خیلی از اوقات این اتفاق نمی افتد ولی بعد از حدود ۵۴۰ میلیون سال از زندگی بشریت، این جهان ۵ انقراض جمعیتی را به خود دیده است و میتواند انقراض بعدی در همین قرن رخ دهد. با محاسباتی که میزان انتشار CO2 را پیش بینی میکند، ما را با آستانه فاجعه ای می کشد که ستاره ها به همین دلیل از بین رفته اند.
این ارزیابی یک تحلیل ترسناک و مبهم ریاضی از چرخه کربن بازگشتی زمین است.
Daniel Rothman متخصص ژئوفیزیک دانشگاه MIT، نوسانات چرخه کربن(بواسطه ی خشکی های زمین، اقیانوس ها و جو ردیابی میشوند) که در طی ۵۴۰ میلیون سال گذشته اتفاق افتاده است را مورد بررسی قرار داد.
این محقق با تجزیه و تحلیل ۳۱ رویداد ایزوتوپ کربنی که توسط موسسه geochemists شناخته شده است، روند تغییرات دو ایزوتوپ های کربن(کربن های ۱۲ و ۱۳ که فراوانی متفاوتی در تاریخ زمین داشت) را شناسایی کرد.
از این شناسایی توانست یک پایگاه داده بسازد تا ارزیابی کند که چه مقدار کربن به درون اقیانوس ها در هر واقعه تاریخی وارد شده است. در بیشتر این اطلاعات کربن در یک آستانه معینی قرار داشت.
اما در برخی از آن ها(که ۴ مورد از ۵ مورد انقراض جهانی که بسیاری از اشکال زندگی را از بین برده است را شامل می شد.) این آستانه معین کربن شکسته شده بود.
اما با توجه تمام شواهد دیگر که ما در بالا بودن کربن در زندگی ما در زمین دراختیار داریم، یک الگوی نگران کننده در حال ظهور است.
همانطور که این محقق می گوید، واضح است که نرخ مشخصی از تغییرات وجود دارد که اساسا سیستم مایل به تکرار گذشته نیست.
در محاسبات Rothman، دو راه برای افزایش سطح کربن که در آستانه فاجعه قرار بگیرد، وجود دارد. اول اینکه در میلیون ها سال خروج گاز کربن دی اکسید، به آرامی بالا رود که به آرامی باعث یک فاجعه جهانی می شود.
مورد دیگر که در یک دوره زمانی بسیار کوتاه میتواند رخ دهد، جایی که تغییر زیادی در حجم کربن دخیل در چرخه کربن در طی دهه ها و سال ها اتفاق می افتد.آشنا نیست؟
در این زمینه Rothman پیش بینی کرده است که نزدیک به ۳۱۰ گیگاتن از کربن به اقیانوس های جهان اضافه شده که برای عبور از سطح آستانه کافی است، که تقریبا حداقل میزانی که انتظار میرود سال ۲۱۰۰ میلادی است که با این نرخی که در حال پیشروی است، در آن زمان اتفاق می افتد.در ضمن این تذکر میدهد که به قلمرو ناشناخته ای وارد می شویم.
اگر میزان کربن کنترل نشود، چرخه کربن به قلمرو خود که زیاد هم پایدار نیست وارد خواهد شد، بگونه ای که دیگر رفتار آن قابل پیش بینی نخواهد بود، که در سابقه زمین شناسی این نوع رفتار منطبق بر انقراض جهانی بود است.
به عبارت دیگر، مگر این که بشریت کاری را انجام دهد که به طور چشمگیری وضعیت کربن را تغییر دهد(اینجا ما خوشبین هستیم که این اتفاق بیافتد)، ما میتوانیم یک انقراض خطرناک را از ریشه قطع سازیم.
این یک شبه اتفاق نمی افتد، وجود همبستگی دلیل بر رابطه عِلّی نبوده،اما چنین اتفاقی هرگز دور از دسترس نیست، و این اتفاق به زودی در سال ۲۱۰۰ میلادی، اگر شرایط تغییر نکند، میتواند اتفاق بیافتد.
البته، این تنها یک چشم انداز است که چگونه کربن میتواند زندگی بر روی زمین را تغییر دهد و این دانشمند تمام جواب ها را نمی داند، اما او امیدوار است که با در اختیار قراردادن تعداد بیشتری از شواهد، ما را به حرکت وا دارد.باید راهی برای بازگشت نیز وجود داشته باشد.
این کار، دلایلی را نشان می دهد که چرا ما باید بیشتر دقت کنیم و این خود دلایل بیشتری برای مطالعه گذشته است تا به دنیا امروز اطلاع داد.
