در این مطلب نحوه نصب و اجرای بازی کالاف دیوتی موبایل و پابجی بر روی کامپیوتر توسط برنامه گیم لوپ را آموزش خواهیم داد.

بازی‌های پابجی و کالاف دیوتی موبایل دو عنوان برتر و محبوب برای گیمرهای موبایلی هستند و تقریبا نمی‌توانید گیمری را پیدا کنید که این دو بازی را انجام نداده باشد. حتی کاربرانی که تفننی با گوشی خود بازی می‌کنند نیز قطعا با دو عنوان پابجی و کالاف دیوتی موبایل آشنا هستند و شاید آن‌ها را بازی کرده‌ باشند.

برخی بازی‌های موبایلی آنقدر محبوب می‌شوند که طرفداران صنعت بازی، به اجرای آن‌ها بر روی تلفن هوشمند راضی نمی‌شوند و علاقه‌ دارند تا این بازی‌ها را بر روی کامپیوتر خود نیز تجربه کنند، البته بسیاری نیز سیستم رایانه‌ای قدرتمندی نسبت به تلفن همراه خود دارند و می‌توانند بازی‌های موبایلی را با کیفیت بالاتری بر روی سیستم خود اجرا کنند.

به همین دلایل، کاربران همواره به دنبال راهی هستند تا بازی‌های موبایلی را بر روی کامپیوتر اجرا کنند و این موضوع نه تنها در خصوص پابجی یا کالاف دیوتی موبایل، بلکه در مورد اکثر بازی‌هایی مطرحی که برای اندروید ساخته می‌شود، وجود دارد.

قدرت سخت افزاری بیشتر رایانه‌ها، نمایشگر بزرگ، امکان کنترل بازی با ماوس و کیبورد، استفاده از اسپیکر رایانه و دلایلی از این دست موجب می‌شود تا بسیاری از گیمرها در تلاش برای اجرای بازی‌های کالاف دیوتی موبایل و پابجی بر روی کامپیوتر باشند.

در این مطلب می‌خواهیم راحت‌ترین راه در این خصوص را به شما معرفی کنیم، اگر به بازی‌های موبایلی علاقمندید و دوست دارید بازی‌هایی مانند پابجی یا کالاف دیوتی را بر روی کامپیوتر خود اجرا کنید، با آی‌تی‌رسان همراه باشید:

برنامه گیم لوپ

برای این کار به سراغ برنامه گیم لوپ می‌رویم، گیم لوپ بهترین برنامه برای اجرای محبوب‌ترین بازی‌های موبایلی مانند کالاف دیوتی موبایل و پابجی بر روی کامپیوتر است. این برنامه بسیار کم حجم و سبک بوده و بر روی سیستم‌های متوسط و نچندان قدرتمند نیز بازی‌های موبایلی را اجرا می‌کند.

برای استفاده از برنامه Game Loop و اجرای بازی‌های محبوب مانند Need for Speed یا کالاف دیوتی و پابجی بر روی کامپیوتر و لپ‌تاپ، باید حداقل سیستم زیر را در اختیار داشته باشید:

• پردازنده: دو هسته‌ای Intel/AMD با قدرت 1.8 GHz
• کارت گرافیک انویدیا جی‌فورس 8600/9600GT یا ای‌ام‌دی رادئون HD2600/3600
• رم 3 گیگابایت
• فضای خالی یک گیگابایت در حافظه اصلی
• DirectX نسخه 9.0c
• ویندوز 7، 8، 8.1 و 10

البته با این سیستم تنها می‌توانید بازی‌های معمولی مانند Subway Surfers را اجرا کنید، در برنامه گیم لوپ ده‌ها بازی جذاب و مشهور دیگر نیز وجود دارد که می‌توان آن‌ها را دانلود و بازی کرد، اما برای اجرای بازی کالاف دیوتی با کیفیت معمولی باید حداقل سیستم زیر را داشته باشید:

• پردازنده Core-i3 یا AMD 2.6 GHz
• گرافیک انویدیا GeForce GTX 660
• رم 4 گیگابایت
• حافظه خالی 2 گیگابایت

اگر سیستم مورد نیاز را دارید و می‎‌خواهید برنامه گیم لوپ را بر روی کامپیوتر یا لپ‌تاپ خود نصب کنید، باید با تغییر آی‌پی خود به سایت Game Loop مراجعه کرده و در همان صفحه اصلی، گزینه Download را بزنید.

برنامه گیم‌لوپ حجم بسیار کمی دارد و پس از نصب، دیتای اصلی از طریق خود برنامه دانلود خواهد شد، به این ترتیب همچنان نیاز است که آی‌پی شما متفاوت از آی‌پی ایران باشد. پس از نصب دیتای برنامه نیز می‌توانید وارد گیم لوپ شده و بازی‌های مختلفی که می‌توانید با Game Loop نصب و اجرا کنید، قابل مشاهده هستند.

آموزش برنامه گیم لوپ

در همان صفحه اول می‌توانید عناوینی مانند League of legends، FreeFire، Genshin Impact و پابجی و کالاف دیوتی را مشاهده کنید، تمامی این بازی‌ها را می‌توانید بر روی کامپیوتر اجرا کنید. این صفحه با زبانه Rcmd شناخته می‌شود و به معنای بازی‌ها و برنامه‌های پیشنهادی برای شما است، در این صفحه همچنین می‌توانید بازی‌های برتر، مشهور و همچنین برنامه‌های پر طرفدار مانند گوگل پلی گیمز، اینستاگرام و واتساپ را دانلود کنید.

زبانه بعدی Library است که تمامی بازی‌ها و برنامه‌های موجود در گیم لوپ قابل مشاهده است، اگر نام بازی‌ را مشاهده نمی‌کنید، می‌توانید از کادر جستجو در بالای برنامه آن را سرچ کنید، البته باید بدانید که عناوین زیادی هستند که Game Loop از آن‌ها پشتیبانی نمی‌کند، بنابراین اجرای تمامی بازی‌ها با برنامه گیم لوپ امکان پذیر نیست.

جلوی نام هم بازی یا برنامه، گزینه Install وجود دارد که با کلیک بر روی آن می‌توان بازی را نصب کرد، همچنین با کلیک بر روی نام هر بازی، وارد صفحه اختصاصی آن بازی شوید، در صفحه هر بازی نیز اطلاعاتی از آن دیده می‌شود، شما با انتخاب گزینه Install می‌توانید آن بازی را دانلود کنید. پیشنهاد می‌شود در ابتدا برنامه گوگل پلی گیمز را نصب کنید، زیرا برای اجرای بسیاری از بازی‌ها به این برنامه نیاز خواهید داشت.

بازی‌های دانلود شده در زبانه Me قابل مشاهده هستند، بخش Streaming نیز امکاناتی به شما می‌دهد تا بتوانید هنگام بازی، استریم برگزار کنید. به جز بخش‌های اصلی که گفته شد، سمت راست نوار بالایی نیز گزینه‌هایی کاربردی وجود دارد، یکی از بخش‌هایی که به آن نیاز پیدا می‌کنید، گزینه Download Box است که با کلیک بر روی آن تمامی بازی‌های در حالت دانلود را می‌توانید ببینید.

همچنین با کلیک بر روی منوی سه‌خط در همین قسمت، به بخش‌هایی مانند بررسی آپدیت برنامه گیم لوپ ، تنظیمات و نصب APK از حافظه خود سیستم دسترسی خواهید داشت. مهمترین گزینه در منو، بخش Setting است که در آن می‌توانید تنظیمات مربوط به موتور اجرایی بازی‌ها، پردازنده، حافظه، رزولوشن و… را تغییر دهید.

پس از نصب یک بازی، هنگامی که بر روی گزینه Open کلیک می‌کنید، یک پنجره جداگانه برای شما به نمایش در می‌آید و بازی در آن اجرا می‌شود. در این حال با استفاده از کیبورد و ماوس می‌توانید بازی کنید. در سمت راست این پنجره نوار ابزاری وجود دارد که برای تغییر دکمه‌های کیبورد، تمام صفحه شدن بازی، گرفتن اسکرین‌شات یا ضبط ویدیو می‌توانید به این بخش مراجعه کنید.

حال تنها شما هستید و بازی، با اجرای عناوینی مانند پابجی یا کالاف دیوتی موبایل بر روی کامپیوتر ، تجربه متفاوتی از این بازی‌ها خواهید داشت، صفحه نمایش بزرگ و استفاده از کیبورد و ماوس، حال و هوایی خاص به بازی‌ها می‌دهد و البته کمی طول می‌کشد تا به این سبک بازی عادت کنید. اما شک نکنید که ارزشش را دارد.

نوشته آموزش اجرای بازی‌های پابجی و کالاف دیوتی موبایل بر روی کامپیوتر اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

در سال 2021، طمع ماینرها برای کسب درآمد از ارزهای دیجیتال باعث شده تا با کمبود شدید کارت گرافیک‌‎ها مواجه شویم. اکنون کارت گرافیک‌هایی که برای گیمرها ساخته شده تا از بازی کردن لذت ببرند، در اختیار اهداف سودجویانه ماینرها قرار گرفته‌اند. اینجاست که کارت گرافیک های Lite Hash Rate وارد عمل می‌شوند.

کارت گرافیک‌های Lite Hash Rate برای گیمرها هستند

انویدیا نسخه Lite Hash Rate یا همان LHR کارت گرافیک‌های سری RTX خود را معرفی کرد تا استخراج ارز دیجیتال را دشوارتر کرده، اما عملکرد بازی‌ها افتی را تجربه نکند. در مارس 2021 بود که این شرکت به‌صورت اتفاقی، قفل ضد ماین کارت گرافیک‌های RTX 3060 را باز کرد. حال انویدیا قصد دارد که اقدامی دیگر و البته بزرگ‌تر را در این رابطه انجام دهد.

اگر سری به خرده‌‌فروشی‌های مختلف زده باشید، آنگاه حتما فهمیده‌اید که قیمت کارت گرافیک‌ها در بازار، چندین برابر شده است. دلیل این افزایش قیمت نیز به کمبود موجودی در انبار و همچنین افزایش قیمت توسط فروشندگان (به دلیل کمبود موجودی) بازمی‌گردد.

خود کمبود موجودی انبار نیز به دلیل شیوع ویروس کرونا و اختلال در زنجیره تأمین، نیاز به سخت‌افزارهای بیشتر به دلیل در خانه ماندن افراد و همچنین طمع ماینرها جهت ثروتمند شدن از طریق استخراج ارزهای دیجیتال، تشدید شده است.

استخراج ارز دیجیتال چیست؟

ارزهای دیجیتال همانند بیت‌کوین، اتریوم و دوج‌ کوین به وسیله فرایند ماینینگ تولید می‌شوند. در این فرایند، کامپیوترها باید مسائل ریاضی موجود در سیستم بلاک‌چین (یک دفتر کل که تراکنش‌های مربوط به یک ارز دیجیتال خاص را ردیابی می‌کند). را حل کنند. هر کس زودتر بتواند مسئله‌ای را حل کند، آنگاه پاداش حل آن مسئله نیز به وی داده خواهد شد.

لازم هم نیست که بگوییم با داشتن مقدار نه‌چندان زیادی از ارزهایی همانند بیت‌کوین و یا اتریوم می‌توان سریعا ثروتمند شد. نیازمندی‌های این فضیه نیز مصرف انرژی الکتریسیته و البته سخت‌افزار مناسب است. در حال حاضر کارت گرافیک‌های مخصوص بازی، بهترین گزینه جهت استخراج ارزهای دیجیتال پرطرفدار هستند.

کارت گرافیک‌ها جهت استخراج ارزهای دیجیتال از جمله بیت‌کوین مناسب بوده، اما دستگاه‌های ASIC حتی می‌توانند گزینه بهتری جهت انجام این کار باشند. البته این دستگاه‌ها به دلایلی برای سایر ارزهای دیجیتال، به اندازه بیت‌کوین مناسب نیستند.

در نهایت اینکه هنوز هم بهترین راه جهت استخراج رمزارزهای پرطرفدار به استثنای بیت‌کوین، استفاده از کارت گرافیک است. هر ماینر چندین کارت گرافیک را به‌صورت همزمان و یکجا خریداری می‌کند، دیگر خودتان می‌توانید تأثیر چنین اقداماتی را بر بازار این سخت‌افزار، تصور کنید.

این مطلب را نیز بخوانید: Nvidia Resizable BAR چیست و تا چه حد بر اجرای بازی‌ها تأثیر دارد؟

کارت‌ گرافیک های Lite Hash Rate شرکت انویدیا

انویدیا قصد دارد تا با سری جدید کارت گرافیک‌های RTX 3080 ،RTX 3070 و RTX 3060 Ti، کارت گرافیک‌های خود را به‌ جای ماینرها، در دسترس بازی‌بازان قرار دهد. این کارت‌ها با برچسب جداگانه نیز به فروش رسیده و می‌توانند استخراج اتریوم را تشخیص داده و بنابراین هش ریت را تا 50 درصد کاهش دهند. البته انویدیا کارت گرافیک‌های مخصوص بازار ارزهای دیجیتال را نیز معرفی کرده تا بدین ترتیب نیاز ماینرها را به خرید کارت گرافیک‌های مخصوص بازی، کاهش دهد.

انویدیا می‌گوید که عملکرد بازی‌ها در کارت گرافیک‌های سری LHR تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد. این کارت‌ها عملکرد ماینینگ اتریوم و سایر پروژه‌های مرتبط با آن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. البته رمزارزهایی همانند دوج کوین نیز وجود دارند که از شبکه اتریوم استفاده نکرده و احتمالا کارت گرافیک‌های سری LHR نیز نمی‌توانند استخراج آن‌ها را تشخیص دهند.

حتی اگر هجوم ماینرها به کارت‌های انویدیا کاهش پیدا کند، آنگاه بازهم معلوم نیست که برنامه LHR بتواند کارت گرافیک‌های موجود در قفسه فروشگاه‌ها را افزایش دهد. مثلا RTX 3060 در ابتدا دارای قفل ضد ماینینگ بود، اما سریعا به فروش رسید. از کجا معلوم که چنین چیزی نیز برای کارت‌های جدید این شرکت رخ ندهد، مخصوصا با توجه به اینکه نیازهای بسیاری از سوی بازی‌بازان وجود داشته که هنوز رفع نشده‌اند.

در هر صورت، این حرکت را می‌توان قدمی مثبت جهت افزایش موجودی کارت گرافیک‌ها در فروشگاه‌ها دانست، البته با این فرض که انویدیا مجددا با مواردی همچون عرضه به‌روزرسانی نرم‌افزاری، نقشه‌های خود را خراب نکند.

نوشته منظور از کارت گرافیک Lite Hash Rate چیست و آیا برای بازی مناسب است؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

با افزایش محبوبیت ارزهای دیجیتال و بلاک‌چین، گروه‌ها و افراد سایفرپانک (Cypherpunk) بیشتری نیز در حال سر برآوردن هستند. چنین موضوعی اکنون تبدیل به یکی از نگرانی‌های قانون و مقامات دولتی شده است. در این مطلب قصد داریم که به شما بگوییم سایفرپانک‌ها که بوده، این افراد از کجا آمده و خواهان چه چیزی هستند.

سایفرپانک و تاریخچه آن

جنبش سایفرپانک، تاریخ تولد مشخصی ندارد. البته می‌توان ریشه‌های این گروه را به اواسط دهه 1970 میلادی؛ یعنی زمانی که دولت ایالات‌‍ متحده استاندارد رمزنگاری داده (DES) را منتشر کرده و همچنین مارتین هلمان (Martin Hellman) و ویتفیلد دیفی (Whitfield Diffie)، در زمینه مطالعه رمزنگاری کلید عمومی پیشگام بودند، نسبت داد.

پیش از این، رمزنگاری بسیار کم کاربرد بود و بیشتر توسط نیروهای نظامی و آژانس‌های جاسوسی مورد استفاده قرار می‌گرفت و حجم بالایی از این کار نیز محرمانه و طبقه‌بندی شده بود. در سال 1992، سه دوست یعنی اریک هیوز (Eric Hughes)، تیموتی می (Timothy May) و جان گیلمور (John Gilmore)، جلسه‌ای را تشکیل دادند که در نهایت باعث ظهور جنبش سایفرپانک شد.

هیوز یک ریاضی‌دان در دانشگاه کالیفرنیا برکلی، می یک تاجر در اینتل و گیلمور نیز یک دانشمند کامپیوتر در Sun Microsystems (اکنون در مالکیت اوراکل است) بود. این سه به بحث در رابطه با رمزنگاری و حریم خصوصی پرداختند. در حوالی همین مواقع، هیوز، می و گیلمور، چندین پروژه را که هدف آن‌ها جلب توجه افرادی با ذهن‌های مشابه بود، راه‌اندازی کردند. هیوز یک لیست ارسال ایمیل سایفرپانک و اولین ارسال کننده مجدد ایمیل‌های ناشناس را راه‌اندازی کرد. می نیز مانیفست آنارشی رمزنگاری (The Crypto Anarchist Manifesto) را منتشر کرد.

با دیدن این حرکت‌ها در فضای سایبری، برنامه‌نویس، نویسنده و فعال حقوق مدنی جودیس جود میلهون (Judith Jude Milhon)، واژه سایفرپانک را که ترکیبی از واژه سایفر (Cipher) و ژانر علمی تخیلی سایبرپانک است، به وجود آورد. البته در این بین وی واژه “Cipher” را به “Cypher” تغییر داد. در سال 1993، هیوز قطعه‌ای از کار را نوشت و منتشر کرد که در واقع نمایانگر جنبش سایفرپانک بود؛ A Cypherpunk’s Manifesto.

این مطلب را نیز بخوانید: هک چیست و هکر کیست؟

اهداف جنبش سایفرپانک

در بیانیه سایفرپانک آمده: “حریم خصوصی یکی از نیازهای یک جامعه باز در عصر الکترونیک است. حریم خصوصی به معنای پنهان‌کاری نیست. یک مسئله خصوصی چیزی است که شخصی نمی‌خواهد تمام دنیا از آن باخبر شود، اما یک مسئله پنهان چیزی است که شخصی نمی‌خواهد هیچ‌کسی از آن مطلع شود. حریم خصوصی به‌معنای در اختیار داشتن قدرت این است که هر شخصی به میل خود، هویت و اطلاعات خویش را در اختیار جهان قرار دهد.”

جنبش سایفرپانک می‌خواهد که کاربران بتوانند بدون دخالت دولت و شرکت‌ها، در مورد مخفی و یا فاش کردن اطلاعات خود تصمیم بگیرند. بسیاری از سایفرپانک‌ها بر این اعتقاد هستند که دولت‌ها اطلاعات بسیاری را از شهروندان در اختیار دارند و افشاگری‌های افرادی همانند ادوارد اسنودن (Edward Snowden) نیز این موضوع را تأیید می‌کند.

جنبش سایفرپانک مدافع عدم دخالت دولت و بانک‌های مرکزی در تراکنش‌های پولی بوده و همچنین اعتقاد دارد که چنین نهادهایی نمی‌توانند از تقلب، اختلاس و پولشویی جلوگیری کنند. این موضوع یکی از مباحث اصلی در رابطه با تولد رمزارزهایی همانند بیت‌کوین است.

یک سایفرپانک چه کاری انجام می‌دهد؟

در این رابطه در مانیفست آمده که: “ما سایفرپانک‌ها خود را ملزم به ایجاد سیستمی ناشناس کرده‌ایم. ما با استفاده از رمزنگاری، ایمیل‌رسانی ناشناس، امضا و پول دیجیتال، از حریم خصوصی خود محافظت می‌کنیم.”

سایفرپانک‌ها جهت حمایت از جنبش خود، عملکردهای رمز محوری را ایجاد کرده‌اند. مثلا در سال 1997، آدام بک (Adam Back) سیستم تراکنشی Hashcash را توسعه داد که از آن جهت محدود کردن ایمیل‌های اسپم و حملات سایبری، استفاده می‌شد.

در سال 1998 نیز مهندس کامپیوتر وی دای (Wei Dai) یک طرح پیشنهادی را ارائه داد که در مورد نوعی پول دوم صحبت می‌کرد. این یک سیستم پول الکترونیکی ناشناس و توزیع شده بود که می‌توان آن را الگویی برای توسعه رمزارزهایی همانند بیت‌کوین دانست. تأثیر دای به حدی بود که ریزواحد اتر را Wei می‌نامند.

در سال 2004، هال فینی (Hal Finney) اولین سیستم اثبات کار قابل استفاده مجدد را که بعدها به‌عنوان پایه ارزهای دیجیتال شناخته شد، ایجاد کرد. فینی اولین دریافت کننده بیت‌کوین نیز هست (در سال 2009). کدها و اسکریپت‌های سایفرپانک‌ها به‌صورت رایگان در فضای اینترنت وجود دارند تا بدین ترتیب امکان ویرایش و بهبود آن‌ها توسط سایرین میسر شود.

سایفرپانک‌های برجسته

هیوز در A Cypherpunk’s Manifesto می‌نویسد که شخصیت و هویت اصلی سایفرپانک‌ها چندان مهم نیست و بنابراین می‌توان گفت که این جنبش بیشتر جنبه زیرزمینی دارد. البته در هر صورت برخی از سایفرپانک‌ها توانسته‌اند که شهرتی را برای خود دست و پا کنند.

• جولیان آسانژ (Julian Assange): آسانژ بنیان‌گذار WikiLeaks و احتمالا مشهورترین سایفرپانک این لیست است. این وب‌سایت در سال 2006 پایه‌گذاری شده و در 2010 به شهرت رسید، اما آسانژ می‌گوید که از 1993 یا 1994 به این جنبش پیوسته است.
• جاکوب اپلبام (Jacob Appelbaum): یکی از توسعه‌دهندگان مرورگر Tor و سخنگوی صوتی وب‌سایت WikiLeaks است.
• برام کوهن (Bram Cohen): بنیان‌گذار پلتفرم به‌اشتراک‌گذاری فایل BitTorrent و همچنین پنیان‌گذار Chia Network و توسعه‌دهنده ارز دیجیتال چیا (Chia) است.
• ساتوشی ناکاموتو: بنیان‌گذار بیت‌کوین است. شوربختانه غیر از این مورد، اطلاعات چندان دیگری در رابطه با وی در اختیار نیست.
• ادوارد اسنودن (Edward Snowden): هر چند که به‌عنوان یک سایفرپانک شناخته نشده است، اما در هر صورت اقدامات وی توانسته که اعتبار بیشتری به جنبش سایفرپانک بدهد.

نوشته هر آنچه که بایستی در رابطه با جنبش سایفرپانک (Cypherpunk) و اهداف آن بدانید اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

با تغییر رنگ پوشه در مک خود می‌توانید فضای این سیستم‌عامل را شخصی‌سازی کنید. در این مطلب به شیوه انجام این کار می‌پردازیم.

شیوه تغییر رنگ پوشه در مک

جهت تغییر رنگ پوشه‌های مک خود، نیازی به نصب نرم‌افزارهای شخص ثالثی نداشته و فقط کافی است که گام‌های زیر را طی کنید:

1. اگر می‌خواهید که تغییرات را بر روی پوشه‌ای جدید اعمال کنید، آنگاه با کلیدهای میانبر “Cmd + Shift + N” می‌توانید یک پوشه جدید بسازید.
2. بر روی پوشه موردنظر کلیک-راست کرده و سپس “Get Info” را برگزینید.
3. در پنجره ظاهر شده بر روی تصویر پوشه کلیک کرده، کلیدهای “Ctrl + C” را فشار داده یا از نوار منو، “Edit > Copy” را برگزینید.

اکنون پوشه موردنظر در کلیپ‌بورد کامپیوتر شما ذخیره شده و می‌توانید آن را در جایی دیگر پیست کنید.

1. اپلیکیشن Preview را باز کنید. با فشار دادن کلیدهای “Cmd + Space” و سپس تایپ کردن “Preview” نیز می‌توانید این کار را انجام دهید.
2. در ادامه در Preview می‌توانید “File > New from Clipboard” را انتخاب کرده و یا کلیدهای “Cmd + N” را فشار دهید. در صورت غیرفعال بودن این گزینه، مک خود را ریستارت کنید.
3. بر روی کلید “Show Markup Toolbar” کلیک کنید. این کلید ظاهری شبیه به یک نشانگر داشته و در سمت چپ آیکون “Search” قرار دارد. در صورت کوچک بودن پنجره، این گزینه را در منوی “<<” می‌توانید پیدا کنید.
4. ابزار “Adjust Color” را انتخاب کنید. در macOS Big Sur و جدیدتر، این گزینه به شکل 3 اسلایدر ظاهر می‌شود. در نسخه‌های قدیمی‌تر نیز شکل این آیکون شبیه به یک منشور بوده که نوری از آن می‌تابد.
5. با استفاده از اسلایدر موجود در پنجره “Adjust Color” می‌توانید رنگ پوشه را باب میل خود تغییر دهید. همچنین می‌توانید نسبت به تغییر Tint (ته‌رنگ)، Temperature (دما)، Saturation (اشباع) و … نیز اقدام کنید.

پس از اعمال تغییرات موردنظر، وقت آن فرا رسیده که پوشه جدید را در کلیپ‌بورد کپی کرده و سپس آن را بر روی پوشه‌ای که قصد تغییر رنگ آن را دارید، پیست کنید.

1. “Edit > Select All” از نوار منو برگزیده و یا کلیدهای “Cmd + A” را فشار دهید تا همه‌چیز را در پنل ویرایش Preview انتخاب کنید.
2. با فشار دادن کلیدهای “Cmd + C” می‌توانید آیکون جدید پوشه را کپی کنید.
3. به برگه “Info” پوشه قدیمی بروید. با انتخاب پوشه در بالا سمت چپ و فشار دادن کلیدهای “Cmd + V” می‌توانید پوشه جدید را با پوشه قدیمی، جایگزین کنید. در ادامه رنگ جدید پوشه در تمامی نقاط مک شما، خود را نشان خواهد داد.
4. باید این کار را برای تمامی پوشه‌های دلخواه خود تکرار کنید. اگر می‌خواهید که چندین پوشه، یک رنگ واحد داشته باشند، آنگاه بدون نیاز به رفتن به Preview نیز می‌توانید آیکون جدید را در پنجره “Info” سایر پوشه‌ها، کپی کنید.

جهت اعمال تغییرات پیشرفته‌تر می‌توانید آیکون پوشه را در اپلیکیشن‌هایی همانند فتوشاپ پیست و به طبع، ویرایش کنید.

این مطلب را نیز بخوانید: چگونه آیکون اپلیکیشن‌های مک خود را تغییر دهیم؟

سایر روش‌ها

روش بالا شاید کارساز باشد، اما سرعت و راحتی چندانی ندارد. در مک می‌توانید تصاویر سازگار را در گوشه بالا سمت چپ پنجره “Info” پوشه‌ها، پیست کنید. بنابراین می‌توانید از پوشه‌های طراحی شده توسط دیگران نیز بهره ببرید.

اپلیکیشن Image2icon نیز یکی دیگر از گزینه‌های موجود در این زمینه است. کافی است که تصویری را به داخل آن کشیده و سپس تصویر نتیجه را بر روی پوشه موردنظر بکشید. البته استفاده از برخی از ویژگی‌های تغییر رنگ این اپلیکیشن، در گرو خریدهای درون-برنامه‌ای است.

نوشته چگونه رنگ پوشه‌های مک خود را تغییر دهیم؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

این روزها بحث بر سر NFTها یا همان توکن‌های غیرقابل معاوضه (Non-Fungible Token) زیاد است. حال اگر می‌خواهید بدانید که NFT واقعا چیست، آنگاه این مطلب برای شما مفید خواهد بود.

NFT چیست؟

توکن‌های غیرقابل معاوضه محصول بلاک‌چین هستند. اصطلاح “توکن” مربوط به بلاک‌چین و فضای ارزهای دیجیتال بوده و “قابل معاوضه یا همان Fungible” نیز واژه‌ای در حوزه مالی و اقتصاد است.

توکن

بلاک‌چین نوعی ضبط داده بوده، به نوعی که آخرین قطعه از یک بلاک، اولین قطعه بلاک بعدی است. دستکاری در اطلاعات بلاک‌چین عملا غیرممکن است، زیرا هر تغییر در یک بلاک، کل زنجیره (چین) را بر هم می‌زند. رمزارزها از بلاک‌چین استفاده کرده و تنها در همین زمینه با NFTها اشتراک دارند.

توکن‌ها، مصنوعات دیجیتال ایجاد شده در فضای بلاک‌چین هستند. به وسیله فرایند ماینینگ، توکن‌های منحصربه‌فرد و غیرقابل بازآفرینی، به وجود می‌آیند. در دنیای رمزارزها، توکن‌ها همان چیزی هستند که دارای ارزش بوده و قابل معاوضه هستند، این در حالی است که NFTها غیرقابل معاوضه هستند.

توکن‌‎های قابل معاوضه و غیرقابل معاوضه

توکن‌های بلاک‌چین، منحصربه‌فرد بوده، اما در عین حال نیز ارزشی به اندازه سایر توکن‌های این شبکه دارند (یعنی می‌توان آن‌ها را با یکدیگر معاوضه نمود). می‌توان این موضوع را به وضعیت اسکناس‌ها تشبیه کرد. مثلا هر اسکناس یک دلاری دارای یک شماره سریال بوده (منحصربه‌فرد است)، اما از طرفی هم بیشتر و یا کمتر از یک اسکناس یک دلاری دیگر، ارزش ندارد.

حال بیایید تصور کنیم که شماره سریال اسکناس‌ها را بر روی یک اثر هنری حک کرده‌ایم. اکنون آن اثر دارای اعتبار و اثبات‌پذیری کافی خواهد بود. البته این مقایسه چندان هم بی‌نقص نیست، زیرا کپی کردن یک اثر هنری دیجیتال آسان بوده (نسبت به اثر هنری فیزیکی) و در عین حال نیز کپی کردن پول دیجیتال در قیاس با پول فیزیکی، دشوارتر است.

یک NFT یک دارایی دیجیتال بوده که به قطعات کوچک‌تر بخش‌پذیر نیست (برخلاف رمزارزها)، اما دارای تاریخچه‌ای قابل ردیابی و غیرقابل تغییر است (همانند اکثر ارزهای دیجیتال). فرایند ماینینگ یک NFT، زمان‌بر و هزینه‌بر است، اما باعث می‌شود که هنرمند کنترل بیشتری بر اینکه کدام اثر فروخته شده، چگونه فروخته شده و همچنین به چه قیمتی، داشته باشد. برای برخی از خریداران، خرید یک NFT کمتر به مالکیت درآوردن یک اثر هنری مربوط شده و بیشتر به همکاری با هنرمند و جامعه هنری مربوط می‌شود.

این ویدیو را نیز ببینید: هر آنچه که باید در رابطه با بلاک چین بدانید

معنای NFT برای خریداران

با خرید NFTها تنها شماره سریال یک اثر را خریداری می‌کنید (کد مخصوصی که آن دارایی دیجیتال را به نقطه خاصی در بلاک‌چین، وصل می‌کند)، نه خود اثر و یا حقوق معنوی مرتبط با آن را. در اصل خرید یک NFT به‌معنای خرید یک گواهی اعتبار است.

مردم می‌توانند به‌صورت قانونی به تکثیر یک اثر هنری دیجیتال بپردازند. مثلا شخصی، میم Disaster Girl را در قالب یک NFT خریداری کرده، اما ما همچنان به‌صورت قانونی می‌توانیم از آن استفاده کرده و یا اینکه آن را تغییر دهیم. البته گاهی اوقات نیز رویه‌های برعکسی وجود دارند. مثلا Byte Agency و Deft Apparel، اقدام به فروش NFTهای یک کت مجازی کرده که تنها در دوربین اسنپ‌چت خریداران این NFT ظاهر می‌شود.

 

با خرید یک توکن غیرقابل معاوضه چه چیزی به دست می‌آوریم؟

می‌توان گفت که خریداران یک NFT در واقع صاحب یک اثر هنری می‌شوند، اما آن اثر همچنان در دسترس سایرین نیز خواهد بود. نزدیک‌ترین مثال به این مورد، مربوط به مالکیت یک اثر هنری فیزیکی است. برخی از اثرهای هنری فیزیکی توسط شخص خاصی نگهداری شده، اما نسخه دیجیتال آن نیز موجود بوده و یا اینکه خود اثر به موزه‌ها و گالری‌ها قرض داده می‌شود. این قضیه باعث بی‌ارزش شدن مالکیت چنین اثرهایی نمی‌شود.

بسیاری از منتقدین می‌گویند که NFTها چیزی مابین دیوانگی و کلاهبرداری بوده و در بهترین حالت، ارزش پول پرداختی بابت آن‌ها را ندارند. برخی از NFTهای مضحک به قیمت‌هایی بالایی فروخته شده‌اند. شما می‌توانید این موضوع را نوعی اثبات مفهوم توصیف کرده و یا اینکه بگویید که چنین مواردی باعث می‌شوند که مردم سخت‌تر این موضوع را جدی بگیرند.

این ویدیو را نیز ببینید: آشنایی با کاربرد‌های بلاک‌چین

قیمت‌ NFTها چقدر است؟

قیمت یک NFT به ارزش آن در دید مخاطب بستگی دارد و معاملات اکثر NFTها نیز در بازارهای مخصوص این کار همانند eBay صورت می‌پذیرد. ارزش NFTها به عوامل گوناگونی همانند کمیابی، شهرت هنرمند، قابلیت جمع‌آوری، زیبایی‌شناختی و … بستگی دارد.

مثلا Beeple یک NFT را به قیمت 69 میلیون دلار به فروش رساند. یا اینکه NBA از طریق فروش NFTهای مربوط به لحظات ماندگار، ارزش بازاری در حدود 250 میلیون دلار به وجود آورده است. اولین توییت جک دورسی (Jack Dorsey)؛ بنیان‌گذار توییتر نیز به قیمت 2.9 میلیون دلار به فروش رسید. در نهایت همانند ارزهای دیجیتال، باید بدانید که چه مقدار پول را بابت یک توکن غیرقابل معاوضه پرداخت می‌کنید و اینکه آیا در آینده ارزشش را خواهد داشت یا خیر؟

نوشته NFT چیست و آیا ارزش خرید دارد؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.