برای سیستم عامل لینوکس از چه فایل سیستمی استفاده کنیم؟!

/در , , , , , /توسط
برای سیستم عامل لینوکس از چه فایل سیستمی استفاده کنیم؟!

هنگامی که می‌خواهید یک هارد را برای نصب سیستم عامل لینوکس فرمت کنید، با گزینه‌های بسیاری برای نوع فایل سیستم انتخابی مواجه می‌شوید. اگر شما نیز با این چالش روبرو شده‌اید و نمی‌دانید که کدام فایل سیستم را انتخاب کنید، در ادامه این مقاله با ما همراه باشید تا پاسخ را بیابید.

اگر مطمین نیستید از Ext4 استفاده کنید

در این مقاله ما به بررسی فایل‌ سیستم‌های مختلف سیستم عامل لینوکس و تفاوت‌های بین آن‌ها خواهیم پرداخت. ولی اگر نسبت به انتخاب فایل سیستم برای لینوکس اطمینان کافی ندارید، بهترین گزینه Ext4 است.

Ext4 فایل سیستم پیش‌فرض اکثر نسخه‌های لینوکس است. Ext4 در واقع نسخه ارتقا یافته فایل سیستم Ext3 است. Ext4 یک فایل سیستم پایدار و مطمین است.


در آینده، نسخه‌های لینوکس به تدریج به سمت فایل سیستم BtrFS خواهند رفت. BtrFS نسخه بسیار پیشرفته فایل سیستم‌های لینوکس است که البته نیاز به بهبود و توسعه بیشتری دارد.

توجه داشته باشید که اگر هر درایوی را با فایل سیستم Ext4 فرمت کنید، این درایو فقط و فقط توسط سیستم عامل لینوکس قابل شناسایی و خوانده شدن است. بنابراین اگر به عنوان مثال قصد فرمت کردن یک درایو اکسترنال را دارید که از آن بین سیستم‌های مختلف استفاده می‌کنید، Ext4 اصلا گزینه مناسبی نیست. زیرا سیستم عامل‌های ویندوز و Mac قادر به خواندن فایل سیستم Ext4 نیستند. در این حالت بهتر است از exFAT یا FAT32 استفاده کنید.

اگر قصد دارید درایو اصلی و راه‌انداز سیستم عامل لینوکس خود را پارتیشن بندی کنید، بهتر است که یک قسمت از فضای هارد دیسک را به عنوان پارتیشن Swap (جانشین) در نظر بگیرید. پارتیشن Swap چیزی شبیه به Page File در سیستم عامل ویندوز است. (نحوه کار Page File به این صورت است که مقداری از فضای هارد دیسک را به عنوان حافظه RAM در نظر می‌گیرد) هنگامی که حافظه RAM سیستم پر شده باشد، سیستم عامل لینوکس اطلاعات موجود در آن را به پارتیشن Swap منتقل می‌کند. این پارتیشن باید با فایل سیستم مخصوص خود (Swap area) فرمت شود.

Journaling چیست؟

یکی از نکاتی که در هنگام انتخاب فایل سیستم باید به آن دقت کنید این است که در کنار نام برخی از فایل سیستم‌ها عبارت “Journaling” مشاهده می‌شود و در مورد برخی دیگر این‌طور نیست.

Journaling به گونه‌ای طراحی شده است که از تخریب دیتا که ممکن است ناشی از قطعی ناگهانی برق یا عواملی از این دست باشد، جلوگیری می‌کند. فرض کنید که سیستم شما در حال نوشتن یک سری اطلاعات بر روی هارد دیسک است که ناگهان برق قطع می‌شود. بدون استفاده از Journaling، سیستم اطلاع دقیقی ندارد که آیا فایل بصورت کامل بر روی دیسک نوشته شده است یا خیر و ممکن است فایلی که به هارد دیسک منتقل شده است، آسیب دیده باشد.

اگر از ویژگی Journaling  استفاده کرده باشید، سیستم عامل عملیات نوشتن فایل را در Journal یادداشت می‌کند. پس از نوشتن فایل بر روی دیسک نیز این کار را از لیست Journal حذف می‌کند. حال اگر در زمان نوشتن فایل بر روی دیسک برق قطع شود، هنگامی که سیستم مجددا راه‌اندازی شده و بالا می‌آید، Journal توسط سیستم عامل لینوکس بررسی می‌شود تا عملیاتی که انجام نشده‌اند یا بصورت ناقص انجام شده‌اند کامل شوند. به این صورت از تخریب فایل و از دست رفتن دیتا جلوگیری می‌شود.

Journaling سرعت نوشتن فایل بر روی دیسک را کمی کاهش می‌دهد. ولی استفاده از آن در کامپیوتر‌های دسکتاپ و لپ‌تاپ‌ها می‌تواند بسیار ارزشمند باشد، چرا که این کاهش سرعت خیلی چشمگیر نیست. کل فایل بر روی Journal نوشته نمی‌شود، بلکه آدرس محل فایل بر روی دیسک در Journal قرار می‌گیرد.

تمام فایل سیستم‌های جدید از ویژگی Journaling پشتیبانی می‌کنند. معمولا برای سرور‌ها و سیستم‌هایی از این قبیل، از ویژگی Journaling استفاده نمی‌شود، زیرا کارایی و سرعت در این سیستم‌ها نسبت به هر چیز دیگری اولویت دارد.

 

فایل سیستم‌های لینوکس چه تفاوت‌هایی با هم دارند؟

لینوکس یک سیستم عامل متن باز (Open-source) است. بنابراین هر شخصی در هر جای دنیا می‌تواند یک فایل سیستم جدید برای این سیستم عامل ایجاد کند. همین امر یکی از دلایل وجود فایل سیستم‌های بسیار زیاد برای لینوکس به شمار می‌آید.

  • Ext:
    اولین فایل سیستمی است که مشخصا برای لینوکس ایجاد شده است. این فایل سیستم که در سال 1992 معرفی شد، نسخه ارتقا یافته فایل سیستم Minix به حساب می‌آید. این فایل سیستم فاقد ویژگی‌های مهم و اساسی است و به همین دلیل اکثر نسخه‌های لینوکس در حال حاضر از Ext پشتیبانی نمی‌کنند.
  • Ext2:
    این فایل سیستم ویژگی Journaling را ندارد. اولین فایل سیستمی است که از یک سری ویژگی‌های اضافی مربوط به فایل‌ها و درایو‌هایی با حجم 2 ترابایت پشتیبانی می‌کند. سرعت نوشتن فایل بر روی دیسک در این فایل سیستم به علت عدم وجود Journaling بالا است. پیشنهاد می‌کنیم تا جایی که می‌توانید سمت این فایل سیستم نروید، مگر اینکه مطمین باشید که برای دلیل خاصی حتما نیاز دارید از آن استفاده کنید.
  • Ext3:
    همان Ext2 است که ویژگی Journaling به آن اضافه شده است. Ext3 به منظور سازگاری با Ext2 و امکان تبدیل پارتیشن‌های Ext2 به Ext3 بدون نیاز به فرمت کردن کل پارتیشن، طراحی و ساخته شد.
  • Ext4:
    این فایل سیستم نیز جهت سازگاری با نسخه‌های پیشین طراحی شد. ویژگی‌های جدیدی به Ext4 افزوده شده است. یکی از قابلیت‌های خوب و مفید این فایل سیستم، کاهش تکه تکه شده فایل‌ها (Fragmentation) است. Ext4 جدید‌ترین نسخه از سری فایل‌ سیستم‌های Ext است که در سال 2008 معرفی شد و امروزه در اکثر نسخه‌های لینوکس بصورت پیش‌فرض استفاده می‌شود.
  • BtrFS:
    برای اولین بار توسط Oracle طراحی و پیاده‌سازی شد. برگرفته از عبارت “B-Tree File System” است و ویژگی‌هایی مانند ادغام درایو‌ها، فشرده‌سازی و یکپارچه‌سازی (Defragmentation) را دارا است.
  • ReiserFS:
    این فایل سیستم که در سال 2001 معرفی شد، یک جهش بزرگ رو به جلو برای لینوکس بود. ReiserFS ویژگی‌های جدید بسیاری داشت که Ext هرگز قادر به دستیابی به آن‌ها نیست. این فایل سیستم جایگزین Reiser4 شد که البته ویژگی‌ها و قابلیت‌های آن نسبت به نسخه پیشین تا حد بسیار زیادی افزایش داشت.
  • ZFS:
    توسط Sun Microsystems برای سیستم عامل Solaris طراحی شد و اکنون در مالکیت Oracle قرار دارد. ZFS ویژگی‌های پیشرفته بسیاری دارد که از آن میان می‌توان به ادغام درایو‌ها اشاره کرد. در این فایل سیستم، هر فایل یک کنترل کننده خطا دارد، بنابراین ZFS قابلیت تشخیص خراب شدن فایل‌ها را نیز دارد.
  • XFS:
    در سال 1994 توسط کمپانی Silicon Graphics برای سیستم عامل SGI IRX طراحی و پیاده‌سازی شد و در سال 2001 وارد دنیای لینوکس گردید. XFS در هنگام کار با فایل‌هایی با حجم بالا کارایی بسیار خوبی دارد، ولی در مورد فایل‌های کوچک در مقایسه با سایر فایل سیستم‌ها عملکرد چندان مناسبی ندارد. بنابراین برای استفاده در سرور‌های خاصی که به طور حتم با فایل‌های حجیم سر و کار دارند، می‌تواند گزینه بسیار مناسبی باشد.
  • JFS:
    این فایل سیستم که نام آن برگرفته از عبارت “Journaled File System” است، در سال 1990 توسط کمپانی IBM و برای سیستم عامل IBM AIX طراحی شد و چند سال پس از آن به لینوکس راه یافت. JFS در هنگام کار بر روی فایل‌های بزرگ و کوچک، حداقل استفاده از CPU را دارد. اندازه پارتیشن‌های JFS را می‌توان بصورت پویا (Dynamic) تغییر داد.

نوشته برای سیستم عامل لینوکس از چه فایل سیستمی استفاده کنیم؟! اولین بار در پدیدار شد.

کامل ترین راهنمای مدیریت فایل و file system در اندروید

/در , , , , , , , , , , , , , , , , , , /توسط

نمایان بودن سیستم فایل (file system) اندروید یکی از برتری‌های این سیستم عامل نسبت به iOS است. این قابلیت به شما امکان می‌دهد تا با فایل‌ها راحت‌تر کار کنید، آن ها را مدیریت کرده و در نهایت در هر اپلیکیشنی خواستید باز نمایید.

اندروید خالص به صورت پیشفرض دارای یک مدیر فایل ناکارآمد است. برخی از تولید کنندگان موبایل هم مدیر فایل‌های اختصاصی خودشان را بر روی دستگاه‌ها نصب می‌کنند که نسبتاً کارایی بیشتری دارند. اگر هیچ کدام از این گزینه‌ها شما را راضی نمی‌کند می‌توانید با استفاده از اپلیکیشن‌های شخص ثالث به عمق فایل‌های دستگاه خود رخنه کنید. با گویا آی تی همراه باشید تا این مطلب را بیشتر بسط دهیم.

مدیریت فایل در اندروید

چگونه به مدیر فایل داخلی اندرویدی دسترسی پیدا کنیم؟

اگر دستگاه شما مجهز به اندروید خالص ۶٫x (مارشملو) یا نسخه‌ای جدیدتر است، یک مدیر فایل داخلی در سیستم وجود دارد که البته به صورت مخفی در بخش تنظیمات قرار داده شده است. به مسیر Settings > Storage > Other بروید تا بتوانید لیست کاملی از همه‌ی فایل‌ها و پوشه‌های حافظه‌ی داخلی خود را ببینید. (اگر می‌خواهید دسترسی به این مدیر فایل راحت‌تر باشد، اپلیکیشن Marshmallow File Manager آیکن آن را به صفحه‌ی خانگی شما اضافه می‌کند.)

مدیریت فایل در اندروید

اوضاع در اندروید نوقا کمی متفاوت‌تر است. در آن‌جا مدیر فایل بخشی از اپلیکیشن Downloads می‌باشد، ولی در حقیقت همان مدیر فایل است. می‌توانید انواع مختلف فایل مثل تصاویر، ویدیوها، موسیقی و دانلودها را از میانبر Downloads موجود در منوی کشویی ببینید. اگر می‌خواهید سیستم فایل کامل موبایل خود را ببینید، باز هم باید به مسیر Settings > Storage > Other بروید. اپلیکیشن Downloads با شمایی که قبلاً مخفی بود از این بخش باز می‌شود و می‌توانید به همه‌ی پوشه‌ها و فایل‌های دستگاه خود دسترسی داشته باشید.

مدیریت فایل در اندروید

اما همان طور که گفتم، این روش در مقایسه با گزینه‌هایی که در گوگل پلی وجود دارند خیلی ضعیف‌تر است. اگر فقط بخواهید به دنبال فایل‌ها بگردید و گاهاً چند چیز را هم جابجا کنید، این برنامه کار شما را راه می‌اندازد. اما اگر به دنبال انجام کارهای جدی‌تری هستید باید به سراغ گوگل پلی بروید.

مدیریت فایل قدرتمندتر با نصب یک اپلیکیشن مدیر فایل

تولید کنندگانی چون سامسونگ و LG مدیر فایل‌های قوی‌تری دارند که می‌توانید آن‌ها را اغلب با نام‌های My Files یا Files پیدا کنید. با این وجود دستگاه شما خواه مدیر فایلی داشته باشد چه نداشته باشد، به احتمال خیلی زیاد شاید هنوز هم نیاز داشته باشید تا مدیر فایل خودتان را نصب کنید. خوشبختانه مدیر فایل‌های بسیاری در گوگل پلی موجود است.

Solid Explorer یکی از محبوب‌ترین فایل منیجرها در Play Store است که شامل ویژگی‌های قدرتمندی مثل دسترسی به حساب ابری و قابلیت اجرای دو پنجره در کنار یکدیگر در حالت افقی (در همه‌ی موبایل‌ها!) می‌باشد. این اپ از پشتیبانی خوبی هم بهره می‌برد و به‌روز رسانی‌ها و ویژگی‌های جدید را دریافت می‌کند. استفاده از Solid تا دو هفته رایگان است، اما پس از آن باید ۱.۹۹ دلار برای آن پرداخت کنید، که البته ارزشش را دارد.

مدیریت فایل در اندروید

طرح سیستم فایل را درک کنید

طرح سیستم فایل اندروید برای کامپیوترهای شما مشخص نیست. این سیستم فضای خود را به صورت زیر تقسیم بندی می‌کند:

  • فضای ذخیره سازی دستگاه: این بخش مخزنی خواهد بود که با آن کار می‌کنید و به آن دسترسی دارید. از این جا می‌توانید به هر فایلی دسترسی یافته و آن را تغییر دهید. این سیستم را کمی مثل فهرست کاربری ویندوز یا فهرست خانگی لینوکس یا مک در نظر بگیرید. مانند سیستم عامل‌های رومیزی، بسیاری از اپلیکیشن‌ها برخی از فایل‌های خود مثل فایل‌های دانلود شده و کش‌ها را (نه فایل‌های حساس مثل رمز عبور و اطلاعات ورود) این‌جا ذخیره می‌کنند.
  • حافظه‌ی قابل حمل SD: بسیاری از دستگاه‌های اندرویدی اسلات کارت SD دارند. می‌توانید کارت SD را به کامپیوتر یا هر دستگاه دیگری وصل کنید، فایل‌های موردنظر خود را داخل آن بریزید، و سپس آن را به دستگاه اصلی وصل نمایید. اگر از یک دستگاه مجهز به مارشملو استفاده می‌کنید و کارت SD خود را طوری فرمت کرده‌اید که به عنوان حافظه‌ی داخلی عمل کند، دیگر نمی‌توانید آن را به صورت جداگانه در مدیر فایل خود ببینید؛ در عوض این حافظه هم بخشی از فضای ذخیره سازی دستگاه شما خواهد بود.
  • ریشه‌ی دستگاه: دستگاه اندروید شما یک سیستم فایل ویژه هم دارد که فایل‌های سیستم عامل، اپلیکیشن‌های نصب شده، و داده‌های کاربردی و حساس را نگهداری می‌کند. اکثر اپلیکیشن‌های مدیر فایل به دلایل امنیتی نمی‌توانند این سیستم فایل را تغییر دهند، مگر این که دسترسی ریشه (Root) داشته باشد، و مدیر فایل شما قادر به استفاده از این دسترسی باشد. اگرچه احتمالاً نیازی به انجام این کار نخواهید داشت.

مدیریت فایل در اندروید

فضای ذخیره سازی دستگاه شما متشکل از پوشه‌هایی است که توسط اندروید ساخته شده‌اند. بعضی از این پوشه‌ها توسط اپ‌ها و برای فایل‌های کش ساخته و استفاده می‌شوند، پس نباید آن‌ها را تغییر داده یا حذف کنید. با این وجود می‌توانید فایل‌های غیرضروری موجود در این مکان را حذف نمایید تا فضای بیشتری داشته باشید.

پوشه‌های دیگر طراحی شده‌اند تا فایل‌های شخصی شما را نگهداری کنند، با این حال در صورت لزوم به راحتی می‌توانید فایل‌ها را با استفاده از آن‌ها تغییر داده یا حذف کنید. این موارد شامل گزینه‌های زیر هستند:

  • DCIM: عکس‌هایی که می‌گیرید مثل هر دوربین دیجیتالی در این پوشه ذخیره می‌شوند. اپ‌هایی مثل Gallery و Photos تصاویر موجود در این پوشه را نمایش می‌دهند، اما این محل جایی است که در حقیقت فایل عکس‌های لایه‌ی زیرین در آن ذخیره می‌شود.
  • Download: فایل‌هایی که دانلود می‌کنید در این پوشه ذخیره می‌شوند، با این حال می‌توانید آن‌ها را به مکان دیگری منتقل کرده یا به صورت دسته‌ای حذفشان کنید. علاوه بر این می‌توانید این فایل‌ها را در اپلیکیشن Downloads مشاهده کنید.
  • Movies, Music, Pictures, Ringtones, Video: این پوشه‌ها برای ذخیره سازی فایل‌های رسانه‌ای شخصی طراحی شده‌اند. زمانی که دستگاه خود را به یک کامپیوتر وصل می‌کنید، همین پوشه‌ها به شما کمک می‌کنند تا موسیقی، ویدیو یا هر فایل دیگری را در جای مناسب خودشان کپی کنید.

شما می‌توانید این پوشه‌ها را از هر برنامه‌ی مدیر فایلی مشاهده کنید. با یک بار لمس فایل‌ها لیستی از اپلیکیشن‌هایی که می‌توانند با آن نوع فایل کار کنند قابل مشاهده است. می‌توانید با فایل‌ها به شکلی که آن‌ها را روی کامپیوتر باز می‌کنید به صورت مستقیم کار کنید.

مدیریت فایل در اندروید

چگونه فایل‌ها را به یا از یک کامپیوتر کپی کنیم؟

فرآیند کپی کردن فایل به یا از کامپیوتر ساده است. کافی است دستگاه اندرویدی خود را به وسیله‌ی کابل USB (همان کابلی که به عنوان شارژر استفاده می‌شود) به یک لپ تاپ یا کامپیوتر رومیزی وصل کنید. با توجه به حالت پیشفرض MTP mode در دستگاه‌های اندرویدی (مود PTP هم موجود است، و حالت USB mass storage هم شاید در برخی از دستگاه‌های قدیمی‌تر در دسترس باشد)، موبایل شما به عنوان یک دستگاه استاندارد در مدیر فایل ویندوز یا لینوکس نمایش داده می‌شود. سپس می‌توانید فایل‌های حافظه‌ی داخلی دستگاه خود را از کامپیوتر به آن دستگاه منتقل کرده و آن‌ها را مشاهده و مدیریت کنید.

مدیریت فایل در اندروید

مک از حالت MTP پشتیبانی نمی‌کند، بنابراین باید اپ Android File Transfer app را بر روی مک خود نصب کرده و از آن برای انتقال فایل‌ها به یا از دستگاه استفاده کنید. این اپلیکیشن به طور خودکار با وصل شدن دستگاه‌های اندرویدی به مک شما باز می‌شوند.

با فرض این که کارت حافظه‌ی SD دارید و آن را برای مصرف داخلی فرمت نکرده‌اید، می‌توانید آن را از دستگاه اندرویدی خود جدا کرده و به شکاف SD کامپیوتر وصل کنید تا دوباره به فایل‌ها دسترسی داشته باشید. حالت دوم با هیچ دستگاهی، حتی آن دستگاهی که به وسیله‌ی آن فرمت شده است هم کار نخواهد کرد.

در زمینه‌ی ارسال بیسیم فایل ما AirDroid را می‌پسندیم. این برنامه به شما اجازه می‌دهد تا فقط به واسطه‌ی یک مرورگر از طریق Wifi به دستگاه اندرویدی خود متصل شوید، و بدون نیاز به سیم فایل جابجا کنید. این روش کمی کند است، اما اگر بیرون هستید و کابل USB به همراه ندارید استفاده از آن مفید می‌باشد. اپلیکیشن Portal هم راه‌حلی سریع و آسان برای ارسال فایل از اندروید به کامپیوتر است.

استفاده از مدیر فایل برای انجام کارهای ساده ضروری نیست. فایل‌هایی که دانلود می‌کنید به طور مستقیم از اپلیکیشن Downloads قابل دستیبابی هستند. عکس‌هایی که می‌گیرید هم در اپ Photos یا Gallery قابل مشاهده‌اند. حتی فایل‌های رسانه‌ای که به دستگاه خود کپی می‌کنید هم به طور خودکار توسط فرآیندی به نام Mediaserver ایندکس گذاری می‌شوند. این فرآیند در حافظه‌ی داخلی یا کارت SD شما به دنبال فایل‌های رسانه‌ای می‌گردد و موقعیت آن‌ها را ثبت می‌کند، سپس از این داده‌ها کتابخانه‌ای از فایل‌های رسانه‌ای می‌سازد که پخش کننده‌ها و اپلیکیشن‌های دیگر از آن استفاده می‌کنند. با وجود این که این امکان همیشه وجود دارد، ولی استفاده از سیستم فایلی که برای کاربر قابل مشاهده باشد برای همه ضروری نیست.

نظر خود را در مورد این آموزش با ما در میان بگذارید و در صورتی که راه حل بهتر و آسان تری می شناسید آن را با ما در میان بگذارید و با اشتراک این مطلب در شبکه های اجتماعی، به توسعه اطلاعات عمومی کمک کنید.

منبع: howtogeek

کامل ترین راهنمای مدیریت فایل و file system در اندروید

/در , , , , , , , , , , , , , , , , , , /توسط

نمایان بودن سیستم فایل (file system) اندروید یکی از برتری‌های این سیستم عامل نسبت به iOS است. این قابلیت به شما امکان می‌دهد تا با فایل‌ها راحت‌تر کار کنید، آن ها را مدیریت کرده و در نهایت در هر اپلیکیشنی خواستید باز نمایید.

اندروید خالص به صورت پیشفرض دارای یک مدیر فایل ناکارآمد است. برخی از تولید کنندگان موبایل هم مدیر فایل‌های اختصاصی خودشان را بر روی دستگاه‌ها نصب می‌کنند که نسبتاً کارایی بیشتری دارند. اگر هیچ کدام از این گزینه‌ها شما را راضی نمی‌کند می‌توانید با استفاده از اپلیکیشن‌های شخص ثالث به عمق فایل‌های دستگاه خود رخنه کنید. با گویا آی تی همراه باشید تا این مطلب را بیشتر بسط دهیم.

مدیریت فایل در اندروید

چگونه به مدیر فایل داخلی اندرویدی دسترسی پیدا کنیم؟

اگر دستگاه شما مجهز به اندروید خالص ۶٫x (مارشملو) یا نسخه‌ای جدیدتر است، یک مدیر فایل داخلی در سیستم وجود دارد که البته به صورت مخفی در بخش تنظیمات قرار داده شده است. به مسیر Settings > Storage > Other بروید تا بتوانید لیست کاملی از همه‌ی فایل‌ها و پوشه‌های حافظه‌ی داخلی خود را ببینید. (اگر می‌خواهید دسترسی به این مدیر فایل راحت‌تر باشد، اپلیکیشن Marshmallow File Manager آیکن آن را به صفحه‌ی خانگی شما اضافه می‌کند.)

مدیریت فایل در اندروید

اوضاع در اندروید نوقا کمی متفاوت‌تر است. در آن‌جا مدیر فایل بخشی از اپلیکیشن Downloads می‌باشد، ولی در حقیقت همان مدیر فایل است. می‌توانید انواع مختلف فایل مثل تصاویر، ویدیوها، موسیقی و دانلودها را از میانبر Downloads موجود در منوی کشویی ببینید. اگر می‌خواهید سیستم فایل کامل موبایل خود را ببینید، باز هم باید به مسیر Settings > Storage > Other بروید. اپلیکیشن Downloads با شمایی که قبلاً مخفی بود از این بخش باز می‌شود و می‌توانید به همه‌ی پوشه‌ها و فایل‌های دستگاه خود دسترسی داشته باشید.

مدیریت فایل در اندروید

اما همان طور که گفتم، این روش در مقایسه با گزینه‌هایی که در گوگل پلی وجود دارند خیلی ضعیف‌تر است. اگر فقط بخواهید به دنبال فایل‌ها بگردید و گاهاً چند چیز را هم جابجا کنید، این برنامه کار شما را راه می‌اندازد. اما اگر به دنبال انجام کارهای جدی‌تری هستید باید به سراغ گوگل پلی بروید.

مدیریت فایل قدرتمندتر با نصب یک اپلیکیشن مدیر فایل

تولید کنندگانی چون سامسونگ و LG مدیر فایل‌های قوی‌تری دارند که می‌توانید آن‌ها را اغلب با نام‌های My Files یا Files پیدا کنید. با این وجود دستگاه شما خواه مدیر فایلی داشته باشد چه نداشته باشد، به احتمال خیلی زیاد شاید هنوز هم نیاز داشته باشید تا مدیر فایل خودتان را نصب کنید. خوشبختانه مدیر فایل‌های بسیاری در گوگل پلی موجود است.

Solid Explorer یکی از محبوب‌ترین فایل منیجرها در Play Store است که شامل ویژگی‌های قدرتمندی مثل دسترسی به حساب ابری و قابلیت اجرای دو پنجره در کنار یکدیگر در حالت افقی (در همه‌ی موبایل‌ها!) می‌باشد. این اپ از پشتیبانی خوبی هم بهره می‌برد و به‌روز رسانی‌ها و ویژگی‌های جدید را دریافت می‌کند. استفاده از Solid تا دو هفته رایگان است، اما پس از آن باید ۱.۹۹ دلار برای آن پرداخت کنید، که البته ارزشش را دارد.

مدیریت فایل در اندروید

طرح سیستم فایل را درک کنید

طرح سیستم فایل اندروید برای کامپیوترهای شما مشخص نیست. این سیستم فضای خود را به صورت زیر تقسیم بندی می‌کند:

  • فضای ذخیره سازی دستگاه: این بخش مخزنی خواهد بود که با آن کار می‌کنید و به آن دسترسی دارید. از این جا می‌توانید به هر فایلی دسترسی یافته و آن را تغییر دهید. این سیستم را کمی مثل فهرست کاربری ویندوز یا فهرست خانگی لینوکس یا مک در نظر بگیرید. مانند سیستم عامل‌های رومیزی، بسیاری از اپلیکیشن‌ها برخی از فایل‌های خود مثل فایل‌های دانلود شده و کش‌ها را (نه فایل‌های حساس مثل رمز عبور و اطلاعات ورود) این‌جا ذخیره می‌کنند.
  • حافظه‌ی قابل حمل SD: بسیاری از دستگاه‌های اندرویدی اسلات کارت SD دارند. می‌توانید کارت SD را به کامپیوتر یا هر دستگاه دیگری وصل کنید، فایل‌های موردنظر خود را داخل آن بریزید، و سپس آن را به دستگاه اصلی وصل نمایید. اگر از یک دستگاه مجهز به مارشملو استفاده می‌کنید و کارت SD خود را طوری فرمت کرده‌اید که به عنوان حافظه‌ی داخلی عمل کند، دیگر نمی‌توانید آن را به صورت جداگانه در مدیر فایل خود ببینید؛ در عوض این حافظه هم بخشی از فضای ذخیره سازی دستگاه شما خواهد بود.
  • ریشه‌ی دستگاه: دستگاه اندروید شما یک سیستم فایل ویژه هم دارد که فایل‌های سیستم عامل، اپلیکیشن‌های نصب شده، و داده‌های کاربردی و حساس را نگهداری می‌کند. اکثر اپلیکیشن‌های مدیر فایل به دلایل امنیتی نمی‌توانند این سیستم فایل را تغییر دهند، مگر این که دسترسی ریشه (Root) داشته باشد، و مدیر فایل شما قادر به استفاده از این دسترسی باشد. اگرچه احتمالاً نیازی به انجام این کار نخواهید داشت.

مدیریت فایل در اندروید

فضای ذخیره سازی دستگاه شما متشکل از پوشه‌هایی است که توسط اندروید ساخته شده‌اند. بعضی از این پوشه‌ها توسط اپ‌ها و برای فایل‌های کش ساخته و استفاده می‌شوند، پس نباید آن‌ها را تغییر داده یا حذف کنید. با این وجود می‌توانید فایل‌های غیرضروری موجود در این مکان را حذف نمایید تا فضای بیشتری داشته باشید.

پوشه‌های دیگر طراحی شده‌اند تا فایل‌های شخصی شما را نگهداری کنند، با این حال در صورت لزوم به راحتی می‌توانید فایل‌ها را با استفاده از آن‌ها تغییر داده یا حذف کنید. این موارد شامل گزینه‌های زیر هستند:

  • DCIM: عکس‌هایی که می‌گیرید مثل هر دوربین دیجیتالی در این پوشه ذخیره می‌شوند. اپ‌هایی مثل Gallery و Photos تصاویر موجود در این پوشه را نمایش می‌دهند، اما این محل جایی است که در حقیقت فایل عکس‌های لایه‌ی زیرین در آن ذخیره می‌شود.
  • Download: فایل‌هایی که دانلود می‌کنید در این پوشه ذخیره می‌شوند، با این حال می‌توانید آن‌ها را به مکان دیگری منتقل کرده یا به صورت دسته‌ای حذفشان کنید. علاوه بر این می‌توانید این فایل‌ها را در اپلیکیشن Downloads مشاهده کنید.
  • Movies, Music, Pictures, Ringtones, Video: این پوشه‌ها برای ذخیره سازی فایل‌های رسانه‌ای شخصی طراحی شده‌اند. زمانی که دستگاه خود را به یک کامپیوتر وصل می‌کنید، همین پوشه‌ها به شما کمک می‌کنند تا موسیقی، ویدیو یا هر فایل دیگری را در جای مناسب خودشان کپی کنید.

شما می‌توانید این پوشه‌ها را از هر برنامه‌ی مدیر فایلی مشاهده کنید. با یک بار لمس فایل‌ها لیستی از اپلیکیشن‌هایی که می‌توانند با آن نوع فایل کار کنند قابل مشاهده است. می‌توانید با فایل‌ها به شکلی که آن‌ها را روی کامپیوتر باز می‌کنید به صورت مستقیم کار کنید.

مدیریت فایل در اندروید

چگونه فایل‌ها را به یا از یک کامپیوتر کپی کنیم؟

فرآیند کپی کردن فایل به یا از کامپیوتر ساده است. کافی است دستگاه اندرویدی خود را به وسیله‌ی کابل USB (همان کابلی که به عنوان شارژر استفاده می‌شود) به یک لپ تاپ یا کامپیوتر رومیزی وصل کنید. با توجه به حالت پیشفرض MTP mode در دستگاه‌های اندرویدی (مود PTP هم موجود است، و حالت USB mass storage هم شاید در برخی از دستگاه‌های قدیمی‌تر در دسترس باشد)، موبایل شما به عنوان یک دستگاه استاندارد در مدیر فایل ویندوز یا لینوکس نمایش داده می‌شود. سپس می‌توانید فایل‌های حافظه‌ی داخلی دستگاه خود را از کامپیوتر به آن دستگاه منتقل کرده و آن‌ها را مشاهده و مدیریت کنید.

مدیریت فایل در اندروید

مک از حالت MTP پشتیبانی نمی‌کند، بنابراین باید اپ Android File Transfer app را بر روی مک خود نصب کرده و از آن برای انتقال فایل‌ها به یا از دستگاه استفاده کنید. این اپلیکیشن به طور خودکار با وصل شدن دستگاه‌های اندرویدی به مک شما باز می‌شوند.

با فرض این که کارت حافظه‌ی SD دارید و آن را برای مصرف داخلی فرمت نکرده‌اید، می‌توانید آن را از دستگاه اندرویدی خود جدا کرده و به شکاف SD کامپیوتر وصل کنید تا دوباره به فایل‌ها دسترسی داشته باشید. حالت دوم با هیچ دستگاهی، حتی آن دستگاهی که به وسیله‌ی آن فرمت شده است هم کار نخواهد کرد.

در زمینه‌ی ارسال بیسیم فایل ما AirDroid را می‌پسندیم. این برنامه به شما اجازه می‌دهد تا فقط به واسطه‌ی یک مرورگر از طریق Wifi به دستگاه اندرویدی خود متصل شوید، و بدون نیاز به سیم فایل جابجا کنید. این روش کمی کند است، اما اگر بیرون هستید و کابل USB به همراه ندارید استفاده از آن مفید می‌باشد. اپلیکیشن Portal هم راه‌حلی سریع و آسان برای ارسال فایل از اندروید به کامپیوتر است.

استفاده از مدیر فایل برای انجام کارهای ساده ضروری نیست. فایل‌هایی که دانلود می‌کنید به طور مستقیم از اپلیکیشن Downloads قابل دستیبابی هستند. عکس‌هایی که می‌گیرید هم در اپ Photos یا Gallery قابل مشاهده‌اند. حتی فایل‌های رسانه‌ای که به دستگاه خود کپی می‌کنید هم به طور خودکار توسط فرآیندی به نام Mediaserver ایندکس گذاری می‌شوند. این فرآیند در حافظه‌ی داخلی یا کارت SD شما به دنبال فایل‌های رسانه‌ای می‌گردد و موقعیت آن‌ها را ثبت می‌کند، سپس از این داده‌ها کتابخانه‌ای از فایل‌های رسانه‌ای می‌سازد که پخش کننده‌ها و اپلیکیشن‌های دیگر از آن استفاده می‌کنند. با وجود این که این امکان همیشه وجود دارد، ولی استفاده از سیستم فایلی که برای کاربر قابل مشاهده باشد برای همه ضروری نیست.

نظر خود را در مورد این آموزش با ما در میان بگذارید و در صورتی که راه حل بهتر و آسان تری می شناسید آن را با ما در میان بگذارید و با اشتراک این مطلب در شبکه های اجتماعی، به توسعه اطلاعات عمومی کمک کنید.

منبع: howtogeek