ایسوس از روتر وای فای مخصوص بازی‌های اینترنتی رونمایی کرد

/در , , , , /توسط
شرکت ایسوس از سه مودم و روتر مخصوص بازی از سری ROG رونمایی کرده است تا به کاربران و علاقمندان بازی‌های اینترنتی اجازه دهد با سرعت بالا و استانداردهای جدید وای فای بهره ببرند.
 
به گزارش Windows Central، از آنجا که  بسیاری از علاقمندان به بازی‌های رایانه‌ای و اینترنتی تمایل دارند به‌منظور افزایش سرعت و کیفیت بازی، همواره از اتصالات کابل و سیم LAN رایانه و شبکه استفاده کنند، شرکت ایسوس به فکر این دسته از کاربران افتاده و می‌خواهد به آنها کمک کند تا از دست این روش قدیمی و گرفتار شدن در حجم زیادی از سیم و کابل در پیرامون خود خلاص شوند.
 
حالا شرکت ایسوس با معرفی و رونمایی از روتر و مودم‌های جدید گیمینگ خود، این مژده را به کاربران بازی‌های اینترنتی و رایانه‌ای داده است تا بتوانند با سرعت و کیفیت بالا و همچنین تاخیر بسیار کم از بازی کردن خود لذت ببرند.
 
روترهای ایسوس که از مقررات و استانداردهای جدید اینترنت بی‌سیم و وایرلس وای فای بهره‌مند است، ابزاری لازم و ضروری برای کاربران حرفه‌ای بازی‌های کامپیوتری محسوب می‌شود.
 
به نظر می‌رسد که شرکت تایوانی ایسوس توجه و تمرکز ویژه‌ای برروی کاربران بازی‌های رایانه‌ای دارد چراکه چندی پیش از گوشی هوشمند گیمینگ یا مخصوص بازی جدیدی نیز رونمایی کرد و توجه خیل عظیمی از علاقمندان به بازی در جهان را به خود جلب کرد.
 
این شرکت با معرفی سه روتر وای فای از سری روگ (ROG) در جهتی گام برداشته است که به نظر می‌رسد بسیار سریع‌تر از رقبایش به پیش خواهد رفت.
 
این روترهای وای فای به یک کلید توربو مجهزند که با فشردن آن‌ها سرعت بسیار بالایی را برای کاربران به ارمغان خواهد آورد. حداکثر میزان سرعت دستگاه روی فرکانس ۲.۴ گیگاهرتز به ۱۱۴۸ مگابیت بر ثانیه می‌رسد و این مقدار برای فرکانس ۵ گیگاهرتز به ۴۸۰۴ مگابیت بر ثانیه افزایش پیدا خواهد کرد. فرکانس ۲.۴ گیگاهرتز روتر به‌صورت تک‌کاناله و فرکانس ۵ گیگاهرتز به‌صورت دوکاناله طراحی شده است.
 
هنوز اطلاعات و جزئیات بیشتری در باره این سه محصول جدید ایسوس همچون قیمت و سایر مشخصات جزئی دیگر منتشر نشده است و باید تا زمان عرضه نهایی آن به بازارهای جهانی منتظر ماند.
 

افشای هک شدن انبوهی از روترهای اینترنت از سوی سیا

/در , , , , , /توسط
بر اساس اسناد افشا شده، سازمان جاسوسی سیا از توانایی هک کردن دهها مدل از روترهای وای فای برخوردار است، حتی اگر برای حفاظت آنها از کلمات عبور قدرتمند استفاده شود.
 
اسنادی که به تازگی توسط ویکی لیکس افشا شده نشان می دهد که سازمان جاسوسی سیا از نرم افزار هک خاصی به نام CherryBlossom برای جایگزینی میان افزار روترهای بی سیم و گنجاندن کدی در آنها استفاده می کند که به جاسوسان سازمان سیا امکان می دهد تا ترافیک اینترنت را از راه دور کنترل کرده و درخواست های ارسالی از مرورگرهای وب را برای جاسوسی های بیشتر منحرف کنند.
 
بر اساس دستورالعمل استفاده از این نرم افزار که در سال 2006 برای اولین بار منتشر و در سال 2012 به روز شده، انبوهی از روترهای رمزگذاری شده به همین شیوه قابل هک هستند.
 
سیا از هرگونه اظهار نظر در این زمینه خودداری کرده ولی بر طبق افشاگری های ویکی لیکس از روش های مختلفی برای دورزدن تنظیمات امنیتی روترها و دستکاری میان افزار یا firmware آنها استفاده می کند که در برخی موارد نیازی به اطلاع از نام کاربری و کلمه عبور هم نیست. چون سیا ابزار دیگری به نام Claymore ابداع کرده که ورود به تنظیمات روتر به صورت مهمان را ممکن کرده و هکر از طریق یک لپ تاپ که در نزدیکی روتر باشد می تواند ترافیک اینترنت را سرقت کند.
 
از جمله روترهای هک شده به این شیوه می توان به تولیدات D-Link، Linksys، US Robotics و ... اشاره کرد. برخی از این  روترها برای کاربران خانگی و برخی برای استفاده های حرفه ای در کافی شاپ ها و فرودگاه ها تولید شده اند.

نگاهی کوتاه به روتر خانگی N300RT توتولینک

/در , , , /توسط
امروزه شبکه‌های خانگی به مفهوم آشنایی برای کاربران خانگی تبدیل شده و به‌صورت روزافزون، به تعداد دستگاه‌هایی که برای اتصال به اینترنت به یاری کاربران می آیند، افزوده می‌شود. علیرغم اینکه هم‌اکنون در بازار تجهیزات شبکه مدل‌های متنوعی وجود دارد، سهولت کاربرد و استفاده کاربران از دستگاه‌های مذکور بعنوان دغدغه اصلی تولیدکنندگان، آنان را بصورت مداوم به سمت بهبود مشخصات فنی و رابط کاربری دستگاه‌ها سوق می‌دهد و بازار این محصولات همچنان به تکامل خود ادامه داده و بازیگران جدیدی در عرصه تولید محصولات شبکه وارد می‌شوند. شرکت توتولینک یکی از تازه‌واردهای بازار تجهیزات شبکه کشور است که اگرچه محصولات TOTOLINK سالیان زیادی است که در سراسر دنیا بفروش می‌رسد؛ اما  از خردادماه سال 95 توسط شرکت پردیس صنعت سیاره سبز (گرین) به بازار تجهیزات شبکه ایران معرفی شد. 
 
yhfg.PNG
سبد محصولات این شرکت گسترده است، از روتر و اکسس‌پوینت‌های بی‌سیم گران‌قیمت سری AC که نسبت به روترهای ارزان‌قیمت برای استفاده‌های معمول، پیشرفته‌ترین محصولات در بازار روز دنیا به حساب می‌آیند. عمده محصولات توتولینک در رده تجهیزات شبکه خانگی و اداری "SOHO" قرار دارد و برخی نیز مناسب شبکه سازمان‌های متوسط "SMB" می‌باشد.
 
در ادامه به صورت اجمالی به معرفی و بررسی روتر ارزان قیمت و پرکاربرد N300RT از تولیدات توتولینک می‌پردازیم. محتویات جعبه شامل روتر، آداپتور، کابل شبکه، دفترچه راهنمای فارسی و انگلیسی، کارت گارانتی گرین و یک عدد شابلون کاغذی جهت مشخص نمودن محل پیچ‌ها برای نصب روی دیوار است. جنس بدنه آن از پلاستیک مات به رنگ سفید است و قسمت روی دستگاه نیز پنل آلومینیومی به رنگ مشکی و خط‌دار پوشانده است. ظاهری زیبا دارد و کیفیت ساخت آن نیز مناسب است.
 
طراحی محصول
8 عدد نشانگر LED دستگاه به رنگ آبی به گونه‌ای پنهان شده‌اند که زمانی‌که این روترخاموش است، نمی‌توان محل آنها را تشخیص داد، البته اگر کمی دقت کنید، از روی علایم مربوط به هر نشانگر که در کنار آن حک شده می‌توانید به محل نشانگرها پی‌ببرید.  گرمای تولید شده توسط سخت‌افزار روتر، حتی هنگامی که مدت زمان زیادی روشن باشد ناچیز است که بیانگر جانمایی صحیح شیارهای تهویه هوا در اطراف و زیر دستگاه می‌باشد.
 
در طراحی شیارهای تهویه هوا، توتولینک از ترفند خلاقانه‌ای بهره‌ برده است؛ پنل آلومینیومی روی دستگاه قابلیت جابجایی دارد. با فشار به سمت پائین محل‌هایی که روی این پنل مشخص شده است، پنل مشکی رنگ مقداری از بدنه دستگاه فاصله می‌گیرد. روی بدنه دستگاه و زیر پنل، شیارهای تهویه هوا وجود دارند و موجب گردش بهتر هوا در داخل روتر می گردند. این نوع طراحی مناسب مواقعی است که دستگاه به دیوار متصل شده باشد. قسمت زیر دستگاه دارای شیارهایی برای اتصال به دیوار است. محل این شیارها را می توانید با استفاده از شابلون کاغذی موجود در بسته‌بندی روی دیوار مشخص کنید.
 
hj.PNG
مشخصات فنی روتر
در قسمت پشت دستگاه، 1 پورت WAN و 4 پورت LAN بهمراه کلید روشن/خاموش روتر وجود دارد و آنتن‌های ثابت 5dBi آن نیز به این قسمت متصل شده‌اند. روتر N300RT از فناوری سخت‌افزاری WPS نیز پشتیبانی می‌کند و کلید مربوط به آن بصورت اشتراکی با کلید Reset در بخش جلوی بدنه دستگاه قرار دارد. پردازنده مرکزی این روتر مدل RTL8196E و ساخت REALTEK است. چیپست کنترل‌کننده سیگنال بی‌سیم این محصول نیز مدل RTL8192E می‌باشد.
 
به کمک چیپست‌های فوق، این روتر قادر است در باند فرکانس 2.4Ghz نرخ انتقال داده‌ای برابر با 300Mbps را ارائه کند؛ همچنین نرخ انتقال داده در هر 5 پورت Rj45 این روتر نیز برابر با 100Mbps است. از آنجا که در محیط های شهری تداخل کانال در باند 2.4Ghz بسیار محتمل است، قابلیت یافتن و انتخاب خودکار کانال آزاد باند 2.4Ghz در محیط مورد استفاده موجب افزایش سرعت انتقال داده بصورت بی‌سیم می‌شود. 
 
فرم‌ور دستگاه کاملا ساده و منطقی به نظر می‌رسد و حاوی نکاتی جهت راهنمایی کاربرانی کم‌تجربه است. گرچه بعد از انجام هر تغییر نیاز به ریست شدن وجود دارد، اما دستگاه بعد از هر تغییر به کاربر پیشنهاد می‌کند سایر تغییرات را نیز اعمال و سپس یکباره روتر را ریست کند تا مجموع تغییرات اعمال گردد. 
 
hnb.PNG
راه‌اندازی روتر حتی برای کاربران کم تجربه نیز بسیار آسان است. با استفاده از Easy Setup در فرم‌ور روتر به سادگی می‌توان با اینترنت ارتباط برقرار کرد. البته این Wizard برای کاربران کم تجربه است و کاربران متخصص با انتخاب گزینه "Advanced Setup"، می‌توانند تقریبا هر نوع تنظیمی را اعمال نمایند.
 
سخن پایانی
اگرچه روتر N300RT توتولینک در رده محصولات شبکه مقرون‌به‌صرفه دسته‌بندی می‌شود، اما می‌توان آن ‌را محصولی فراتر از این رده دانست. 6 حالت عملکرد در این روتر، آن ‌را مناسب شبکه‌های کوچک و متوسط با پاسخ به هر نیازی می‌کند. شرکت توتولینک با پیش‌بینی نیاز آینده شبکه‌های کامپیوتری، این روتر را با قابلیت پشتیبانی از IPv6، RADVD و IPTV طراحی کرده تا پاسخگوی نیاز کاربران در آینده نزدیک باشد. از مزیت‌های رقابتی این روتر می‌توان به وجود سیستم نظارت و ایجاد محدودیت‌های زمانی و حجمی بر روی IP و همچنین Mac آدرس اشاره نمود. در مجموع این مدل برای آن دسته از کاربران خانگی که سرویس اینترنت بی‌سیم از ISPها دریافت می‌کنند و همچنین شبکه‌های اداری کوچک که نیازمند روتری با قابلیت‌های Firewall، UPNP، NAT و DMZ هستند، گزینه مناسب و مقرون‌به‌صرفه‌ای است. روتر N300RT توتولینک با 36 ماه گارانتی شرکت پردیس صنعت سیاره سبز (گرین) در بازارهای داخلی توزیع و در اختیار کاربران قرار دارد.
 

برای حل مشکلات وای فای، کافی است مودم خود را جابه‌جا کنید!

/در , , , , , /توسط
برای حل مشکلات وای فای، کافی است مودم خود را جابه‌جا کنید!

آیا آنتن دهی وای فای در برخی نقاط از منزل شما دچار مشکل شده است؟ پیش از هر کاری مودم روتر خود را جابه‌جا کنید.

شاید با خود بیندیشید که تکنولوژی Wi-Fi توسط افرادی عجیب توسعه پیدا می‌کند، اما هرگز این‌گونه نبوده و وای فای چیز عجیبی محسوب نمی‌شود چراکه گجت هوشمند شما با استفاده از تکنولوژی به اینترنت متصل می‌شود که یک قرن پیش هم وجود داشت: امواج رادیویی.

امواج رادیویی با محدودیت‌هایی روبه‌رو هستند. احتمالا تجربه کرده‌اید که هنگام حرکت داخل تونل، رادیو خودرو شما یا قطع شده و یا صدای خش‌خش تولید می‌کند. دلیل این اتفاق عدم توانایی عبور موج‌های رادیویی از برخی موانع سر راه است.

این اتفاق دقیقا برای مودم وای فای شما هم رخ خواهد داد و اگر مانعی بین گجت هوشمندتان و مودم وجود داشته باشد، امواج فرستاده‌شده تضعیف می‌شوند. بنابراین محل قرارگیری مودم می‌تواند تغییر بزرگی در کیفیت اینترنت داشته باشد.

مودم را در مرکز خانه قرار دهید

روش کار روترها تقریبا به این شکل است که امواج را از یک نقطه مرکزی، به همه جهات می‌فرستد. بنابراین اگر آن را در مرکز خانه قرار دهید می‌تواند تمام خانه را تحت پوشش قرار دهد.

با توجه به این موضوع بهتر است که مودم خود را در نزدیک‌ترین نقطه به وسط خانه قرار دهید. اگر آن را در یک گوشه قرار دهید، درواقع بسیاری از امواج را به بیرون می‌فرستید، جایی که به هیچ دردی نمی‌خورند! به‌علاوه قرارگیری آن در یک گوشه از خانه، امواج تضعیف‌شده را در اختیار شما قرار می‌دهند. پس قرار گرفتن مودم در مرکز خانه، می‌تواند باعث پوشش تمامی نقاط شود.

بهترین مکان در منزلتان بایستی توسط خود شما شناسایی شود. به‌عنوان مثال در یک خانه سه طبقه، محل مناسب برای مودم در طبقه دوم است.

مودم خود را نپوشانید و یا مخفی نکنید

همه می‌دانیم که مودم‌ها ظاهر چندان جذابی ندارند و به همین دلیل، بسیاری از مردم آن را در قفسه و یا کمدها قرار می‌دهند تا از دید مخفی باشد. اما این کار تأثیر بدی بر روی سیگنال‌های ارسالی می‌گذارد. با قرار دادن مودم در چنین نقاطی، شما موانع بسیاری را بر سر راه سیگنال‌ها قرار می‌دهید که همین اتفاق باعث تضعیف آن می‌شود.

همان مثال حرکت خودرو در تونل را در نظر بگیرید که وجود دیواره‌های تونل و موانع دیگر، باعث مسدود شدن سیگنال‌های مخابراتی و درنتیجه مشکل در رادیو می‌شود. همین اتفاق دقیقاً برای مودم شما هم رخ خواهد داد و اشیاء می‌توانند کار امواج را مختل کنند.

دیوارهای آجری شاید تأثیر کمتری داشته باشند اما دیوارهای گچی، قفسه‌ها و حتی اثاث خانه بسیار مؤثر هستند. یک قانون ساده برای فهمیدن این موضوع وجود دارد: اگر مودم در میدان دید ما قرار دارد بهترین سیگنال ممکن را دریافت می‌کنید و اگرنه، سیگنال‌ها را از منبع تضعیف نموده‌اید.

اگر ظاهر مودم واقعا مورد علاقه شما نیست، می‌توانید از پوشش‌هایی که مخصوص آن توسعه یافته‌اند استفاده کنید. نمونه آن در تصویر بالا قابل‌مشاهده است.

روتر خود را از روترهای همسایه‌ها و وسایلی چون ماکروویو دور نگه‌دارید


قرار گیری مودم در مرکز خانه و در دید، قدم بزرگی است اما موارد دیگری نیز وجود دارند که باید به آنها توجه کنید. برای مثال ماکروویو ها و تلفن‌های بدون سیم به دلیل استفاده از امواج 2.5 گیگاهرتزی می‌توانند عملکرد مودم را تحت تأثیر قرار دهند.

استفاده از امواج 5 گیگاهرتزی یکی از راه حل‌های این مشکل است اما بسیاری از روترها و دستگاه‌های قدیمی از این تکنولوژی پشتیبانی نمی‌کنند. بنابراین دور بودن مودم از ابزار دارای موج، نکته بسیار مهمی است.

یکی دیگر از مشکلات احتمالی به ویژه در آپارتمان‌ها، وجود مودم‌های سایر همسایگان شما است. باید نقاطی که تحت اثر سیگنال‌های آنها هستند را شناسایی کرده و از قرار دادن مودم خود در آن نقطه اجتناب کنید.

اگر جابه‌جایی مودم کمکی به شما نکرد چطور؟

با انجام این کار، از نتیجه آن شگفت‌زده خواهید شد و بسیار مشاهده شده که انتقال مودم حتی به مقدار اندکی، توانسته تمام نقاط خانه را تحت پوشش بیاورد.

اما این تمام کار نیست چراکه عوض کردن محل مودم ممکن است نتیجه‌ای به همراه نداشته باشد. پس باید به سراغ روش‌های دیگر بروید. اما اگر بازهم جوابی نگرفتید و اگر مودم شما قدیمی بوده و یا خانه بزرگی دارید، باید به خرید یک روتر جدید و قوی‌تر بیندیشد.

نوشته برای حل مشکلات وای فای، کافی است مودم خود را جابه‌جا کنید! اولین بار در پدیدار شد.

اپل توسعه‌ روترهای بی سیم را متوقف می‌کند

/در , , , /توسط
بلومبرگ گزارش داده که شرکت اپل به‌منظور تمرکز بر محصولاتی با درآمدزایی بیشتر، درصدد است ساخت روترهای بی‌سیم خود را متوقف کند.
 
اپل طی سال گذشته، فعالیت‌های تیم بخش توسعه‌ی روترهای بی‌سیم خود را متوقف و مهندسان این بخش را به گروه‌های توسعه محصولات دیگر از جمله اپل‌تی‌وی منتقل کرده است؛ البته به دلیل اینکه این خبر هنوز به‌صورت عمومی اعلام نشده، نامی از مهندسان مذکور برده نشده است.
 
اپل از سال ۲۰۱۳ تا‌کنون هیچ تغییری در روترهای خود اعمال نکرده و بروزرسانی جدیدی برای همگام شدن با استانداردهای جدید صنعت بی‌سیم برای این روترها منتشر نکرده است. منحل کردن تیم توسعه‌ی روترهای بی‌سیم نشان می‌دهد که اپل در حال حاضر هیچ برنامه‌ای برای عرضه‌ی مدل‌های جدید روترهای خود ندارد. یکی از سخنگویان اپل از صحبت در مورد برنامه‌های شرکت یادشده خودداری کرده است.
 
روترها نقاط دسترسی اتصال لپ‌تاپ‌ها، آیفون‌ها و دیگر محصولات به شبکه‌ی جهانی وب هستند که البته این کار را بدون نیاز به سیم انجام می‌دهند. در حال حاضر اپل سه مدل روتر بی‌سیم را به فروش می‌رساند: AirPort Express، AirPort Extreme و AirPort Time capsule. همچنین می‌توان مدل سوم را به عنوان فضای ذخیره‌سازی اضافه برای رایانه‌های مک مورد استفاده قرار داد.
 
این محصولات به ترتیب با قیمت ۹۹ دلار، ۱۹۹ دلار و ۲۹۹ دلار به فروش می‌رسند که با این حساب می‌توان گفت فقط بخش کوچکی از درآمدهای اپل را شامل می‌شوند. علاوه بر این، سه دستگاه یادشده در صورت‌های مالی اپل، در دسته‌بندی محصولات کم‌اهمیت و دسته‌بندی نشده‌ی این کمپانی قرار داده شده‌اند. این دسته‌ تنها ۵ درصد از درآمد اپل در سال مالی ۲۰۱۶ را شامل شده است.
 
منحل کردن بخش توسعه‌ی روترهای بی‌سیم می‌تواند وضعیت ارتباط دستگاه‌های مختلف این شرکت را کمی نامناسب کند. برخی از ویژگی‌های روترهای‌ AirPort از جمله پخش بی‌سیم موسیقی، نیاز به یکی از محصولات اپل مثل آیفون یا مک دارند. اگر شرکت یادشده از این پس فروش روترهای بی‌سیم خود را متوف کند، در این شرایط برخی از کاربران احتمالا دلیلی برای استفاده از یک رایانه یا گوشی هوشمند دیگر خواهند داشت. هسته‌ی تکنولوژی به کار گرفته‌شده در روترهای مورد بحث را کمپانی‌هایی چون Broadcom تولید کرده‌اند. این در حالی است که تولیدکنندگان روتر می‌توانند طراحی این محصولات، تعداد آنتن‌ها و نرم‌افزار کنترل‌کننده را نیز خودشان انجام دهند.

چگونه چند پورت‌ (Port) را روی روتر ( Router ) منتقل ( forward ) کنیم؟  

/در , , , , , , , , , , , , , , , , /توسط

اگرچه امروزه بسیاری از روترها این کار را به صورت خودکار انجام می‌دهند، اما فوروارد (Forward) کردن پورت (Port) برای بعضی از اپلیکیشن‌ها یا دستگاه‌ها باید به صورت دستی انجام شود. خوشبختانه اگر بدانید باید کجا بروید، انجام این کار خیلی آسان است.

فوروارد کردن پورت

فوروارد کردن پورت چیست؟

برای انجام بسیاری از کارها باید کامپیوتر خود را به سرویس دهنده‌ی دستگاه‌های دیگر تبدیل کنید. اکثر چیزها زمانی که داخل شبکه‌ی خودتان هستید، به درستی کار می‌کند. اما اگر می‌خواهید از بیرون از این شبکه به بعضی از اپلیکیشن‌ها دسترسی داشته باشید، قضیه سخت‌تر می‌شود. پس ابتدا بگذارید نگاهی به دلیل این ماجرا بیاندازیم.

روتر چگونه درخواست‌ها را مدیریت کرده و از پورت‌ها استفاده می‌کند؟

تصویر زیر نقشه‌ای ساده از شبکه‌ی خانگی شماست. ابر همان اینترنت و اتصال عمومی شما، یا آدرس پروتکل اینترنت (IP) است. این آدرس IP کل شبکه‌ی خانگی شما را به جهان خارج نشان می‌دهد.

آدرس قرمز، آدرس روتر در داخل شبکه‌ی شماست. آدرس‌های دیگری که در پایین تصویر وجود دارد همه متعلق به دستگاه‌های موجود در شبکه است. اگر آدرس IP عمومی شما مثل آدرس یک خیابان باشد، به آدرس‌های داخلی مثل شماره‌ی آپارتمان‌های آن خیابان نگاه کنید.

فوروارد کردن پورت روی روتر

 

این شکل در خود سوالی دارد که شاید تا به حال به آن فکر نکرده باشید. چگونه اطلاعاتی که از اینترنت می‌آید به دستگاه موردنظر ما در شبکه می‌رسد؟ اگر درخواست باز کردن سایت گوگل را داشته باشید، چگونه پاسخ به جای لپتاپ برادرتان به سیستم شما فرستاده می‌شود؟ مگر آدرس IP عمومی در همه‌ی دستگاه‌ها یکسان نیست؟

این مسئله به لطف قابلیت فوق العاده‌ای در روتر به نام ترجمه‌ی آدرس شبکه (NAT) حل می‌شود. این قابلیت در سطح روتر مثل یک پلیس راهنمایی و رانندگی عمل می‌کند، یعنی ترافیک را از میان روتر به دستگاه صحیح هدایت می‌کند، بنابراین از یک آدرس IP عمومی می‌توان در چندین دستگاه استفاده کرد. به واسطه‌ی همین NAT، درخواست‌های هر دستگاهی مشخص بوده و پاسخ فقط برای همان دستگاه ارسال می‌شود.

پس نقش پورت‌ها این وسط چه می‌شود؟ پورت‌ها بخشی قدیمی اما مفید از روزهای ابتدایی پردازش شبکه هستند. در آن زمان‌ها که هر کامپیوتر در یک زمان فقط می‌توانست یک اپلیکیشن اجرا کند، تنها کاری که باید صورت می‌گرفت این بود که یک کامپیوتر را به کامپیوتر دیگری که در همان شبکه همان اپلیکیشن را اجرا کرده بود، وصل کنیم. اما بعدها که کامپیوترها به صورت همزمان قادر به اجرای چندین اپلیکیشن شدند، متخصصان علوم کامپیوتری باید با مشکل وصل کردن اپلیکیشن‌های مرتبط به هم دست و پنجه نرم می‌کردند. این‌جا بود که پورت‌ها متولد شدند.

بعضی از پورت‌ها اپلیکیشن‌های مشخصی دارند که در صنعت کامپیوتر استاندارد هستند. برای مثال، زمانی که یک صفحه‌ی اینترنتی را باز می‌کنید، سیستم از پورت ۸۰ استفاده می‌کند. نرم‌افزار کامپیوتر گیرنده می‌داند که از پورت ۸۰ برای بارگذاری اسناد http استفاده می‌شود، پس گوش به زنگ می‌ماند و بر همین اساس پاسخ می‌دهد. اگر درخواست http خود را بر روی پورت دیگری -مثلاً پورت ۱۴۳- بفرستید، سرویس دهنده‌ی وب آن را شناسایی نمی‌کند، چون به این پورت گوش نمی‌دهد (البته چیز دیگری مثل سرویس دهنده‌ی ایمیلی IMAP ممکن است از آن پورت استفاده کند).

بعضی از پورت‌ها به طور پیشفرض برای چیزی تعریف نشده‌اند، بنابراین برای هر کاری می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. به منظور جلوگیری از به وجود آمدن تداخل در استفاده از یک پورت بهتر است از اعداد طولانی‌تر استفاده نمایید. مثلاً Plex Media Server از پورت ۳۲۴۰۰ و سرورهای بازی Minecraft از پورت ۲۵۵۶۵ استفاده می‌کنند.

از هر پورت می‌توان در هر دو پروتکل TCP یا UDP استفاده کرد. TCP یا پروتکل کنترل انتقال، پروتکلی است که اغلب استفاده می‌شود. UDP یا پروتکل داده‌گرام کاربر توسط اپلیکیشن‌های خانگی کمتر استفاده می‌شود، مگر برای یک استثنا بزرگ که BitTorrent باشد.

چرا باید بخواهید پورت‌ها را فوروارد کنید؟

حالا اصلاً چرا باید بخواهیم پورت‌ها را فوروارد کنیم؟ با وجود این که بسیاری از اپلیکیشن‌ها برای تنظیم پورت‌های خود از NAT استفاده می‌کنند و خودشان پیکربندی‌های لازم را انجام می‌دهند، اما هنوز اپلیکیشن‌هایی وجود دارند که به طور خودکار این کار را انجام نمی‌دهند و باید به صورت دستی این تنظیمات را تعریف کنید.

در نمودار زیر با یک مثال ساده شروع می‌کنیم. فرض کنید در جایی از جهان در حال استفاده از لپتاپ‌تان هستید (با آدرس ۲۲۵٫۲۱۳٫۷٫۴۲)، و برای دسترسی به چند فایل که در کامپیوتر خانگی‌تان قرار دارد می‌خواهید به شبکه‌ی منزل وصل شوید. اگر آدرس IP خانگی خود (۱۲۷٫۳۴٫۷۳٫۲۱۴) را در یکی از ابزارهای مرتبط (مثلاً یک کلاینت FTP یا یک نرم‌افزار اتصال از راه دور) وارد کنید، و این ابزار از ویژگی‌های روتر که پیش‌تر اشاره کرده استفاده نکند، شانسی برای وصل شدن ندارید. برنامه نمی‌داند درخواست شما را به کجا بفرستد، و در نتیجه اتفاقی نمی‌افتد.

فوروارد کردن پورت روی روتر

البته این امر قابلیت امنیتی بسیار خوبی است. اگر کسی بدون استفاده از پورت‌های معتبر بخواهد به شبکه‌ی خانگی شما وصل شود، نباید قادر به انجام چنین کاری باشد. رد این درخواست‌ها توسط فایروال روتر انجام می‌شود.

برای حل این مشکل باید به روتر بگویید که اگر درخواستی از طرف این برنامه فرستاده شد آن را به این دستگاه در این پورت ارسال کند. با دستورالعمل‌های لازم، روتر شما را به سمت کامپیوتر و اپلیکیشن مربوطه هدایت خواهد کرد.

فوروارد کردن پورت روی روتر

پس در این مثال، اگر می‌خواهید از خارج شبکه به داخل شبکه دسترسی داشته باشید باید از پورت‌های مختلف استفاده کنید. هنگامی که با استفاده از پورت ۲۲ به آدرس IP شبکه‌ی خانگی خود دسترسی پیدا کردید، روتر شما در خانه می‌داند که این درخواست باید به سمت ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۱۰۰ برود. سپس رابط SSH در آن دستگاه پاسخ خواهد داد. در عین حال می‌توانید درخواستی از طریق پورت ۸۰ ارسال کنید تا روتر آن را به سرویس دهنده‌ی وب در آدرس ۱۹۲.۱۶۸.۱.۱۵۰ هدایت کند. یا از طریق آدرس ۱۹۲.۱۶۸.۱.۲۰۰ با استفاده از VNC به صورت از راه دور لپتاپ خواهرتان را کنترل کنید.

کارایی فوروارد کردن پورت‌ها به همین‌جا ختم نمی‌شود! برای راحتی و شفافیت بیشتر می‌توانید پورت‌های سرویس‌های موجود را با استفاده از فوروارد کردن پورت‌ها تغییر دهید. برای مثال فرض کنید در شبکه‌ی خانگی خود دو سرویس دهنده‌ی وب دارید و می‌خواهید یکی از آن‌ها به راحتی قابل دستیابی باشد، و دیگری فقط برای استفاده‌ی شخصی در دسترس باشد.

فوروارد کردن پورت روی روتر

زمانی که از پورت ۸۰ به شبکه‌ی خانگی‌تان دسترسی پیدا می‌کنید، می‌توانید به روتر خود بگویید درخواست‌ها را به یکی از سرورهای موجود در آدرس ۱۹۲.۱۶۸.۱.۱۵۰ که پورت ۸۰ را گوش می‌کند بفرستد. می‌توانید به روتر بگویید که اگر از طریق پورت ۱۰۰۰۰ به آن وصل شدید، باید به پورت ۸۰ سرور شخصی شما برود. از این طریق، کامپیوتر دوم حتی برای استفاده از یک پورت متفاوت هم نباید دوباره پیکربندی شود، ولی شما هنوز می‌تواتید ترافیک آن را مدیریت کنید.

اکنون که می‌دانیم انتقال پورت چیست و چرا باید بخواهیم از آن استفاده کنیم، بگذارید پیش از پیکربندی اصلی آن، چند نکته‌ی کوچک را در این رابطه بگوییم.

نکاتی پیش از پیکربندی روتر

پیش از پیکربندی حقیقی روتر و شروع به کار جدی برای جلوگیری از به وجود آمدن مشکل بهتر از چند نکته‌ی کوچک را بدانید.

تنظیم آدرس IP ایستا برای دستگاه‌ها

اگر دستگاه‌های شما آدرس IP خود را به صورت پویا از سرویس DHCP روتر دریافت می‌کنند، هیچ کدام از این کارها فایده‌ای نخواهد داشت. ما در این جا به طور خلاصه به این موشوع اشاره خواهیم کرد.

روتر شما مجموعه‌ای از آدرس‌های آماده دارد که با وارد شدن دستگاه‌های جدید به شبکه این آدرس‌ها را به آن‌ها اختصاص می‌دهد. مثلاً هنگامی که لپتاپ شما وارد شبکه می‌شود با آدرس ۱۹۲.۱۶۸.۱.۹۸، آیفون‌تان با ۱۹۲.۱۶۸.۱.۹۹ و بقیه‌ی دستگاه‌ها هم به همین صورت آدرس‌دهی می‌شوند. اگر این دستگاه‌ها برای مدتی خاموش شوند یا روتر دوباره راه‌اندازی شود، کل آدرس‌ها دوباره بازنشانی می‌شوند.

در شرایط معمولی این امکان فوق العاده خوب است، چون دیگر نیازی نیست که نگران IP های داخلی باشید. اما اگر می‌خواهید قاعده‌ی (Rule) فوروارد پورتی بسازید که آدرس سرویس دهنده‌ی بازی شما را مشخص می‌کند، و بعد روتر آدرس جدیدی به آن بدهد، این قاعده دیگر کار نخواهد کرد، و دیگر کسی نمی‌تواند به آن وصل شود. برای جلوگیری از این اتفاق باید به هر دستگاه در شبکه که در آن پورت فوروارد کرده‌اید، آدرس IP ایستا بدهید. بهترین روش برای انجام این کار از طریق روتر است.

آدرس IP خود را بدانید (و یک آدرس DNS پویا تعریف کنید)

علاوه بر رعایت نکته‌ی قبلی، باید آدرس IP خارجی خود را هم بدانید. می‌توانید این آدرس را با مراجعه به سایت whatismyip.com مشاهده کنید. اگرچه یک آدرس IP عمومی می‌تواند تا ماه‌ها یا حتی یک سال ثابت بماند ولی امکان تغییر آن هم وجود دارد (مگر این که به طور مشخص از سرویس دهنده‌ی اینترنت خود IP ثابت گرفته باشید). به عبارت دیگر یعنی با اعتماد کامل نمی‌توانید آدرس IP شبکه‌ی خود را در نرم‌افزارهای اتصال از راه دور وارد کنید و انتظار وصل شدن داشته باشید.

بنابراین قویاً پیشنهاد می‌کنیم که یک سرویس DNS پویا تنظیم کنید تا آدرس متغیر شما را به یک آدرس به یاد ماندنی‌تر مثل mysuperawesomeshomeserver.dynu.net پیوند دهد.

به فایروال‌های محلی توجه کنید

زمانی که یک پورت را در سطح روتر فوروارد می‌کنید، به احتمال خیلی زیاد باید دستی هم در قوانین فایروال کامپیوتر خود ببرید. آگاه باشید که در کامپیوترهایی که علاوه بر فایروال محلی از فایروال موجود در نرم‌افزارهای آنتی ویروس هم استفاده می‌کنند، باید در هر دو جا بگویید که اتصالات این پورت‌ها را مورد تایید شماست.

گام اول: یافتن قواعد فوروارد کردن پورت‌ها در روتر

اگرچه ما دوست داریم برای روتر شما دستورالعمل مخصوص بنویسیم، ولی حقیقت این است که هر روتر نرم‌افزار مخصوص به خود را دارد، و عملکرد هر نرم‌افزار هم بسته به مدل روتر متفاوت است. پس به جای این که همه‌ی مدل‌های موجود را تحت پوشش قرار دهیم (که کار بی‌نهایت سختی است)، سعی می‌کنیم تا با ارائه‌ی اطلاعاتی درباره‌ی ظاهر منوها، تشویق‌تان کنیم تا دفترچه‌ی راهنما را مطالعه کرده یا به دنبال راهنماهای آنلاین مربوط به مدل روتر خود باشید.

در حالت کلی باید به دنبال بخشی به نام Port Forwarding باشید. برای پیدا کردن آن شاید لازم باشد تا دسته‌بندی‌های مختلف را بررسی کنید. برای مثال این بخش در روتر D-Link DIR-890L به شکل زیر است:

فوروارد کردن پورت روی روتر

و همین بخش در روتری مشابه که از فرم‌ور محبوب شخص ثالث DD-WRT استفاده می‌کند هم به صورت زیر می‌باشد:

فوروارد کردن پورت روی روتر

همان طور که می‌بینید، پیچیدگی بین این دو مدل، علی‌رغم سخت‌افزار یکسان مشهود است. به علاوه، موقعیت آن هم به طور کامل با یکدیگر تفاوت دارد. به همین خاطر بهتر است برای هر دستگاه و هر رابط کاربری راهنمای مخصوص آن را مطالعه کنید.

هنگامی که منوی آن را پیدا کردید، زمان آن است تا قاعده‌ی موردنظر خود را تنظیم کنید.

گام دوم: ایجاد یک قاعده‌ی فوروارد پورت

برخلاف همه‌ی توضیحات احتمالاً پیچیده و مراحل قبلی تعریف خود قاعده بسیار ساده است. ما می‌خواهیم دو قاعده برای فوروارد کردن پورت تعریف کنیم؛ یکی برای سرویس دهنده‌ی موسیقی Subsonic و دیگری برای سرویس دهنده‌ی بازی Minecraft.

فوروارد کردن پورت روی روتر

با وجود تفاوت‌هایی که در نرم‌افزار هر روتر وجود دارد، فرآیند کلی یکسان است. تقریباً در همه جا ابتدا باید نام قاعده‌ی فوروارد پورت را بنویسید. بهتر نامی مرتبط با کاربرد سرویس یا سرور برای آن انتخاب کنید. اکنون باید مشخص کنید که این قاعده از پروتکل TCP، UDP یا هر دوی آن‌ها استفاده کند. بعضی از کاربران در زمینه‌ی انتخاب دقیق پروتکل موردنیاز برای هر اپلیکیشن یا سرویس وسواس دارند و آن را به پای مسائل امنیتی می‌گذارند. اگر راستش را بگویم من همیشه در این زمینه تنبلی می‌کنم، و خیلی راحت گزینه‌ی Both یا هر دو را انتخاب می‌کنم.

در برخی از فرم‌ورهای نرم‌افزاری مثل DD-WRT که در تصویر بالا هم آن را آوردیم، با تعیین مقدار Source یا منبع می‌توانید دسترسی لیستی از آدرس‌های IP را به دلایل امنیتی به این قاعده‌ی انتقال پورت محدود کنید. اگر بخواهید می‌توانید از چنین قابلیتی استفاده کنید، اما بدانید که با این کار دردسرهای جدیدی برای خود ایجاد می‌کنید، چرا که روتر فرض می‌کند که کاربران از راه دور (از جمله شما و دوستان‌تان) آدرس‌های ایستا دارند.

سپس باید پورت خارجی را مشخص کنید. این همان پورتی است که بر روی روتر و اینترنت باز خواهد ماند. شما می‌توانید از بین ۱ تا ۶۵۳۵۳ یک عدد انتخاب کنید، اما اکثر اعداد پایین توسط سرویس‌های استاندارد (مثل ایمیل و سرورهای وب) و عددهای بالا هم توسط اپلیکیشن‌های متداول اشغال شده‌اند. با این اوصاف پیشنهاد می‌کنیم عددی بالاتر از ۵۰۰۰ انتخاب کنید. برای اطمینان خاطر می‌توانید در میان لیست طویل پورت‌های TCP/UDP بگردید تا مطمئن شوید که پورت انتخابی شما با سرویس دیگری تداخل نداشته باشد.

در انتها آدرس IP داخلی و پورت دستگاه موردنظر خود را وارد کرده، و سوئیچ این قاعده را روشن کنید. فراموش نکنید که تنظیمات را هم ذخیره نمایید.

گام سوم: آزمایش قاعده‌ی فوروارد پورت

ساده‌ترین راه برای آزمایش فوروارد پورت این است که از یک دستگاه خارج از شبکه به کامپیوتر داخل شبکه وصل شوید. اما اگر خارج از خانه نباشید شاید انجام این آزمایش برای شما کمی مشکل باشد. خوشبختانه به لطف وبسایت YouGetSignal.com می‌توانید به راحتی ببینید که آیا قاعده‌ی فوروارد کردن پورت شما به درستی کار می‌کند یا نه. برای انجام این آزمایش کافی است آدرس IP خود را به همراه پورت‌تان وارد کرده و بر روی دکمه‌ی Check کلیک کنید.

فوروارد کردن پورت روی روتر

همان طور که در تصویر بالا پیداست، باید پیامی مشابه [Port X is open on [Your IP دریافت کنید. اگر پورت بسته بود، مجدداً تنظیمات روتر خود را چک کرده و ضمن بررسی IP و پورتی که در این سایت وارد کرده‌اید، آزمایش را دوباره اجرا کنید.

تعریف انتقال پورت شاید کمی مشکل باشد، اما پس از آن که آدرس IP ایستا را به دستگاه موردنظر خود اختصاص دادید و سرور DNS پویا را برای آدرس IP خانگی خود تعریف کردید، فقط کافی است یکبار این سختی را به جان بخرید تا در آینده به راحتی بتوانید از شبکه‌ی خانگی خود استفاده کنید.

این مطلب برای بسیاری از کاربران دنیای مجازی مفید است و کاربرد دارد بنابراین توصیه می کنیم که از طریق دکمه های زیر این مطلب را روی شبکه های اجتماعی منتشر نمایید.

منبع: howtogeek.com

چگونه چند پورت‌ (Port) را روی روتر ( Router ) منتقل ( forward ) کنیم؟  

/در , , , , , , , , , , , , , , , , /توسط

اگرچه امروزه بسیاری از روترها این کار را به صورت خودکار انجام می‌دهند، اما فوروارد (Forward) کردن پورت (Port) برای بعضی از اپلیکیشن‌ها یا دستگاه‌ها باید به صورت دستی انجام شود. خوشبختانه اگر بدانید باید کجا بروید، انجام این کار خیلی آسان است.

فوروارد کردن پورت

فوروارد کردن پورت چیست؟

برای انجام بسیاری از کارها باید کامپیوتر خود را به سرویس دهنده‌ی دستگاه‌های دیگر تبدیل کنید. اکثر چیزها زمانی که داخل شبکه‌ی خودتان هستید، به درستی کار می‌کند. اما اگر می‌خواهید از بیرون از این شبکه به بعضی از اپلیکیشن‌ها دسترسی داشته باشید، قضیه سخت‌تر می‌شود. پس ابتدا بگذارید نگاهی به دلیل این ماجرا بیاندازیم.

روتر چگونه درخواست‌ها را مدیریت کرده و از پورت‌ها استفاده می‌کند؟

تصویر زیر نقشه‌ای ساده از شبکه‌ی خانگی شماست. ابر همان اینترنت و اتصال عمومی شما، یا آدرس پروتکل اینترنت (IP) است. این آدرس IP کل شبکه‌ی خانگی شما را به جهان خارج نشان می‌دهد.

آدرس قرمز، آدرس روتر در داخل شبکه‌ی شماست. آدرس‌های دیگری که در پایین تصویر وجود دارد همه متعلق به دستگاه‌های موجود در شبکه است. اگر آدرس IP عمومی شما مثل آدرس یک خیابان باشد، به آدرس‌های داخلی مثل شماره‌ی آپارتمان‌های آن خیابان نگاه کنید.

فوروارد کردن پورت روی روتر

 

این شکل در خود سوالی دارد که شاید تا به حال به آن فکر نکرده باشید. چگونه اطلاعاتی که از اینترنت می‌آید به دستگاه موردنظر ما در شبکه می‌رسد؟ اگر درخواست باز کردن سایت گوگل را داشته باشید، چگونه پاسخ به جای لپتاپ برادرتان به سیستم شما فرستاده می‌شود؟ مگر آدرس IP عمومی در همه‌ی دستگاه‌ها یکسان نیست؟

این مسئله به لطف قابلیت فوق العاده‌ای در روتر به نام ترجمه‌ی آدرس شبکه (NAT) حل می‌شود. این قابلیت در سطح روتر مثل یک پلیس راهنمایی و رانندگی عمل می‌کند، یعنی ترافیک را از میان روتر به دستگاه صحیح هدایت می‌کند، بنابراین از یک آدرس IP عمومی می‌توان در چندین دستگاه استفاده کرد. به واسطه‌ی همین NAT، درخواست‌های هر دستگاهی مشخص بوده و پاسخ فقط برای همان دستگاه ارسال می‌شود.

پس نقش پورت‌ها این وسط چه می‌شود؟ پورت‌ها بخشی قدیمی اما مفید از روزهای ابتدایی پردازش شبکه هستند. در آن زمان‌ها که هر کامپیوتر در یک زمان فقط می‌توانست یک اپلیکیشن اجرا کند، تنها کاری که باید صورت می‌گرفت این بود که یک کامپیوتر را به کامپیوتر دیگری که در همان شبکه همان اپلیکیشن را اجرا کرده بود، وصل کنیم. اما بعدها که کامپیوترها به صورت همزمان قادر به اجرای چندین اپلیکیشن شدند، متخصصان علوم کامپیوتری باید با مشکل وصل کردن اپلیکیشن‌های مرتبط به هم دست و پنجه نرم می‌کردند. این‌جا بود که پورت‌ها متولد شدند.

بعضی از پورت‌ها اپلیکیشن‌های مشخصی دارند که در صنعت کامپیوتر استاندارد هستند. برای مثال، زمانی که یک صفحه‌ی اینترنتی را باز می‌کنید، سیستم از پورت ۸۰ استفاده می‌کند. نرم‌افزار کامپیوتر گیرنده می‌داند که از پورت ۸۰ برای بارگذاری اسناد http استفاده می‌شود، پس گوش به زنگ می‌ماند و بر همین اساس پاسخ می‌دهد. اگر درخواست http خود را بر روی پورت دیگری -مثلاً پورت ۱۴۳- بفرستید، سرویس دهنده‌ی وب آن را شناسایی نمی‌کند، چون به این پورت گوش نمی‌دهد (البته چیز دیگری مثل سرویس دهنده‌ی ایمیلی IMAP ممکن است از آن پورت استفاده کند).

بعضی از پورت‌ها به طور پیشفرض برای چیزی تعریف نشده‌اند، بنابراین برای هر کاری می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. به منظور جلوگیری از به وجود آمدن تداخل در استفاده از یک پورت بهتر است از اعداد طولانی‌تر استفاده نمایید. مثلاً Plex Media Server از پورت ۳۲۴۰۰ و سرورهای بازی Minecraft از پورت ۲۵۵۶۵ استفاده می‌کنند.

از هر پورت می‌توان در هر دو پروتکل TCP یا UDP استفاده کرد. TCP یا پروتکل کنترل انتقال، پروتکلی است که اغلب استفاده می‌شود. UDP یا پروتکل داده‌گرام کاربر توسط اپلیکیشن‌های خانگی کمتر استفاده می‌شود، مگر برای یک استثنا بزرگ که BitTorrent باشد.

چرا باید بخواهید پورت‌ها را فوروارد کنید؟

حالا اصلاً چرا باید بخواهیم پورت‌ها را فوروارد کنیم؟ با وجود این که بسیاری از اپلیکیشن‌ها برای تنظیم پورت‌های خود از NAT استفاده می‌کنند و خودشان پیکربندی‌های لازم را انجام می‌دهند، اما هنوز اپلیکیشن‌هایی وجود دارند که به طور خودکار این کار را انجام نمی‌دهند و باید به صورت دستی این تنظیمات را تعریف کنید.

در نمودار زیر با یک مثال ساده شروع می‌کنیم. فرض کنید در جایی از جهان در حال استفاده از لپتاپ‌تان هستید (با آدرس ۲۲۵٫۲۱۳٫۷٫۴۲)، و برای دسترسی به چند فایل که در کامپیوتر خانگی‌تان قرار دارد می‌خواهید به شبکه‌ی منزل وصل شوید. اگر آدرس IP خانگی خود (۱۲۷٫۳۴٫۷۳٫۲۱۴) را در یکی از ابزارهای مرتبط (مثلاً یک کلاینت FTP یا یک نرم‌افزار اتصال از راه دور) وارد کنید، و این ابزار از ویژگی‌های روتر که پیش‌تر اشاره کرده استفاده نکند، شانسی برای وصل شدن ندارید. برنامه نمی‌داند درخواست شما را به کجا بفرستد، و در نتیجه اتفاقی نمی‌افتد.

فوروارد کردن پورت روی روتر

البته این امر قابلیت امنیتی بسیار خوبی است. اگر کسی بدون استفاده از پورت‌های معتبر بخواهد به شبکه‌ی خانگی شما وصل شود، نباید قادر به انجام چنین کاری باشد. رد این درخواست‌ها توسط فایروال روتر انجام می‌شود.

برای حل این مشکل باید به روتر بگویید که اگر درخواستی از طرف این برنامه فرستاده شد آن را به این دستگاه در این پورت ارسال کند. با دستورالعمل‌های لازم، روتر شما را به سمت کامپیوتر و اپلیکیشن مربوطه هدایت خواهد کرد.

فوروارد کردن پورت روی روتر

پس در این مثال، اگر می‌خواهید از خارج شبکه به داخل شبکه دسترسی داشته باشید باید از پورت‌های مختلف استفاده کنید. هنگامی که با استفاده از پورت ۲۲ به آدرس IP شبکه‌ی خانگی خود دسترسی پیدا کردید، روتر شما در خانه می‌داند که این درخواست باید به سمت ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۱۰۰ برود. سپس رابط SSH در آن دستگاه پاسخ خواهد داد. در عین حال می‌توانید درخواستی از طریق پورت ۸۰ ارسال کنید تا روتر آن را به سرویس دهنده‌ی وب در آدرس ۱۹۲.۱۶۸.۱.۱۵۰ هدایت کند. یا از طریق آدرس ۱۹۲.۱۶۸.۱.۲۰۰ با استفاده از VNC به صورت از راه دور لپتاپ خواهرتان را کنترل کنید.

کارایی فوروارد کردن پورت‌ها به همین‌جا ختم نمی‌شود! برای راحتی و شفافیت بیشتر می‌توانید پورت‌های سرویس‌های موجود را با استفاده از فوروارد کردن پورت‌ها تغییر دهید. برای مثال فرض کنید در شبکه‌ی خانگی خود دو سرویس دهنده‌ی وب دارید و می‌خواهید یکی از آن‌ها به راحتی قابل دستیابی باشد، و دیگری فقط برای استفاده‌ی شخصی در دسترس باشد.

فوروارد کردن پورت روی روتر

زمانی که از پورت ۸۰ به شبکه‌ی خانگی‌تان دسترسی پیدا می‌کنید، می‌توانید به روتر خود بگویید درخواست‌ها را به یکی از سرورهای موجود در آدرس ۱۹۲.۱۶۸.۱.۱۵۰ که پورت ۸۰ را گوش می‌کند بفرستد. می‌توانید به روتر بگویید که اگر از طریق پورت ۱۰۰۰۰ به آن وصل شدید، باید به پورت ۸۰ سرور شخصی شما برود. از این طریق، کامپیوتر دوم حتی برای استفاده از یک پورت متفاوت هم نباید دوباره پیکربندی شود، ولی شما هنوز می‌تواتید ترافیک آن را مدیریت کنید.

اکنون که می‌دانیم انتقال پورت چیست و چرا باید بخواهیم از آن استفاده کنیم، بگذارید پیش از پیکربندی اصلی آن، چند نکته‌ی کوچک را در این رابطه بگوییم.

نکاتی پیش از پیکربندی روتر

پیش از پیکربندی حقیقی روتر و شروع به کار جدی برای جلوگیری از به وجود آمدن مشکل بهتر از چند نکته‌ی کوچک را بدانید.

تنظیم آدرس IP ایستا برای دستگاه‌ها

اگر دستگاه‌های شما آدرس IP خود را به صورت پویا از سرویس DHCP روتر دریافت می‌کنند، هیچ کدام از این کارها فایده‌ای نخواهد داشت. ما در این جا به طور خلاصه به این موشوع اشاره خواهیم کرد.

روتر شما مجموعه‌ای از آدرس‌های آماده دارد که با وارد شدن دستگاه‌های جدید به شبکه این آدرس‌ها را به آن‌ها اختصاص می‌دهد. مثلاً هنگامی که لپتاپ شما وارد شبکه می‌شود با آدرس ۱۹۲.۱۶۸.۱.۹۸، آیفون‌تان با ۱۹۲.۱۶۸.۱.۹۹ و بقیه‌ی دستگاه‌ها هم به همین صورت آدرس‌دهی می‌شوند. اگر این دستگاه‌ها برای مدتی خاموش شوند یا روتر دوباره راه‌اندازی شود، کل آدرس‌ها دوباره بازنشانی می‌شوند.

در شرایط معمولی این امکان فوق العاده خوب است، چون دیگر نیازی نیست که نگران IP های داخلی باشید. اما اگر می‌خواهید قاعده‌ی (Rule) فوروارد پورتی بسازید که آدرس سرویس دهنده‌ی بازی شما را مشخص می‌کند، و بعد روتر آدرس جدیدی به آن بدهد، این قاعده دیگر کار نخواهد کرد، و دیگر کسی نمی‌تواند به آن وصل شود. برای جلوگیری از این اتفاق باید به هر دستگاه در شبکه که در آن پورت فوروارد کرده‌اید، آدرس IP ایستا بدهید. بهترین روش برای انجام این کار از طریق روتر است.

آدرس IP خود را بدانید (و یک آدرس DNS پویا تعریف کنید)

علاوه بر رعایت نکته‌ی قبلی، باید آدرس IP خارجی خود را هم بدانید. می‌توانید این آدرس را با مراجعه به سایت whatismyip.com مشاهده کنید. اگرچه یک آدرس IP عمومی می‌تواند تا ماه‌ها یا حتی یک سال ثابت بماند ولی امکان تغییر آن هم وجود دارد (مگر این که به طور مشخص از سرویس دهنده‌ی اینترنت خود IP ثابت گرفته باشید). به عبارت دیگر یعنی با اعتماد کامل نمی‌توانید آدرس IP شبکه‌ی خود را در نرم‌افزارهای اتصال از راه دور وارد کنید و انتظار وصل شدن داشته باشید.

بنابراین قویاً پیشنهاد می‌کنیم که یک سرویس DNS پویا تنظیم کنید تا آدرس متغیر شما را به یک آدرس به یاد ماندنی‌تر مثل mysuperawesomeshomeserver.dynu.net پیوند دهد.

به فایروال‌های محلی توجه کنید

زمانی که یک پورت را در سطح روتر فوروارد می‌کنید، به احتمال خیلی زیاد باید دستی هم در قوانین فایروال کامپیوتر خود ببرید. آگاه باشید که در کامپیوترهایی که علاوه بر فایروال محلی از فایروال موجود در نرم‌افزارهای آنتی ویروس هم استفاده می‌کنند، باید در هر دو جا بگویید که اتصالات این پورت‌ها را مورد تایید شماست.

گام اول: یافتن قواعد فوروارد کردن پورت‌ها در روتر

اگرچه ما دوست داریم برای روتر شما دستورالعمل مخصوص بنویسیم، ولی حقیقت این است که هر روتر نرم‌افزار مخصوص به خود را دارد، و عملکرد هر نرم‌افزار هم بسته به مدل روتر متفاوت است. پس به جای این که همه‌ی مدل‌های موجود را تحت پوشش قرار دهیم (که کار بی‌نهایت سختی است)، سعی می‌کنیم تا با ارائه‌ی اطلاعاتی درباره‌ی ظاهر منوها، تشویق‌تان کنیم تا دفترچه‌ی راهنما را مطالعه کرده یا به دنبال راهنماهای آنلاین مربوط به مدل روتر خود باشید.

در حالت کلی باید به دنبال بخشی به نام Port Forwarding باشید. برای پیدا کردن آن شاید لازم باشد تا دسته‌بندی‌های مختلف را بررسی کنید. برای مثال این بخش در روتر D-Link DIR-890L به شکل زیر است:

فوروارد کردن پورت روی روتر

و همین بخش در روتری مشابه که از فرم‌ور محبوب شخص ثالث DD-WRT استفاده می‌کند هم به صورت زیر می‌باشد:

فوروارد کردن پورت روی روتر

همان طور که می‌بینید، پیچیدگی بین این دو مدل، علی‌رغم سخت‌افزار یکسان مشهود است. به علاوه، موقعیت آن هم به طور کامل با یکدیگر تفاوت دارد. به همین خاطر بهتر است برای هر دستگاه و هر رابط کاربری راهنمای مخصوص آن را مطالعه کنید.

هنگامی که منوی آن را پیدا کردید، زمان آن است تا قاعده‌ی موردنظر خود را تنظیم کنید.

گام دوم: ایجاد یک قاعده‌ی فوروارد پورت

برخلاف همه‌ی توضیحات احتمالاً پیچیده و مراحل قبلی تعریف خود قاعده بسیار ساده است. ما می‌خواهیم دو قاعده برای فوروارد کردن پورت تعریف کنیم؛ یکی برای سرویس دهنده‌ی موسیقی Subsonic و دیگری برای سرویس دهنده‌ی بازی Minecraft.

فوروارد کردن پورت روی روتر

با وجود تفاوت‌هایی که در نرم‌افزار هر روتر وجود دارد، فرآیند کلی یکسان است. تقریباً در همه جا ابتدا باید نام قاعده‌ی فوروارد پورت را بنویسید. بهتر نامی مرتبط با کاربرد سرویس یا سرور برای آن انتخاب کنید. اکنون باید مشخص کنید که این قاعده از پروتکل TCP، UDP یا هر دوی آن‌ها استفاده کند. بعضی از کاربران در زمینه‌ی انتخاب دقیق پروتکل موردنیاز برای هر اپلیکیشن یا سرویس وسواس دارند و آن را به پای مسائل امنیتی می‌گذارند. اگر راستش را بگویم من همیشه در این زمینه تنبلی می‌کنم، و خیلی راحت گزینه‌ی Both یا هر دو را انتخاب می‌کنم.

در برخی از فرم‌ورهای نرم‌افزاری مثل DD-WRT که در تصویر بالا هم آن را آوردیم، با تعیین مقدار Source یا منبع می‌توانید دسترسی لیستی از آدرس‌های IP را به دلایل امنیتی به این قاعده‌ی انتقال پورت محدود کنید. اگر بخواهید می‌توانید از چنین قابلیتی استفاده کنید، اما بدانید که با این کار دردسرهای جدیدی برای خود ایجاد می‌کنید، چرا که روتر فرض می‌کند که کاربران از راه دور (از جمله شما و دوستان‌تان) آدرس‌های ایستا دارند.

سپس باید پورت خارجی را مشخص کنید. این همان پورتی است که بر روی روتر و اینترنت باز خواهد ماند. شما می‌توانید از بین ۱ تا ۶۵۳۵۳ یک عدد انتخاب کنید، اما اکثر اعداد پایین توسط سرویس‌های استاندارد (مثل ایمیل و سرورهای وب) و عددهای بالا هم توسط اپلیکیشن‌های متداول اشغال شده‌اند. با این اوصاف پیشنهاد می‌کنیم عددی بالاتر از ۵۰۰۰ انتخاب کنید. برای اطمینان خاطر می‌توانید در میان لیست طویل پورت‌های TCP/UDP بگردید تا مطمئن شوید که پورت انتخابی شما با سرویس دیگری تداخل نداشته باشد.

در انتها آدرس IP داخلی و پورت دستگاه موردنظر خود را وارد کرده، و سوئیچ این قاعده را روشن کنید. فراموش نکنید که تنظیمات را هم ذخیره نمایید.

گام سوم: آزمایش قاعده‌ی فوروارد پورت

ساده‌ترین راه برای آزمایش فوروارد پورت این است که از یک دستگاه خارج از شبکه به کامپیوتر داخل شبکه وصل شوید. اما اگر خارج از خانه نباشید شاید انجام این آزمایش برای شما کمی مشکل باشد. خوشبختانه به لطف وبسایت YouGetSignal.com می‌توانید به راحتی ببینید که آیا قاعده‌ی فوروارد کردن پورت شما به درستی کار می‌کند یا نه. برای انجام این آزمایش کافی است آدرس IP خود را به همراه پورت‌تان وارد کرده و بر روی دکمه‌ی Check کلیک کنید.

فوروارد کردن پورت روی روتر

همان طور که در تصویر بالا پیداست، باید پیامی مشابه [Port X is open on [Your IP دریافت کنید. اگر پورت بسته بود، مجدداً تنظیمات روتر خود را چک کرده و ضمن بررسی IP و پورتی که در این سایت وارد کرده‌اید، آزمایش را دوباره اجرا کنید.

تعریف انتقال پورت شاید کمی مشکل باشد، اما پس از آن که آدرس IP ایستا را به دستگاه موردنظر خود اختصاص دادید و سرور DNS پویا را برای آدرس IP خانگی خود تعریف کردید، فقط کافی است یکبار این سختی را به جان بخرید تا در آینده به راحتی بتوانید از شبکه‌ی خانگی خود استفاده کنید.

این مطلب برای بسیاری از کاربران دنیای مجازی مفید است و کاربرد دارد بنابراین توصیه می کنیم که از طریق دکمه های زیر این مطلب را روی شبکه های اجتماعی منتشر نمایید.

منبع: howtogeek.com

روترهای هوشمندی که خدمات وای – فای را متحول می‌کنند

/در , , , , , /توسط
محققان دانشگاه ام آی تی از ساخت روترهای هوشمندی خبر داده اند که قادر به گفت‌وگو با یکدیگر و تبادل اطلاعات به منظور ارتقای کیفیت پوشش وای – فای هستند.
 
در بسیاری از موارد کیفیت شبکه های وای –فای به علت شلوغی بیش از حد، وجود نقاط کور و کاربران زیاد دچار اختلال می شود. در این شرایط تنها با بررسی کیفیت شبکه توسط مهندسان می توان مشکلات را برطرف کرد.
 
اما حالا ساخت روترهای هوشمند به کمک مهندسان شبکه آمده تا بدون دخالت آنها سخت افزارهای رایانه ای بتوانند نقاط ضعف پوشش بی سیم را شناسایی و آنها را برطرف کنند. از این طریق پوشش بهینه برای منطقه مورد نظر به دست می آید و از تداخل سیگنال، عدم پوشش یک بخش و غیره جلوگیری می شود.
 
مهم ترین مزیت ساخت روترهای هوشمند توسط دانشجویان رشته رایانه دانشگاه ام آی تی بهینه سازی سرعت دسترسی کاربران به شبکه های بی سیم وای – فای است. این فناوری که MegaMIMO 2.0  نام گرفته بررسی مسیر حرکت سیگنال های رادیویی به منظور جلوگیری از برخورد و تداخل آنها را ممکن می کند.
 
فناوری مذکور کماکان در حال توسعه است و انتظار می رود در آینده برای بهبود کیفیت شبکه های وای – فای در شبکه های مخابراتی به کار گرفته شود.

ایسوس روتر های سازگار با شبکه ۴G و LTE خود را معرفی کرد

/در , , , , /توسط
شرکت ایسوس روترهایی با پشتیبانی از شبکه 4G و LTE با نام های 4G-N12 و  4G-AC55Uمعرفی کرد. این روتر در حقیقت راهکاری مناسب برای استفاده از اینترنت موبایل است. در صورتی که سرعت اینترنت کابلی با محدودیت مواجه است یا این امکان برای شما وجود ندارد، این مودم می تواند با استفاده از شبکه موبایل، استفاده از اینترنت پر سرعت را حاصل کند.
 
روتر4G-AC55U دارای شبکه دو بانده و با استاندارد 802.1.ac (AC1200) و روتر 4G-N12 با استفاده از استاندارد 802.11n (N300)، می توانند اینترنت را در محیط مورد نیاز به صورت بی سیم به اشتراک گذارند. همچنین در مدل 4G-AC55U امکان تغییر آنتن وایرلس برای تقویت آنتن دهی وجود دارد.
 
برای دستیابی به اینترنت موبایل، کاربر فقط باید سیم کارت سازگار با 4G یا LTE خود را درون خشاب مخصوص این روتر قرار داده و روتر را روشن کند؛ روتر به صورت خودکار ارتباط با اینترنت را برقرار می کند. هر دو مدل به سادگی آماده به کار می شوند و با استفاده از رابط کاربرپسند و آسان  ASUSWRTمی توانید قدرت سیگنال سیم کارت ها یا فرامین دیگر را به آسانی مدیریت کنید.
 
4G-AC55U و 4G-N12 ارتباط پرسرعت و پیشرفته
4G-AC55U ایسوس با پشتیبانی از شبکه 4G LTE می تواند حداکثر تا 150 مگابیت بر ثانیه برای دانلود و 50 مگابیت بر ثانیه برای آپلود (5 برابر سریعتر از HSPA+ ) سرعت اینترنت را در اختیار کاربر قرار دهد. همچنین با شبکه بیسیم دو بانده 802.11ac سرعت شبکه را هم می تواند تا 1167 مگابیت در باندهای 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز فراهم کند. آنتن های خارجی آن نیز به گونه ای طراحی شده است که بهترین پوشش را در شبکه داشته باشد.
 
4G-AC55U نیز می تواند با یک پورت شبکه گیگابیتی مجزا، اینترنت کابلی را نیز به صورت بیسیم انتشار داده یا به طور همزمان هر دو بستر اینترنت موبایل و کابلی را ترکیب کرده و اینترنتی پایدار و پرسرعت به کاربر دهد. علاوه بر آن یک پورت USB 2.0 نیز برای اشتراک فایل و پرینتر در این روتر تعبیه شده است.

زیرساخت اعلام کرد: قرارداد ساخت روتر بومی این هفته امضا می‌شود

/در , , , , /توسط
مدیرکل دفتر بررسی‌های فنی و تدوین استانداردهای شرکت ارتباطات زیرساخت گفت:‌ هم‌زمان با هفته پژوهش عقد قرارداد برای ساخت روتر بومی انجام می‌شود.
 
غفار تبریزی با بیان اینکه بخشی از فعالیت معاونت نظارت راهبردی و برنامه‌ریزی در حوزه پژوهش‌های درون سازمانی و برون سازمانی است که در بخش برون سازمانی فعالیت‌های پیچیده‌تری در حال انجام است، اظهار کرد: از جمله طرح‌های پژوهشی که دو سال پیش آغاز شده و در حال اتمام است، مدیریت شبکه یکپارچه دیتا (oss) است.
 
وی بر توجه به موضوع امنیت شبکه با برخورداری از بومی‌‌سازی تاکید کرد و گفت: شرکت ارتباطات زیرساخت مجری طرح و دانشگاه صنعتی شریف پیمانکار این پروژه است که تا آخر بهمن ماه به پایان می‌رسد.
 
او به فاز بعدی این پروژه تحقیقاتی اشاره کرد و افزود: مراحل تکمیلی این پروژه OSS/BSS است که به فعالیت تجاری امور مشترکان شبکه ارتباطات زیرساخت توجه دارد و با انجام این پروژه، مشترکان این شبکه می‌توانند بر اساس آن، سرویس‌های لازم را مشاهده کنند.
 
مدیرکل دفتر بررسی‌های فنی و تدوین استانداردهای شرکت ارتباطات زیرساخت با بیان اینکه برای اولین بار نرم‌افزار OSS به صورت بومی در ایران نوشته می‌شود، افزود: فاز دوم پروژه "پیاده‌سازی مدیریت یکپارچه شبکه دیتا" در حال عقد قرار داد است.
 
تبریزی به پروژه "مسیریاب‌های شبکه دیتا" اشاره کرد و گفت: تا به امروز این مسیریاب‌ها خارجی بوده‌اند اما براساس عقد قرار داد با دانشگاه فنی تهران، روتر بومی سفارش داده شده که ظرفیت متوسط تا 160 گیگابیت بر ثانیه را داراست.
 
او با اشاره به اینکه نیازهای شرکت ارتباطات زیرساخت منحصر به فرد است، گفت: بازار روتر در ایران پررونق است و به مناسبت هفته پژوهش، عقد قرارداد در زمینه روتر بومی انجام می‌شود.
 
مدیر کل دفتر بررسی‌های فنی و تدوین استانداردهای زیرساخت اظهار کرد: به دنبال آن هستیم که حداقل 20 درصد از ظرفیت‌های خرید تجهیزات را، از محصولات داخلی تامین کنیم تا نمونه‌سازی روتر نیز در مراحل بعدی، توسعه شبکه را در پی داشته باشد.
 
تبریزی با بیان اینکه اساس کار پروژه توانا بر مبنای کار پژوهش انجام شد، ادامه داد: قرارداد مبادله تجهیزات انتقال نوری (DWDM) و تجهیزات انتقال الکترونیکی (SDH) تا سطح 100 گیگابیت بر ثانیه، توسط شرکت‌های ایرانی بسته شده است و امیدواریم روتر ملی نیز به مرحله عقد قرارداد و نمونه‌سازی برسد.
 
او با اشاره به اینکه فعالیت پژوهشی گام‌به‌گام و براساس مراحل مختلف است، افزود: به دنبال آن هستیم که با تحقیق، پژوهش، تولید نمونه و سفارش‌های انبوه، نیازهای شبکه زیرساخت را به صورت بومی مرتفع کنیم.