهن مخترع خاک بخورد ولی اگر گوگل قصد داشته باشد به منظور ترغیب مردم به خرید ساعت‌های هوشمند، برگ برنده‌ای رو کند ناچار است برای آنها یک محیط کاربری جذاب‌تر و روش ارتباطی تاثیر‌گذارتری را ایجاد نماید. شما در مورد این پتنت جدید گوگل چه فکر می‌کنید، آیا ایده خوبی است؟

نوشته ثبت پتنت جدید گوگل از ساعت هوشمندی با قابلیت استفاده از پوست به عنوان تاچ‌پد! اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.

ثبت پتنت جدید گوگل از ساعت هوشمندی با قابلیت استفاده از پوست به عنوان تاچ‌پد!

5663e6e8c4618853468b45db ثبت پتنت جدید گوگل از ساعت هوشمندی با قابلیت استفاده از پوست به عنوان تاچ‌پد!

گوگل یک پتنت جدید برای یک ساعت‌ هوشمند را به ثبت رسانده است که از پوست کاربر همانند یک تاچ‌پد به منظور هدایت و اجرای فرمان‌ها استفاده می‌کند. این اختراع جالب مطمئنا به گوگل برای ساخت ساعت ‌هوشمندی با قابلیت‌های فوق‌العاده‌ای به غیر از نشان دادن زمان کمک خواهد کرد. حتی به عنوان یک قدم شمار روزانه دقیق می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد.

Google-Smartwatch-Patent-01 ثبت پتنت جدید گوگل از ساعت هوشمندی با قابلیت استفاده از پوست به عنوان تاچ‌پد!

ثبت پتنت دستگاه کوچک ورودی مبتنی بر ژست‌های حرکتی (Gesture-Based Small Device Input) که اخیرا در اینترنت به نمایش گذاشته شد، نشان می‌دهد که چگونه یک ساعت هوشمند با آنچه که ماوس‌پد مجازی گوگل نامیده‌ می‌شود، کنترل می‌گردد. این اختراع اساسا توضیح می‌دهد که کاربر چگونه می‌تواند از انگشتانش به عنوان قلم (Stylus) برای برقراری ارتباط با ساعت هوشمند استفاده کند.

این روش نهایتا می‌تواند منجر به ساخت یک ساعت هوشمند منحصربه فرد شود و به کاربران این امکان را دهد تا بسیار راحت‌تر و سریع‌تر به پیام‌های متنی پاسخ داده و ایمیل‌ها را بنویسند. در سند این پتنت نشان داده شده است که چگونه حسگر‌ها با موقعیت تقریبی انگشتان مربوط به هر حسگر، جفت می‌شوند و یک عملکرد کارا و خوب را به نمایش می‌گذارند.

Google-Smartwatch-Patent-640x421 ثبت پتنت جدید گوگل از ساعت هوشمندی با قابلیت استفاده از پوست به عنوان تاچ‌پد!

البته تجربه ثابت کرده است همه اختراعاتی که روی کاغذ می‌آیند در نهایت به سخت‌افزار بدل نمی‌شوند و ممکن است برای همیشه در کنج ذهن مخترع خاک بخورد ولی اگر گوگل قصد داشته باشد به منظور ترغیب مردم به خرید ساعت‌های هوشمند، برگ برنده‌ای رو کند ناچار است برای آنها یک محیط کاربری جذاب‌تر و روش ارتباطی تاثیر‌گذارتری را ایجاد نماید. شما در مورد این پتنت جدید گوگل چه فکر می‌کنید، آیا ایده خوبی است؟

نوشته ثبت پتنت جدید گوگل از ساعت هوشمندی با قابلیت استفاده از پوست به عنوان تاچ‌پد! اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.

ساخت نمایشگری الکترونیکی که ۱۰ برابر از پوست انسان نازک‌تر است!

 

electronic-skinمحققان ژاپنی توانستند نمایشگر الکترونیکی لایه نازکی را توسعه دهند که 10 برابر از پوست انسان ‌نازک‌تر است. این نمایشگر بقدری باریک است که هنگامی که روی پوست قرار دارد، شخص متوجه آن نخواهد شد. این محققان که از بخش مهندسی دانشگاه توکیو هستند توانستند با استفاده از OLED ارگانیک، نمایشگر پوست الکترونیکی (e-skin) با انعطاف‌پذیری و کشش‌پذیری بالا بسازند.

الکترونیک ارگانیک که با پلیمرهایی بر پایه کربن ساخته می‌شوند، به دلیل اینکه بسیار سبک‌تر و منعطف‌تر از الکترونیک سنتی بر پایه مواد غیرآلی مانند سیلیکون یا طلا هستند، نوید خوبی برای دستگاه‌های پوشیدنی می‌دهند. اما OLED و دیگر آشکارگرهای نوری ارگانیک هنگامی که در معرض هوا قرار می‌گیرند، تجزیه می‌شوند، بنابراین آنها نیاز به لایه حجیم محافظ دارند که انعطاف‌پذیری آنان را کاهش می‌دهد.

حال محققان ژاپنی، راهی منحصربفرد پیدا کرده‌اند تا قطعات الکترونیکی را از هوا مصون بدارند در حالیکه انعطاف‌پذیری آنان را حفظ کنند. تاکائو سومیا، پروفسور دانشکده برق دانشگاه توکیو، می‌گوید:

پوست الکترونیکی به ما اجازه می‌دهد که از پوست خود به عنوان وسیله الکترونیکی استفاده کنیم. ما فکر می‌کنیم که در آینده، پوست الکترونیکی جایگزین گوشی‌های هوشمند می‌شود. زمانی که آیفون خود را با خود جابجا می‌کنید، چون حجیم است، ممکن است مشکلاتی ایجاد کند. اما اگر بتوانیم از پوست به عنوان وسیله الکترونیکی استفاده کنیم، دستیابی به اطلاعات در هر جا و هر زمان بسیار آسان خواهد شد.

نمایشگرهای الکترونیکی ارگانیک پیشین با استفاده از پلاستیک یا شیشه ساخته می‌شده‌اند که انعطاف‌پذیری آنها تحت تاثیر ضخامتشان قرار می‌گرفته است. البته مواد نازک‌تری نیز ساخته شد، اما بیشتر از چند ساعت نمی‌توانستند در معرض هوا دوام بیاورند. گروه آقای سومیا با ساختن لایه نازک محافظ با استفاده از سیلیکون غیرآلی، توانستند بازه عمر این دستگاه‌ها را تا چند روز افزایش دهند. این لایه، دستگاه را از اکسیژن و بخار آب مصون می‌دارد و به اندازه‌ای نازک است که کل دستگاه فقط 3 میکرومتر ضخامت دارد! برای مقایسه، در نظر بگیرید که تار موی انسان، 40 میکرومتر ضخامت دارد.

پروفسور سومیا می‌گوید که در آینده نزدیک می‌توان از این دستگاه‌ها برای رصد سلامتی انسان‌ها استفاده کرد. برای اینکه پتانسیل این کار را ثابت کنند، تیم آقای سومیا دستگاهی متشکل از OLEDهای سبز و قرمز و آشکارگر نور ساختند، که زمانی که روی پوست انسان قرار می‌‌گیرد، میزان تجمع اکسیژن را نشان می‌دهد. جان راجرز از دانشگاه ایلینویز می‌گوید:

فرصت‌های آینده، برای این تکنولوژی شامل سیستم‌های تامین انرژی و تجهیزات انتقال داده وایرلس است.

سومیا معتقد است با استفاده از مواد و فرایندهایی که برای تولید صنعتی OLED استفاده می‌شود، می‌توان تولید انبوه این دستگاه‌ها را به آرامی انجام داد. هینهیوب کو از کره جنوبی نیز با این نظر موافق است و معتقد است که می‌توان از این مواد برای تولید محصولات تجاری استفاده کرد.

نوشته ساخت نمایشگری الکترونیکی که 10 برابر از پوست انسان نازک‌تر است! اولین بار در - آی‌تی‌رسان پدیدار شد.