این روزها بحث مقایسه بازار بورس و بازار ارزهای دیجیتال بسیار داغ شده است، بازار بورس این روزها حال خوبی ندارد و مانند سابق نمی‌توان سود‌های کلانی از این بازار برداشت کرد، در طرف مقابل، بازار ارزهای دیجیتال طی دو سال اخیر بسیار داغ و سود‌ده بوده و علاقمندان بسیاری یا وارد این حوزه شده‌اند یا قصد دارند به زودی ارز دیجیتال خریداری کنند.

بازار بورس و ارزهای دیجیتال تفاوت‌های عمده‌ای با یکدیگر دارند اما از نظر افرادی که به دنبال سرمایه‌گذاری و سودآوری هستند، هر دو بازار با ویژگی‌های جذاب خود می‌توانند مقصد خوبی برای سرمایه‌گذاران باشند، ضمن این که پایه اصلی هر دو بازار بر مبنای خرید، افزایش قیمت دارایی و فروش است، به همین دلیل در عین وجود تفاوت‌های غیرقابل چشم‌پوشی، شباهت‌های زیادی هم در میان این دو بازار یافت می‌شود.

به دلیل وجود همین شباهت‌ها و طرفداران متعصب بازار بورس و ارزهای دیجیتال، قصد داریم تا نگاهی کلی به تفاوت‌ها، نکات مثبت و منفی هر دو بازار داشته باشیم و از شما بپرسیم که ترجیح می‌دهید سرمایه خود را به بازار بورس وارد کنید یا بازار ارز های دیجیتال؟

قدمت بورس یا تفکر نوین ارز دیجیتال

اگر بخواهیم از باب تاریخ و قدمت وارد بحث شویم، بورس که تاسیس آن در کشور به سال 1345 باز می‌گردد، بسیار قدیمی‌تر از بازار ارزهای دیجیتال است که حدودا تب داغ آن دو سال پیش وارد کشور شده اما در حال حاضر در میان افراد جوان طرفداران بیشتری دارد. البته قدمت و تاریخ به خودی خود هیچ دلیل محکمه پسندی برای برتری یک بازار به جهت سرمایه‌گذاری نیست.

اما بازار بورس ریشه بسیار قدرتمندتری در اقتصاد کشور دارد و به آسانی نمی‌توان آن را کنار گذاشت، از طرفی بازار ارزهای دیجیتال هیچ سابقه و تاثیر خاصی در اقتصاد کشور نداشته و بسیاری اعتقاد دارند که به دلیل عدم پشتوانه این بازار، به زودی شاهد سقوط ارزش ارزهای دیجیتال خواهیم بود.

اصالت در مقابل بازار بدون پشتوانه

قسمت قبلی به نوعی پیش‌درآمدی به موضوع اصالت بازار بورس و تب هیجانی بازار ارزهای دیجیتال است. همانطور که گفته شد، بازار بورس را نمی‌توان از بین برد، بورس یک روش با قدمت برای کسب سرمایه توسط شرکت‌های بزرگ و کوچک است که پایه‌ ستون‌های اقتصاد هر کشور محسوب می‌شود. سود و زیان یک بورس و شرکتی که سهام آن را خریداری کرده‌اید، قابل پیگیری است، نمی‌توان یک روزه این بازار را از بین برد و در صورت وجود مشکل، شما می‌توانید به کارگزاری‌ها، سازمان بورس یا حتی خود شرکت اصلی مراجعه کنید.

اما بازار ارزهای دیجیتال به راحتی می‌تواند به خط پایان برسد. در واقع این بازار همین حالا نیز در موقعیتی حساس و غیرقابل اعتماد در کشور حضور دارد و بارها موضوع غیرقانونی بودن خرید و فروش رمزارزها یا بسته شدن صرافی‌های ارز دیجیتال توسط مسئولین برجسته کشوری مطرح شده و هیچ اعتمادی به آینده این بازار به خصوص در کشورمان نیست. به جز این مورد، خود رمزارزها نیز ممکن است به زودی سقوط کنند یا به صفر برسند و این بازار مانند چند ماه اخیر، دیگر جذابیتی برای سرمایه‌گذاران نداشته باشد.

در نقطه مقابل، بازار ارزهای دیجیتال آنگونه که گفته می‌شود، بدون پشتوانه نیست، بسیار از شرکت‌های بزرگ دنیا حمایت و پشتیبانی از بازار ارزهای دیجیتال را آغاز کرده‌اند و برای پرداخت‌های خود، بیت کوین یا اتریوم دریافت می‌کنند، به این دلیل می‌توان بر روی شعار “ارزهای دیجیتال، آینده مالی جهان هستند” نیز حساب باز کرد.

سود و زیان هیجانی در مقابل ثبات مثبت و منفی

اگر راه بلد بازار ارزهای دیجیتال باشید، می‌توانید در کمتر از دو سال بار زندگی خود و فرزندان‌تان را ببندید، سودهای عجیب 4-5 تا 10-15 برابری و بیشتر در بازار ارزهای دیجیتال اتفاقی تکراری است، در همین چند وقت اخیر شاهد سودهای عجیب و غریب برخی ارزهای دیجیتال مانند شیبا بودیم. اگر بخواهید به مدت طولانی‌تر سرمایه‌گذاری کنید حتی سودهای چشم‌گیرتری در انتظار شماست، البته همانطور که گفته شد، باید راه این بازار را بلد باشید و کمی هم شانس سر راه‌تان قرار بگیرد.

بورس هم در روزهای خوبش سودهای چندبرابری قابل توجهی نسیب سهام‌داران می‌کند اما بازه سود و زیان آن کمتر است و مدت سوددهی یا زیان‌دهی آن نیز طولانی‌تر خواهد بود. به عنوان مثال نزدیک به یک سال است که حال بازار بورس خوب نیست و نمی‌توان مانند قدیم سودهای خوبی از این بازار کسب کرد، در واقع اتصال بازار بورس به وضعیت اقتصادی کشور موجب شد تا کمتر شاهد سود و زیان‌های هیجانی و کوتاه مدت باشیم و این بازار اگر در دوره سوددهی باشد، به مدت طولانی شاخص‌ها مثبت خواهد بود و اگر در دور ضرردهی باشد، حالا حالاها شاخص‌ها منفی می‌مانند. در این بازار، اتفاقات بزرگ مانند سوختن کشی یک شرکت نفتکش یا دستور رییس جمهور، می‌تواند به یکباره شاخص‌ها را به حد زیادی مثبت یا منفی کند.

اما بازار ارزهای دیجیتال کمی متفاوت‌تر عمل می‌کند، ارزش رمزارزها به یک باره چند برابر می‌شود و به یک باره نیز سقوط می‌کند. در این بازار هم همچون دستورات رییس جمهور در بازار بورس، توییت‌های ایلان ماسک یا قراردادهای تجاری بزرگ ممکن است باعث سود و زیان ارزش ارزها شود اما تعداد و اثرگذاری نواسان هیجانی در بازار ارزهای دیجیتال بسیار بیشتر از بورس است و رمزارزها مانند برگه‌های سهام ثبات ندارند.

این ویژگی از نظر بسیاری غیرقابل اطمینان بودن بازار ارزهای دیجیتال را نشان می‌دهد اما بسیاری نیز در این بازار هیجانی در مدت کوتاهی سود‌های بیشتری نسبت به سهام‌داران بورس به دست آوردند و البته بسیاری نیز ضررهای هنگفتی را متحمل شدند.

 ورود آسان به بازار ارزهای دیجیتال

یک صرافی ارزهای دیجیتال را انتخاب کنید، در مدت یک دقیقه مراحل ثبت نام در سایت یا اپلیکیشن آن صرافی را طی کنید، برای احراز هویت یک عکس از خود بگیرید و چند دقیقه‌ای صبر کنید تا احراز هویت شما تایید شود. برای ورود به بازار ارزهای دیجیتال و شروع خرید و فروش رمزارزها تنها باید این مراحل را انجام دهید، اما ورود به بازار بورس دردسرهای خاص خود را دارد، باید در سامانه سجام با روش خاص خودش ثبت نام کنید، سپس یک کارگزاری انتخاب و در آن هم ثبت‌نام کنید که آن هم دردسر زیادی دارد و شامل کلی برگه و فرم دریافت اطلاعات می‌شود.

تا پیش از شیوع کرونا ثبت نام در کارگزاری‌ها تنها به روش حضوری صورت می‌گرفت اما حالا کمی مسیرها آسان‌تر شده و می‌توان بخشی از راه را به صورت غیرحضوری پیمود، اما دردسرهای مربوط به بازار بورس بسیار بیشتر است و این اتفاق مدت زمان بسیار طولانی‌تری نسبت به ثبت نام در یک صرافی ارزهای دیجیتال را می‌طلبد. این نکته را هم در نظر بگیرید که ثبت نام در صرافی‌های ارز دیجیتال به زمان و مکان وابسته نیست و کافی‌ست که یک اینترنت خوب و یک گوشی هوشمند داشته باشید؛ اما مثلا در روزهای تعطیل نمی‌توانید برای دریافت کد بورسی اقدام کنید.

معامله در بازار بورس دشوارتر است

هر چند که هر صرافی ارز دیجیتال قوانین مخصوص به خود را دارد اما به طور کلی شما در هر لحظه و دقیقه از شبانه روز که اراده کردید، می‌توانید ارزهای خود را فروخته و طی 24 ساعت پول خود را در حساب بانکی خود داشته باشید. تفاوتی ندارد که می‌خواهید ارزها را با چه قیمتی بفروشید، شاید سریعا به پول نیاز داشته باشید و با کمی ضرر بخواهید ارزها را برای فروش بگذارید، همچنین ممکن است سفارش فروش شما قیمتی بالاتر از ارزش لحظه‌ای ارز دیجیتال مورد نظر داشته باشد اما به دلیل آنکه شما ارزهای خود را به اشخاص می‌فروشید، ممکن است فردی پیدا شود و حتی با قیمت بالاتر ارز شما را بخرد.

اما در بازار بورس همه چیز متفاوت است، در ابتدا ثبت قیمت آزاد و رایگان نیست، این محدودیت، منطقی صحیح در پس خود دارد اما به هر شکل یک قابلیت منفی نسبت به معامله در بازار ارزهای دیجیتال محسوب می‌شود. از طرفی شما باید سهام خود را تنها در ایران و تنها در یک کارگزاری بفروشید و تغییر کارگزاری برای فروش نیز دردسر‌های زیادی دارد اما در بازار ارزهای دیجیتال شما ارز خود را با یک کد به کیف پول یا صرافی دیگر واریز می‌کنید، همچنین اگر به طور کلی صرافی‌های کشور بسته شد، می‌توان ارز دیجیتال را در صرافی‌های جهانی فروخت.

به این ترتیب دست شما برای فروش ارزدیجیتال و نقد کردن پولتان بسیار باز است، تقریبا برای بازار ارز خبری از صف فروش نیست و در هر شرایط می‌توان ارز را به پول نقد تبدیل کرد اما همین حالا در بازار بورس افرادی هستند که ماه‌ها به دنبال فروش سهام خود هستند، اما نه می‌توانند سهام را با قیمیتی پایین‌تر بفروشند و نه خریداری برای معامله سهام وجود دارد، در واقع این افراد به پول خود هیچ دسترسی خاصی ندارند و باید همچنان منتظر بمانند!

صرافی‌های ارز دیجیتال مدرن‌تر هستند

به دلیل جدید بودن بازار رمزارزها، صرافی‌های این بازار نیز جدیدتر و پیشرفته‌تر هستند و امکانات بهتری نسبت به اپلیکیشن‌ کارگزاری‌ها ارائه می‌دهند. درک بازار در صرافی‌های ارز دیجیتال بهتر است، این نوع اپلیکیشن‌ها ساختار بهتری دارند و کار با آن‌ها سهولت بیشتری دارد. همچنین پشتیبانی بسیاری از صرافی‌های ارز دیجیتال 24 ساعته در هفت روز هفته است که نسبت به کارگزاری‌ها مخصوصا کارگزاری‌های شلوغ که دسترسی به تیم پشتیبان آن‌ها سخت است، یک امتیاز مثبت محسوب می‌شود.

اما نکته منفی در خصوص صرافی ارزهای دیجیتال تفاوت قوانین معاملات است، به نوعی که ممکن است در دو صرافی قوانین معامله و یا میزان برداشت وجه به طور کلی متفاوت باشد.

با وجود این تفاوت‌ها انتخاب شما چیست؟ ترجیح می‌دهید در بازار ارزهای دیجیتال سرمایه‌گذاری کنید یا بازار بورس ؟ به نظر شما برتری این دو بازار نسبت به یکدیگر چیست؟

نوشته تفاوت بازار بورس با ارزهای دیجیتال؛ شما سهام می‌خرید یا رمزارز؟! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

برگزاری انتخابات الکترونیکی سابقه نسبتا طولانی در برخی کشورهای جهان دارد اما در ایران از این شیوه برگزاری انتخابات، به عنوان اتفاقی جدید و نوین یاد ‌می‌شود.

البته ما در ایران سابقه برگزاری انتخابات الکترونیکی در ابعاد کوچک را داریم، اما تا زمانی که انتخابات بزرگ و گسترده‌ای مانند انتخابات مجلس شورای اسلامی یا انتخابات ریاست جمهوری به صورت الکترونیکی برگزار نشود، نمی‌توانیم ادعا کنیم که به نقطه‌ای از فناوری رسیده‌ایم که می‌توانیم انتخابات را به صورت الکترونیکی برگزار کنیم.

بحث برگزاری انتخابات ریاست جمهوری به صورت الکترونیکی مربوط به امروز و دیروز نیست، از دوره‌های پیشین، مسئولین صحبت‌هایی در خصوص برنامه‌ برای برگزاری انتخابات الکترونیکی در ایران را مطرح می‌کردند اما این سخن‌ها همیشه در حد همان حرف باقی می‌ماند.

دشواری‌های برگزاری انتخابات الکترونیکی

برگزاری انتخابات الکترونیکی آن هم در ایران با چالش‌های بسیار مهم مواجه است، از تامین زیرساخت‌های سخت افزاری در شهرهای بزرگ و روستا‌های دور افتاده گرفته تا تامین امنیت رای‌ها، برآوردهای مالی این اتفاق و از همه مهم‌تر ایجاد اعتماد عمومی نسبت به نتیجه انتخابات، همگی جزو چالش‌هایی هستند که پیش از اقدام برای برگزاری انتخابات به صورت الکترونیکی باید فراهم شوند، زیرا در غیر این صورت انتخابات در ایران به یک فاجعه تبدیل خواهد شد.

فرض کنید سامانه رای گیری انتخابات الکترونیکی در برخی شعبات اخذ رای دچار مشکل شود، در عین حال گروهی بتوانند به این سیستم‌ها نفوذ کرده و رای‌ها را دست‌کاری کنند، در نقطه مقابل به دلیل عدم تامین مالی و فراهم شدن زیرساخت‌ها، تعداد شعبات اخذ رای پایین باشد و شما برای رای دادن مجبور شوید تا مسافت زیادی را به محل اخذ رای طی کنید و… حتی اگر یک کدام از این اتفاقات رخ دهد کل وجاهت انتخابات زیر سوال رفته و کل انتخابات به یک شکست بزرگ برای کشور تبدیل می‌شود.

برگزاری انتخابات به صورت الکترونیکی ابعاد بسیار گسترده‌ای دارد که ما تنها به چند بخش پیش پا افتاده آن اشاره کردیم، به ویژه آنکه انتخابات یک اتفاق ملی است و هرگونه شبهه در آن، مقبولیت انتخابات را زیر سوال می‌برد.

به همین دلیل است که تا فراهم نشدن تمامی امکانات و زیرساخت‌ها، قطعا مسئولین اقدامی برای برگزاری انتخابات بزرگ مانند انتخابات مجلس شورای اسلامی و انتخابات ریاست جمهوری نخواهند کرد، اما همانطور که گفته شد برخی انتخابات کوچک‌تر در شهرهای کوچک به صورت الکترونیکی برگزار شده و ما در ایران تجربه برگزاری اینگونه انتخابات را در ابعاد کوچک داریم.

برگزاری انتخابات شوراها به صورت الکترونیکی اتفاقی بود که مجلس از سال 95 آن را پیگیری می‌کرد اما به دلیل آماده نبودن زیرساخت‌ها این کار به تعویق افتاد و حالا در برخی شهر‌ها این انتخابات به صورت الکترونیکی برگزار می‌شود.

به جز انتخابات شوراها، از سال گذشته سخنان ضد و نقیضی در خصوص برگزاری انتخابات ریاست جمهوری 1400 به صورت الکترونیکی نیز مطرح می‌شد، شیوع ویروس کرونا و تسریع در روند انجام انتخابات از جمله برهان‌های اصلی برگزاری انتخابات ریاست جمهوری به صورت الکترونیکی بود که به دلیل آماده نبودن زیرساخت‌ها، این طرح به مرحله اجرا در نیامد.

تجربه برگزاری انتخابات شوراها به صورت الکترونیکی

در انتخابات پیش رو، در کنار انتخابات ریاست جمهوری، انتخابات شوراها نیز برگزار خواهد شد که این انتخابات برای اولین بار در 24 شهر (8 کلانشهر و 16 مرکز استان) به صورت کاملا الکترونیکی برگزار می‌شود، برای این کار 34 هزار و 500 صندوق رای الکترونیکی برای کل کشور در نظر گرفته شده است.

انتخابات شوراها با توجه به ظرفیتی که وزارت کشور به هیات مرکزی نظارت بر انتخابات شوراها داده، در شهرهای مشهد، شیراز، کرج، اهواز، کرمانشاه، قم، اصفهان، تبریز، بوشهر، بیرجند، قزوین، بندرعباس، شهرکرد، زنجان، یاسوج، همدان، ارومیه، رشت، بجنورد، سمنان، گرگان، ایلام، خرم آباد و ساری به شیوه الکترونیکی برگزار می‌شود.

انتخابات الکترونیکی چیست؟

روش‌هایی برای برگزاری انتخابات الکترونیکی وجود دارد، به طور کلی اگر در فرایند انتخابات از روش‌های سنتی مانند ثبت نام و اخذ رای به صورت کاغذی خودداری شود و بخش‌های مختلف فرایند انتخابات به صورت الکترونیکی با دستگاه‌های رایانه‌ای صورت گیرد، آن انتخابات الکترونیکی است.

دو روش کلی برای انتخابات به صورت الکترونیکی وجود دارد: روش حضوری و روش غیرحضوری

در روش حضوری افراد برای دادن رای به محل اخذ رای مراجعه می‌کنند، در این حالت تمامی مراحل ثبت نام و اخذ رای به صورت الکترونیکی و با سرعت بالایی صورت می‌گیرد، در انتخابات الکترونیکی به صورت حضوری، از نیروهای انسانی تنها برای نظارت بر سلامت انتخابات استفاده می‌شود و تمامی مراحل انتخابات به صورت الکترونیکی انجام می‌شود.

انتخابات الکترونیکی حضوری، متداول‌ترین روش انتخابات غیرسنتی است و در بسیاری از کشورهای دنیا از این روش استفاده می‌شود.

اما روش اخذ رای به صورت الکترونیکی و غیرحضوری نیز توسط برخی از کشورها اجرایی شده، در این روش بدون نیاز به حضور افراد در محل رای گیری، هر شخص می‌تواند از منزل یا هر مکان دیگر با ورود به سامانه تعبیه شده برای انتخابات، احراز هویت شده و رای خود را ثبت کند.

تاکنون از روش انتخابات الکترونیکی غیرحضوری به صورت گسترده استفاده نشده، این روش چالش‌های بسیاری برای گروه برگزارکننده دارد و به نظر می‌رسد نتوان فعلا بر روی این روش حساب باز کرد، اما در برخی از کشورها برای برگزاری انتخابات محلی و کوچک یا اخذ رای برای افراد خاص، از این روش استفاده می‌شود اما همانطور که گفته شد وسعت آن محدود است.

در حال حاضر برنامه‌ای برای برگزاری انتخابات غیرحضوری در ایران وجود ندارد، بنابراین زمانی که حرف از انتخابات الکترونیکی می‌شود، منظور همان روش انتخابات الکترونیکی حضوری است.

روش اخذ رای به صورت الکترونیکی

در این روش به یک دستگاه تشخیص هویت، صدور برگه تعرفه و صندوق الکترونیکی اخذ رای نیاز است، در ابتدا فرد باید کارت ملی هوشمند خود را به دستگاه تشخیص هویت دهد تا کارت اسکن شده و هویت فرد تایید شود.

پس از اینکار یک برگه تعرفه برای فرد رای دهنده صادر می‌شود، فرد باید برگه تعرفه را درون جایگاه مخصوص در دستگاه اخذ رای قرار دهد، سپس کد نامزد مورد نظر خود را وارد کند و دکمه تایید را بزند. در این حال اگر کد اشتباه باشد به فرد اعلام می‌شود، همچنین برگه‌‌ای حاوی نام و کد هر نامزد در محل اخذ رای وجود دارد که افراد می‌توانند با توجه به آن کد نامزد مورد نظر را وارد کنند.

برای این بخش تنها وارد کردن کد عددی لازم است، به این ترتیب افراد کهن‌سال یا بی‌سواد نیز که غالبا با اعداد آشنا هستند می‌توانند رای دهند، از طرفی بر روی هر عدد در صفحه کلی دستگاه اخذ رای، معادل خط بریل آن نیز نوشته شده که افراد نابینا نیز مشکلی برای رای دادن نداشته باشند. در حین مراحل اخذ رای یک دستیار صوتی نیز تمام مراحل را توضیح می‌دهد.

پس از ثبت رای و فشردن دکمه تایید، نام نامزد مورد نظر بر روی صفحه به نمایش در می‌آید، سپس شما با تایید نهایی، رای خود را ثبت می‌کنید، در این حال کد نامزد بر روی برگه تعرفه شما درون دستگاه ثبت می‌شود و درون یک محفظه شیشه‌ای به شما نشان داده خواهد شد. البته شما امکان برداشتن برگه را نخواهید داشت؛ تنها می‌توانید مطمئن شوید که کد نامزدی که به آن رای دادید، بر روی برگه حک شده است، سپس این برگه به درون صندوق رای هدایت می‌شود.

وجود برگه تعرفه تنها برای بازشماری آرا در هنگام وجود حملات سایبری یا شکایت نامزدهای انتخاباتی به نتیجه انتخابات خواهد بود واگر نه در ابتدا رای‌های ثبت شده درون دستگاه اخذ رای مرجع خواهد بود و نیازی به شمارش برگه‌ها نیست. نتیجه انتخابات نیز به محض پایان رای گیری قابل اعلام است منتها به دلیل برخی ملاحظات امنیتی و دریافت تایید‌های مربوطه، نهایتا تا یک تا دو ساعت پس از اتمام انتخابات نتایج اعلام خواهد شد.

این روش رای گیری در حال حاضر در بسیاری از کشورهای دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد و قرار است در انتخابات شوراها نیز از همین روش استفاده شود، به احتمال فراوان در انتخابات ریاست جمهوری سال 1404 نیز در برخی از شهرها و استان‌ها با همین روش رای گیری خواهد شد.

مهم‌ترین چالش‌های انتخابات الکترونیکی

امنیت و جلوگیری از هک

در انتخابات الکترونیکی امنیت حرف اول را می‌زند، نبود امنیت یعنی عدم اعتبار به نتیجه نهایی و از بین رفتن ارزش انتخابات، برای جلوگیری از این اتفاق، همپوشانی میان لایه‌های امنیتی دستگاه‌های الکترونیکی و تجهیزات صورت می‌گیرد. ساز و کار امنیتی انتخابات الکترونیکی از طریق سند رسمی دیجیتال ایجاد شده و تضمینی بر تمامی داده‌ها در انتخابات الکترونیکی است.

از روش‌های متداولی که در دنیا برای جلوگیری از نفوذ به سیستم انتخابات استفاده می‌شود می‌توان به استفاده از یک VPN برای راه‌اندازی یک شبکه مجازی یا استفاده از یک شبکه محلی LAN برای اتصالات به یک شبکه خصوصی به جهت رد و بدل کردن اطلاعات اشاره کرد.

طی سال‌های اخیر در کشورمان مطالعات بین‌المللی گسترده‌ای بر روی نحوه برگزاری انتخابات الکترونیکی و مقابله با تهدیدات موجود صورت گرفته و طبق گفته مسئولین آمادگی لازم برای برگزاری این نوع انتخابات وجود دارد. تمام تمهیدات برای جلوگیری از رای دادن افراد فوت شده، دوبار رای دادن یک فرد، مکان رای دادن تقلبی پیش‌بینی شده و حتی در صورت بروز خطا و مشکلات احتمالی نیز رای‌گیری متوقف نمی‌شود و با روش‌های جایگزین مانند رای‌گیری دستی، اخذ رای ادامه پیدا می‌کند.

دقت اخذ آرا

با توجه با بررسی‌های صورت گرفته، رای‌گیری الکترونیکی دقت بالاتری نسبت به روش رای‌گیری و شمارش دستی دارد، همچنین بی‌درنگ پس از اتمام انتخابات، تعداد و میزان آرا قابل شمارش بوده و زمانی برای شمارش برگه‌های رای تلف نمی‌شود.

یکی از موضوعات همیشگی دستگاه‌های اخذ رای، پایین بودن کیفیت نمایشگر آن‌هاست، معمولا در دستگاه‌های لمسی عمومی مانند دستگاه چاپ بلیط یا عابربانک لمسی، از نمایشگرهای ضربه‌ای و کم کیفیت استفاده می‌شود که هرچند کار راه‌انداز هستند اما دقت آن‌ها پایین است.

پایین بودن دقت نمایشگر برای دستگاه چاپ بلیط مشکلی ایجاد نمی‌کند، اما برای دستگاه اخذ رای، هر رای اهمیت بالایی دارد و باید در این دستگاه‌ها از تجهیزات باکیفیت استفاده شود، به همین دلیل در بسیاری از کشورها، نمایشگر لمسی برای دستگاه اخذ رای کنار گذاشته شده و از دکمه‌های مختلف استفاده می‌شود. در نمونه‌های داخلی ساخت دستگاه اخذ رای نیز به جای نمایشگر لمسی، از پنل دکمه‌ای استفاده می‌شود.

دستگاه‌های اخذ رای با سخت افزار و نرم‌افزار بومی توسط نخبگان ایرانی تولید شده‌اند، به این ترتیب دقت و سلامت دستگاه در رای‌گیری مورد تایید است، همچنین پیش از استفاده از این دستگاه‌ها برای انتخابات الکترونیکی، در چندین مرحله مانور انتخاباتی برگزار شده و سلامت عملکرد و دقت شمارش آرا در دستگاه‌های اخذ رای بارها مورد آزمایش و بررسی قرار می‌گیرد.

نظارت، امکان اعتراض و بازشماری آرا

احزاب مختلف نمایندگانی خواهند داشت که به سیستم پردازشی انتخابات نظارت می‌کنند و صحت و سقم نتیجه انتخابات برای آن‌ها محرز خواهد شد. البته در طول انتخابات هیچ فردی نمی‌تواند میزان آرا را به صورت زنده مشاهده کند و این که هر فردی به چه کسی رای داده نیز محرمانه خواهد ماند.

نرم‌افزار استفاده شده بر روی دستگاه‌های اخذ رای همگی دارای سیستم کنترل از راه دور بوده و طی رای‌گیری بر روی آن‌ها نظارت می‌شود. همچنین پرینت آرا در برگه تعرفه نیز خود عامل مهمی برای تایید صحت انتخابات است، در صورت ایجاد شبهه و شکایت نامزدها، این برگه‌ها شمارش می‌شوند تا شبهات مطرح شده بررسی شود.

دستگاه‌های بومی ایرانی از سه حافظه بهره می‌برند که همه رای‌ها را ثبت می‌کنند، یک حافظه در اختیار شورای نگهبان قرار می‌گیرد و یک حافظه به وزارت کشور ارسال خواهد شد، یک حافظه نیز به عنوان پشتیبان در دستگاه خواهد ماند و در زمان طرح شکایت از طرف نامزدها به سراغ آن خواهند رفت.

نوشته صفر تا صد انتخابات الکترونیکی در ایران؛ روش انجام انتخابات الکترونیکی چگونه است؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

برگزاری میتینگ انتخاباتی به صورت آنلاین بهانه‌ای شد تا دلایل تاثیرگذاری بیشتر و برتری فضای مجازی نسبت به تلویزیون را بررسی نماییم.

---

در دوران چاپ‌خانه‌های بزرگی که اول صبح اخبار مهم را در روزنامه‌ها چاپ می‌کردند و پسرک‌های روزنامه فروش با فریادهای “روزنامه..روزنامه..آخرین خبر!” آخرین اخبار مهم را به مردم می‌فروختند، تحولی شگرفت در جهان در حال وقوع بود.

سیستم‌های مخابراتی و تکنولوژی‌های برتر در آن زمان زیرساخت فناوری را پایه‌ریزی می‌کردند که بعدها تمام مردم دنیا روزانه چند ساعت از عمر ارزشمندشان را پای آن صرف می‌کردند.

تلویزیون معجزه‌ای بود به وسعت یک کره خاکی، اتفاقی که از کودکان ۲ ساله تا سالمندان، به آن جذب شدند، اتفاقی که زندگی انسان‌ها را تغییر داد. جعبه جادویی در دهه‌های ۷۰، ۸۰، ۹۰ و ۲۰۰۰ میلادی یا دهه‌های ۵۰، ۶۰، ۷۰ و ۸۰ شمسی، با شکوه‌ترین دوران خود را پشت‌سر گذاشت، شاید در آن زمان کسی فکرش را نمی‌کرد که روزی سلطه تلویزیون نیز به پایان می‌رسد.

اما قدرت تلویزیون در مدت کوتاهی با شبکه‌ای به نام اینترنت و سایت‌هایی با عنوان شبکه‌های اجتماعی به چالش کشیده شد، فضای مجازی آنچنان پرسرعت در میان مردم رسوخ کرد که با عرضه تلفن‌های هوشمند، دیگر همه با این حقیقت که دوران تلویزیون به سر رسیده و وارد عصر شبکه‌های اجتماعی شده‌ایم، موافق بودند.

این اتفاق در ابتدای دهه ۹۰ شمسی رخ داد، در ابتدا بیشتر جوان‌ترها، در ادامه میانسالان و بسیار سریع‌تر از آنچه فکرش را بکنید، کودکان وارد فضای مجازی شدند. محبوبیت فضای مجازی به مرور زمان افزایش پیدا کرد و تماشاگران برنامه‌های تلویزیونی روز به روز کمتر شدند.

در این مدت تلویزیون به طور کامل از زندگی ما حذف نشد، هنوز هم پیش می‌آید که تلویزیون را روشن کنیم و پای برنامه‌های آن بنشینیم، اما معمولا در همین حال، تلفن همراهمان در دستمان است و در واقع آخرین مطالب شبکه‌های اجتماعی را چک می‌کنیم، تلویزیون هم بدون آنکه کسی به آن توجه کند، برای خودش برنامه پخش می‌کند.

این روزها ما اخبار را در فضای مجازی می‌خوانیم، برنامه‌های مورد علاقه خود را در فضای مجازی می‌بینیم، در این فضای با هم صحبت می‌کنیم، فوتبال می‌بینیم، سریال می‌بینیم، فیلم سینمایی مشاهده می‌کنیم و همه نیازهای ما در این فضای برطرف می‌شود.

انتخابات در فضای مجازی 

به نقطه‌ای رسیده‌ایم که تلویزیون تمامی برتری خود نسبت به رسانه‌های دیگر را از دست داده است. قدرت فضای مجازی در جهان و ایران به قدری افزایش پیدا کرده که حتی آینده کشورها به آن وابسته است، فقط کافیست نگاهی به انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا، ایران یا کشورهای دیگر داشته باشید.

برخلاف دهه‌های پیش، رییس جمهور یک حکومت در فضای مجازی انتخاب می‌شود نه تلویزیون، آن کسی که در فضای مجازی قدرتمندتر باشد و تاثیر بیشتری بر روی مردم داشته باشد، رای می‌آورد و چندسالی حکمرانی خواهد کرد.

در انتخابات پیش رو ایران، به صورت علنا تمامی نامزدها، برنامه‌های انتخاباتی اصلی خود را در فضای مجازی برگزار می‌کنند و حتی وزارت ارتباطات برای شرکت مردم در این برنامه‌ها، اینترنت رایگان به همه هدیه داده است.

ما علنا وارد دوران سلطه فضای مجازی شده‌ایم و روزانه استفاده ما از فضای مجازی بیشتر و از تلویزیون و برنامه‌های صدا و سیما کمتر می‌شود؛ البته این پدیده مربوط به ایران نیست، در سراسر جهان وضع به همین شکل است. مدیران برنامه‌های تلویزیونی نیز با ایده‌های جدید به دنبال آن هستند تا تماشاگران خود را مانند گذشته افزایش دهند اما این اتفاق به ندرت رخ می‌دهد.

برتری فضای مجازی نسبت به تلویزیون

شکست تلویزیون در مقابل فضای مجازی دلایل مختلفی دارد، موارد متعددی موجب شده است تا فضای مجازی به جای آنکه در کنار تلویزیون باشد، مقابل آن قرار بگیرد و حتی جای تلویزیون را در برنامه روزانه افراد پر کند.

البته این برتری نسبی است و بیش از هر چیزی به خود مخاطب بستگی دارد، هنوز هم بسیاری از افراد تلویزیون را به فضای مجازی ترجیح می‌دهند و خیلی درگیر شبکه‌های اجتماعی نیستند، اما واقعیت آن است که تعداد این افراد به مرور کمتر خواهد شد و از طرفی عاشقان فضای مجازی، روز به روز بیشتر.

یکی از مهم‌ترین دلایل برتری فضای مجازی نسبت به تلویزیون، ابعاد مختلف آن است، شما همه کارهای روزانه خود را با فضای مجازی انجام می‌دهید اما ما در این مطلب بر روی بخشی تمرکز داریم که قابل مقایسه با تلویزیون است. استفاده عموم مردم از تلویزیون برای سرگرمی (تماشای فوتبال، فیلم، سریال و برنامه‌های تفریحی)، شنیدن آخرین اخبار و مشاهده برنامه‌های آموزشی (مانند برنامه‌های روانشناسی، علمی، کسب و کار و…) محدود است.

اما فضای مجازی در همین بخش‌ها نیز تلویزیون را شکست داده، کاری با قابلیت‌های متنوع فضای مجازی مانند ارتباط صوتی و تصویری با دوستان و خانواده نداریم، این فضا در حوزه سرگرمی، اخبار و آموزش در سراسر جهان طرفداران بیشتری از تلویزیون دارد و ما می‌خواهیم دلایل همین اتفاق را بررسی کنیم.

حق انتخاب ندارید

شما برای دیدن برنامه‌های تلویزیونی حق انتخاب ندارید، زمانی که تلویزیون را روشن می‌کنید، باید همان برنامه‌ای را ببینید که شبکه مورد نظرتان برای آن ساعت از روز در نظر گرفته است.

برنامه‌های شبکه‌های تلویزیونی کاملا برنامه‌ریزی شده و طبق یک روال مشخص پخش می‌شوند به همین دلیل در ساعات بسیاری از روز، برنامه‌های تلویزیون برای شما جذابیت ندارند، حتی ممکن است ده‌ها شبکه تلویزیونی مختلف داشته باشید اما برنامه‌های هیچ‌کدام از آن‌ها شما را جذب نمی‌کند.

اما در فضای مجازی میلیون‌ها سایت و موضوع مختلف است که می‌توانید به سراغ آن‌ها بروید و از محتوای آن لذت ببرید، به عنوان مثال هرگز از رفتن به سایت یوتیوب خسته نخواهید شد، در این سایت ویدیوهای متنوع و متعددی در تمامی حوزه‌ها وجود دارد و شما می‌توانید محتوای فراوانی را در دسته‌بندی‌های مورد علاقه خود پیدا کنید.

گاها تلویزیون تکراری و حوصله‌سربر می‌شود اما فضای مجازی این گونه نیست، شبکه‌های اجتماعی به تنهایی با تمام امکاناتی که دارند، بخش اعظمی از زمان فراغت ما را پر می‌کنند و هرگز برایمان تکراری نمی‌شوند.

حتی در این حالت نیز شما می‌توانید به سراغ یک شبکه اجتماعی یا پلتفرم دیگر بروید که دنیای جدیدی پیش‌رویتان می‌گذارد. به طور مثال شاید اینستاگرام، اسنپ‌چت و تیک‌تاک به عنوان پلتفرم‌هایی مشابه به هم شناخته شوند، اما در واقع هر کدام دنیایی متفاوت دارند و برای ساعت‌ها شما را سرگرم می‌کنند.

زمانی که شما دست‌تان برای مشاهده برنامه مورد علاقه خود باز باشد، لذت بیشتری از اوقات فراغت خود خواهید برد. در واقع ایده ایجاد شبکه‌های تلویزیونی اشتراکی آنلاین نیز به دلیل وجود همین ضعف در برنامه‌های تلویزیونی به وجود آمد، شبکه‌هایی مانند نتفلیکس که حالا ما در ایران با سایت‌های نماوا و فیلیمو، نسخه بومی آن را در اختیار داریم، برای رفع همین مشکل به وجود آمده‌اند.

در این سرویس‌های اشتراکی صد‌ها برنامه، فیلم، سریال، مستند و… وجود دارد و شما می‌توانید خود تصمیم بگیرید که در هر لحظه کدام برنامه را مشاهده کنید.

 سیاست‌های کلی تعیین شده

صدا و سیما یک مدیر دارد، این مدیر از طریق معاون سیما برای هر شبکه یک مدیر دیگر انتخاب می‌کند، در این سیستم سیاست محتوایی با میلیاردها بودجه‌ای که در اختیار این سازمان قرار می‌گیرد، توسط مدیران و معاونان این شبکه‌ها تعیین می‌شود و ما باید مخاطب این برنامه‌ها باشیم. البته هر شبکه برای برنامه‌های خود تنوع لازم را ایجاد می‌کند اما خط مشی مشخص شده در همه برنامه‌ها نمود پیدا خواهد کرد.

این مورد یکی از بزرگ‌ترین مشکلات تلویزیون نه تنها در ایران، بلکه کل جهان است، ما صرفا در خصوص ایران صحبت نمی‌کنیم، تمامی شبکه‌های تلویزیون در سراسر دنیا سیاست‌های مخصوص به خود را دارند. در این میان شبکه‌ای محبوب و برنامه‌ای پربازدید می‌شود که محتوای آن با علایق اکثر مردم جامعه هم‌خوانی داشته باشد. اما در همین برنامه‌های پربازدید نیز سیاست‌ کلی شبکه و سازمان مشاهده می‌شود، درواقع برنامه‌‌های پربازدید اهدافی هستند برای جهت‌دهی مخاطبان به سمت سیاست‌های از پیش تعیین شده، حتی بخش‌های خبری نیز از این سیاست‌ها در امان نیستند.

در فضای مجازی نیز شرایط مشابه است، هر برنامه، سایت، شبکه، کانال، پیج یا محتوایی که تولید می‌شود، در جهت اهداف تولید کننده آن است، اما به یک دلیل مهم سیاست‌های تعیین شده در فضای مجازی مانند تلویزیون آزاردهنده نیستند. در فضای مجازی میلیون‌ها محتوای مختلف و متنوع در تمامی زمینه‌ها وجود دارد و شما می‌توانید مستقیما سراغ مواردی بروید که به آن علاقه دارید، شما در فضای مجازی محدود نیستید، زیرا خودتان انتخاب می‌کنید که مخاطب چه گروهی باشید، اما در تلویزیون این آزادی را ندارید.

در ضمن شما در فضای مجازی حق اظهار نظر دارید، می‌توانید انتقاد یا تمجید کنید و درواقع نسبت به نوع محتوا و سیاست‌‌های پشت آن واکنش نشان دهید. این یک برتری بسیار بزرگ و اساسی برای فضای مجازی است که در ادامه بیشتر در خصوص آن صحبت می‌کنیم.

فضای مجازی، فضایی تعاملی

تلویزیون بر اساس پلن زمانی خود، برنامه‌هایی همسو با سیاست‌های تعیین شده را به شما ارائه می‌دهد و هیچ‌کس نمی‌تواند در خصوص این برنامه‌ها اظهار نظر کند. شما زمانی که تلویزیون می‌بینید، فقط مصرف کننده هستید و هیچ تعاملی با عوامل تولیدی آن ندارید، مگر آن که به پیج آن برنامه تلویزیونی یا تهیه کننده در فضای مجازی بروید و نقطه نظرات خود را با او در میان بگذارید.

برعکس این شرایط در فضای مجازی دیده می‌شود، کاربران در پلتفرم‌های مختلف و شبکه‌های اجتماعی، همواره اجازه ارسال نظر را دارند، حتی در تلویزیون‌های اینترنتی می‌توانید برای هر برنامه کامنت ارسال کرده یا به کیفیت آن امتیاز بدهید، اصلا یکی از مهم‌ترین راه‌‌های یافتن فیلم سینمایی یا سریال‌های خوب در تلویزیون‌های اینترنتی، خواندن نظرات و مشاهده امتیازات کاربران به آن محتوا است.

زمانی که شما تصویر، ویدیو یا خبری را در شبکه‌های اجتماعی مشاهده می‌کنید، با لایک کردن یا ارسال کامنت، می‌توانید نسبت به محتوای آن واکنش نشان دهید و حتی با دیگران تعامل داشته باشید، بسیاری از مواقع، زیر یک پست یا توییت، بحث گسترده‌ای میان کاربران شکل می‌گیرد و همه نظرات خود را با دیگران به اشتراک می‌گذارند، از طرفی اگر از محتوای تولید شده ناراضی باشند، مستقیما نظر خود را بیان می‌کنند، اما در تلویزیون هیچ‌کدام از این شرایط امکان پذیر نیست.

بسیاری از شبکه‌های اجتماعی پا را فراتر گذاشته و برنامه‌های آنلاین را میزبانی می‌کنند، ویدیو‌های لایو یوتیوب، استوری‌های لایو اینستاگرام و موارد مشابه آن‌ها همه فضایی ایجاد کرده که شما مستقیما با تولید کننده برنامه در تعامل باشید و در لحظه اظهارنظر کنید، این امکانی فوق‌العاده است که برای کاربران اهمیت بسیار بالایی دارد زیرا آن‌ها حداقل نظر خود را در خصوص برنامه‌ها اعلام کرده‌اند.

آزادی و عدم سانسور

شاید بتوان بزرگ‌ترین دلیل برتری فضای مجازی نسبت به تلویزیون را آزادی و عدم سانسور محتوا دانست. این مورد ارتباط مستقیمی با همان موضوع سیاست‌های کلی شبکه‌های تلویزیونی دارد.

در تلویزیون در خصوص همه چیز صحبت نمی‌شود، شبکه‌های تلویزیونی عمومی هستند و مخاطبان آن‌ها را همه اقشار جامعه با گروه‌های سنی متفاوت تشکیل می‌دهند؛ به همین دلیل از نظر محتوایی محدودیت‌های زیادی بر روی برنامه‌های تلویزیونی وجود دارد، البته به جز این مورد، همان سیاست‌های کلی باعث می‌شود در تلویزیون در خصوص خیلی از مسائل محتوا تولید نشود و در خصوص برخی از مسائل محتوای بیشتری تولید شود.

در فضای مجازی این محدودیت‌ها وجود ندارد، مطالب در شبکه‌های اجتماعی بسیار آزادانه‌تر منتشر شده و سیاست کلی برای مدیریت این فضا وجود ندارد، در واقع فضای مجازی آنقدر بزرگ است که نمی‌توان بر روی آن مدیریت داشت، به همین دلیل هر گروهی بر اساس علایق خود به تولید محتوا مشغول است و مخاطبان خود را دارد.

فیلم‌ها، سریال‌ها، بخش‌های خبری و برنامه‌های مختلف تلویزیونی در سراسر دنیا سانسور می‌شوند. حتی قبل از پخش هر محتوا، یک تیم مدیریتی بر روی آن نظارت دارد و موارد غیرقابل پخش را حذف می‌کنند، این اتفاق در تلویزیون کشورمان با شدت بیشتری رخ می‌دهد و به همین دلیل انتقادها از صدا و سیما در ایران بیش از شبکه‌های تلویزیونی در کشورهای دیگر است.

متاسفانه در ایران حتی اعضا و مسئولین دولتی نیز نسبت به برنامه‌های تلویزیونی اعتراض دارند و به جهتگی‌ری‌های سیاسی آن انتقاد کرده‌اند، چندی پیش در مطلبی اشاره کردیم که دلیل استقبال مسئولین از شبکه اجتماعی کلاب هاوس به همین دلیل است، اعضای دولت اعتقاد دارند سخنان آن‌ها از طریق صدا و سیما بازنشر نمی‌شود و به همین دلیل سخنان خود را در فضایی آزادتر در کلاب هاوس مطرح می‌سازند.

حال که بحث کلاب‌ هاوس شد، بگذارید تا اشاره کنیم که این شبکه اجتماعی به دلیل دارابودن به همه مواردی که به آن اشاره کردیم یعنی فضای تعاملی، آزادی بیان، عدم مدیریت متمرکز و عدم تعیین کردن خط مشی‌های سیاسی، محبوبیت جهانی پیدا کرده است.

هم‌پوشانی پلتفرمی

در میانه‌های متن اشاره کردیم که برای داشتن نگاهی عادلانه، قصد اشاره به برتری‌های فضای مجازی از نظر سرگرمی، خبری و آموزشی نسبت به تلویزیون را داریم، زیرا تلویزیون قطعا مانند فضای مجازی ابعاد چندگانه ندارد، اما به جز تمامی موارد گفته شده، همین عامل نیز یکی از دلایل برتری فضای مجازی نسبت به تلویزیون است.

برخلاف تلویزیون شما صرفا برای مشاهده محتوای مورد نظر وارد فضای مجازی نمی‌شوید، به عنوان مثال شما در اینستاگرام می‌توانید سرگرم شوید، از اخبار با خبر شوید، آموزش ببینید، با دوستان خود صحبت کنید، با ارسال پست و استوری دیگران را از حال خود با خبر سازید، کسب و کار خود را در این شبکه توسعه دهید، درآمدزایی داشته باشید و… اما تلویزیون به این گونه نیست، تلویزیون برای اکثر مردم تنها به تماشای چند برنامه، سریال و فوتبال خلاصه می‌شود.

ضمن اینکه شما با پلتفرم‌های مختلف می‌توانید از شبکه‌های اجتماعی استفاده کنید و هم زمان با اتصال به اینترنت، به کارهای بانکی، خدماتی، ارتباط با دیگران و کارهای متعددی بپردازید. فضای مجازی کاربردهایی بسیار بیشتر از سرگرمی، اخبار و آموزش دارد و در ابعاد مختلف زندگی ما نقش ایفا می‌کند. نظر شما در این باره چیست؟ شما تلویزیون را ترجیح می‌دهید یا فضای مجازی؟!

نوشته به بهانه برگزاری میتینگ‌های انتخاباتی آنلاین؛ چگونه فضای مجازی، صدا و سیما را ضربه فنی کرد؟! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.