با راه‌کارهای افزایش سرعت کارت گرافیک رایانه‌های شخصی آشنا شوید

/در , , , , , , , , /توسط
افزایش سرعت کارت گرافیک

در هنگام بازی کردن با رایانه‌های شخصی، طبیعتا GPU یا همان واحد پردازش گرافیکی بهترین دوست شما خواهد بود. افزایش سرعت کارت گرافیک چیزی است که بسیاری از بازی‌بازان حرفه‌ای و آماتور به دنبال آن هستند. بدین دلیل قصد داریم تا در این مقاله به این موضوع بپردازیم، پیشنهاد می‌کنیم که در ادامه با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

کارت گرافیک وظیفه رندر تمامی آیتم‌های قابل نمایش را از رابط کاربری گرفته تا ارتفاع کوه‌ها در دور دست، برعهده دارد. کارت گرافیک با پردازنده مرکزی (CPU) رابطه تنگاتنگی داشته، اما قطعا بار اصلی اجرای بازی‌ها بر عهده کارت گرافیک است، بنابراین باید توجه ویژه‌ای به این سخت‌افزار داشت.

شوربختانه عوامل زیادی بر روی کیفیت عملکرد کارت گرافیک شما تأثیرگذار هستند. اما نگران نباشید، زیرا در این مطلب هر آنچه که در رابطه با افزایش سرعت کارت گرافیک احتیاج دارید، در اختیار شما قرار داده می‌شود.

نکته: این راهنما بر اساس رایانه‌های مبتنی بر ویندوز 10 نوشته شده، هر چند که برخی از ترفندهای موجود در آن بر روی سیستم‌عامل MacOS نیز قابل پیاده‌سازی هستند.

درایور کارت گرافیک خود را به‌روزرسانی کنید

افزایش سرعت کارت گرافیک

چه کارت گرافیک یکپارچه با پردازنده داشته باشید و چه کارت گرافیک مجزا، در هر صورت به‌روزرسانی درایور کارت گرافیک می‌تواند اولین گام در رابطه با افزایش سرعت این سخت‌افزار باشد. ازآنجایی‌که این تراشه بیشترین فشار بصری را تحمل می‌کند، پس آپدیت کردن آن باید جز اولویت‌های شما باشد.

اگر از درایور نصب شده خود مطمئن نیستید، آنگاه باید گام‌های زیر را در ویندوز 10 طی کنید:

  • گام اول: بر روی کلید استارت کلیک-راست کرده و سپس در منوی ظاهرشده، گزینه «Device Manager» را انتخاب کنید.
  • گام دوم: در منوی Device Manager باید بر روی گزینه «Display Adapters» کلیک کنید تا کارت گرافیک (های) شما مشخص شوند.

در این لیست باید بتوانید حداقل یک کارت گرافیک را مشاهده کنید. اگر رایانه شما از پردازنده مرکزی اینتل و یا کارت گرافیک‌های شرکت AMD بهره ببرد، آنگاه نام «Intel» و یا «AMD Radeon» را مشاهده خواهید کرد. اگر هم یک کارت گرافیک جداگانه داشته باشید، علاوه بر موارد فوق (بیشتر در لپ‌تاپ‌ها)، «Nvidia GeForce» یا «AMD Radeon» را نیز مشاهده خواهید کرد. مثلا یک لپ‌تاپ می‌تواند از کارت گرافیک داخلی «Intel HD Graphics 530» و کارت گرافیک اصلی «Nvidia GeForce GTX 1080» بهره ببرد.

در هنگام نصب درایور، بهتر است که از گزینه «custom install» شرکت AMD و یا «clean install» شرکت انویدیا نیز استفاده کنید. بدین ترتیب نسخه قبلی کاملا حذف شده و نسخه جدید، جایگزین آن می‌شود. البته در این زمینه می‌توانید از نرم‌افزار «Display Driver Uninstaller» نیز جهت پاک کردن هر چه بهتر درایور قدیمی کارت گرافیک خود استفاده کنید، هر چند که انجام این کار لزومی ندارد.

اگر نرم‌افزار «Nvidia GeForce Experience» را نصب کرده باشید، آنگاه در هنگام انتشار نسخه جدید درایور، به‌صورت خودکار به شما اطلاع‌رسانی می‌شود. در غیر این صورت باید به‌صورت دستی به این کار بپردازید.

به‌روزرسانی ویندوز 10 و DirectX

افزایش سرعت کارت گرافیک

احتمالا آخرین نسخه DirectX را بر روی رایانه خود نصب کرده‌اید، اما در هر صورت جهت اطمینان باید گام‌های زیر را طی کنید:

  • گام اول: در کادر جست‌و‌جوی نوار وظیفه باید عبارت «dxdiag» را تایپ کرده و سپس کلید «Enter» را فشار دهید.
  • گام دوم: در ادامه، پنجره «DirectX Diagnostic Tool» در مقابل شما ظاهر شده و به‌صورت خودکار نیز زبانه «System» به شما نشان داده می‌شود. همانند تصویر بالا، نسخه DirectX رایانه خود را بررسی کنید.

مایکروسافت به‌صورت خودکار از طریق قابلیت «Windows Update»، اقدام به به‌روزرسانی DirectX می‌کند. اگر از DirectX 12 برخوردار نیستید، آنگاه باید به‌صورت دستی، سیستم‌عامل رایانه خود را به‌روزرسانی کنید:

  • گام اول: بر روی منوی استارت کلیک کرده و سپس آیکون تنظیمات (چرخ‌دنده) را انتخاب کنید.
  • گام دوم: گزینه «Update & Security» را برگزینید.
  • گام سوم: بر روی کلید «Check for Updates» کلیک کنید.

نکته: کارت گرافیک‌های قدیمی شاید از DirectX12 پشتیبانی نکنند، بنابراین اگر پس از به‌روزرسانی ویندوز همچنان نسخه DirectX شما تغییر نکرد، احتمالا به همین دلیل است.

رایانه خود را تمیز کنید

افزایش سرعت کارت گرافیک

اگر دمای کارت گرافیک بالا برود، آنگاه جهت محافظت از قطعات حساس، این سخت‌افزار به‌صورت خودکار عملکرد خود را پایین می‌آورد. اگر فن و دریچه‌های تهویه رایانه شما پر از گردوغبار باشند، آنگاه هوا به‌خوبی جریان نداشته و به طبع نیز سخت‌افزارها (مخصوصا کارت گرافیک) با گرمای زیادی مواجه خواهند شد.

یکی از راه‌کارهای افزایش سرعت کارت گرافیک، پاک کردن فن‌ها با استفاده از جریان هوا است. جهت انجام این کار باید رایانه خود را خاموش کرده، کابل برق آن را جدا و سپس پنل‌های کناری آن را نیز جدا کنید. در هر صورت تمیز کردن رایانه هم در زمینه بازی و هم در مسائلی همانند وب‌گردی، باعث بهبود عملکرد می‌شود.

جریان هوا را بهبود بخشید

افزایش سرعت کارت گرافیک

در حالی ‌که تمیز کردن می‌تواند جریان هوا را بهبود بخشد، اما شاید به تهویه بهتری نیاز داشته باشید. در رایانه‌های دسکتاپی معمولا امکان نصب فن‌های اضافی در محفظه کیس فراهم است. انجام این کار در کنار کاهش دما، می‌تواند صدا کیس شما را نیز بالاتر ببرد. در لپ‌تاپ‌ها نیز می‌توان از پدهای خنک‌کننده در زیر و سیستم‌های جریان هوا در کنار، استفاده کرد.

اورکلاکینگ

افزایش سرعت کارت گرافیک

یکی دیگر از راه‌های افزایش سرعت کارت گرافیک، اورکلاکینگ است. این کار با تغییر فرکانس و ولتاژ باعث بهبود عملکرد می‌شود. پیش از انجام این کار، باید در این زمینه اطلاعات زیادی را به دست آورید، زیرا تنظیمات نادرست و یا تهویه ناکافی می‌توانند به سخت‌افزارهای شما آسیب برساند.

اورکلاکینگ کارت گرافیک را می‌توان به‌وسیله یک نرم‌افزار انجام داد. در این زمینه می‌توان به دو نرم‌افزار «MSI Afterburner» و «EVGA Precision X1» اشاره کرد، هرچند که دومی فقط از کارت‌های سری 10، 16 و 20 شرکت انویدیا پشتیبانی می‌کند.

ارتقای سیستم ‌خنک‌کنندگی (فقط در رایانه‌های دسکتاپی)

افزایش سرعت کارت گرافیک

یکی از بهترین راه‌های افزایش سرعت کارت گرافیک، نصب یک خنک‌کننده مخصوص است. در این زمینه دو نوع خنک‌کننده بادی و مایع وجود دارند که در هنگام استفاده از هرکدام، باید سازگاری آن‌ها با کارت گرافیک خود را در نظر بگیرید.

نکته: علاوه بر سازگاری، باید توجه داشت که کنار گذاشتن فن‌های اصلی کارت گرافیک، گارانتی آن را باطل می‌کند. دمای برخی از کارت‌های گرافیک‌، به‌وسیله سفت کردن پیچ‌ها، افزودن واشر و همچنین تعویض خمیر حرارتی آن‌ها نیز قابل کاهش است.

تنظیمات گرافیکی بازی‌ خود را تغییر دهید

افزایش سرعت کارت گرافیک

بله، تغییر تنظیمات گرافیکی بازی‌ها نمی‌تواند سرعت کارت گرافیک شما را افزایش دهد، اما در هر صورت از این طریق می‌توان بازی‌ها را بهتر اجرا کرد. کاهش وضوح، کیفیت بافت‌ها، محدوده نمایش جزئیات محیط، کیفیت سایه‌ها و … می‌تواند خروجی فریم‌های بازی شما را افزایش دهد. در این روش با کاهش کیفیت مواجه خواهید شد، اما عملکرد بازی‌ها بهبود یافته و مخصوصا تأخیر ورودی (input lag) نیز کاهش می‌یابد. در نهایت اینکه باید تعادلی مناسب را بین کیفیت و سرعت ایجاد کنید.

سرویس‌های غیرضروری را غیرفعال کنید

افزایش سرعت کارت گرافیک

برخی از برنامه‌ها در هنگام روشن کردن رایانه، به‌صورت خودکار در پس‌زمینه اجرا می‌شوند. در هر صورت، این‌گونه برنامه‌ها منابع در اختیار پردازنده مرکزی و گرافیکی را کاهش داده و در نتیجه عملکرد را نیز تضعیف می‌کنند. جهت غیرفعال کردن این برنامه‌ها، باید گام‌های زیر را طی کنید:

  • گام اول: با تایپ کردن عبارت «task» در کادر جست‌و‌جوی نوار وظیفه، «Task Manager» پیدا و اجرا کنید.
  • گام دوم: در ادامه می‌بینید که زبانه «Processes» به‌صورت خودکار باز می‌شود. بر روی زبانه «Startup» کلیک کنید.
  • گام سوم: از میان لیست برنامه‌ها، حالت اجرای استارتاپ هرکدام را که نیاز ندارید، از «Enabled» به «Disabled» تغییر دهید.
  • گام چهارم: رایانه خود را مجددا راه‌اندازی کنید.

در ادامه به System Tray رفته و برنامه‌های غیرضروری را در آنجا ببندید. غیرفعال کردن آنتی‌ویروس و بستن مرورگر اینترنت نیز می‌تواند فضای رم شما را خالی کرده و عملکرد بهتری را در بازی‌ها به ارمغان آورد.

هارددیسک خود را یکپارچه‌سازی کنید

افزایش سرعت کارت گرافیک

یکی دیگر از ایده‌های بهبود عملکرد بازی‌ها می‌تواند سازماندهی مجدد فایل‌های ذخیره‌ شده بر روی هارددیسک باشد. اگر سیستم‌عامل، پردازنده مرکزی و به طبع پردازنده گرافیکی هر بار مجبور شوند که به فایل‌های تکه‌تکه و پخش شده در سرتاسر هارددیسک دسترسی داشته باشند، آنگاه این زمان جست‌و‌جو باعث تضعیف عملکرد کلی رایانه شما می‌شود. معمولا ویندوز 10 به‌صورت خودکار، درایوهای شما را یکپارچه‌سازی می‌کند، اما در صورت تمایل می‌توانید این کار را به شرح زیر و به‌صورت دستی نیز انجام دهید:

  • گام اول: عبارت «Defrag» را در کادر جست‌و‌جوی نوار وظیفه تایپ کرده و سپس از میان نتایج، «Defragment and Optimize Drives» را انتخاب کنید.
  • گام دوم: در پنجره «Optimize Drives» باید درایو موردنظر خود را جهت یکپارچه‌سازی، انتخاب کنید.
  • گام سوم: جهت شروع باید بر روی کلید «Optimize» کلیک کنید.

حالت Game Mode ویندوز 10 را فعال کنید

افزایش سرعت کارت گرافیک

مایکروسافت حالت «Game Mode» را در ویندوز 10 معرفی کرد تا بدین شیوه بتواند عملکرد رایانه‌های ویندوزی را در هنگام اجرای بازی‌های ویدیویی بهبود بخشد. این قابلیت به‌صورت موقتی به‌روزرسانی‌ها را غیرفعال کرده و همچنین اعلان‌ها را نیز ریستارت می‌کند. علاوه بر این‌ها، در بازی‌های مورد پشتیبانی، حالت Game Mode منابع را مجددا تخصیص می‌دهد. این حالت نمی‌تواند سرعت کارت گرافیک شما را افزایش دهد، اما با تخصیص مجدد منابع می‌تواند به عملکرد درست این سخت‌افزار یاری برساند.

  • گام اول: بر روی منوی استارت کلیک کرده و سپس آیکون تنظیمات (چرخ‌دنده) را انتخاب کنید.
  • گام دوم: در منوی « Settings» باید وارد بخش «Gaming» شوید.
  • گام سوم: در منوی سمت چپ باید گزینه «Game Mode» را انتخاب کنید.
  • گام چهارم: با استفاده از کلید تغییر وضعیت زیر گزینه «Game Mode»، این حالت را فعال کنید.

تنظیمات انرژی را تعدیل کنید

افزایش سرعت کارت گرافیک

اگر بر روی یک لپ‌تاپ مشغول بازی کردن هستید، آنگاه باید آن را به جریان برق شهری متصل کنید. پردازنده گرافیکی و مرکزی لپ‌تاپ‌ها در هنگام متصل نبودن به برق شهری، توان عملیاتی خود را پایین می‌آورند که این موضوع نیز بدین دلیل است که باتری‌های لیتیوم-یونی این دستگاه‌ها نمی‌توانند انرژی موردنیاز نهایت توان پردازشی این سخت‌افزارها را فراهم آورند. شاید در تنظیمات BIOS بتوانید این ویژگی را برای پردازنده مرکزی غیرفعال کنید، اما ساختار پردازنده گرافیکی پیچیده‌تر بوده و از این طریق قابل تغییر نیست.

در هر صورت، تعدیل تنظیمات انرژی لپ‌تاپ‌ها و دسکتاپ‌هایی که به جریان برق شهری متصل هستند، ممکن است که عملکرد پردازنده گرافیکی را بهبود بخشد.

  • گام اول: به منوی استارت رفته و سپس بر روی آیکون تنظیمات کلیک کنید.
  • گام دوم: در ادامه باید به بخش «System» بروید.
  • گام سوم: در حالت پیش‌فرض وارد پنل «Display» می‌شوید. در منوی سمت چپ باید بخش «Power & Sleep» را انتخاب کنید.
  • گام چهارم: به پایین حرکت کرده و سپس بر روی پیوند «Additional Power Settings» کلیک کنید.
  • گام پنجم: گزینه «High Performance» را برگزینید.

اگر بر روی پیوند «Change Plan Settings» کلیک کنید، آنگاه ویندوز 10، پیوند «Change Advanced Power Settings» را به شما نمایش می‌دهد، بر روی آن کلیک کنید تا پنجره‌ای ظاهر شده و گزینه‌های تحت عنوان «High Performance» را به شما نمایش می‌دهد. بهتر است که اگر با ویندوز 10 آشنایی کامل ندارید، این تنظیمات را نیز دست‌کاری نکنید.

سایر سخت‌افزارها را ارتقا دهید

افزایش سرعت کارت گرافیک

شاید یک کارت گرافیک قدرتمند بر روی رایانه خود داشته باشید، اما باید این را نیز بدانید که این سخت‌افزار فقط یکی از چندین اجزای موردنیاز یک کامپیوتر است. پردازنده مرکزی (CPU)، حافظه رم و حافظه ذخیره‌سازی همگی در سرعت یک کامپیوتر نقش دارند. یک پردازنده مناسب می‌تواند تعداد فریم‌های یک بازی را به طرز قابل توجهی افزایش دهد (مخصوصا در وضوح‌ تصویر پایین‌تر).

درست است که بیشتر بار بصری بر دوش کارت گرافیک است، اما پردازنده مرکزی نیز وظیفه مدیریت عملیات ریاضی، فیزیک، هوش مصنوعی، پردازش ورودی، اجرای کدهای برنامه‌نویسی و … را بر عهده دارد. علاوه بر این‌ها، پردازنده مرکزی باید سایر موارد خارج از محیط بازی، همانند سرویس‌های ویندوز 10 را نیز مدیریت کند. در نهایت اینکه اگر خواهان بهترین عملکرد کارت گرافیک خود هستید، آنگاه باید یک CPU عالی را در کنار آن قرار دهید.

حافظه رم نیز یکی دیگر از عوامل مهم عملکرد بازی‌های رایانه‌ای است. 8 گیگابایت حداقل مقدار بوده و 16 گیگابایت نیز گزینه‌ای ایدئال است. خرید ماژول‌های ضعیف رم می‌تواند اثرات مستقیمی بر عملکرد دستگاه شما، مخصوصا در زمینه اجرای بازی‌ها داشته باشد. ‌

نوشته با راه‌کارهای افزایش سرعت کارت گرافیک رایانه‌های شخصی آشنا شوید اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

مقدار رم موردنیاز شما در تبلت، لپ‌تاپ و رایانه‎‌های دسکتاپی چقدر است؟

/در , , , , , , , , /توسط
مقدار رم موردنیاز

کامپیوترهای جدید و دستگاه‌های مشابه از مقدار رم 4 الی 16 گیگابایت و حتی بیشتر برخوردار هستند. اما سؤال اینجا است که مقدار رم (RAM) موردنیاز شما چقدر است؟ در این مقاله قصد داریم تا به جواب این پرسش بپردازیم.

رم یا همان Random Access Memory یکی از مهم‌ترین اجزاهای یک رایانه‌ است. مقدار رم موردنیاز شما به دو عامل بستگی دارد: یکی توان پردازشی مدنظر شما و دیگری نیز میزان هزینه‌ای که می‌توانید آن را تقبل کنید. هرچند که حافظه رم در گوشی‌های هوشمند نیز نقش بسزایی دارد، اما در این مقاله سعی شده تا بیشتر به مقوله سیستم‌های دسکتاپی همانند ویندوز، MacOS یا Chrome OS پرداخته شود.

نگاه اجمالی: مقدار کافی حافظه رم

به‌صورت خلاصه، مقدار رم موردنیاز رایانه‌های شخصی مختلف به شرح زیر است:

  • 2 گیگابایت: امروزه فقط در تبلت‌های اقتصادی مشاهده می‌شود. در لپ‌تاپ‌ها یا دسکتاپ‌ها مقدار بیشتری را مشاهده خواهید کرد.
  • 4 گیگابایت: کمترین مقدار حافظه رم حتی در نوت‌بوک‌ها است. جهت استفاده‌های اولیه از ویندوز و Chrome OS مناسب است.
  • 8 گیگابایت: برای ویندوز و MacOS عالی بوده و کمترین میزان موردنیاز گیمینگ است.
  • 16 گیگابایت: گزینه‌ای ایدئال برای کارهای حرفه‌ای و بازی‌های سنگین است.
  • 32 گیگابایت و بیشتر: مناسب برای علاقه‌مندان و خوره‌های فناوری، ایستگاه‌های کاری، بازی‌بازان حرفه‌ای، مهندس‌ها، ویرایش ویدیو و صدا و سایر مواردی که بین 32 الی 64 گیگابایت رم نیاز دارند.

باید به یاد داشته باشید که خرید مقدار رم مازاد بر نیاز، عملکرد بیشتری را برای شما به ارمغان نمی‌آورد. در حقیقت می‌توان گفت که چنین کاری هدر دادن پول است. در عوض بهتر است که مقدار رم موردنیاز خود را خریداری کرده و سپس مابقی پول خود را صرف سایر قطعات همانند کارت گرافیک و پردازنده مرکزی کنید. 

مقدمه‌ای بر حافظه رم

مقدار رم موردنیاز

معمولا بسیاری از مردم، حافظه رم را با حافظه‌های ذخیره‌سازی SSD و یا HDD اشتباه می‌گیرند. حتی گاهی اوقات تولیدکنندگان و خرده‌فروشان نیز این اصطلاحات را با یکدیگر ترکیب می‌کنند.

یک میز تحریر می‌تواند مثال مناسبی جهت بیان تفاوت رم و حافظه ذخیره‌سازی باشد. رم را می‌توان قسمت بالایی میز در نظر گرفت. هر چه این فضا بزرگ‌تر باشد، آنگاه می‌توانید کاغذهای بیشتری را به‌صورت همزمان بر روی آن قرار داده و مطالعه کنید. حافظه‌های ذخیره‌سازی (SSD یا HDD) بیشتر به کشوهای زیر میز شباهت دارند؛ یعنی جایی که شما کاغذهایی را که نیاز ندارید، در آنجا قرار می‌دهید.

هر چه مقدار رم دستگاه شما بیشتر باشد، آنگاه می‌توانید برنامه‌های بیشتری را به‌صورت همزمان مدیریت کنید. رم تنها عامل تعیین کننده نیست. در نهایت با استفاده از یک حافظه رم بسیار کم هم می‌توان تعداد زیادی اپلیکیشن را اجرا کرد. البته مشکل در اینجا است که انجام چنین کاری باعث کند شدن دستگاه شما می‌شود.

مجددا مثال میز تحریر را به یاد آورید. اگر میز شما کوچک باشد، آنگاه فضای آن به هم ریخته خواهد بود و هر بار که قصد پیدا کردن کاغذ موردنظر خود را داشته باشید، آنگاه باید مدتی به دنبال آن بگردید. جهت مدیریت این اوضاع، باید به‌صورت مرتب به کشوها مراجعه کرده، اقلام موردنیاز خود را پیدا و سپس آن‌ها را بر روی میز قرار دهید.

درست است که کامپیوترهایی که مقدار رم بالایی دارند، طبیعتا سرعت بیشتری نیز خواهند داشت، اما این قضیه همیشه صدق نمی‌کند. اگر تعداد کاغذهای شما بسیار کم بوده، اما میز تحریر بزرگی داشته باشید، آنگاه چندان تفاوتی در عملکرد شما ایجاد نمی‌شود. در واقع بهتر است که فقط مقدار رم موردنیاز کارهای خود را خریداری کنید، نه بیشتر.

حافظه رم استاندارد را نباید با حافظه گرافیکی اشتباه گرفت. حافظه گرافیکی مقوله‌ای است که به کارت گرافیک مربوط می‌شود. بازی‌های سه‌بعدی مدرن بر حافظه گرافیکی (VRAM) متکی هستند (GDDR5 یا عناوین مشابه). درحالی‌که حافظه رم استاندارد صرفا یک حافظه کلی‌تر بوده و با عناوینی همانند DDR3 و DDR4 شناخته می‌شود. شاید این اصطلاحات تا حدودی گیج کننده باشند، اما خوشبختانه اکثر تولیدکنندگان واژه «VRAM» را بر روی محصولات خود قید کرده و بدین شیوه مشتریان بهتر می‌توانند این قضیه را درک کنند.

لازم به ذکر است که بگوییم احتمالا حافظه‌های رم DDR5 در سال 2021 روانه بازارها می‌شوند. حافظه رم DDR6 نیز هنوز در دست توسعه بوده و تاریخ موجود شدن آن در بازارها، مشخص نیست.

اپلیکیشن‌هایی که از رم زیادی استفاده می‌کنند

مقدار رم موردنیاز

معمولا در کامپیوترهای خانگی بیشترین استفاده از رم مربوط به سیستم‌عامل و مرورگر اینترنت است. هرچند که گاهی اوقات برخی از بازی‌ها و اپلیکیشن‌ها بیشترین مصرف حافظه رم را به خود اختصاص می‌دهند. در زمینه استفاده ویندوز یا MacOS از حافظه رم، کار چندانی نمی‌توانید انجام دهید، اما رم بیشتر در رایانه شما به معنای برگه‌های بیشتر در مرورگرهایی همانند کروم، فایرفاکس و … است. علاوه بر این، برخی از وب‌سایت‌ها نسبت به سایرین از حافظه رم بیشتری استفاده می‌کنند. وب‌سایت‌های خبری عادی رم چندانی را درگیر نمی‌کند، اما نمونه‌هایی همانند نت‌فلیکس و جیمیل، مصرف رم بیشتری دارند.

هر چه پیچیدگی یک اپلیکیشن بیشتر باشد، طبیعتا حافظه رم بیشتری را نیز اشغال خواهد کرد. برنامه‌های چت و یا بازی‌هایی همانند Minesweeper تقریبا از رم استفاده نمی‌کنند. درحالی‌که صفحه‌ای بزرگ از نرم‌افزار اکسل، پروژه‌ای بزرگ از فتوشاپ و یا بازی‌های باکیفیت همانند Wolfenstein: Youngblood می‌توانند چندین گیگابایت از حافظه رم را اشغال کنند. نرم‌افزارهای حرفه‌ای و مهندسی به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که بتوانند پروژه‌های پیچیده را مدیریت کنند، بنابراین نسبت به سایر اپلیکیشن‌ها، مقدار رم بیشتری را مورد استفاده قرار می‌دهند.

مقدار رم موردنیاز برای تبلت‌ها

مقدار رم موردنیاز

معمولا از تبلت‌ها انتظار نمی‌رود که کارهای سنگین را انجام دهند، بنابراین در اکثر موارد مقدار رم آن‌ها مشابه گوشی‌های هوشمند است. در هر صورت، مرورگرهای چند زبانه و برنامه‌های پیچیده‌تر باعث ‌شده‌اند که تبلت‌ها روزبه‌روز به نیازمندی‌های یک لپ‌تاپ نزدیک‌تر شوند. محدوده رم تبلت‌ها از 2 الی 16 گیگابایت گسترده شده است. البته در این گجت‌ها، مواردی همچون سرعت پردازنده و عمر باتری اهمیت بیشتری دارند.

‌مثلا در تبلتی همانند آیپد که از دو گیگابایت رم برخوردار است، طبیعتا طراحی این دستگاه نیز بر روی نمایشگر و عمر باتری معطوف شده است. از طرفی، دستگاهی همانند مایکروسافت سرفیس بوک 2 به‌صورت پیش‌فرض از 16 گیگابایت حافظه رم برخوردار است، زیرا این گجت بیشتر یک لپ‌تاپ است تا یک تبلت، هر چند که لولای آن به کاربران اجازه می‌دهد که آن را به تبلتی سبک و قابل حمل تبدیل کنند. در نهایت مقدار رم موردنیاز یک تبلت، به کارایی مورد انتظار آن بستگی دارد.

2 گیگابایت برای کاربران کم کار مناسب بوده و 4 گیگابایت می‌تواند عملکرد بهتری را به ارمغان بیاورد. به‌هرحال اگر قصد دارید تا از تبلت به‌عنوان جایگزینی برای کامپیوتر خود استفاده کنید، آنگاه باید مقدار رم آن نیز همانند رایانه‌های شخصی باشد. در حالت کلی حداقل 4 و در حالت ایدئال، اکثر کاربران به 8 گیگابایت حافظه رم نیاز دارند.

مقدار رم موردنیاز برای لپ‌‌تاپ‌ها

مقدار رم موردنیاز

اکثر لپ‌تاپ‌های امروزی به 8 گیگابایت حافظه رم مجهز هستند، درحالی‌که دستگاه‌های پایین-رده با 4 گیگابایت و غول‌های سخت‌افزاری این صنعت نیز با 16 و گاهی اوقات 32 گیگابایت رم عرضه می‌شوند. همان‌گونه که پیش‌تر نیز به آن اشاره شد، نیازهای لپ‌تاپ‌ها و تبلت‌ها روزبه‌روز در حال نزدیک شدن به یکدیگر هستند. البته همان‌طور که می‌دانید، اکثر کاربران تمایل دارند که کارهای سنگین‌تر را بر روی لپ‌تاپ‌ها انجام دهند. با این اوصاف می‌توان نتیجه گرفت که نقش رم در این بخش (لپ‌تاپ)، پررنگ‌تر است.

در دستگاه‌هایی همانند کروم‌بوک که پایه و اساس فعالیت آن‌ها در فضای ابری بوده و حافظه ذخیره‌سازی بسیار کوچکی دارند، طبیعتا وجود مقدار رم زیاد نیز لزومی ندارد. پیشنهاد ما این است که در هنگام خرید یک کروم‌بوک، حداقل 4 گیگابایت رم را در نظر داشته باشید، مخصوصا اکنون که با استفاده از فروشگاه گوگل پلی می‌توانید اپلیکیشن‌های اندرویدی را بر روی کروم‌بوک خود، دانلود و نصب نمایید.

در رابطه با ویندوز و مک‌بوک، بهتر است که این حداقل مقدار را به 8 گیگابایت افزایش دهید. حتما عرضه اکثر لپ‌تاپ‌ها با 8 گیگابایت رم، دلیل موجهی دارد! اگر هم قصد انجام کارهای گرافیکی سنگین و یا اجرای بازی‌های جدید را دارید، بهتر است که مقدار رم موردنیاز خود را 16 گیگابایت در نظر بگیرید.

اگر کارهای بسیار سنگین همانند ویرایش حرفه‌ای ویدیو و تصویر را انجام می‌دهید (همانند رایانه‌های دسکتاپی)، آنگاه بهتر است که به فکر حافظه رم بیش از 16 گیگابایت باشید. اکثر مردم لپ‌تاپ‌ها را به این دلایل خریداری نمی‌کنند، بنابراین اگر شما چنین قصدی دارید، آنگاه خرید رم اضافی بسیار حیاتی است. ارتقای رم در لپ‌تاپ‌ها (نسبت به دسکتاپ‌ها) کار مشکلی بوده و در برخی از مدل‌ها نیز غیرممکن است، بنابراین بهتر است که کمی آینده‌نگر باشید.

مقدار رم موردنیاز برای رایانه‌های دسکتاپی

مقدار رم موردنیاز

معمولا مردم تمایل دارند که کامپیوترهای خانگی خود را بیشتر از تبلت‌ها و یا لپ‌تاپ‌ها نگه دارند، بنابراین آینده‌نگری در این زمینه بسیار حائز اهمیت است. 16 گیگابایت را می‌توان شروع مناسبی دانست. اکثر مردم نسبت به مقادیر کمتر نیز راضی بوده، اما در صورت توان مالی، خرید رم بیشتر ضرری نخواهد داشت. خرید 32 گیگابایت رم برای خوره‌ها و ایستگاه‌های کاری عادی، گزینه‌ای ایدئال است. طبیعتا ایستگاه‌های کاری پیشرفته‌تر نیز به رم بالاتری احتیاج دارند. البته خرید ماژول‌های رم مجهز به نورپردازی RGB می‌تواند هزینه بیشتری را به شما تحمیل کند. مقادیر فراتر از 32 گیگابایت نیز جهت اداره کردن پایگاه‌های اطلاعاتی، فایل‌های ویدیویی حجیم، نرم‌افزارهای تحقیقاتی، شرکتی و یا دولتی کاربرد دارند.

برخی از بازی‌بازان تمایل به خرید 32 گیگابایت رم دارند، اما این میزان حتی در رایانه‌های رده بالا نیز تفاوت چندانی را ایجاد نخواهد کرد. تا زمانی که به حافظه بیشتر نیازی ندارید، بهتر است که بر روی سرعت متمرکز شوید.

ماژول‌های رم، گران‌قیمت‌ترین سخت‌افزارهای یک رایانه دسکتاپی نبوده و این را نیز باید به یاد داشت که ارتقای آن‌ها ساده‌ترین در نوع خود است. در هر صورت بهتر است که در این کار افراط نکنید. در حال حاضر دلیل خاصی وجود ندارد که یک گیمر مقدار رمی بیش از 32 گیگابایت را خریداری کند. همچنین اگر فقط از سرویس‌های آنلاین تماشای ویدیو استفاده می‌کنید، آنگاه خرید بیش از 16 گیگابایت رم، توجیه منطقی ندارد. اگر هم در حال حاضر با کمبود رم مواجه هستید، فقط کافی است که ماژول‌های جدید را در کنار ماژول‌های قدیمی خود قرار دهید (البته با رعایت نکات مربوط به سازگاری قطعات با یکدیگر).

نوشته مقدار رم موردنیاز شما در تبلت، لپ‌تاپ و رایانه‎‌های دسکتاپی چقدر است؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

مقدار رم موردنیاز شما در تبلت، لپ‌تاپ و رایانه‎‌های دسکتاپی چقدر است؟

/در , , , , , , , , /توسط
مقدار رم موردنیاز

کامپیوترهای جدید و دستگاه‌های مشابه از مقدار رم 4 الی 16 گیگابایت و حتی بیشتر برخوردار هستند. اما سؤال اینجا است که مقدار رم (RAM) موردنیاز شما چقدر است؟ در این مقاله قصد داریم تا به جواب این پرسش بپردازیم.

رم یا همان Random Access Memory یکی از مهم‌ترین اجزاهای یک رایانه‌ است. مقدار رم موردنیاز شما به دو عامل بستگی دارد: یکی توان پردازشی مدنظر شما و دیگری نیز میزان هزینه‌ای که می‌توانید آن را تقبل کنید. هرچند که حافظه رم در گوشی‌های هوشمند نیز نقش بسزایی دارد، اما در این مقاله سعی شده تا بیشتر به مقوله سیستم‌های دسکتاپی همانند ویندوز، MacOS یا Chrome OS پرداخته شود.

نگاه اجمالی: مقدار کافی حافظه رم

به‌صورت خلاصه، مقدار رم موردنیاز رایانه‌های شخصی مختلف به شرح زیر است:

  • 2 گیگابایت: امروزه فقط در تبلت‌های اقتصادی مشاهده می‌شود. در لپ‌تاپ‌ها یا دسکتاپ‌ها مقدار بیشتری را مشاهده خواهید کرد.
  • 4 گیگابایت: کمترین مقدار حافظه رم حتی در نوت‌بوک‌ها است. جهت استفاده‌های اولیه از ویندوز و Chrome OS مناسب است.
  • 8 گیگابایت: برای ویندوز و MacOS عالی بوده و کمترین میزان موردنیاز گیمینگ است.
  • 16 گیگابایت: گزینه‌ای ایدئال برای کارهای حرفه‌ای و بازی‌های سنگین است.
  • 32 گیگابایت و بیشتر: مناسب برای علاقه‌مندان و خوره‌های فناوری، ایستگاه‌های کاری، بازی‌بازان حرفه‌ای، مهندس‌ها، ویرایش ویدیو و صدا و سایر مواردی که بین 32 الی 64 گیگابایت رم نیاز دارند.

باید به یاد داشته باشید که خرید مقدار رم مازاد بر نیاز، عملکرد بیشتری را برای شما به ارمغان نمی‌آورد. در حقیقت می‌توان گفت که چنین کاری هدر دادن پول است. در عوض بهتر است که مقدار رم موردنیاز خود را خریداری کرده و سپس مابقی پول خود را صرف سایر قطعات همانند کارت گرافیک و پردازنده مرکزی کنید. 

مقدمه‌ای بر حافظه رم

مقدار رم موردنیاز

معمولا بسیاری از مردم، حافظه رم را با حافظه‌های ذخیره‌سازی SSD و یا HDD اشتباه می‌گیرند. حتی گاهی اوقات تولیدکنندگان و خرده‌فروشان نیز این اصطلاحات را با یکدیگر ترکیب می‌کنند.

یک میز تحریر می‌تواند مثال مناسبی جهت بیان تفاوت رم و حافظه ذخیره‌سازی باشد. رم را می‌توان قسمت بالایی میز در نظر گرفت. هر چه این فضا بزرگ‌تر باشد، آنگاه می‌توانید کاغذهای بیشتری را به‌صورت همزمان بر روی آن قرار داده و مطالعه کنید. حافظه‌های ذخیره‌سازی (SSD یا HDD) بیشتر به کشوهای زیر میز شباهت دارند؛ یعنی جایی که شما کاغذهایی را که نیاز ندارید، در آنجا قرار می‌دهید.

هر چه مقدار رم دستگاه شما بیشتر باشد، آنگاه می‌توانید برنامه‌های بیشتری را به‌صورت همزمان مدیریت کنید. رم تنها عامل تعیین کننده نیست. در نهایت با استفاده از یک حافظه رم بسیار کم هم می‌توان تعداد زیادی اپلیکیشن را اجرا کرد. البته مشکل در اینجا است که انجام چنین کاری باعث کند شدن دستگاه شما می‌شود.

مجددا مثال میز تحریر را به یاد آورید. اگر میز شما کوچک باشد، آنگاه فضای آن به هم ریخته خواهد بود و هر بار که قصد پیدا کردن کاغذ موردنظر خود را داشته باشید، آنگاه باید مدتی به دنبال آن بگردید. جهت مدیریت این اوضاع، باید به‌صورت مرتب به کشوها مراجعه کرده، اقلام موردنیاز خود را پیدا و سپس آن‌ها را بر روی میز قرار دهید.

درست است که کامپیوترهایی که مقدار رم بالایی دارند، طبیعتا سرعت بیشتری نیز خواهند داشت، اما این قضیه همیشه صدق نمی‌کند. اگر تعداد کاغذهای شما بسیار کم بوده، اما میز تحریر بزرگی داشته باشید، آنگاه چندان تفاوتی در عملکرد شما ایجاد نمی‌شود. در واقع بهتر است که فقط مقدار رم موردنیاز کارهای خود را خریداری کنید، نه بیشتر.

حافظه رم استاندارد را نباید با حافظه گرافیکی اشتباه گرفت. حافظه گرافیکی مقوله‌ای است که به کارت گرافیک مربوط می‌شود. بازی‌های سه‌بعدی مدرن بر حافظه گرافیکی (VRAM) متکی هستند (GDDR5 یا عناوین مشابه). درحالی‌که حافظه رم استاندارد صرفا یک حافظه کلی‌تر بوده و با عناوینی همانند DDR3 و DDR4 شناخته می‌شود. شاید این اصطلاحات تا حدودی گیج کننده باشند، اما خوشبختانه اکثر تولیدکنندگان واژه «VRAM» را بر روی محصولات خود قید کرده و بدین شیوه مشتریان بهتر می‌توانند این قضیه را درک کنند.

لازم به ذکر است که بگوییم احتمالا حافظه‌های رم DDR5 در سال 2021 روانه بازارها می‌شوند. حافظه رم DDR6 نیز هنوز در دست توسعه بوده و تاریخ موجود شدن آن در بازارها، مشخص نیست.

اپلیکیشن‌هایی که از رم زیادی استفاده می‌کنند

مقدار رم موردنیاز

معمولا در کامپیوترهای خانگی بیشترین استفاده از رم مربوط به سیستم‌عامل و مرورگر اینترنت است. هرچند که گاهی اوقات برخی از بازی‌ها و اپلیکیشن‌ها بیشترین مصرف حافظه رم را به خود اختصاص می‌دهند. در زمینه استفاده ویندوز یا MacOS از حافظه رم، کار چندانی نمی‌توانید انجام دهید، اما رم بیشتر در رایانه شما به معنای برگه‌های بیشتر در مرورگرهایی همانند کروم، فایرفاکس و … است. علاوه بر این، برخی از وب‌سایت‌ها نسبت به سایرین از حافظه رم بیشتری استفاده می‌کنند. وب‌سایت‌های خبری عادی رم چندانی را درگیر نمی‌کند، اما نمونه‌هایی همانند نت‌فلیکس و جیمیل، مصرف رم بیشتری دارند.

هر چه پیچیدگی یک اپلیکیشن بیشتر باشد، طبیعتا حافظه رم بیشتری را نیز اشغال خواهد کرد. برنامه‌های چت و یا بازی‌هایی همانند Minesweeper تقریبا از رم استفاده نمی‌کنند. درحالی‌که صفحه‌ای بزرگ از نرم‌افزار اکسل، پروژه‌ای بزرگ از فتوشاپ و یا بازی‌های باکیفیت همانند Wolfenstein: Youngblood می‌توانند چندین گیگابایت از حافظه رم را اشغال کنند. نرم‌افزارهای حرفه‌ای و مهندسی به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که بتوانند پروژه‌های پیچیده را مدیریت کنند، بنابراین نسبت به سایر اپلیکیشن‌ها، مقدار رم بیشتری را مورد استفاده قرار می‌دهند.

مقدار رم موردنیاز برای تبلت‌ها

مقدار رم موردنیاز

معمولا از تبلت‌ها انتظار نمی‌رود که کارهای سنگین را انجام دهند، بنابراین در اکثر موارد مقدار رم آن‌ها مشابه گوشی‌های هوشمند است. در هر صورت، مرورگرهای چند زبانه و برنامه‌های پیچیده‌تر باعث ‌شده‌اند که تبلت‌ها روزبه‌روز به نیازمندی‌های یک لپ‌تاپ نزدیک‌تر شوند. محدوده رم تبلت‌ها از 2 الی 16 گیگابایت گسترده شده است. البته در این گجت‌ها، مواردی همچون سرعت پردازنده و عمر باتری اهمیت بیشتری دارند.

‌مثلا در تبلتی همانند آیپد که از دو گیگابایت رم برخوردار است، طبیعتا طراحی این دستگاه نیز بر روی نمایشگر و عمر باتری معطوف شده است. از طرفی، دستگاهی همانند مایکروسافت سرفیس بوک 2 به‌صورت پیش‌فرض از 16 گیگابایت حافظه رم برخوردار است، زیرا این گجت بیشتر یک لپ‌تاپ است تا یک تبلت، هر چند که لولای آن به کاربران اجازه می‌دهد که آن را به تبلتی سبک و قابل حمل تبدیل کنند. در نهایت مقدار رم موردنیاز یک تبلت، به کارایی مورد انتظار آن بستگی دارد.

2 گیگابایت برای کاربران کم کار مناسب بوده و 4 گیگابایت می‌تواند عملکرد بهتری را به ارمغان بیاورد. به‌هرحال اگر قصد دارید تا از تبلت به‌عنوان جایگزینی برای کامپیوتر خود استفاده کنید، آنگاه باید مقدار رم آن نیز همانند رایانه‌های شخصی باشد. در حالت کلی حداقل 4 و در حالت ایدئال، اکثر کاربران به 8 گیگابایت حافظه رم نیاز دارند.

مقدار رم موردنیاز برای لپ‌‌تاپ‌ها

مقدار رم موردنیاز

اکثر لپ‌تاپ‌های امروزی به 8 گیگابایت حافظه رم مجهز هستند، درحالی‌که دستگاه‌های پایین-رده با 4 گیگابایت و غول‌های سخت‌افزاری این صنعت نیز با 16 و گاهی اوقات 32 گیگابایت رم عرضه می‌شوند. همان‌گونه که پیش‌تر نیز به آن اشاره شد، نیازهای لپ‌تاپ‌ها و تبلت‌ها روزبه‌روز در حال نزدیک شدن به یکدیگر هستند. البته همان‌طور که می‌دانید، اکثر کاربران تمایل دارند که کارهای سنگین‌تر را بر روی لپ‌تاپ‌ها انجام دهند. با این اوصاف می‌توان نتیجه گرفت که نقش رم در این بخش (لپ‌تاپ)، پررنگ‌تر است.

در دستگاه‌هایی همانند کروم‌بوک که پایه و اساس فعالیت آن‌ها در فضای ابری بوده و حافظه ذخیره‌سازی بسیار کوچکی دارند، طبیعتا وجود مقدار رم زیاد نیز لزومی ندارد. پیشنهاد ما این است که در هنگام خرید یک کروم‌بوک، حداقل 4 گیگابایت رم را در نظر داشته باشید، مخصوصا اکنون که با استفاده از فروشگاه گوگل پلی می‌توانید اپلیکیشن‌های اندرویدی را بر روی کروم‌بوک خود، دانلود و نصب نمایید.

در رابطه با ویندوز و مک‌بوک، بهتر است که این حداقل مقدار را به 8 گیگابایت افزایش دهید. حتما عرضه اکثر لپ‌تاپ‌ها با 8 گیگابایت رم، دلیل موجهی دارد! اگر هم قصد انجام کارهای گرافیکی سنگین و یا اجرای بازی‌های جدید را دارید، بهتر است که مقدار رم موردنیاز خود را 16 گیگابایت در نظر بگیرید.

اگر کارهای بسیار سنگین همانند ویرایش حرفه‌ای ویدیو و تصویر را انجام می‌دهید (همانند رایانه‌های دسکتاپی)، آنگاه بهتر است که به فکر حافظه رم بیش از 16 گیگابایت باشید. اکثر مردم لپ‌تاپ‌ها را به این دلایل خریداری نمی‌کنند، بنابراین اگر شما چنین قصدی دارید، آنگاه خرید رم اضافی بسیار حیاتی است. ارتقای رم در لپ‌تاپ‌ها (نسبت به دسکتاپ‌ها) کار مشکلی بوده و در برخی از مدل‌ها نیز غیرممکن است، بنابراین بهتر است که کمی آینده‌نگر باشید.

مقدار رم موردنیاز برای رایانه‌های دسکتاپی

مقدار رم موردنیاز

معمولا مردم تمایل دارند که کامپیوترهای خانگی خود را بیشتر از تبلت‌ها و یا لپ‌تاپ‌ها نگه دارند، بنابراین آینده‌نگری در این زمینه بسیار حائز اهمیت است. 16 گیگابایت را می‌توان شروع مناسبی دانست. اکثر مردم نسبت به مقادیر کمتر نیز راضی بوده، اما در صورت توان مالی، خرید رم بیشتر ضرری نخواهد داشت. خرید 32 گیگابایت رم برای خوره‌ها و ایستگاه‌های کاری عادی، گزینه‌ای ایدئال است. طبیعتا ایستگاه‌های کاری پیشرفته‌تر نیز به رم بالاتری احتیاج دارند. البته خرید ماژول‌های رم مجهز به نورپردازی RGB می‌تواند هزینه بیشتری را به شما تحمیل کند. مقادیر فراتر از 32 گیگابایت نیز جهت اداره کردن پایگاه‌های اطلاعاتی، فایل‌های ویدیویی حجیم، نرم‌افزارهای تحقیقاتی، شرکتی و یا دولتی کاربرد دارند.

برخی از بازی‌بازان تمایل به خرید 32 گیگابایت رم دارند، اما این میزان حتی در رایانه‌های رده بالا نیز تفاوت چندانی را ایجاد نخواهد کرد. تا زمانی که به حافظه بیشتر نیازی ندارید، بهتر است که بر روی سرعت متمرکز شوید.

ماژول‌های رم، گران‌قیمت‌ترین سخت‌افزارهای یک رایانه دسکتاپی نبوده و این را نیز باید به یاد داشت که ارتقای آن‌ها ساده‌ترین در نوع خود است. در هر صورت بهتر است که در این کار افراط نکنید. در حال حاضر دلیل خاصی وجود ندارد که یک گیمر مقدار رمی بیش از 32 گیگابایت را خریداری کند. همچنین اگر فقط از سرویس‌های آنلاین تماشای ویدیو استفاده می‌کنید، آنگاه خرید بیش از 16 گیگابایت رم، توجیه منطقی ندارد. اگر هم در حال حاضر با کمبود رم مواجه هستید، فقط کافی است که ماژول‌های جدید را در کنار ماژول‌های قدیمی خود قرار دهید (البته با رعایت نکات مربوط به سازگاری قطعات با یکدیگر).

نوشته مقدار رم موردنیاز شما در تبلت، لپ‌تاپ و رایانه‎‌های دسکتاپی چقدر است؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

پردازنده مرکزی چگونه ساخته می‌شود؟!

/در , , , , , , , , /توسط
نحوه ساخت پردازنده

پردازنده‌های مرکزی (CPU) را می‌توان مغز متفکر رایانه‌ها و سایر دستگاه‌های هوشمند به حساب آورد. این سخت‌افزار مهم‌ترین بخش پردازشی رایانه‌ها را بر عهده داشته و همچنین عملکرد سایر سخت‌افزارها را نیز هماهنگ می‌کند. در زیر قصد داریم تا شیوه ساخت پردازنده‌های مرکزی را به شما نشان دهیم، پس با ما همراه باشید.

مرحله اول: شن

سیلیکون با حجمی 25 درصدی، پس از اکسیژن بیشترین فراوانی را در پوسته کره زمین به خود اختصاص داده است. درصد بالایی از شن از دی‌اکسید سیلیکون یا همان SiO2 تشکیل شده است. سیلیکون ماده اساسی جهت تولید نیمه‌هادی‌ها است. 

مرحله دوم: سیلیکون ذوب‌شده

پس از طی مراحلی، ناخالصی سیلیکون به‌دست‌آمده از شن‌ها را از بین برده و آن‌ را آماده استفاده در تراشه‌های الکترونیکی می‌کنند. سرانجام، این ماده به شمش‌هایی تک کریستالی که اندازه‌ای در حدود 300 میلی‌متر دارند، تبدیل می‌شود. نخستین نمونه ویفرهای سیلیکونی در دهه 1970، اندازه‌ای 50 میلی‌متری داشتند.

سطح ناخالصی‌زدایی در این مرحله حدود یک قطعه به یک میلیارد است؛ یعنی به نسبت یک اتم خارجی به یک میلیارد اتم سیلیکونی. شمش‌های به‌دست آمده وزنی در حدود 220 پوند داشته و در واقع از ردیف‌های عمودی شیشه نرم و شفاف تشکیل شده‌اند. ویفرهای سیلیکونی در این مرحله حدود 99.9999 درصد خالص هستند.

مرحله سوم: برش شمش‌ها

نحوه ساخت پردازنده

با استفاده از اره بسیار باریکی، این شمش‌های سیلیکونی را در اندازه‌هایی به نام ویفر برش می‌دهند. سپس هرکدام از این ویفرها را همانند آینه‌ای صاف و بی‌نقص جلا می‌دهند. در ادامه سیم‌های نازک و کوچک مسی بر روی این ویفرها قرار داده می‌شوند.

مرحله چهارم: قرارگیری در معرض نور

نحوه ساخت پردازنده

درحالی‌که ویفرها با سرعت بالایی می‌چرخند، مایعی مقاوم در برابر نور بر روی آن‌ها ریخته می‌شود. چرخش ویفرها باعث می‌شود تا لایه‌‌ای نازک از این مایع بر روی کل سطح ویفر موردنظر پخش شود. در اینجا یک اشعه فرابنفش از طریق ماسک‌ها و لنزهایی به ویفر موردنظر تابیده شده و باعث ایجاد خطوط مشتعلی بر روی سطح ویفر می‌شود. در محل برخورد این خطوط با مواد مقاوم در برابر نور، واکنش‌های شیمیایی ایجاد شده و در نتیجه این نقاط حل می‌شوند.

مرحله پنجم: تمیزکاری

نحوه ساخت پردازنده

سپس مواد حساس به نور به‌صورت کامل توسط حلال‌های شیمیایی حل شده و از بین می‌روند. در اینجا یک ماده شیمیایی تمیزکننده استفاده می‌شود تا قطعات ریز نیمه‌هادی‌های جلا داده‌شده را در خود حل کند. در نهایت، مواد حساس به نور باقی‌مانده در فرآیندی مشابه پاک‌سازی شده و سطحی سیاه‌رنگ به دست می‌آید.

نحوه ساخت پردازنده

مرحله ششم: ایجاد لایه‌ها

در این مرحله، سایر مواد اضافی حساس به نور اضافه شده، در معرض لیزر قرار گرفته و سپس تمیز می‌شوند. بدین شیوه سیم‌های مسی بسیار باریکی جهت انتقال الکتریسیته ایجاد می‌شوند. پس از این مرحله، طی فرآیندی به نام کاشت یون، از محل قرارگیری سیم‌های مسی محافظت می‌شود. 

نحوه ساخت پردازنده

در مراحل مختلفی از این فرآیند، سایر مواد اضافه شده، در معرض نور قرار گرفته، تمیز شده و جلا داده می‌شوند. در فرآیندهای 6 لایه‌ای، این عمل 6 بار تکرار می‌شود. محصول نهایی تعداد زیادی سیم مسی بسیار ریز را در خود جای می‌دهد. برخی از این سیم‌ها به یکدیگر متصل بوده و برخی دیگر جدا از هم هستند. در کل هدف تمامی این سیم‌ها، جریان دادن الکتریسیته و در نهایت انجام محاسبات و پردازش رایانه‌ها است.

نحوه ساخت پردازنده

فرآیند تولید چند لایه‌ای پردازنده‌ها در هر نقطه‌ای از ویفر که امکان تهیه تراشه بر روی آن وجود داشته باشد، تکرار می‌شود. این فرآیند حتی در نقاط خارج از لبه‌ ویفرها نیز اتفاق می‌افتد، زیرا در صورت پر نکردن این نواحی به‌وسیله ضایعات نیمه‌هادی‌ها، نرخ خطای تراشه‌های اطراف این حاشیه‌ها بالاتر خواهد رفت.

نحوه ساخت پردازنده

مرحله هفتم: آزمایش و تست

هنگامی‌که تمامی لایه‌های مواد و ترانزیستورها ساخته شدند، پس از آن نوبت به تست آن‌ها می‌رسد. در این مرحله، دستگاهی بر روی تراشه‌ها قرار گرفته و پایه‌های بسیار ریز را به سطح تراشه متصل می‌کند. هرکدام از پایه‌ها یکی از اتصالات الکتریکی تراشه را تکمیل می‌کنند. در این مرحله شیوه کار این پردازنده در هنگام نصب بر روی رایانه‌ها مشخص می‌شود. تعدادی از سیگنال‌های تست به تراشه فرستاده می‌شوند. این مورد فقط توانایی‌های عادی پردازشی را شامل نمی‌شود، بلکه عیب‌یابی داخلی مانند سطح ولتاژ، تداوم جریان و … نیز در این فرآیند موردبررسی قرار می‌گیرد.

مرحله هشتم: برش دادن

نحوه ساخت پردازنده

در این مرحله، یک اره مجهز به الماس ویفرها را برش می‌دهد. تراشه‌هایی که در مرحله هفتم پذیرفته شده‌اند، در این مرحله نگه داشته‌شده و مابقی کنار گذاشته می‌شوند.

مرحله نهم: بسته‌بندی

در اینجا تراشه‌های سالم در بسته‌بندی‌های فیزیکی قرار می‌گیرند. لازم به ذکر است که هرچند آن‌ها توانسته‌اند مرحله آزمایشی را با موفقیت پشت سر بگذارند، اما این پایان کار نیست. فرآیند بسته‌بندی فیزیکی تراشه‌ها شامل قراردادن قطعات سیلیکونی در یک لایه مواد خام می‌شود. در این مرحله اتصالات کوچک طلایی به پین‌ها و یا آرایه شبکه توپی زیر تراشه‌ها متصل می‌شوند. در بالای تراشه نیز یک پخش‌کننده گرما قرار داده می‌شود. پس از پایان، پردازنده‌ها ظاهری شبیه به پردازنده‌های موجود در بازار خواهند داشت.

پخش کننده فلزی گرما در پردازنده‌های مدرن نقشی اساسی دارد. پیش‌تر، پردازنده از ترانزیستورهای کمتری بهره می‌بردند و در نتیجه در قسمت بالایی آن‌ها از یک لایه سرامیکی استفاده می‌شد که در مقابل گرما واکنشی از خود نشان نمی‌داد. اما با گذشت سال‌ها، تعداد ترانزیستورها و به طبع میزان گرما افزایش یافت، در نتیجه نیاز به خنک‌کنندگی بیشتر از گذشته احساس می‌شد.این‌بار بر روی پخش‌کننده‌های گرمای سرامیکی، عبارت «هیت‌سینک موردنیاز است» نوشته می‌شد. درنهایت نیز پخش‌کننده‌های فلزی و سیستم‌های خنک‌کننده امروزی به وجود آمدند.

نحوه ساخت پردازنده

مرحله دهم: جداسازی

در این مرحله پردازنده‌ها ظاهر فروشگاهی خود را به دست می‌آورند، اما هنوز یک مرحله دیگر باقی مانده است. مرحله آخر این است که مشخصات پردازنده‌ها از قبیل ولتاژ، فرکانس، عملکرد، تولید گرما، حافظه کش و … آن‌ها نیز اندازه‌گیری شود.

پس از اندازه‌گیری مشخصات پردازنده‌ها، آن‌ها را بر اساس عملکرد، در رده‌های قیمتی مختلف دسته‌بندی می‌کنند. مثلا یک پردازنده 4 هسته از یک پردازنده 16 هسته‌ای ارزان‌تر است. برترین پردازنده‌ها تنها آن‌هایی نیستند که توان پردازشی بالایی دارند، بلکه پردازنده‌هایی که مصرف انرژی بسیار کمی دارند (ultra low-voltage) نیز در این دسته قرار می‌گیرند.

همیشه برای تولیدکنندگان مهم بوده که چرا یک پردازنده می‌تواند در سرعت 2.8 گیگاهرتزی و بدون مشکل به فعالیت بپردازد، درحالی‌که پردازنده دیگری در سرعت 3.2 گیگاهرتزی قادر به فعالیت است. هنگامی‌که دلیل این مسئله مشخص شود، آنگاه می‌توان طراحی اولیه تراشه ضعیف‌تر را به‌روزرسانی کرده و در نتیجه کارایی آن را افزایش داد.

نتیجه‌گیری

تفاوت بین نیمه‌هادی‌های x86 ،ARM ،DRAM ،SoC ،ASIC و سایر انواع دیگر بیشتر به مسیرها و خطوط مسی آن‌ها مربوط است. فرآیندها و مراحل تولید این تراشه یکسان هستند (البته گاهی اوقات تغییراتی در تعداد لایه‌ها، نوع لیزرها، مواد شیمیایی و … نیز مشاهده می‌شود). اما در حالت کلی همه چیز به برنامه‌نویسی مربوط می‌شود. در واقع خطوط مسی که بر اساس نظم خاصی در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند، باعث می‌شوند تا نیروی الکترومغناطیس به خدمت امور بشری درآید.

نوشته پردازنده مرکزی چگونه ساخته می‌شود؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

جدیدترین و بهترین کیس های کامپیوتر ۲۰۲۰ ؛ کدام کیس خانه بهتری برای سخت افزارهای شماست؟

/در , , , , /توسط

مطلب جدیدترین و بهترین کیس های کامپیوتر 2020 ؛ کدام کیس خانه بهتری برای سخت افزارهای شماست؟ برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

یک کیس خوب می‌تواند زیبایی و کارایی رایانه را چند برابر کند و روی روحیه خود کاربر هم مثبت بگذارد. در این مطلب بهترین کیس های کامپیوتر 2020 را معرفی کرده‌ایم. خریدن یک کیس خوب چندان ساده نیست. بهترین کیس کامپیوتر چه ویژگی‌هایی دارد؟ سرمایه گذاری برای خرید یک کیس کارآمد در پروسه خرید یک...

مطلب جدیدترین و بهترین کیس های کامپیوتر 2020 ؛ کدام کیس خانه بهتری برای سخت افزارهای شماست؟ برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

با سه مورد از بهترین آنتی‌ویروس‌های سیستم‌عامل مک آشنا شوید

/در , , , , , , , , , , /توسط
آنتی‌ویروس مک

از لحاظ تاریخی، سیستم‌عامل مک را می‌توان یک اکوسیستم امن دانست. از ابتدا رایانه‌های مبتنی بر این سیستم‌عامل بیشتر توسط شرکت‌ها خریداری می‌شدند تا کاربران عادی. این رایانه‌ها از پروتکل‌های امنیتی سخت‌گیرانه‌تری بهره برده و هنگامی‌که بحث بر سر دانلود و نصب نرم‌افزارها باشد، کاربران مجبور خواهند بود که پیش از ادامه، گذرواژه‌ای را وارد کنند. همچنین به‌صورت اختیاری می‌توان منابع دانلود نرم‌افزارهای سیستم‌عامل مک را به منابع معتبر محدود کرد. در نتیجه این رویه‌ها، بدافزارها بسیار سخت‌تر می‌توانند به این سیستم‌عامل نفوذ کنند.

رایانه‌های مک تغییر نکرده‌اند. این دستگاه‌ها هنوز هم به‌اندازه روز اول خود باارزش هستند. چیزی که در این میان تغییر کرده، ویروس‌ها و بدافزارهای رایانه‌ای و همچنین شیوه انتشار آن‌ها است. بدافزارهای قدیمی جهت انتشار خود بیشتر بر ابزارهای فیزیکی همانند درایوهای فلاپی تکیه داشتند، بدافزارهای امروزی می‌توانند از پتانسیل‌ اینترنت در این زمینه استفاده کنند.

مرورگرهای اینترنت از طریق اجازه‌های متعدد، دسترسی وسیعی به سیستم‌عامل شما دارند. بنابراین اگر گذرواژه‌های امنیتی رایانه‌های مک به ویروس‌های اجازه  نفوذ ندهند، این بار بدافزارها از طریق مرورگرهای اینترنتی و از طریق دانلود برخی فایل‌ها به‌راحتی می‌توانند به رایانه شما وارد شوند. اگر به تاریخچه بدافزارهای سیستم‌عامل مک نگاهی بیندازید، مواردی مانند: لینک‌های مخرب، کدک‌هایی که به شما امکان مشاهده یک ویدیو را می‌دهند، ویروس‌های ضمیمه‌شده به فایل‌های دانلودی محافظ صفحه‌نمایش، بدافزارهایی که خود را شبیه به نرم‌افزارهای عادی جلوه می‌دهند و … مشاهده خواهید کرد. در سال 2006، شرکت اپل با انتشار آگهی تبلیغاتی زیر، سریعا به نخستین ویروس شناخته‌شده برای سیستم‌عامل Mac OS X واکنش نشان داد:

https://www.namasha.com/v/5Yd7babW

تهدیدات امنیتی از طریق نرم‌افزارها، استخراج ارزهای دیجیتال، تاریخچه صفحه‌کلید، نرم‌افزارهای جمع‌آوری داده، آسیب‌پذیری‌های روز صفر و … به رایانه شما دسترسی پیدا می‌کنند. با اتخاذ رویه‌های امن همانند به‌روز نگه‌داشتن سیستم‌عامل خود، دقت بیشتر در شیوه دانلود و نوع فایل‌های دانلودی، می‌توانید امنیت خود را بهبود بخشید. یکی دیگر از راه‌های بهبود امنیت کاربران، استفاده از نرم‌افزارهای آنتی‌ویروس است.

شاخص‌های نرم‌افزارهای امنیتی سیستم‌عامل macOS چه چیزهایی هستند؟

اگر با این‌گونه نرم‌افزارها آشنایی کافی نداشته باشید، شاید فکر کردن درباره آن‌ها چندان برای شما خوشایند نباشد. شرکت‌هایی که آنتی‌ویروس‌ها را توسعه می‌دهند، از این موضوع آگاهی داشته و سعی می‌کنند تا استفاده از این نرم‌افزارها را آسان‌تر نمایند. در زیر به‌صورت خلاصه به ویژگی‌های مهم این محصولات اشاره کرده و اطلاعات مختصری را نیز درباره میزان اهمیت آن‌ها در اختیار شما قرار می‌دهیم:

  • قابلیت‌های اسکن: همانند محافظان امنیتی، نرم‌افزارهای امنیتی نیز باید اسکن‌های مرتبی را بر روی فایل‌های مورد محافظت خود انجام دهند. این اپلیکیشن‌ها باید بتوانند انواع مختلف فایل‌ها را اسکن کنند. شیوه اسکن می‌تواند تمامی رایانه شما و یا قسمت‌های ریزتر مانند فایل یا پوشه‌ای مشخص را در بر گیرد. برخی از نرم‌افزارهای امنیتی حتی جهت پیدا کردن بدافزارها، ایمیل‌های دریافتی را نیز اسکن می‌کنند.
  • مسدود کردن تهدیدات مخرب: یک اپلیکیشن امنیتی باید بتواند رایانه شما را در برابر انواع حملات مانند: جاسوسی‌ها، تبلیغات مزاحم، باج‌افزارها و فیشینگ محافظت نماید. این نرم‌افزارها همچنین باید این توانایی را داشته باشند که اگر بدافزاری از شکاف‌های امنیتی آن‌ها عبور کرد، پیش از وارد‌کردن هرگونه ضربه‌ای، آن را به‌سرعت قرنطینه کنند.
  • تأثیر کم بر عملکرد سیستم: نرم‌افزارهای امنیتی باید به‌‎گونه‌‌ای باشند که به‌آرامی در پس‌زمینه به فعالیت پرداخته و عملکرد رایانه شما را تحت تأثیر قرار ندهند؛ درست همانند یک بادی‌گارد. آنتی‌ویروس‌ها نباید بخشی قابل‌توجهی از منابع رایانه شما را در اختیار خود گرفته و یا حتی موجب کندی آن شوند. برخی از نرم‌افزارهای امنیتی جهت نیل به این هدف، به کاربران خود این اجازه را می‌دهند که اسکن را به‌گونه‌ای ترتیب دهند که در ساعات بلااستفاده بودن رایانه انجام شوند (مثلا در هنگام خواب).
  • راحتی در استفاده: ازآنجایی‌که آنتی‌ویروس‌ها از آن دسته نرم‌افزارهایی هستند که مردم به‌صورت روزانه از آن‌ها استفاده می‌کنند، پس شیوه بهره‌برداری از آن‌ها نیز باید آسان باشد. نباید فهم یکی از عملکردهای چنین نرم‌افزارهایی ساعت‌ها به‌ طول بینجامد. یک اپلیکیشن امنیتی مناسب باید بخش‌های برچسب‌خورده‌ای داشته باشد و همچنین چندین گزینه شخصی‌سازی را نیز در اختیار کاربران خود قرار دهد. بسیاری از این برنامه‌ها همچنین ویژگی‌های اضافی مانند: مدیریت گذرواژه، خدمات VPN، محافظت از هویت و یا یک فایروال شخصی را نیز نیز پیشنهاد داده که می‌توانید آن‌ها را با پرداخت هزینه‌های اضافی به دست آورید.
  • قیمت‌‌گذاری منصفانه: فقط به این دلیل که این برنامه‌ها به‌سختی مشغول فعالیت بوده تا از رایانه شما محافظت کنند، کاربران نباید مجبور شوند که قیمت‌هایی غیرمنصفانه را بابت آن‌ها بپردازند، مخصوصا در حالتی که نرم‌افزار خریداری شده دقیقا نیازهای شما را برآورده نسازد. مراقب هزینه‌های خرید اشتراک، کارمزدهای مخفی و سایر هزینه‌هایی که پس از دوره آزمایشی (معمولا 30 روزه) ظاهر می‌شوند، باشید. بسیاری از اپلیکیشن‌ها یک دوره آزمایشی را پیشنهاد داده و شما در این مدت باید به توانایی‌های نرم‌افزار موردنظر توجه کنید تا بدین شیوه منابع مالی خود را بیهود هدر ندهید.

بهترین آنتی‌ویروس در حالت کلی: Bitdefender Total Security 2020

آنتی‌ویروس مک

Bitdefender Total Security 2020 (با هزینه اشتراک سال اول به مبلغ 44.99 دلار و سال‌های پس از آن به مبلغ 89.99 دلار)، قدرتمندترین و جامع‌ترین نرم‌افزار امنیتی سیستم‌عامل macOS در بازار است. چه بخواهید که تمامی رایانه خود را اسکن کنید و چه بخواهید که فقط قسمت مشخصی را بررسی کنید، در هر صورت این آنتی‌ویروس شما را راضی خواهد کرد. Bitdefender اسکن‌هایی خودکار را اجرا کرده و همچنین اقداماتی قابل‌اجرا را نیز به شما پیشنهاد می‌دهد. این نرم‌افزار به شما این امکان را می‌دهد تا اسکن‌ها و گزینه‌های این نرم‌افزار را به‌صورت دلخواه شخصی‌سازی کنید.

این نرم‌افزار از یک رابط کاربری زیبا بهره برده و قابلیت‌های آن نیز به‌صورت واضحی برچسب خورده و سازماندهی شده‌اند. ظاهر ساده و مدرن این آنتی‌ویروس، استفاده از آن و نیز مشاهده وضعیت کنونی امنیت رایانه شما را آسان‌تر کرده است. Bitdefender به همان اندازه که زیبا است، به همان اندازه نیز در پس‌زمینه به‌آرامی اجرا شده و تأثیر بسیارکمی بر عملکرد رایانه شما دارد. همچنین کنترل‌های پایه‌ای والدینی نیز در این نرم‌افزار گنجانده شده و از این طریق می‌توانید دسترسی کودکان خود به محتوای مخرب آنلاین را محدود کنید.

Bitdefender جهت محافظت در مقابل تهدیدهای جاسوسی، بدافزارها، تبلیغات مزاحم، باج‌افزارها و فیشینگ، یک گزینه قدرتمند به حساب می‌آید. این آنتی‌ویروس در برابر بدافزارهای مبتنی بر سیستم‌عامل‌ مک و ویندوز، عملکردی عالی را از خود نشان داده و همچنین در صورت استفاده از این اپلیکیشن جهت تهیه پشتیبان از فایل‌های شما، این آنتی‌ویروس از قابلیت ماشین زمان نیز برخوردار است. شما همچنین می‌توانید فایل‌های بسیار مهم خود را در لیست دیده‌بانی اختصاصی Safe Files آنتی‌ویروس Bitdefender به‌صورت بهتری محافظت کنید؛ این اقدام باعث می‌شود تا هر کسی که مورد تأیید شما نیست، نتواند این فایل‌ها را تغییر دهد.

کاربران همچنین می‌توانند از سرویس داخلی VPN این نرم‌افزار نیز بهره جویند. این سرویس می‌تواند روزانه تا 200 مگابایت از ترافیک اینترنتی شما را رمزنگاری کند. در نهایت باید بگوییم که Bitdefender Total Security 2020 می‌تواند رایانه شما را در برابر تمامی تهدیدهای شناخته‌شده محافظت کند، استفاده از آن آسان بوده، ویژگی‌های اضافی مناسبی داشته و همین باعث می‌شود تا این آنتی‌ویروس بهترین انتخاب کاربران سیستم‌عامل مک باشد.

بهترین گزینه‌ اقتصادی: AVG Antivirus

آنتی‌ویروس مک

اگر می‌خواهید که امنیت رایانه مک شما تضمین شود و درعین‌حال نیز منابع مالی محدودی دارید، AVG Antivirus (رایگان) می‌تواند انتخابی آشکار جهت استفاده در سیستم‌عامل macOS Yosemite و یا نسخه‌های بالاتر باشد. اپلیکیشن‌‌های امنیتی رایگان فراوانی وجود دارند، اما هیچ‌کدام از آن‌ها همانند AVG قابل‌اعتماد نیستند. هرچند که این اپلیکیشن تنها محافظت‌های پایه‌ای را ارائه می‌دهد، اما کیفیت همین سطح از محافظت را می‌توان با گزینه‌های پولی مقایسه کرد.

AVG Antivirus در مقابل تهدیدات امنیتی سیستم‌عامل مک مقاوم بوده و علاوه بر این‌ها می‌تواند گزینه‌ای مناسب جهت مقابله با ابزارهای جاسوسی، ویروس‌های رایانه‌های شخصی (سایر سیستم‌عامل‌ها) و همچنین بدافزارهای سیستم‌عامل اندروید باشد. در فضای آنلاین و در مقابل وب‌سایت‌ها، دانلودها و ایمیل‌های مخرب نیز از حمایت بی قید و شرط این آنتی‌ویروس برخوردار خواهید شد.

یکی از قابلیت‌های عالی AVG این است که به‌صورت دائمی پایگاه اطلاعاتی بدافزارهای بالقوه و همچنین روش‌های شناسایی خود را به‌روزرسانی می‌کند. این نرم‌افزار در هر جایی که ویروسی جدید را شناسایی کند، سریعا آنتی‌ویروس شما را به‌روزرسانی می‌کند. با این اوصاف رایانه مک شما در هر لحظه در برابر جدیدترین بدافزارها نیز مقاوم است.

این نرم‌افزار همیشه در پس‌زمینه اجرا می‌شود، بنابراین نباید نگران فعال کردن آن و یا به‌روزرسانی دستی آن باشید. اگر محافظت و عملکرد بهتری را نیاز دارید، AVG گزینه‌های پولی اضافی مانند VPN امن، نرم‌افزار بهینه‌سازی رایانه و یا پشتیبانی فنی ویژه را نیز ارائه می‌دهد.

بهترین گزینه برای کنترل والدین: Sophos Antivirus Mac Home Premium

آنتی‌ویروس مک

Sophos Antivirus Mac Home Premium (با 42 دلار اشتراک سالیانه) گزینه‌ای قدرتمند و بدون ایراد بوده که برای والدین نگران بسیار مناسب است. اگر می‌دانید که کودکان شما جهت تکالیف مدرسه و یا گفت‌و‌گو با دوستان خود، به اینترنت نیازمند هستند، بهتر است که نرم‌افزاری را در اختیار داشته باشید که بتواند محتوای قابل‌دسترسی آن‌ها را کنترل کند. Sophos لیستی را از تلاش‌های دستیابی به صفحه‌های ممنوعه نگه می‌دارد. همچنین می‌توان این نرم‌افزار را به‌گونه‌ای تنظیم کرد که در هنگام بازدید از یک وب‌سایت ممنوعه، به کاربر هشدار دهد که بازدید از صفحه موردنظر ثبت خواهد شد، آیا در هر صورت مایل است که از وب‌سایت موردنظر بازدید کند یا خیر؟

این اپلیکیشن می‌تواند در مقابل تهدیداتی همانند باج‌افزار، بدافزار، ویروس‌ها، کرم‌ها، ربات‌ها و سایر تهاجم‌های ناخواسته نیز از کاربران خود محافظت نماید. تمامی فایل‌های مشکوک با تهدیدات مشخص‌شده در پایگاه اطلاعاتی SophosLabs مطابقت داده می‌شوند. این شرکت از یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی بهره می‌برد تا با توجه به خصوصیات بدافزارهای قدیمی، بتواند برنامه‌های مخرب جدید را نیز تشخیص داده و در نتیجه رایانه مک شما را امن نگه دارد. بر خلاف سایر گزینه‌های نرم‌افزاری، Sophos مدیریت از راه دور را نیز ارائه می‌دهد، بنابراین شما می‌توانید با استفاده از یک اتصال اینترنت، دستگاه‌های موردنظر خود را اسکن کنید. این ویژگی برای کسانی که زیاد به مسافرت می‌روند، عالی است.

علاوه بر آسودگی خیال، Sophos ویژگی‌هایی قدرتمند و برخی از قابلیت‌های اضافی مانند محافظت از وب‌کم و میکروفن و پشتیبانی از مشتریان ویژه را نیز ارائه می‌دهد. یکی دیگر از این ویژگی‌های اضافی این نرم‌افزار، گواهی‌نامه‌ای است که تا 10 دستگاه از جمله دستگاه‌های ویندوزی را پوشش می‌دهد. این نرم‌افزار یک دوره آزمایشی را نیز ارائه می‌دهد تا کاربران پیش از خرید اشتراک بتوانند شناخت بهتری نسبت به آن پیدا کنند. با توجه به ویژگی‌های همه‌جانبه و برخی از قابلیت‌های اضافی، Sophos را می‌توان گزینه‌ای عالی برای والدین و سایر اشخاص قلمداد کرد.

نوشته با سه مورد از بهترین آنتی‌ویروس‌های سیستم‌عامل مک آشنا شوید اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

رایانه‌های فاقد سیستم‎عامل چگونه کارها را انجام می‌دهند؟

/در , , , , , , , , /توسط
سیستم‌عامل

همگی ما به سیستم‌عامل خاصی وابسته هستیم، برخی از ما طرفدار محصولات اپل و برخی دیگر نیز طرفداران ویندوز هستند. تصور رایج این است که یک رایانه بدون سیستم‌عامل همانند یک قهوه بدون فنجان است! حال باید بپرسیم که یک سیستم‌عامل چه‌کاری را انجام داده و اینکه آیا یک رایانه بدون سیستم‌عامل هنوز می‌تواند به محاسبه بپردازد یا خیر؟

اجازه دهید پیش از پرداختن به جزئیات یک رایانه بدون سیستم‌عامل، به سوال اول پاسخ دهیم. سیستم‌عامل را می‌توان پیمانکار کلی یک رایانه به حساب آورد. درحالی‌که سایر برنامه‌ها مشغول انجام فعالیت‌های لوله‌کشی، برق کشی و نجاری هستند، سیستم‌عامل بر آن‌ها نظارت کرده، نیازهای آن‌ها را به پردازنده ابلاغ و زبانی معمولی را فراهم می‌آورد تا سایر نرم‌افزارها بتوانند با آن ارتباط برقرار کرده و همانند آن سیستم‌عامل فکر کنند.

برخی عملیات دیگر نیز وجود دارند که سیستم‌عامل آن‌ها را انجام داده و شما از آن‌ها بی‌خبر هستید. به‌عنوان‌مثال: این سیستم‌عامل است (نه هارد درایو) که تصمیم می‌گیرد چگونه حافظه رم را مدیریت کند. سیستم‌عامل باید میزان حافظه رم مصرفی هر پردازش را مشخص کرده و مطمئن شود که تخصیصات منابع با یکدیگر تداخل ندارند. این را نیز باید در نظر داشت که سیستم‌عامل رایانه خانگی شما یک کاربر داشته و چندین وظیفه را به انجام می‌رساند. این بدان معنا است که رایانه شما از یک پردازنده استفاده کرده اما در آن‌واحد می‌تواند چندین برنامه را اجرا کند. یک مسئله عجیب در اینجا وجود دارد: در حقیقت سیستم‌عامل نمی‌تواند این کار را انجام دهد.

هنگامی‌که مشغول دانلود فایل‌ها بوده، بر روی یک صفحه گسترده کار می‌کنید و به موسیقی نیز گوش فرا می‌دهید، به نظر می‌رسد که رایانه شما این کارها را به‌صورت همزمان انجام می‌دهد. در واقع، توان پردازشی رایانه شما با سرعتی بسیار زیاد بین وظایف مختلف جابه‌جا می‌شود. این سرعت آن‌چنان بالا است که متوجه آن نمی‌شوید. درحالی‌که شما به‌اشتباه تصور می‌کنید که پردازنده مرکزی و سیستم‌عامل شما در همه کارها نقش دارند، برنامه‌های شما نیز بر این باورند که در یک لحظه مشخص، بر سیستم‌عامل کنترل تام دارند.

در حقیقت، سیستم‌عامل رایانه شما طراحی شده تا به پردازنده شما اجازه دهد که در هر لحظه به یک برنامه مشخص بپردازد. اما ازآنجایی‌که رایانه‌ها منشی‌های آزرده نیستند، پس می‌توانند چند وظیفه را به‌طور همزمان و با چنان سرعتی انجام دهند که حتی شما متوجه این کار نیز نشوید.

حال اطلاعاتی را در زمینه شیوه انجام عملیات توسط یک سیستم‌عامل به دست آورده‌ایم، پس بیایید به شکل و شمایل رایانه‌هایی که از سیستم‌عامل استفاده نمی‌کنند بپردازیم.

یک رایانه بدون سیستم‌عامل چگونه به فعالیت می‌پردازند؟

اگر یک سیستم‌عامل تمامی کارهای موردنظر ما را انجام دهد، پس غیرممکن است که یک رایانه را بدون سیستم‌عامل تصور کنیم. در حقیقت، اولین رایانه‌ها سیستم‌عامل نداشتند؛ آن‌ها دستگاه‌هایی غول‌پیکر بودند که در یک زمان مشخص می‌توانستند فقط یک برنامه را اجرا کنند. به همین دلیل آن‌ها به سیستم‌عامل احتیاجی نداشتند. در اصل، اولین رایانه‌ها به یک صفحه سیم‌بندی‌شده مجهز بوده و به یک انسان احتیاج داشتند تا جهت انجام محاسبات این سیم‌ها را قطع و وصل کند. اما اگر رایانه شما سیستم‌عامل نداشته باشد، آیا می‌توانید کاری را با آن انجام دهید؟

بله، اما باید کارهای بسیاری را انجام دهید. بدون یک سیستم‌عامل که از استاندارهای مشخصی استفاده کرده و از شیوه‌هایی نظام‌مند جهت پیشبرد کارها بهره می‌برد، مجبور خواهید شد کدنویسی (برنامه نویسی) کرده تا بدین شیوه به رایانه خود بفهمانید که دقیقا چه‌کاری را باید انجام دهد. پس اگر می‌خواهید که در یک واژه‌پرداز به نوشتن بپردازید، باید کدهایی بنویسید که به رایانه شما بگویند به ازای هر کلید فشرده‌شده چه عکس‌العملی را از خود نشان دهد. حال باید کدی دیگر را بنویسید تا به رایانه بگویید که این واکنش‌ها را چگونه تبدیل کرده و آن‌ها را بر روی صفحه‌نمایش نشان دهد. شما باید به رایانه خود بفهمانید که چگونه حروف و یا اعداد موردنظر شما را رسم کند. به تمامی احتمالات و پتانسیل‌های برنامه واژه‌پرداز خود فکر کنید؛ برای هرکدام از این احتمالات باید مستقیما کدی را نوشته و آن را بر روی هارد درایو خود ذخیره کنید.

اجازه دهید به مثال پیشین پیمانکار اشاره کنیم. اگر یک خانه بسازید، صبر می‌کنید تا امکاناتی مانند لوله‌کشی، سیستم برق و پنجره‌ها در آن جای داده شوند. در یک رایانه نیز ما به برنامه‌ای جهت ایجاد اسناد، برنامه‌ای جهت دسترسی به اینترنت و برنامه‌ای جهت ذخیره عکس‌های خود نیاز داریم. بدون یک سیستم‌عامل، نه‌تنها نجار خانه شما نمی‌داند که جهت ایجاد یک اتاق باید میخ‌ها را در کجا بکوبد، بلکه شما باید خودتان چکش و میخ‌های لازم را نیز بسازید!

یک سیستم‌عامل مجموعه‌ای یکنواخت از پیچ‌ها، تخته‌ها و هر چیز دیگری را که نیاز دارید فراهم می‌آورد. یک سیستم‌عامل می‌تواند با چنان سرعتی بین اتاق‌ها جابه‌جا شود که حتی شما متوجه این کار نیز نشوید. این واقعا مهم است، زیرا یک مسئله دیگری نیز وجود دارد: یادتان می‌آید که گفتیم یک سیستم‌عامل چگونه در یک لحظه مشخص بر روی یک وظیفه متمرکز می‌شود؟ خب، بدون سیستم‌عامل، رایانه شما می‌تواند فقط یک برنامه را به اجرا دربیاورد. شما می‌توانید یک سند ایجاد کرده، آن را ذخیره کرده و سپس آن را چاپ کنید اما نمی‌توانید همزمان با کار بر روی آن سند، در رایانه خود ساعت هم داشته باشید. اگر سیستم‌عامل نداشته باشید مجبور خواهید شد که در هر لحظه واحد فقط یک کار را انجام دهید.

سخن آخر

شروع از مباحث پایه‌ای رایانه برای غیرحرفه‌ای‌ها مناسب نیست. اگر شما یک توسعه‌دهنده و یا مهندس رایانه حرفه‌ای هستید، آنگاه می‌توانید بدون نصب سیستم‌عامل از رایانه خود استفاده کنید. اما این کار برای کسانی که از رایانه خود جهت مواردی مانند استفاده ساده از یک صفحه گسترده و یا پیگیری اخبار هنرمندان استفاده می‌کنند، ضرورتی ندارد. این را نیز به خاطر داشته باشید که یک رایانه بدون سیستم‌عامل تنها جهت استفاده از یک برنامه مفید است و با این اوصاف ارزشش را دارد که پول خود را جهت خرید یک سیستم‌عامل صرف کنید.

نوشته رایانه‌های فاقد سیستم‎عامل چگونه کارها را انجام می‌دهند؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

زیرو کلاینت Atrust w100: خلاقیت و بهره‌وری را از میزکار کاربران آغاز کنید

/در , , , , , , /توسط

وارد دهه‌ای شدیم که کسب‌وکارها نیاز به چابکی، خلاقیت و کاهش هزینه‌ها دارند. ابزارها و امکانات سنتی دیگر جوابگوی نیاز شرکت‌های این دهه نیستند و مدیران به دنبال وسایل، محیط‌های کار و فضاهای هوشمند و چابک‌تری نسبت به گذشته می‌گردند. دیدگاه سنتی تخصیص یک سیستم کامل کامپیوتری به هر کارمند در این دهه دیگر به فراموشی سپرده شده است و سعی می‌شود به هر فرد براساس نیازها و شرح وظایفش دستگاه‌های دیجیتالی رومیزی و همراه سپرده شود.

تین‌کلاینت‌ها و زیروکلاینت‌ها بیش از یک دهه است که در فضای کاری کسب‌ و کارها مطرح شده ولی در دهه اخیر با استقبال و استفاده بیشتری روبرو شده‌اند.

زیروکلایت‌ها دستگاه‌هایی هستند که یک ایستگاه و پایانه کامل مبتنی بر شبکه را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. این محصولات باعث می‌شوند تصویر سنتی از یک سیستم کامپیوتری را فراموش کنیم و فقط یک دستگاه کوچک روی میزکار خود بگذاریم که با یک کابل شبکه به سرور راه دور وصل است ولی یک سیستم پردازشی کامل بوده و با دستگاه‌های ورودی مانند ماوس و صفحه‌کلید در کنار یک مانیتور می‌توانیم با آن کار کنیم. زیروکلایت‌ها صرفه‌جویی هزینه‌ای عمده‌ای برای شرکت‌های دارای کاربران و اپراتورهای زیاد چند صد و هزار نفری در پی دارند و یک تحول بزرگ در کسب‌وکارهای آینده پدید آوردند.

بسیاری اوقات زیروکلاینت‌ها با تین‌کلاینت‌ها اشتباه گرفته می‌شوند. تین‌کلاینت‌ها یک پی‌سی کوچک و محدود شده یا مینی‌پی‌سی هستند که هنوز برخی پردازش‌ها روی آن انجام می‌شود ولی زیروکلاینت‌ها یک ایستگاه کاری کاملا وابسته به سرور و مرکزداده هستند؛ دستگاه‌های بسیار سبکی که بدون اتصال به سرورهای راه دور نمی‌تواند هیچ اپلیکیشنی اجرا کند.

زیروکلاینت‌ها امکان دسترسی به یک دسکتاپ مجازی روی سرور را فراهم کرده و از نظر کارایی بهتر از تین‌کلاینت‌ها هستند. در این مقاله می‌خواهیم از نزدیک نگاهی به یک زیروکلاینت برند «Atrust» مدل w100 داشته باشیم و ویژگی‌ها و مزایای آن را بررسی کنیم. لازم به ذکر است که این محصول توسط شرکت بهین تکنولوژی در کشور ارایه و گارانتی می‌شود.

مشخصات Atrust w100

این زیروکلاینت دستگاهی با اندازه ۳۹.۵ در ۱۰۳ در ۱۴۳ میلی‌متر و وزن ۳۶۲ گرم است؛ یعنی باکسی مشابه مودم و روترهای معمولی که همه ما در خانه و دفترهای کار از آن‌ها استفاده می‌کنیم.

همین‌جا، حذف یک کیس بزرگ به همراه متعلقات و قرار گرفتن یک دستگاه کوچک و جمع‌ و جور به جای آن می‌تواند خبر خوشی برای کاربران باشد؛ چرا که باعث خلوت شدن میز کار می‌شود. پردازنده این دستگاه زیروکلاینت Teradici مدل TERA2321 با ۵۱۲ مگابایت حافظه رم است. پردازنده‌های شرکت Teradici که عمدتا هم روی تین‌کلاینت‌ها و زیروکلاینت‌ها استفاده می‌شوند؛ اصطلاحا تراشه‌های PCoIP (پشتیبانی از پروتکل PCoIP) هستند و فقط یک ایستگاه کاری را برای اتصال و مدیریت به سرور هدایت می‌کنند.

فراموش نکنیم که قرار نیست پردازش‌های محاسباتی یا اجرای اپلیکیشن روی دستگاه‌های زیروکلاینتی مانند Atrust w100 داشته باشیم و فقط یک میزکار مجازی به همراه مدیریت اتصالات، امنیت اتصالات و سادگی در استفاده از دستگاه خواهیم داشت. خبری از هارددیسک نیست و تمام اطلاعات و برنامه‌ها روی محیط‌های ابری یا مجازی سرورهای راه دور ذخیره می‌شوند.

حداکثر دقت تصویر قابل پشتیبانی توسط کارت گرافیک هم در این دستگاه ۱۶۰۰ در ۱۲۵۰ پیکسل به همراه گرافیک‌های سه‌بعدی و ویدیوهای HD است. این دستگاه قابلیت اتصال به دو مانیتور به طور همزمان را هم دارد.

درگاه‌های ارتباطی دستگاه w100 شامل دو DVI، چهار درگاه USB، یک درگاه اترنت با سرعت یک گیگابیتی، هدفون و میکروفون است. غالب زیروکلاینت‌ها همین اندازه ورودی و خروجی دارند که کافی است و اجازه می‌دهد یک مانیتور، یک ماوس، یک صفحه‌کلید و حتی درایوهای ذخیره‌سازی، چاپگر، اسکنر و دستگاه‌های دیگر به آن وصل شوند.

در پنل جلویی شاهد کلید روشن/خاموش، جک‌های ۳.۵ میلی‌متری صدا و دو درگاه USB هستیم تا کاربران در صورت نیاز بتوانند راحت‌تر وسایل جانبی را به زیروکلاینت متصل کنند. در پنل پشتی دو DVI ورودی و خروجی، دو درگاه دیگر USB و درگاه RJ45 شبکه چینش شدند.

کناره‌های دستگاه کاملا مشبک است تا تهویه هوا به خوبی انجام شود چون Atrust w100 بدون فن است (یک مزیت که دیگر هیچ صدای اضافه‌ای شنیده نمی‌شود) که در دمای کاری صفر تا ۳۵ درجه سانتی‌گراد کار کرده و رطوبتی ۱۰ تا ۹۰ درصد را پوشش می‌دهد و هیچ‌گونه مشکلی برای ارائه یک عملکرد بالا ندارد.

مزایای زیروکلاینت Atrust w100

علاوه بر صرفه‌جویی فیزیکی و هزینه‌ای که در ابتدای مقاله اشاره کردیم؛ امنیت بسیار بالا در شبکه نیز برای این زیروکلاینت اهمیت داشته و قابل توجه است. یکی از دغدغه‌های مدیران شبکه و کسب‌ و کارها، امنیت دستگاه‌ها، کاربران، سیستم‌عامل‌ها و نرم‌افزارها است. دستگاه زیروکلاینت بالاترین سطح امنیتی در دسترسی به سخت‌افزار، نرم‌افزار و مجوزها را به دست می‌دهد.

برای هر کاربر می‌توان مجموعه‌ای از دسترسی‌ها را تعریف کرد تا فقط به یک سری فایل‌ها، اپلیکیشن‌ها و منابع سخت‌افزاری دسترسی داشته باشد و به کاربر دیگری از ابتدا مجموعه دیگری از دسترسی‌ها و مجوزها تخصیص یابد. مدیریت این مجوزها توسط مدیر سیستم و مدیر شبکه نیز بسیار آسان شده است. فقط با چند کلیک می‌توان سریعا تغییراتی در دسترسی‌های هر کاربر به منابع سخت‌افزاری و نرم‌افزاری ایجاد کرد و پیکربندی جدیدی ساخت.

چون سیستم‌عامل در سمت سرور اجرا شده و تمام پردازش‌ها هم از راه دور و مبتنی بر سرورهای بسیار قدرتمندی است؛ بنابراین سرعت اجرای غیرقابل مقایسه‌ای با کامپیوترهای شخصی دارد. شاید در ظاهر کاربر هیچ پردازنده پرقدرت، رم بالا یا کارت گرافیک پرچم‌داری ندارد ولی در عمل قوی‌ترین پردازنده‌ها، بیشترین رم و سیستم‌های پردازشی گرافیکی در اختیار وی خواهد بود.

در اینجا باید به یک مزیت بسیار هیجان‌انگیز دیگر اشاره کنیم و آن عدم نیاز به به‌روزرسانی یا نصب نرم‌افزار، سیستم‌عامل، درایورها و نرم‌افزارهای امنیتی توسط کاربر است. یکی از بزرگ‌ترین آسیب‌پذیری‌ها و چالش‌های شرکت‌های دارای صدها کاربر، همین موضوع نصب، حذف و به‌روزرسانی سیستم‌عامل و نرم‌افزارها است که در زیروکلاینت Atrust w100 شاهدش نیستیم و همه کاربران بدون درگیر شدن با نرم‌افزارها می‌توانند از به‌روزترین نسخه‌ها استفاده کنند.

در کنار تمام این مزایا، کاهش مصرف انرژی را هم در نظر بگیرید. زیروکلاینت Atrust w100 برای روشن شدن فقط به ۵ ولت برق نیاز دارد در حالی‌که یک کامپیوتر معمولی حدود ۶۵ تا ۲۰۰ وات مصرف برق داشته و نیاز به یک ورودی ۱۲ ولت دارد. این میزان کاهش مصرف انرژی را در ده‌ها سیستم ضرب کنید تا به یکی دیگر از اهداف این دستگاه‌ها پی ببرید.

حرف آخر

در دنیای امروز افزایش سرعت و امنیت ولی در عین حال پایین آمدن مصرف انرژی، کوچک شدن فضای فیزیکی و کاهش هزینه‌ها غیرممکن به نظر می‌رسد ولی با استفاده از سیستم‌ها و ابزارهای فناوری پیشرفته جدید مانند زیروکلاینت Atrust w100 شدنی است.

تنها پیش‌نیاز آن جسارت و شجاعت مدیران برای تصمیم‌گیری کنار گذاشتن سیستم‌های کامپیوتری سنتی با همه مشکلات آن‌ها و جایگزین کردن زیروکلاینت‌ها است.

کسب‌وکارهای مدرن و چابک سعی می‌کنند خلاقیت و نوآوری را از روی همان میزکار کاربران آغاز کنند و از درگیر کردن‌شان با سیستم‌هایی که باید دایما ارتقا داده شوند؛ تغییر و تعمیر قطعه داشته باشند و سیستم‌عامل یا نرم‌افزارهایی جدید نصب و به‌روزرشانی شوند؛ رهایی بخشیده و زمینه افزایش بهره‌وری آن‌ها را فراهم کنند.

نوشته زیرو کلاینت Atrust w100: خلاقیت و بهره‌وری را از میزکار کاربران آغاز کنید اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

تفاوت میان Shut Down ،Restart و Reboot کامپیوتر در چیست؟

/در , , , , , /توسط

اگر شما نیز به مانند بسیاری از ما از سیستم‌‎عامل ویندوز در کامپیوتر خود بهره می‌برید، پس می‌دانید که منوی استارت ویندوز دو راه برای خاموش کردن کامپیوتر پیش روی شما گذاشته است. با برگزیدن ویژگی Shut Down (خاموش کردن) می‌توانید کامپیوتر خود را خاموش کنید، و با برگزیدن ویژگی Restart (راه‌اندازی دوباره) می‌توانید آن را یک بار خاموش و سپس روشن کنید.

آنچه که بی‌گمان آشکار است، گوناگونی این دو ویژگی در کارکرد آنان است، ولی بر پایه گفته کارآزمودگان نرم‌افزار، در رونوشت‌های پیشین سیستم‌عامل ویندوز، این دو یک ناهمگونی بزرگتری با یکدیگر داشتند; شیوه خاموش شدن کامپیوتر در هردو تا اندازه‌ای یکسان نبود.

به هر رو، به دنبال این آموزش، با کارکرد این دو ویژگی و چند ویژگی دیگر نیز آشنا می‌شویم. پس با آی‌تی‌رسان همراه باشد.

ویژگی Shut Down چه می‌کند؟

در رونوشت‌های پیشین سیستم‌عامل ویندوز، Shut Down و Restart فرآیندی یکسان داشتند، که بسته شدن برنامه‌ها و خاموش کردن دستگاه را در بر داشت. ولی در ویندوز ۸ و ویدوز ۱۰، به سبب افزوده شدن ویژگی Fast Startup که به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده است تا برخی از فرآیندهای درازی که برای رانش کامپیوتر به کار برده می‌شدند را نابود کند، این دو ویژگی کمی دستخوش دگرگونی شدند.

آقای Rob Tidrow، سرپرست برتر انجمن و نهاد آموزشی ریچموند در ایالات متحده آمریکا و همچنین نویسنده کتاب Windows 10 Bible (او همچنان کتاب‌های دیگری درباره فناوری و نرم‌افزار نوشته است)، گفت: هنگامی که کاربر روی Shut Down کلیک می‌کند، ویندوز ۱۰ پیش‌انگار ویژگی Fast Startup را روشن می‌کند. این ویژگی ارزنده به ویندوز ۱۰ این توانایی را می‌دهد تا در راه‌اندازی پسین خود به سرعت بارگزاری شود. بدی این ویژگی این است که برخی از فرآیندهای پیشین نابود نخواهند شد.

راب تیدرو همچنان گفت به دنبال بهره‌گیری از ویژگی Shut Down، ویندوز ۱۰ همه برنامه‌ها و فابل‌هایی را که باز کرده‌اید را می‌بندد، ولی کرنل ویندوز همچنان پویا است. کرنل را هسته سیستم‌عامل می‌گویند — برنامه‌ای که میانجی سخت‌افزار و نرم‌افزار به دنبال برپایی کنش میان آنان برای کارکرد کامپیوتر است.

اون خاطرنشان کرد که کرنل ویندوز بر روی دیسک نگهداری شده است (C:\Windows\System32\ntoskrnl.exe)، تا برای نمونه زمانی که کامپیوتر را به حالت هایبرنت می‌گذارید، آمادگی برای به سرعت بوت شدن را داشته باشد.

با آنکه بهره‌وری از ویژگی Shut Down و Fast Startup بسیار آسوده‌خاطر است، ولی با یک چالش روبه‌رو است. تیدرو در این باره می‌گوید: اگر درایوری در ویندوز یا چیزی همانند آن در کارکرد خود به بن‌بست خورد، فرآیند Shut Down واکنشی نشان نمی‌دهد.

ویژگی Restart چه می‌کند؟

به دنبال آنچه که راب تیدرو گفت، ویژگی Restart در پاسخ، همه فرآیندهای کامپیوتر به همراه کرنل را نابود می‌کند. این بدان معنا است که کامپیوتر شما با یک آغازی نو در پی بوت شدن روبه‌رو خواهد شد، هرچند که این زمان بیشتری برای رانش همه چیز می‌گیرد.

کمپانی مایکروسافت، سازنده سیستم‌عامل ویندوز، یادآور شد که از ویژگی Restart باید برای بکارگذاری به‌روزرسانی‌ها، نرم‌افزارها، و برطرف کردن خطاها بهره برد. برخی از به‌روزرسانی‌ها و نرم‌افزارها برای پایان دادن به فرآیند خود نیازمند به راه‌اندازی دوباره کامپیوتر هستند.

اگر در کامپیوتر خود با خطا یا دردسری روبه‌رو شدید، شاید برای برطرف کردن آن بهتر باشد تا از ویژگی Restart بهره ببرید. اگرچه دردسرهای گوناگونی هستند که با راه‌اندازی دوباره کامپیوتر تنها همه چیز را بدتر می‌کنند. ناگفته نماند که برخی از ویروس‌های کامپیوتری با راه‌اندازی شدن کامپیوتر به کار بسته می‌شوند تا ویرانی به بار آورند. از این رو، نخست خطا را بشناسید، سپس بی‌اندیشید که چه کنید و چه نکنید.

روش‌های گوناگونی برای راه‌اندازی دوباره کامپیوتر پیش رو هستند. به دور از بهره‌گیری از گزینه‌های منوی استارت ویندوز، می‌توانید با فشردن و نگه داشتن همزمان سه کلید CTRL+ALT+DELETE روی کیبورد، یا کلیک کردن بر روی یکی از آیکون‌های Lock Screen، به راه‌اندازی دوباره کامپیوتر بپردازید. همچنان با بهره‌گیری از فرمان shutdown/r در برنامه خط فرمان ویندوز، توانا به انجام این کار هستید.

ناگفته نماند که شما این گزینه را دارید تا ویژگی Fast Startup را در بخش power ویندوز خاموش کنید. با این کار، هربار که کامپیوتر را خاموش می‌کنید، به دنبال آن، همه فرآیندها نیز نابود می‌شوند.

ویژگی Reboot چه می‌کند؟

بسیاری از مردم گمان می‌کنند که Reboot و Restart در کارکرد خود یکسان هستند. کارکرد ویژگی Reboot در بیشتر کامپیوترها به گونه‌ای است که کامپیوتر را به نقطه‌ای می‌رساند تا مادربورد ناچار به رانش فرآیند بارگذاری بوت ویژه خود شود، به مانند آنکه کامپیوتر را از بیخ و بن خاموش و سپس روشن کنید.

اگرچه فرآیند راه‌اندازی نیازمند به نابودسازی همه فرآیندهای دربرگیرنده سیستم‌عامل برای بارگذاری دوباره ویندوز است، ولی این روند به پادرمیانی مادربورد برای از سر گیری فرآیند بارگذاری بوت نمی‌انجامد.

سیستم‌عامل مک

اگر شما بجای ویندوز از مک بهره می‌برید، باید بدانید که این سیستم‌عامل نیز گزینه‌های خود را دارد. از ویژگی Restart در مک می‌توانید برای زمانی که کامپیوتر رفتار نابهنجاری را از خود سر می‌زند نیز بهره ببرید. برای نمونه، هنگامی که اشاره‌گر ماوس روی نمایشگر ایست کرده است، یا نرم‌افزار تازه‌ای را به کار گذاشته‌اید. از ویژگی Shut Down برای خاموش کردن کامپیوتر خود برای زمانی دراز بهره ببرید.

بهره‌وری از حالت Sleep

شاید از خود بپرسید که اگر ناچار نباشیم، چرا نیاز به خاموش کردن کامپیوتر خود داریم؟ هرچه که باشد، شما می‌توانید از ویژگی Sleep در سیستم‌عامل خود بهره ببرید.

در حالت Sleep (خواب)، کامپیوتر گویا خاموش شده (خوابیده است)، ولی هر زمان که آن را بیدار کنید، همه نرم‌افزارها و فایل‌های شما به همان گونه که بودند آماده برای بکارگیری هستند.

یکی از بدی‌های حالت خواب این است که کامپیوتر همچنان ناچار به بهره‌وری از برق است. در گزارشی که در سال ۲۰۱۶ از سوی شورای دفاع از منابع طبیعی ایالات متحده آمریکا روانه شد، دستگاه‌های الکترونیکی که خاموش باشند ولی همچنان از برق کار بکشند، می‌توانند از ۵۰ تا ۵۰۰ مگاوات برق در سال مصرف کنند که این نزدیک به ۱۶۵ دلار آمریکا برای پرداخت رسید برق خانگی هزینه در بر دارد.

بهتر است که از حالت خواب تنها برای زمان کوتاهی بهره ببرید، نه هنگامی که انگیزه رفتن به سفری دراز را دارید. در این هنگام نیاز است تا از ویژگی Shut Down بهره ببرید.

هشدار

لپ‌تاپ‌ها در حالت خواب می‌توانند گرمای زیادی تولید کنند به ویژه اگر در مکانی بسته باشند. این می‌تواند به لپ‌تاپ و قطعه‌های درون آن آسیب زیادی برساند. خبر خوش این است که بسیاری از آنان پس از گذر چند ساعت از حالت خواب به حالت هایبرنت می‌روند تا بتوانند به کاهش دمای باتری و پایداری آن بی‌افزایند، و از سویی کارهای شما را ذخیره کنند. بسیاری از آنان با بسته شدن درب به حالت خواب می‌روند. به هر رو، در سروکار داشتن با لپ‌تاپ‌ها باید بیشتر هشیار باشید از آنجایی که پایداری کمتری در برابر کامپیوترهای خانگی دارند.

نوشته تفاوت میان Shut Down ،Restart و Reboot کامپیوتر در چیست؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

تفاوت میان Shut Down ،Restart و Reboot کامپیوتر در چیست؟

/در , , , , , /توسط

اگر شما نیز به مانند بسیاری از ما از سیستم‌‎عامل ویندوز در کامپیوتر خود بهره می‌برید، پس می‌دانید که منوی استارت ویندوز دو راه برای خاموش کردن کامپیوتر پیش روی شما گذاشته است. با برگزیدن ویژگی Shut Down (خاموش کردن) می‌توانید کامپیوتر خود را خاموش کنید، و با برگزیدن ویژگی Restart (راه‌اندازی دوباره) می‌توانید آن را یک بار خاموش و سپس روشن کنید.

آنچه که بی‌گمان آشکار است، گوناگونی این دو ویژگی در کارکرد آنان است، ولی بر پایه گفته کارآزمودگان نرم‌افزار، در رونوشت‌های پیشین سیستم‌عامل ویندوز، این دو یک ناهمگونی بزرگتری با یکدیگر داشتند; شیوه خاموش شدن کامپیوتر در هردو تا اندازه‌ای یکسان نبود.

به هر رو، به دنبال این آموزش، با کارکرد این دو ویژگی و چند ویژگی دیگر نیز آشنا می‌شویم. پس با آی‌تی‌رسان همراه باشد.

ویژگی Shut Down چه می‌کند؟

در رونوشت‌های پیشین سیستم‌عامل ویندوز، Shut Down و Restart فرآیندی یکسان داشتند، که بسته شدن برنامه‌ها و خاموش کردن دستگاه را در بر داشت. ولی در ویندوز ۸ و ویدوز ۱۰، به سبب افزوده شدن ویژگی Fast Startup که به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده است تا برخی از فرآیندهای درازی که برای رانش کامپیوتر به کار برده می‌شدند را نابود کند، این دو ویژگی کمی دستخوش دگرگونی شدند.

آقای Rob Tidrow، سرپرست برتر انجمن و نهاد آموزشی ریچموند در ایالات متحده آمریکا و همچنین نویسنده کتاب Windows 10 Bible (او همچنان کتاب‌های دیگری درباره فناوری و نرم‌افزار نوشته است)، گفت: هنگامی که کاربر روی Shut Down کلیک می‌کند، ویندوز ۱۰ پیش‌انگار ویژگی Fast Startup را روشن می‌کند. این ویژگی ارزنده به ویندوز ۱۰ این توانایی را می‌دهد تا در راه‌اندازی پسین خود به سرعت بارگزاری شود. بدی این ویژگی این است که برخی از فرآیندهای پیشین نابود نخواهند شد.

راب تیدرو همچنان گفت به دنبال بهره‌گیری از ویژگی Shut Down، ویندوز ۱۰ همه برنامه‌ها و فابل‌هایی را که باز کرده‌اید را می‌بندد، ولی کرنل ویندوز همچنان پویا است. کرنل را هسته سیستم‌عامل می‌گویند — برنامه‌ای که میانجی سخت‌افزار و نرم‌افزار به دنبال برپایی کنش میان آنان برای کارکرد کامپیوتر است.

اون خاطرنشان کرد که کرنل ویندوز بر روی دیسک نگهداری شده است (C:\Windows\System32\ntoskrnl.exe)، تا برای نمونه زمانی که کامپیوتر را به حالت هایبرنت می‌گذارید، آمادگی برای به سرعت بوت شدن را داشته باشد.

با آنکه بهره‌وری از ویژگی Shut Down و Fast Startup بسیار آسوده‌خاطر است، ولی با یک چالش روبه‌رو است. تیدرو در این باره می‌گوید: اگر درایوری در ویندوز یا چیزی همانند آن در کارکرد خود به بن‌بست خورد، فرآیند Shut Down واکنشی نشان نمی‌دهد.

ویژگی Restart چه می‌کند؟

به دنبال آنچه که راب تیدرو گفت، ویژگی Restart در پاسخ، همه فرآیندهای کامپیوتر به همراه کرنل را نابود می‌کند. این بدان معنا است که کامپیوتر شما با یک آغازی نو در پی بوت شدن روبه‌رو خواهد شد، هرچند که این زمان بیشتری برای رانش همه چیز می‌گیرد.

کمپانی مایکروسافت، سازنده سیستم‌عامل ویندوز، یادآور شد که از ویژگی Restart باید برای بکارگذاری به‌روزرسانی‌ها، نرم‌افزارها، و برطرف کردن خطاها بهره برد. برخی از به‌روزرسانی‌ها و نرم‌افزارها برای پایان دادن به فرآیند خود نیازمند به راه‌اندازی دوباره کامپیوتر هستند.

اگر در کامپیوتر خود با خطا یا دردسری روبه‌رو شدید، شاید برای برطرف کردن آن بهتر باشد تا از ویژگی Restart بهره ببرید. اگرچه دردسرهای گوناگونی هستند که با راه‌اندازی دوباره کامپیوتر تنها همه چیز را بدتر می‌کنند. ناگفته نماند که برخی از ویروس‌های کامپیوتری با راه‌اندازی شدن کامپیوتر به کار بسته می‌شوند تا ویرانی به بار آورند. از این رو، نخست خطا را بشناسید، سپس بی‌اندیشید که چه کنید و چه نکنید.

روش‌های گوناگونی برای راه‌اندازی دوباره کامپیوتر پیش رو هستند. به دور از بهره‌گیری از گزینه‌های منوی استارت ویندوز، می‌توانید با فشردن و نگه داشتن همزمان سه کلید CTRL+ALT+DELETE روی کیبورد، یا کلیک کردن بر روی یکی از آیکون‌های Lock Screen، به راه‌اندازی دوباره کامپیوتر بپردازید. همچنان با بهره‌گیری از فرمان shutdown/r در برنامه خط فرمان ویندوز، توانا به انجام این کار هستید.

ناگفته نماند که شما این گزینه را دارید تا ویژگی Fast Startup را در بخش power ویندوز خاموش کنید. با این کار، هربار که کامپیوتر را خاموش می‌کنید، به دنبال آن، همه فرآیندها نیز نابود می‌شوند.

ویژگی Reboot چه می‌کند؟

بسیاری از مردم گمان می‌کنند که Reboot و Restart در کارکرد خود یکسان هستند. کارکرد ویژگی Reboot در بیشتر کامپیوترها به گونه‌ای است که کامپیوتر را به نقطه‌ای می‌رساند تا مادربورد ناچار به رانش فرآیند بارگذاری بوت ویژه خود شود، به مانند آنکه کامپیوتر را از بیخ و بن خاموش و سپس روشن کنید.

اگرچه فرآیند راه‌اندازی نیازمند به نابودسازی همه فرآیندهای دربرگیرنده سیستم‌عامل برای بارگذاری دوباره ویندوز است، ولی این روند به پادرمیانی مادربورد برای از سر گیری فرآیند بارگذاری بوت نمی‌انجامد.

سیستم‌عامل مک

اگر شما بجای ویندوز از مک بهره می‌برید، باید بدانید که این سیستم‌عامل نیز گزینه‌های خود را دارد. از ویژگی Restart در مک می‌توانید برای زمانی که کامپیوتر رفتار نابهنجاری را از خود سر می‌زند نیز بهره ببرید. برای نمونه، هنگامی که اشاره‌گر ماوس روی نمایشگر ایست کرده است، یا نرم‌افزار تازه‌ای را به کار گذاشته‌اید. از ویژگی Shut Down برای خاموش کردن کامپیوتر خود برای زمانی دراز بهره ببرید.

بهره‌وری از حالت Sleep

شاید از خود بپرسید که اگر ناچار نباشیم، چرا نیاز به خاموش کردن کامپیوتر خود داریم؟ هرچه که باشد، شما می‌توانید از ویژگی Sleep در سیستم‌عامل خود بهره ببرید.

در حالت Sleep (خواب)، کامپیوتر گویا خاموش شده (خوابیده است)، ولی هر زمان که آن را بیدار کنید، همه نرم‌افزارها و فایل‌های شما به همان گونه که بودند آماده برای بکارگیری هستند.

یکی از بدی‌های حالت خواب این است که کامپیوتر همچنان ناچار به بهره‌وری از برق است. در گزارشی که در سال ۲۰۱۶ از سوی شورای دفاع از منابع طبیعی ایالات متحده آمریکا روانه شد، دستگاه‌های الکترونیکی که خاموش باشند ولی همچنان از برق کار بکشند، می‌توانند از ۵۰ تا ۵۰۰ مگاوات برق در سال مصرف کنند که این نزدیک به ۱۶۵ دلار آمریکا برای پرداخت رسید برق خانگی هزینه در بر دارد.

بهتر است که از حالت خواب تنها برای زمان کوتاهی بهره ببرید، نه هنگامی که انگیزه رفتن به سفری دراز را دارید. در این هنگام نیاز است تا از ویژگی Shut Down بهره ببرید.

هشدار

لپ‌تاپ‌ها در حالت خواب می‌توانند گرمای زیادی تولید کنند به ویژه اگر در مکانی بسته باشند. این می‌تواند به لپ‌تاپ و قطعه‌های درون آن آسیب زیادی برساند. خبر خوش این است که بسیاری از آنان پس از گذر چند ساعت از حالت خواب به حالت هایبرنت می‌روند تا بتوانند به کاهش دمای باتری و پایداری آن بی‌افزایند، و از سویی کارهای شما را ذخیره کنند. بسیاری از آنان با بسته شدن درب به حالت خواب می‌روند. به هر رو، در سروکار داشتن با لپ‌تاپ‌ها باید بیشتر هشیار باشید از آنجایی که پایداری کمتری در برابر کامپیوترهای خانگی دارند.

نوشته تفاوت میان Shut Down ،Restart و Reboot کامپیوتر در چیست؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.