سال 2002 سال جالبی بود. چراکه برای اولین‌بار DVDها از نوارهای VHS بیشتر به فروش رفتند. در حالی‌که مردم نمی‌خواستند مجددا مجموعه ویدیویی خود را با فرمت جدید خریداری نمایند، دی‌وی‌دی‌ها یک نمونه قانع‌کننده را ایجاد کردند. دیسک‌ها نه تنها اندازه کوچکتری نسبت به نوارهای VHS داشتند، بلکه از کیفیت صوتی و تصویری بسیار بالاتری نیز بهره می‌بردند. دستگاه‌های پخش DVD کوچکتر بوده و عملا به خاطر عدم نیاز به ایجاد تغییرات، برای کاربردهای سرگرمی مناسب‌تر بودند. پس از 14 سال، زمانی‌که آخرین تولیدکنندگان VCRها درب‌های خود را بستند، VHS به‌صورت رسمی از بین رفت.
بعدها دی‌وی‌دی‌ها با دیسک‌های بلوری جایگزین شدند و بلوری نیز جای خود را به بلوری 4K داد. این جریان هنوز راه بزرگی را پیش روی خود دارد و این حس کلی را القا می‌کند که هر تکنولوژی جدید، گونه‌ای که قبل از آن ارائه شده بود را منسوخ می‌کند زیرا نسبت به آن فناوری بهتری است. این موضوع برای تلویزیون‌ها، فناوری پزشکی، گوشی‌های هوشمند، کامپیوترها، کنسول‌های بازی ویدیویی، خودروها، وسایل ورزشی و حتی لباس‌ها نیز به‌صورت مشابه صادق است. برخی موارد به‌صورت گسترده مورد پذیرش قرار می‌گیرند. اما وقتی نوبت به تجربه صوتی می‌رسد، بلوتوث به سادگی این روند را دنبال نمی‌کند.
تنها تعداد کمی از تلفن‌های همراه بدون اتصال جک هدفون تولید می‌شوند. این تعداد در حال رشد بوده و هم‌اکنون دستگاه‌های پرچم‌دار اندرویدی را نیز شامل می‌شود. برخی افراد با حذف جک 3.5 میلیمتری صدا مشکلی ندارند. بیایید بحث کنیم که چرا این کار به نظر ما ایده مناسبی نیست.
هنوز سیستم صوتی بلوتوث خوب نیست
کسی تردید ندارد که سیستم صوتی بلوتوث در طی سالیان اخیر بهبود یافته است. ما از داشتن SBC به عنوان تنها یک کدک صوتی به حدود نیمی از 10 برابر آن در حال حاضر رسیده‌ایم. کدک‌های AptX ،AAC ،AptX-HD و LDAC همگی به‌صورت گسترده کیفیت صوتی بلوتوث را نسبت به نسل‌های قبلی بهبود می‌بخشند.
با انتشار اندروید اوریو (Oreo)، کدک‌های جدید برای هر گوشی که این سیستم‌عامل را اجرا می‌کند، در دسترس است. هیچ کسی نمی‌گوید که کمپانی‌ها در حال تلاش برای رفع کلیه موارد صوتی بلوتوث نیستند. آنها این کار را می‌کنند. مسلما سیستم صوتی بلوتوث به کلی بد نیست. هدفون‌های بی‌سیم جدید، صدایی ارایه می‌دهند که صدای منتقل شده توسط سیم به شکل قابل توجهی از آن بدتر است. البته با این فرض که شما یک جفت هدست بلوتوث پیشرفته و یک گوشی هوشمند با کدک‌های بلوتوث مناسب در اختیار داشته باشید.
عرضه آپدیت اندروید اوریو مدت زمانی به طول خواهد انجامید. با این‌حال، تمام این بهبودها این حقیقت را تغییر نمی‌دهند که هدفون‌های بلوتوث شما، فایل‌های موسیقی را به فرمت‌های با اتلاف (MP3 و …) رمزگذاری می‌کنند و حتی فرمت‌های بی‌اتلاف (FLAC و…) هم برای بار دوم به فرمت‌های با اتلاف‌تر رمزگذاری خواهند شد. حتی اگر همیشه مشهود نباشد، کیفیت از این مسئله آسیب خواهد دید.
اکنون در سال 2017، بلوتوث صدا را مشابه سال 2004 و زمان عرضه اولین هدفون بلوتوث استریو، پخش می‌کند. تمامی صداهایی که نیاز است پخش شوند، رمزگذاری شده و به هدفون‌های بلوتوث ارسال می‌شوند. سپس هدفونها رمزگشایی و پخش هر کانال را به‌صورت آهنگ‌های منفرد انجام می‌دهند. هدفون‌های بلوتوث قادر به پخش همزمان دو صدا نیستند (مشابه زمانی‌که یک اعلان در حین پخش یک آهنگ ظاهر شود). در بلوتوث تنها یک خط انتقال وجود دارد و شما در هر لحظه فقط قادر به ارسال یک چیز در آن هستید.
این موضوع پیچیده به‌نظر می‌رسد و به واقع نیز هست. اگر شما در حال پخش 100 صدا روی گوشی‌تان هستید، ارتباط بلوتوثی شما آنها را پیش از ارسال به هدفون‌هایتان (با دو کانال چپ و راست) به یک جریان منفرد می‌شکند. بنابراین غیر ممکن است هدست بلوتوثی داشته باشیم که فایل خام را بدون رمزگذاری مجدد آن پخش نماید. زیرا این موضوع ویژگی‌های دیگری مانند شنیدن صدای اعلان‌های شما را خاموش خواهد کرد. ما نمی‌دانیم که چه زمانی و یا اصلا این مسئله تغییر خواهد کرد یا خیر. تا آن زمان، محدودیت‌های بلوتوث بر کیفیت تجربه شنیداری شما تاثیر می‌گذارد و هنوز هیچ‌کس نمی‌تواند آن را حل کند.
دانگل‌ها همواره بد بوده و هستند
پاسخ طبیعی به آرگومان صوتی بلوتوث، استفاده از یک دانگل برای موسیقی است. اکنون دانگل‌هایی در دسترس هستند که به شما امکان شارژ همزمان گوشی‌تان و گوش دادن به موسیقی را می‌دهند. برخی از مبدل‌های صوتی دیجیتال به آنالوگ حتی از USB Type-C نیز پشتیبانی می‌کنند. این باید یک انتقال یکپارچه باشد. درست است؟ خب نه واقعا.
اولین مشکل این بوده که برخی از فناوری‌های USB Type-C هنوز تا حدی اختصاصی هستند. شما نمی‌توانید دانگل گوشی اچ‌تی‌سی U11 را روی گوشی سامسونگ گلکسی S8 استفاده کنید و برخی از آمپلی فایرها و مبدل‌های دیجیتال به آنالوگ نیز روی USB Type-C کار نمی‌کنند. اگرچه این یک فاجعه نیست، اما ناخوشایند خواهد بود. این مشکلی بوده که در حال حاضر در جک هدفون وجود ندارد.
استفاده از یک دانگل ساده است. همان‌طور که یک ابزار جانبی خارجی است، با افزایش همزمان استفاده از پورت USB Type-C، شاهد اضافه شدن ناکارآمدی‌های جدیدی هستیم که به ساده‌تر بودن کنار گذاشتن آن دلالت می‌کنند. سپری کردن 8 ساعت در دفتر کار و سروکله زدن با دانگل خود در خانه، روز بدی را برای شما رقم می‌زند. این مشکلی است که تنها در گوشی‌های بدون جک هدفون وجود دارد. پورت شارژ که تنها اتصال فیزیکی قابل استفاده در دستگاه شماست، برای بسیاری از موارد کاربری دیگر نامناسب است.
تمامی این مشکلات قابل حل بوده اما رفع آنها نیازمند پول است. چقدر منطقی بوده که از مردم بپرسید: آیا حاضرید برای حل مشکلات بیان شده در دستگاهی که تازه آن را خریداری نموده‌اید، پول بیشتری صرف کنید؟ یک گوشی پیکسل 2، 649 دلار قیمت دارد. در حالی‌که نسخه XL بهایی معادل 849 دلار خواهد داشت. آی‌فون‌ها بهای یک پادشاه را داشته و دستگاه‌های Moto Z نیز در همین طیف قرار دارند. افزودن بهای اضافی روی گوشی به خاطر تغییر سخت‌افزاری خودسرانه به هیچ وجه خوب نیست.
هدفون‌های سیمی تنوع بیشتری دارند
بنابراین بگذارید بگوییم که هر چیزی که تا به حال خوانده‌اید، شما را قانع نکرده است. بیایید به فلسفه حذف جک هدفون از گوشی‌ها بپردازیم. این یک فناوری 100 ساله بوده و تقریبا مطابق با استانداردهای تکنولوژی عصر حجر است. ما به دنبال چیزی برجسته و جدید هستیم. درست است؟ مشکل چنین فلسفه‌ای این بوده که هدفون‌های بلوتوث تنها و به سختی، طلایه‌دار صنعت خود هستند. همچنین آنها دارای تنوع نمونه‌های سیمی نیستند.
کسانی‌که به دنبال خرید هدفون‌های سیمی هستند، گزینه‌های متعددی را در اختیار دارند. شما می‌توانید یک جفت هدست SHP9500 همراه با ModMic خریداری کنید. بدین ترتیب شما یک هدفون خوب روگوشی تا 100 دلار را در اختیار دارید که برای گوش‌دادن به موسیقی، بازی، صحبت با مردم روی اسکایپ یا هر چیز دیگری عالیست. بلوتوث این چنین انعطاف‌پذیری ندارد. هدفون‌های سیمی به معنای واقعی کلمه همان چیزی هستند که احتمالا می‌خواهید.
هدفون‌های بلوتوث برای تمام سبک‌های زندگی فعال قابل حمل هستند. بیشتر ایربادهای بلوتوث مقاومت بالایی نسبت به پوشیدن دارند. به‌صورت عمومی، هدفون‌های بلوتوث قابل حمل هستند. آنها به ساخت مینیمال با پدهای نه چندان بزرگ و ایرکاپ‌های کوچک که تهویه خوبی ندارند، متمایل هستند. با فشردن آنها روی سر، ایرکاپ‌ها برای ایزولاسیون بهتر صدا چفت شده و ویژگی مانند حذف نویز فعال را خواهند داشت. هدست‌های بلوتوثی زیادی که دارای تاییدیه Hi-Fi باشند، وجود ندارد.
تولیدکنندگان فراموش کرده‌اند که جک هدفون دارای کاربردهای خارج از گوشی‌های موبایل، برای کاربران عادی و حرفه‌ای است.
یک دسته ملاحظات کوچکتر وجود دارد. هدفون‌های سیمی دارای یک جامعه بزرگ همراه با یک صنعت کلی تعمیر و تعویض قطعات هستند. لذا شما تکنولوژی‌های مختلف را به‌صورت پویا و الکترواستاتیکی در اختیار دارید که بسیاری از این مزایا در بلوتوث وجود ندارد. هرگز نگران نباشید که یک جفت هدفون سونی WH1000XM2 نزدیک به 349 دلار قیمت دارد. هدفون سونی MDR1A از درایورهای دینامیکی مشابه مدل WH1000XM2 استفاده می‌کند، اما تنها در حدود 200 دلار از کاربر درخواست می‌کند.
در آینده، صدای بلوتوثی تمام این گزینه‌ها را نیز خواهد داشت. تا آن زمان هدفون‌های سیمی بازار مناسب خرید برای افرادی هستند که همه چیز غیر از تمرین و پرواز به نقاط مختلف برایشان اهمیت دارد.
در حقیقت با حذف جک 3.5 میلیمتری صدا قابلیت جدیدی ایجاد نمی‌شود
برای برخی افراد مشکلی با گوشی‌های بدون جک هدفون وجود ندارد، البته اگر چیزی به همان اندازه شگفت‌انگیز را دریافت نمایند. حذف جک 3.5 میلیمتری صدا تنها از تجربه کاربری کم کرده و چیزی به آن اضافه نمی‌کند. گوشی ال‌جی V30، یک گوشی با بدنه براق، مقاوم در برابر آب و گردوغبار، قابلیت شارژ بی‌سیم، سخت افزار و دوربین مناسب است و در کنار آن از یک جک هدفون نیز بهره می‌برد. بسیاری از تلفن‌های هوشمند دیگر نیز می‌توانند شاهکار مشابهی داشته باشند. تلفن بدون جک هدفون می‌تواند از اصطلاح “ناسازگار” استفاده کند. زیرا همه آنچه که آنها انجام می‌دهند، کاستن از محتوای تجربه کاربری است.
بلوتوث هنوز هم در V30 کار می‌کند (اکنون ال‌جی و سایر تولیدکنندگان برای سال‌ها دارای کدک AptX-HD هستند) و شما بدون صرف پول زیاد، تجربه‌ای در مورد بلوتوث روی گوشی‌های پیکسل، آی‌فون یا Moto Z نخواهید داشت. اندازه باتری‌ها تقریبا یکسان بوده و دستیار صوتی گوگل در همه آنها کار می‌کند. هر برنامه اندروید نیز به همان شیوه عمل می‌کند. واقعیت این است که شما هنوز هم می‌توانید همان تجربه بی‌سیم را در وان پلاس 5، نوت 8 یا V30 داشته باشید. بنابراین حذف جک هدفون چیزی به روی میز اضافه نمی‌کند و تنها آن را کوچکتر خواهد کرد.
پس چرا باید جک هدفون حذف شود؟ تنها عاملی که ممکن است حذف جک هدفون توسط تولید کنندگان را توجیه نماید، باریک‌تر نمودن بدنه گوشی توسط آن‌هاست. آی‌فون 8 پلاس 7.5 میلی‌متر و گوگل پیکسل 2 نیز 7.8 میلی‌متر ضخامت دارند. گوشی V30 با وجود جک هدفون، 7.4 میلی‌متر و گوشی وان‌پلاس 5 نیز با وجود جک هدفون، 7.3 میلی‌متر ضخامت دارند. گوشی‌های هوشمند حتی باریک‌تر نمی‌شوند. پس دستاورد حذف جک هدفون چیست؟
هیچ دلیل عینی برای حذف جک هدفون وجود نداشته و برای این عمل دلایل مالی وجود دارد. شرکت اپل به عنوان مالک بیتس (beats) و ایرپاد (Airpods)، محبوب‌ترین محصولات صوتی بلوتوث را در اختیار دارد و اخیرا نیز گوگل از پیکسل باد (Pixel Buds) خود رونمایی کرد.
شما چه فکر می‌کنید؟
آینده همه چیز را مشخص خواهد کرد. شاید چندین سال بعد زمانی‌که همه ما در حال استفاده از هدفون‌های بلوتوثی و دستگاه‌های موبایل خود هستیم، به ریشه اصلی آنها در سال 1990 که فاقد جک هدفون بودند، بازگشته باشیم. هیچ شخص منطقی وجود ندارد که بگوید مشکلات مربوط به صدای بلوتوث و دستگاه‌های فاقد جک هدفون، قابل رفع شدن نیستند. آنها قطعا قابل رفع هستند. با این حال باید متقاعد شده باشیم که این موضوع هنوز تحقق نیافته است.
تصور کنید که وارد فروشگاه الکترونیکی محله خود شده و مشغول به شنیدن موسیقی شوید، در همین موقع کارمند آن‌جا به شما می‌گوید که کیفیت ویدیوهای دی‌وی‌دی به بدی نوارهای VHS است و شما نیاز به خرید یک دانگل اضافه برای اتصال آن به تلویزیون فعلی خود دارید. این موضوع هزینه اضافی بر شما تحمیل می‌کند. آیا از شما انتظار می‌رود که برای صرفه‌جویی در مصرف چند اینچ فضای کمتر با یک دستگاه پخش دی‌وی دی جدید از فروشگاه خارج شوید؟ پس چرا بسیاری از مردم با این موضوع در مورد صدا به شکل ناگهانی مصالحه می‌کنند؟
نوشته چرا حذف جک ۳.۵ میلیمتری صدا از گوشی‌های هوشمند ایده مناسبی نیست؟ اولین بار در پدیدار شد.
