خدمات شبکه و پشتیبانی شبکه

هر آنچه که بایستی در رابطه با Project xCloud مایکروسافت بدانید

مهر ۹, ۱۳۹۹/در آموزش, دانستنی‌‌ها, مایکروسافت /توسط ادمین

آیا می‌خواهید که بازی‌های AAA را با جزئیات بالا اجرا کرده و البته این کار را فقط با یک دستگاه اندرویدی و یک اتصال اینترنت انجام دهید؟ با بهره‌گیری از سرویس Microsoft Xbox Game Pass Ultimate و کتابخانه‌ مجهز به بیش از 150 بازی، این رویا دیگر دست نیافتنی نیست. مایکروسافت نام این پروژه را Project xCloud گذاشته است. اگر از خود می‌پرسید که Project xCloud چیست و چه خصوصیاتی دارد، آنگاه پیشنهاد می‌کنیم که تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.

Project xCloud چیست و چه ارتباطی با Xbox Game Pass دارد؟

سرویس بازی ابری مایکروسافت (Xbox Cloud Gaming) به همراه Xbox Game Pass Ultimate، به‌طور رسمی Project xCloud نامیده می‌شود. Project xCloud باعث شده تا بازی‌ها کنسولی از طریق دستگاه‌های اندرویدی قابل اجرا باشند. جهت دسترسی به کتابخانه‌ای عظیم از بازی‌ها، به اپلیکیشن Game Pass، یک اشتراک Game Pass Ultimate، یک دسته بازی و یک اتصال قوی اینترنت نیاز دارید. به گفته مایکروسافت، حداقل سرعت اینترنت شما باید 10 مگابیت بر ثانیه باشد.

سرویس Xbox Game Pass بدین شیوه کار خواهد کرد که بازی در فضای ابری اجرا شده (با استفاده از سخت‌افزارهای خود مایکروسافت) و سپس نتیجه رندر شده از طریق اتصال اینترنت بر روی نمایشگر گوشی شما نشان داده می‌شود. چنین مزیتی باعث می‌شود تا بتوانید با یک گوشی اندرویدی، بازی‌های سنگین همانند 3 The Witcher را بدون مشکل اجرا کنید.

این نوع استریم کردن با آنچه که برخی از افراد در پلتفرم‌های مختلف همانند یوتیوب انجام می‌دهند، متفاوت است. سرویس‌هایی همانند Project xCloud می‌توانند انجام بازی بر روی دستگاه‌های قابل‌حمل را آسان‌تر کنند. اگر کنسول و یاکامپیوتر گیمینگ نداشته باشید، آنگاه چنین سرویس‌هایی می‌توانند برای شما مناسب‌تر باشند.

Xbox Game Pass شبیه سایر سرویس‌های استریم بازی مانند گوگل استادیا است. البته مایکروسافت دسترسی به عناوین متفاوتی را فراهم می‌آورد. علاوه بر این، ردموندی‌ها قصد دارند تا سرویس گیمینگ ابری خود را به‌عنوان بخشی از Xbox Game Pass Ultimate ارائه دهند. بنابراین باید منتظر ویژگی‌های فراتر از استریم بازی باشیم.

Xbox Cloud Gaming در حال حاضر به‌عنوان یک سرویس مستقل عرضه نمی‌شود. ترکیب عضویت در Xbox Game Pass Ultimate با سرویس بازی ابری مایکروسافت، باعث می‌شود تا بازی‌بازان از لحظه ثبت‌نام بتوانند به ده‌ها بازی دسترسی پیدا کنند.

اگر در حال حاضر اشتراک گیم‌پس را بر روی رایانه خود داشته باشید، آنگاه می‌توانید با استفاده از یک دستگاه اندرویدی، به کتابخانه بازی‌های گیم‌پس کامپیوتر خود، دسترسی پیدا کنید. جهت انجام این کار کافی است که اپلیکیشن Xbox Game Pass را بر روی کامپیوتر و گوشی اندروید خود، نصب کنید.

به چه چیزی نیاز داریم؟

جهت اجرای بازی‌های ایکس‌باکس از طریق سرویس ابری Project xCloud، به موارد زیر نیاز دارید:

عضویت فعال Xbox Game Pass Ultimate
یک کنترلر ایکس‌باکس مجهز به بلوتوث
یک گوشی و یا تبلت اندرویدی مجهز به اندروید 6.0 و بالاتر
یک اتصال وای‌فای/LTE با حداقل سرعت دانلود 10 مگابیت بر ثانیه
اپلیکیشن اندرویدی Xbox Game Pass

سرویس Project xCloud به دلیل محدودیت‌های اعمال شده (قیمت‌گذاری در اپ استور و مدل‌های توزیع) توسط شرکت اپل، در آیفون و آیپد از دسترس خارج شده است.

به آن‌هایی که کنجکاوند باید بگوییم که Project xCloud با کنترلرهای DualShock نیز سازگار است، هر چند که کاستی‌هایی در این قضیه دیده می‌شوند. لیست کامل دسته‌های مورد پشتیبانی توسط مایکروسافت منتشر شده که کنترلر ایکس‌باکس کلاسیک نیز یکی از این موارد است.

این مطلب را نیز بخوانید: هر آنچه که بایستی در رابطه با سرویس استریم بازی GeForce Now بدانید

گیم‌پلی آنلاین و کتابخانه ابری

یکی دیگر از جنبه‌های پاسخ به سؤال “Project xCloud چیست”، به گیم‌پلی و کتابخانه ابری بازی‌ها مربوط می‌شود. با مراجعه به آدرس “https://www.xbox.com/en-US/xbox-game-pass/games” می‌توانید تمامی عناوین قابل دسترسی با عضویت Xbox Game Pass Ultimate را مشاهده کنید. تا زمان انتشار این مطلب، کاربران می‌توانند از بین 150 بازی به انتخاب بپردازند. این لیست عناوینی محبوب همچون Wasteland 3 ،Nier: Automata و The Witcher 3: Wild Hunt را نیز در بر می‌گیرد.

برخی از بازی‌ها همانند Hellblade: Senua’s Sacrifice و Gears 5، از کنترل‌های لمسی پایه‌ای پشتیبانی می‌کنند. مایکروسافت امیدوار است که بتواند پشتیبانی گسترده‌تری را برای کنترل‌های لمسی فراهم آورد.

در اپلیکیشن اندروید Xbox Game Pass، کاربران می‌توانند با استفاده از میکروفن گوشی خود، در بازی‌ها به چت صوتی بپردازند. جهت استریم گیم‌پلی خود بر روی توییچ و یا یوتیوب، به یک اپلیکیشن شخص ثالث نیاز دارید. این قضیه برخلاف چیزی است که در کنسول‌هایایکس‌باکس وان و ایکس‌باکس سری ایکس وجود دارد.

هزینه استفاده از Xbox Game Pass ابری چقدر است؟

با تهیه اشتراک Xbox Game Pass Ultimate به قیمت 15 دلار در ماه و بدون صرف هزینه اضافی، می‌توانید به قابلیت‌های Project xCloud دسترسی پیدا کنید. مشترکین Xbox Game Pass Ultimate به عناوین استودیوهای ایکس‌باکس در روز عرضه، هدایای اختصاصی (از جمله محتوای درون بازی) و Xbox Live Gold (دسترسی به بخش چندنفره) نیز دسترسی خواهند داشت.

اگر بخواهید که اشتراک خود را لغو کرده و سپس بازی خریداری کنید، آنگاه پیشرفت‌ها و دستاوردهای شما نیز منتقل خواهند شد، اما طبیعتا امکان بازی بر روی موبایل را نخواهید داشت.

نوشته هر آنچه که بایستی در رابطه با Project xCloud مایکروسافت بدانید اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

مقایسه وای‌فای با دیتای موبایل: کدام‌یک امنیت بیشتری دارد؟

مهر ۵, ۱۳۹۹/در آموزش, اخبار, امنیت, دانستنی‌‌ها, وای‌فای /توسط ادمین

مقایسه وای‌فای با دیتای موبایل از لحاظ امنیت

امنیت دیجیتال و حفظ حریم خصوصی، یکی از اولویت‌های مهم انسان مدرن است. به همین دلیل در این مطلب به مقایسه وای ‌فای با دیتا موبایل از لحاظ امنیت می‌پردازیم. در ادامه با ما همراه باشید.

روزبه‌روز میزان دیتای اینترنت بیشتری توسط مردم سرتاسر جهان مصرف می‌شود. به همین دلیل اطلاعات شخصی بیشتری را نیز می‌توان از اینترنت به دست آورد. چه از اینترنت جهت پرداخت وجوه و چه جهت ارسال پیام استفاده کنید، در هر صورت شاید از خود بپرسید که آیا وای‌فای ایمن‌تر است یا دیتای موبایل؟

حریم خصوصی و امنیت

بسیاری از مردم، واژه‌های حریم خصوصی و امنیت را به جای یکدیگر به کار می‌برند. اما در هر صورت باید بدانید که این دو اصطلاح، معناهای متفاوتی دارند. برخی از اتصالات ایمن بوده، برخی حریم خصوصی بهتری داشته، برخی هر دوی این ویژگی‌ها را دارند و برخی دیگر نیز هیچ‌کدام.

امنیت

امنیت بدین معنا است که اقدامات شما توسط افرادی که در خارج از شبکه مورد استفاده شما قرار دارند (همانند هکرها)، دیده نمی‌شوند. در حالت عمومی، ایمن‌ترین نوع فعالیت، به‌معنای درک نوع اتصال مورد استفاده است. معمولا برخی از سطوح امنیت، مهم هستند. میزان امنیت این سطوح نیز به نوع اطلاعات رد و بدل شده بستگی دارد.

اگر وجهی را به کارت اعتباری خود واریز کنید، آنگاه به یک اتصال ایمن نیاز دارید. اما اگر بخواهید سابقه بازیگری شخص خاصی را بررسی کنید، آنگاه از یک اتصال با درجه ایمنی کمتر نیز می‌توانید بهره ببرید. این قضیه بدین معنا است که باید به شیوه دسترسی به اطلاعات حساس خود، توجه کافی داشته باشید.

حریم خصوصی

حریم خصوصی بدین معنا است که اقدامات شما نباید توسط سایر فعالان حاضر در شبکه، قابل مشاهده باشند. این فعالان شامل وب‌سایت و یا اپلیکیشن مورد استفاده شما می‌شوند. حفظ حریم خصوصی بدین معنا است که باید بتوانید شرایط و مقررات ارائه‌دهندگان اینترنت، وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌های مورد استفاده را درک کنید. همچنین نحوه استفاده از موارد ذکر شده نیز، حائز اهمیت است. در اینترنت، اقداماتی وجود دارند که در صورت رعایت کامل حریم خصوصی، قابل اجرا نخواهند بود. به همین دلیل است که مقررات و شرایط وب‌سایت و اپلیکیشن‌ها تا به این حد مهم هستند.

برخی از وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها باید به اطلاعات شما دسترسی پیدا کنند. برخی دیگر نیز نیازمند کسب اجازه جهت به‌اشتراک‌گذاری اطلاعات شما هستند. در هر صورت این اقدامات باید صورت بگیرند تا کاربر بتواند عملکرد موردانتظار خود را دریافت کند. شما باید بدانید که چه کسی به چه چیزی دسترسی داشته، چه نیازی به این اطلاعات وجود دارد، چگونه از این داده‌ها استفاده شده و اگر این اطلاعات با کسی به اشتراک گذاشته شوند، آن شخص کیست؟

این مطلب را نیز بخوانید: بهترین اینترنت خانگی کدام است؟ بررسی جامع سرویس‌های اینترنتی 10 شرکت بزرگ ایران

درک اتصالات موبایلی

مقایسه وای‌فای با دیتای موبایل از لحاظ امنیت

یکی دیگر از مواردی که باید در زمینه مقایسه وای ‌فای با دیتا موبایل از لحاظ امنیت در نظر داشت، مبحث اتصالات موبایلی است. در این باره می‌توان دو نوع اساسی از اتصالات موبایلی را متصور شد. از لحاظ مباحث پایه‌ای، هر دو نوع شیوه کارکرد بکسانی دارند. اما نحوه اتصال و کسانی که به‌صورت بالقوه می‌توانند رفتار شما را زیر نظر داشته باشند، متفاوت خواهند بود.

وای‌فای

وای‌فای نوعی از اتصالات بی‌سیم بوده که با اتصال یک روتر به مودم، حاصل می‌شود. مودم از خدمات ارائه‌ دهنده اینترنت (ISP) استفاده کرده و شبکه را ایجاد می‌کند. روتر نیز امکان اتصال بی‌سیم دستگاه‌های موبایلی را فراهم می‌آورد. این موضوع به این معنا است که ارائه دهنده اینترنت، تقریبا به تمامی داده‌های آنلاین شما، دسترسی دارد.

البته با استفاده از Tor و یا VPN، تاحدودی می‌توانید کنترل بیشتری بر اطلاعات خود داشته باشید. اگر از شبکه اینترنت خودتان (به‌جای شبکه دیگران) استفاده کنید، آنگاه کنترل اطلاعات توسط خودتان، آسان‌تر خواهد بود. شبکه‌های وای‌فای می‌توانند باز و یا بسته باشند. جهت دسترسی به اولی، نیازی به گذرواژه ندارید (همانند برخی از رستوران‌ها و اماکن عمومی). جهت دسترسی به دومی نیز به پسورد آن‌ نیاز دارید (همانند شبکه‌های خانگی و یا اداری). اگر به امنیت و حریم خصوصی خود اهمیت می‌دهید، آنگاه باید به دو قضیه زیر نیز توجه داشته باشید.

اول اینکه شما نمی‌دانید چه کسانی از شبکه استفاده می‌کنند و یا اینکه این اشخاص قادر به انجام چه کارهایی هستند. مورد دوم نیز این است که بسیاری از دستگاه‌های موبایلی، به‌صورت خودکار به شبکه‌های وای‌فای باز متصل می‌شوند. بنابراین حتی اگر خودتان اطلاعات حساس را ردوبدل نکنید، آنگاه بازهم در معرض خطر خواهید بود. البته لازم به ذکر است که بگوییم، شما می‌توانید تنظیمات اتصال خودکار به شبکه‌های وای‌فای باز را در گوشی خود، تغییر دهید.

دیتای موبایل

دیتای موبایل نیز در اصل، کارکردی همانند وای‌فای دارد. بزرگ‌ترین تفاوت بین این دو، این است که سیگنال اینترنت به جای ISP، از جانب ارائه‌ دهنده خدمات موبایلی به کاربران عرضه می‌شود. بله، اپراتورهای موبایلی نیز می‌توانند به برخی از اطلاعات شما، دسترسی پیدا کنند. یعنی بازهم امکان ردیابی فعالیت‌ها شما و همچنین فروش اطلاعات شما به سایرین، وجود خواهد داشت. برخلاف اتصالات وای‌فای، دیتای موبایلی رمزنگاری می‌شود؛ یعنی از درجه ایمنی بالاتری برخوردار است.

به همین دلیل است که متخصصان امنیت همانند شرکت Norton، پیشنهاد می‌کنند که جهت دسترسی به اطلاعات حساس خود، به جای وای‌فای، از دیتای موبایلی استفاده کنید. عبارت “به جای وای‌فای”، فقط به‌معنای “روشن کردن دیتای موبایلی” نیست. بلکه به معنای “خاموش کردن وای‌فای” نیز خواهد بود. اکثر دستگاه‌های موبایلی در هنگام در دسترس بودن وای‌فای و دیتا و همچنین روشن بودن هر دو، از وای‌فای استفاده خواهند کرد.

این مطلب را نیز بخوانید: مقایسه تعرفه‌های اینترنت همراه اول، ایرانسل و رایتل: کدام‌یک به صرفه‌تر است؟

سایر نکات امنیتی

پس از مقایسه وای‌ فای با دیتا موبایل از لحاظ امنیت و حریم خصوصی، قصد داریم تا به سایر نکات امنیتی دیگر نیز بپردازیم. شرکت Norton بر این باور است که هیچ اتصالی به‌صورت کامل امن نیست. این قضیه حتی در هنگام استفاده از دیتای موبایلی نیز صادق است. به هر حال، راه‌کارهایی جهت افزایش امنیت فعالیت‌های اینترنتی شما وجود دارند.

حجم دیتای خود را مدیریت کنید

اکثر طرح‌های دیتای موبایلی، حجم محدودی دارند. حتی اکثر طرح‌های “نامحدود” نیز از این قضیه مستثنا نیستند. این موضوع بدین معنا است که پس از مصرف حجم خاصی، سرعت اینترنت شما کاهش می‌یابد. بنابراین بهتر است که حواستان به این موضوع باشد. همان‌طور که در بالا نیز بدان اشاره کردیم، لازم نیست که تمامی اقدامات یک کاربر عادی در سطح اینترنت، ایمن بوده و یا حتی لطمه‌ای به حریم خصوصی وی وارد نکنند. بنابراین بهتر است که دیتای موبایلی خود را جهت انجام امور بانکی، نگه داشته و از شبکه وای‌فای نیز جهت انجام اموری همانند جست‌و‌جوی نقل‌قول‌ها، استفاده کنید.

مراقب کوکی‌ها باشید

برخی از کاربران از کوکی‌ها وحشت دارند. لزومی به ترس نیست، فقط باید مراقب آن‌ها باشید. کوکی‌ها اطلاعات مربوط به بازدید شما را در وب‌سایت‌های مختلف، ذخیره می‌کنند. شاید در نگاه اول این قضیه کمی ترسناک باشد، اما بهتر است بدانید که اکثر وب‌سایت‌ها، کوکی‌های شما را ایمن نگه می‌دارند. همچنین کوکی‌های هر وب‌سایت نیز منحصربه‌فرد بوده و در اختیار سایر وب‌سایت‌ها قرار نمی‌گیرند. کاربران می‌توانند در قسمت تنظیمات مرورگر خود، این اطلاعات را مدیریت کنند.

از آنجایی که کوکی‌ها توسط وب‌سایت‌ها نگهداری می‌شوند، پس بیش از امنیت، باید نگران حریم خصوصی خود باشید. کوکی‌ها خطرات اضافی برای شما ایجاد نکرده و هکرها نیز به‌سادگی نمی‌توانند به آن‌ها دسترسی پیدا کرده و یا اینکه آن‌ها را مورد استفاده قرار دهند. بنابراین آنچه که بیش از امنیت کوکی‌های شما اهمیت دارد، وب‌سایت مورد بازدید شما است.

از دو مرورگر یا اپلیکیشن استفاده کنید

چیزی که بیش از کوکی‌ها می‌تواند خطرآفرین باشد، ذخیره گذرواژه‌ها بر روی مرورگرهای اینترنتی است. اگر شما نیز از این ویژگی استفاده کنید، آنگاه هکرها به‌صورت بالقوه می‌توانند اطلاعات بیشتری را به دست آورند. راه‌کارهایی نیز در این زمینه وجود دارند. یکی اینکه مرورگر خود را به‌گونه‌ای تنظیم کنید که نتواند گذرواژه‌های شما را در وب‌سایت‌های حساس (همانند وب‌سایت‌های بانکی)، به یاد آورد. راه‌کار دیگر نیز این است که در صورت امکان، از یک اپلیکیشن جداگانه بهره ببرید.

مثلا بهتر است که جهت انجام امور بانکی خود، از اپلیکیشن بانک موردنظر استفاده کنید (نه مرورگر اینترنت). اگر هم از اپلیکیشن جداگانه چندان راضی نیستید، شاید بهتر باشد که از یک مدیر پسورد استفاده کنید. استفاده از دو مرورگر جداگانه نیز می‌تواند یکی از راه‌حل‌های پیشنهادی باشد. یکی از مرورگرها را به امور عادی همانند وب‌گردی و دیگری را نیز به امور مهم همانند پرداخت‌های بانکی، اختصاص دهید.

مرورگرهای استاندارد همانند گوگل کروم و یا سافاری برای اطلاعات کم اهمیت‌تر و مرورگرهایی همانند Tor را برای فعالیت‌های حساس، در نظر بگیرید. البته می‌توانید با استفاده از دو مرورگر استاندارد جداگانه نیز، از آمیخته شدن اطلاعات جلوگیری کنید. اگر راه‌کار یاد شده در بالا را با استراتژی استفاده از دیتای موبایلی به جای وای‌فای، ادغام کنید، آنگاه نتیجه بهتری خواهید گرفت. از مرورگر ایمن خود به همراه دیتای موبایلی استفاده کنید. با استفاده از وای‌فای نیز می‌توانید از مرورگر استاندارد خود، بهره ببرید.

این مطلب را نیز بخوانید: امنیت شبکه وای‌فای شما در چه حدی است و چگونه می‌توان آن را ارتقا داد؟

به‌روز باشید

مقایسه وای‌فای با دیتای موبایل از لحاظ امنیت اگر از ایمنی شبکه وای‌فای مورد استفاده خود، اطمینان کافی ندارید، آنگاه بهتر است که از دیتای موبایلی بهره ببرید. به هر حال بهتر است که در زمینه مدیریت اطلاعات خود، تمرکزگرا نباشید. مراقب وب‌سایت‌های مورد بازدید خود باشید. جهت انجام امور مختلف نیز بهتر است که از مرورگرها و اتصالات گوناگون بهره ببرید. در رابطه با فناوری 5G نیز باید بگوییم که نباید تنها سرعت بیشتر را در نظر گرفت. شبکه 5G در برخی از موارد مهم، متفاوت از 4G عمل می‌کند. برای نمونه، می‌توان به استفاده ترکیبی از دکل‌های دور برد و کوتاه برد اشاره کرد. این قضیه می‌تواند در آینده تأثیراتی را بر امنیت موبایلی داشته باشد.

نوشته مقایسه وای‌فای با دیتای موبایل: کدام‌یک امنیت بیشتری دارد؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

دوربین سلفی زیر نمایشگر چگونه کار می‌کند؟

مهر ۴, ۱۳۹۹/در zte, آموزش, دانستنی‌‌ها, دوربین زیر نمایشگر /توسط ادمین

دوربین‌های زیر نمایشگر را می‌توان به‌نوعی پدیده‌های فناوری سال 2020 دانست. اگر به شیوه کار دوربین سلفی زیر نمایشگر علاقه‌مند هستید، پیشنهاد می‌کنیم که این مقاله را از دست ندهید.

یک دوربین سلفی باکیفیت، لازمه تمامی گوشی‌های هوشمند است. این دوربین‌ها هم برای کاربردهای شخصی (همانند عکاسی از خود و یا برقراری تماس تصویری با دوستان و اعضای خانواده) مفید بوده و هم اینکه در زمینه‌های مربوط به کسب‌و‌کار نیز (همانند جلسه‌های کاری) می‌توان از آن‌ها بهره جست.

دوربین‌های زیر نمایشگر را می‌توان یکی از آرزوهای دیرینه تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند به شمار آورد. با این دستاورد دیگر لازم نیست که این دوربین‌ها از بالای گوشی خارج شده (دوربین‌های بیرون جهنده) و یا اینکه حفره‌ای را در صفحه‌نمایش ایجاد کنند. خب، حال که می‌دانیم آینده در دستان این فناوری است، پس بیایید تا نگاهی به شیوه کار دوربین سلفی زیر نمایشگر بیندازیم.

دوربین زیر نمایشگر چیست؟

دوربین سلفی گوشی خودتان را می‌توانید مشاهده کنید. اگر آیفون، سامسونگ، وان‌پلاس، هواوی و یا گوشی هر تولیدکننده دیگری را در اختیار داشته باشید، در هر صورت یا دوربین از بالای دستگاه بیرون آمده و یا اینکه حفره‌ای را در نمایشگر به خود اختصاص داده است. اگر این‌طور نباشد، آنگاه دوربین سلفی گوشی شما، فقط از پشت نمایشگر عکس‌برداری خواهد کرد.

از آنجایی که حفره دوربین سلفی روزبه‌روز کوچک‌تر شده و طراحی اسمارتفون‌ها نیز به سمت استفاده از یک صفحه شیشه‌ای واحد و یکپارچه می‌رود، بنابراین بسیاری بر این باورند که حفره دوربین‌های سلفی، یک لکه ناخوشایند بر روی نمایشگر گوشی‌های هوشمند به شمار می‌آید.

جواب این مسئله می‌تواند دوربین زیر نمایشگر باشد. حال پرسش اینجاست که چرا هیچ تولیدکننده‌ای، چنین محصولی را وارد بازار نکرده است؟ در حقیقت پاسخ به این پرسش، کمی پیچیده‌ است، زیرا در این موضوع باید توسعه، قیمت‌گذاری و فناوری را در نظر گرفت.

در هر صورت، دوربین‌های زیر نمایشگر در چند سال اخیر، چند بار سرتیتر اخبار بوده‌اند. هر چند که چنین اخباری بیشتر به فناوری‌های آینده‌نگرانه معطوف بوده‌اند. شیائومی موجی از چنین خبرهایی را در سال 2019 ایجاد کرد. این موضوع پس از انتشار اسلایدهایی که توسعه دوربین زیر نمایشگر این شرکت را توصیف می‌کردند، به وجود آمد.

شرکت اوپو نیز در سال 2019، اقدامی مشابه شیائومی را انجام داد. اعلامیه اوپو در رویداد MWC Shanghai 2019، سروصدای زیادی را در این نمایشگاه گوشی محور به پا کرد. البته این شرکت اذعان کرده که چنین دوربین‌هایی هنوز فرایند توسعه خود را تکمیل نکرده و برای دستگاه‌های آینده در نظر گرفته شده‌اند.

این مطلب را نیز بخوانید: حقایقی جالب درباره آینده عکس‌های سلفی

شیوه کار دوربین سلفی زیر نمایشگر

در نمایشگاه IFA 2020، شرکت ZTE از گوشی Axon 20 5G خود رونمایی کرد. این گجت اولین گوشی قابل خریداری مجهز به دوربین سلفی زیر نمایشگر است. حال بهتر است که با نحوه کار این فناوری آشنا شویم.

با توجه به ZTE Axon 20 5G، می‌توان گفت که دوربین زیر نمایشگر نیازمند کار همزمان چند فناوری (برخی از آن‌ها نیز جدید هستند) با یکدیگر است. اولین چیزی که موردنیاز بوده، نوعی جدیدی از نمایشگر است. ZTE نوع جدیدی از ماده‌ای بسیار شفاف را توسعه داده که شامل غشا‌های جدید معدنی و غیر معدنی می‌شود. این ماده جدید، سطوح نوری بیشتری را از میان خود عبور می‌دهد. بنابراین نور بیشتری به دوربین زیر آن نیز خواهد رسید.

شیوه کار دوربین سلفی زیر نمایشگر

مورد دوم نیز به امور داخلی گوشی مربوط می‌شود. یک تراشه کنترلی مستقل به همراه مدارهای کنترلی مجتمع، امور مربوط به همگام‌سازی رنگ‌های عبور کرده از نمایشگر را به‌صورت کامل برعهده می‌گیرند. این تراشه کنترلی به دوربین امکان می‌دهد که انحراف‌های رنگی و نوری ناشی از نمایشگر را فیلتر کند. بدین ترتیب، تصویری شفاف‌تر و صاف‌تر را دریافت خواهید کرد.

ZTE همچنین ماتریکس مخصوصی را طراحی کرده که می‌تواند پیکسل‌ها را بهینه‌سازی کند. بدین ترتیب، نمایشگر اطراف دوربین سلفی، سازگاری بهتری با این موضوع خواهد داشت. افزایش همنواختی در این ماتریکس جدید باعث می‌شود تا نمایشگر در کل، ظاهری یکسان داشته باشد (به جای اینکه ناحیه اطراف دوربین، متفاوت از سایر نواحی باشد).

در نهایت، دوربین زیر نمایشگر گوشی Axon 20 5G از الگوریتمی خاص جهت بهینه‌سازی عملکرد استفاده می‌کند. این الگوریتم پیش از تصویربرداری، ورودی‌های نوری مختلف، تعدیل نورپردازی، کنتراست و سایر طیف‌های پویا را در نظر می‌گیرد.

حال سؤال اینجاست که کیفیت دوربین چگونه است؟ در اواخر اوت 2020، آقای لی (Lei)؛ مدیر عمومی محصولات Axon، یک عکس سلفی را با استفاده از دوربین زیر نمایشگر Axon 20 5G، در Weibo (وب‌سایت اجتماعی چینی) به اشتراک گذاشت.

اگر بخواهیم محل قرارگیری دوربین (در زیر نمایشگر) را در نظر بگیریم، آنگاه می‌توان گفت که کیفیت تصویر خروجی، خوب است.

البته معرفی دوربین‌های زیر نمایشگر نیز مشکلی دیگر را به دنبال خود می‌آورد: نمایشگرهای شکسته شده. با پیشرفت بیشتر صفحه‌نمایش‌ها، تعمیر آن‌ها نیز روزبه‌روز سخت‌تر می‌شود.

ویژگی‌های ZTE Axon 20 5G

در رابطه با ویژگی‌های ZTE Axon 20 5G، اگر بخواهیم که صحبتی سریع داشته باشیم، باید بگوییم که علاوه بر دوربین سلفی زیر نمایشگر و مدارهای اضافی شگفت‌انگیز، این گوشی به همراه یک نمایشگر 6.92 اینچی +FHD، پردازنده اسنپدراگون 765G و پیکربندی‌های مختلف رم و حافظه داخلی عرضه می‌شود.

دوربین پشتی این گجت نیز یک نمونه 64 مگاپیکسلی بوده و به وسیله 3 حسگر اضافی، همراهی می‌شود. همچنین باتری 4220 میلی‌آمپر ساعتی این گوشی نیز از شارژ سریع پشتیبانی می‌کند.

این مطلب را نیز بخوانید: نگاهی به تاریخچه گرفتن عکس سلفی در گوشی‌ها

آیا می‌توان دوربین سلفی زیر نمایشگر را مشاهده کرد؟

شوربختانه، تنها تصویری که در حال حاضر از دوربین زیر نمایشگر ZTE Axon 20 5G موجود بوده، همان عکس سلفی قرار داده شده در بالا است. با توجه به تصاویر موجود، ظاهرا Axon 20 5G، دوربین زیر نمایشگر را از دید کاربران پنهان می‌کند. هر چند که بدون کار با خود گوشی، اظهارنظر دقیق در این باره مشکل است. شاید در نمای کلی و یا مستقیم، دوربین این گوشی مخفی بماند، اما در هر صورت احتمال نمایان شدن در زاویه‌های کناری و در شرایط نوری خاص، همچنان وجود دارد.

در راه‌کار استفاده شده توسط شیائومی، دوربین زیر نمایشگر در هنگام فعال شدن حالت سلفی، نمایان خواهد شد. بنابراین تا آن لحظه، دوربین سلفی گوشی این شرکت مخفی باقی خواهد ماند. این موضوع باعث می‌شود تا نمایشگر یکپارچه موردعلاقه بسیاری از کاربران نیز در دسترس آن‌ها قرار گیرد.

به‌طور مشابه، شرکت اوپو از ماده شفاف چند لایه سفارشی استفاده می‌کند. این ماده به نور اجازه عبور می‌دهد، اما این موضوع با نمایشگر تداخلی نخواهد داشت. با این حال، دوربین سلفی گوشی اوپو در زوایا و تحت شرایط خاصی، قابل مشاهده است.

چه زمانی سامسونگ و اپل از دوربین‌های زیر نمایشگر استفاده خواهند کرد؟

حال که با شیوه کار دوربین سلفی زیر نمایشگر آشنا شدید، این پرسش نیز پیش می‌آید که آیا سایر تولیدکنندگان بزرگ نیز از این فناوری در گوشی‌های خود استفاده می‌کنند یا خیر؟ در حال حاضر، شایعاتی پیرامون به‌کارگیری این فناوری در سامسونگ گلکسی S21 وجود داشته که هنوز تأیید نشده‌اند.

اپل نیز هنوز وجود این تکنولوژی را در گوشی‌های آینده خود، تأیید و یا تکذیب نکرده است. در میانه سال 2020 میلادی، یک افشاگری در رابطه با نمونه اولیه آیفون 13 وجود داشت، هر چند که نمونه افشا شده، چندان به یک آیفون واقعی شباهت نداشت. این نمونه اولیه، هیچ حفره‌ای مربوط به دوربین سلفی را در خود جای نمی‌داد. به همین دلیل گمان می‌شد که آیفون 13 اپل، از دوربین سلفی زیر صفحه‌نمایش برخوردار است. در هر صورت، این‌ها همگی حدس و گمان بوده و تنها کارمندان خود اپل از صحت‌وسقم این موضوع اطلاع دارند.

سامسونگ، اپل و سایر تولیدکنندگان، تا زمانی به توسعه دوربین‌‎های زیر نمایشگر ادامه خواهند داد که کیفیت تصویر افت نکرده، سودمندی این کار حفظ شده و یا اینکه بتوان ترکیبی از این دو را اتخاذ کرد. در حال حاضر، ZTE Axon 20 5G تنها اسمارتفون قابل خریداری بوده که دوربین زیر نمایشگر را ارائه می‌دهد.

نوشته دوربین سلفی زیر نمایشگر چگونه کار می‌کند؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

آشنایی با تمام قابلیت‌های HDMI 2.1: آیا واقعا به آن نیاز داریم؟!

شهریور ۲۵, ۱۳۹۹/در HDMI, آموزش, اخبار, دانستنی‌‌ها /توسط ادمین

با توجه به عرضه کنسول‌های نسل نهمی و کارت گرافیک‌های سری RTX 30 شرکت انویدیا، نیاز به فناوری HDMI 2.1 بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. اما آیا این موضوع بدین معنا است که جهت استفاده از این فناوری، باید تلویزیون خود را ارتقا دهید؟

پهنای باند بیشتر، پیکسل‌های بیشتر

HDMI 2.1

اکثر نمایشگرهای فعلی، از استاندارد HDMI 2.0 پشتیبانی می‌کنند. این فناوری دارای پهنای باند 18 گیگابیت بر ثانیه است. این مقدار برای انتقال سیگنال‌ 4K غیرفشرده با نرخ فریم 60 و در عمق رنگ 8 بیتی، کافی است. این پهنای باند جهت رفع بسیاری از نیازها همانند مشاهده محتوای UHD Blu-ray و یا اجرای بازی‌های ایکس‌باکس وان ایکس، مناسب خواهد بود.

HDMI 2.1 یک گام دیگر به جلو است. این استاندارد توان انتقال سیگنال‌ 8K غیرفشرده با نرخ فریم 60 و عمق رنگ 12 بیتی را دارا است. توان عملیاتی پهنای باند HDMI 2.1 در حدود 48 گیگابیت بر ثانیه است. اگر از فناوری فشرده‌سازی استریم نمایشگر (DSC) و درگاه HDMI 2.1 استفاده شود، آنگاه می‌تواند سیگنال 10K با نرخ فریم 120 و عمق رنگ 12 بیت را انتقال داد.

در برخی از موارد، از نوعی از فناوری HDMI 2.1 استفاده شده که فقط توان عملیاتی 40 گیگابیت بر ثانیه را دارد. این میزان برای انتقال سیگنال 4K با نرخ فربم 60 و عمق رنگ 10 بیت کافی خواهد بود. همچنین با استفاده از این توان عملیاتی می‌توان از پنل‌های 10 بیتی رده مصرف‌کننده، نهایت استفاده را برد.

به گیمرهایی که رایانه‌های رده بالا دارند، باید بگوییم که کارت‌های سری RTX 30 شرکت انویدیا، از عمق رنگ 10 بیتی پشتیبانی می‌کنند. بنابراین اگر نمایشگر شما از توان انتقال 48 گیگابیت داده بر ثانیه به‌صورت کامل برخوردار نیست، آنگاه مشکل چندانی نخواهید داشت.

در حال حاضر، HDMI 2.1 بیشتر گیمرهای استفاده کننده از کنسول‌های نسل بعد و یا کارت گرافیک‌های آینده را هدف قرار داده است. هم ایکس‌باکس سری ایکس و هم پلی‌استیشن 5، هر دو از وضوح 4K و نرخ فریم 120، پشتیبانی می‌کنند. به همین دلیل به استاندارد HDMI 2.1 نیاز داریم.

اگر تلویزیون شما از HDMI 2.1 پشتیبانی نکند، پس آنگاه باید به سیگنال 4K در نرخ فریم 60 راضی شوید. اکثر بازی‌های کنسول‌های نسل هشتمی، بر روی نرخ 30 فریم بر ثانیه اجرا می‌شوند. بنابراین باید منتظر بمانیم تا تأثیر این استاندارد جدید را مشاهده کنیم.

HDMI 2.1 به حدی جدید است که فقط کارت‌های سری 30 شرکت انویدیا از آن پشتیبانی می‌کنند. کارت‌های سری RTX 2000 و GTX 1000، توان استفاده از این فناوری را ندارند. برخی از تولیدکنندگان همانند سونی، هنوز استاندارد HDMI 2.1 را در تلویزیون‌های رده بالای خود قرار نداده‌اند.

انتظار داریم که این استاندارد جدید در سال 2021 کاربرد بیشتری پیدا کند. هر چند که باید چند سالی صبر کرد تا بتوانیم HDMI 2.1 را در نمایشگرهای مقرون‌به‌صرفه نیز مشاهده کنیم.

پشتیبانی از Dynamic HDR یا همان HDR پویا

HDMI 2.1

با توجه به پهنای باند وسیع HDMI 2.1، می‌توان نتیجه گرفت که فضای بیشتری برای داده‌های خام وجود دارد. واژه HDR به معنای محدوده پویای بالا بوده و بنابراین طیف وسیع‌تری از رنگ‌ها را در فیلم و بازی‌ها، ارائه می‌دهد. استانداردهای قدیمی‌تر HDR همانند HDR10، فقط از متادیتای ایستا پشتیبانی می‌کنند. در هر صورت، فرمت‌هایی همانند +HDR10 و Dolby Vision می‌توانند متادیتای پویا را بر مبنای فریم یا صحنه نیز ارائه دهند.

Dynamic HDR باعث می‌شود تا تلویزیون‌ها اطلاعات بیشتری در اختیار داشته و در نتیجه بتوانند بهتر با سیگنال دریافتی کار کنند. به‌جای خوانش یک دسته واحد از دستورالعمل‌ها برای تمامی یک فیلم، متادیتای پویا می‌تواند به‌روزرسانی‌های مستمر را به تلویزیون ارائه دهد. بدین ترتیب، تصویر در هر لحظه در بهترین حالت خود نمایش داده شود.

تمامی تلویزیون‌های سازگار با HDR، از HDR10 و متادیتای ایستای آن پشتیبانی می‌کنند، اما Dynamic HDR قضیه‌ای جداگانه دارد. Dolby Vision از بیشترین پشتیبانی برخوردار است. Dolby Vision توسط تولیدکنندگان سخت‌افزار همانند ال‌جی، سونی، پاناسونیک و فیلیپس مورد حمایت قرار گرفته است. سامسونگ از +HDR10 (که یک فرمت باز است) حمایت می‌کند. این در حالی است که Dolby Vision یک فرمت اختصاصی به حساب می‌آید.
لازم به ذکر است که بگوییم جهت نمایش +HDR10 و Dolby Vision، به یک دستگاه مجهز به HDMI 2.1 نیاز ندارید (حداقل در وضوح‌های 4K فعلی).

اگر جلوتر برویم، می‌بینیم که پهنای باند وسیع HDMI 2.1 می‌تواند سیگنال‌های متادیتا و وضوح بالا را در نرخ فریم‌های بالا انتقال دهد. هنوز از عملکرد دقیق کنسول‌های نسل نهمی اطلاع نداریم، اما در هر صورت، ظاهرا بیشترین میزان استفاده از فناوری HDR بر روی کابل HDMI در چند سال آینده، متعلق به ایکس‌باکس سری ایکس و پلی‌استیشن 5 خواهد بود.

نرخ نوسازی متغیر (VRR)

نرخ نوسازی یک تلویزیون به‌معنای تعداد دفعات نوسازی (به‌روز شدن) پنل آن در یک ثانیه است. این خصیصه بر مبنای هرتز بیان شده و رابطه تنگاتنگی نیز با نرخ فریم دارد. اگر این دو مورد (نرخ فریم و نرخ نوسازی) با یکدیگر همگام نباشند، آنگاه پدیده‌ای به نام پارگی تصویر به وجود خواهد آمد. در پارگی تصویر، نمایشگر سعی می‌کند تا بیش از یک فریم را به‌صورت همزمان نشان دهد و در این در حالی است که کنسول یا رایانه شما آماده نیست.

اگر نرخ نوسازی نمایشگر را با نرخ فریم کنسول یا کامپیوتر خود همگام سازید، آنگاه بدون از دست رفتن عملکرد، پارگی تصویر را نیز از بین خواهید برد. شرکت‌های انویدیا و AMD به ترتیب G-Sync و FreeSync را برای مقابله با این مشکل ارائه می‌دهند.

البته HDMI 2.1 نیز راه‌حل خاص خود را که همان نرخ نوسازی متغیر (VRR) بوده، ارائه می‌دهد. مایکروسافت حضور این ویژگی در کنسول جدید خود را تأیید کرده است. در رابطه با پلی‌استیشن 5 نیز با توجه به نیاز به ارائه وضوح 4K در نرخ نوسازی 120 هرتز (HDMI 2.1)، وجود این ویژگی دور از انتظار نخواهد بود.

HDMI VRR جهت ارائه بهترین تجربه بازی در نسل نهم، یک ضرورت به حساب می‌آید. احتمال کمی وجود دارد که انویدیا و AMD به دلیل HDMI VRR، فناوری‌های فعلی خود را رها کنند. بنابراین اگر یک پی‌سی گیمر هستید، آنگاه همچنان باید مانیتور خود را با کارت گرافیک، همگام سازید.

Auto Low Latency Mode

یکی دیگر از مزیت‌های متعلق به گیمرهای نسل نهمی، برخورداری از حالت زمان تأخیر کم خودکار (ALLM) خواهد بود. اکثر تلویزیون‌ها در حال حاضر، از انواع پردازش‌های اضافی جهت نرم‌ کردن تصاویر متحرک برخوردار هستند. علاوه بر این، شاهد بهبود کیفیت تصویر و همچنین وضوح بیشتر صدا نیز در اکثر مدل‌ها هستیم. برخی از این ویژگی‌ها در زمینه مشاهده فیلم و تلویزیون مفید هستند، اما در این بین، میزان تأخیر یا همان لگ، بیش از همه چیز برای یک گیمر حائز اهمیت است.

این در واقع همان دلیل وجودی حالت بازی (Game mode) است. در این حالت شما می‌توانید سریع‌ترین زمان پاسخگویی را از تلویزیون خود دریافت کنید. این حالت بیشتر در بازی‌هایی که به سرعت و واکنش بالایی نیاز دارند، مهم است. تنها مشکل این قضیه این است که کاربران باید خودشان به‌صورت دستی این ویژگی را فعال و یا غیرفعال کنند.

با ALLM دیگر نیازی به این کار نیست. اگر تلویزیون شما به HDMI 2.1 مجهز باشد، آنگاه متوجه استفاده شما از کنسول بازی خواهد شد. بنابراین پردازش‌های اضافی که شاید موجب لگ شوند را از بین خواهد برد. در حقیقت، تمامی این کارها در استاندارد HDMI 2.1 تعبیه شده‌اند. مایکروسافت پشتیبانی از ALLM را در کنسول نسل نهمی خود تأیید کرده، اما هنوز سونی واکنشی به این موضوع نشان نداده است.

Quick Frame Transport

Quick Frame Transport یا به اختصار (QFT) نیز بازی‌بازان را مورد هدف قرار داده است. این فناوری در کنار ALLM می‌تواند تجربه واکنش‌پذیرتری را از بازی‌ها به ارمغان آورد. این قابلیت، فریم‌های ویدیوها را اولویت‌بندی کرده و بدین ترتیب تأخیر را تا حد ممکن کاهش می‌دهد.

‌جهت بهره‌مندی از این ویژگی، باید دستگاه‌های واسطه‌ای شما همانند دریافت‌کننده صدای فراگیر نیز با این قابلیت سازگار باشند. Quick Frame Transport اطمینان حاصل می‌کند که تمامی دستگاه‌های شما با یکدیگر کار کرده تا بتوانند تجربه‌ای روان و سریع را پدید آورند. اگر کنسول شما به یک دریافت‌کننده مجهز به HDMI 2.0 وصل باشد، آنگاه نمی‌توانید از ویژگی QFT استفاده کنید(حتی اگر تلویزیون و کنسول شما از این ویژگی پشتیبانی به عمل آورند).

Quick Media Switching

آیا تا به حال متوجه سیاه شدن کوتاه نمایشگر پیش از مشاهده یک فیلم یا تریلر شده‌اید؟ این موضوع بدین دلیل بوده که نمایشگر شما در حال همگام‌سازی نرخ نوسازی خود، با نرخ فریم محتوای پخش شده است. محتواهای مختلف، نرخ فریم متفاوتی نیز دارند، بنابراین سیاه شدن نمایشگر به دلیل همگام‌سازی با شرایط گوناگون است.

گاهی اوقات شاید چند ثانیه اول یک ویدیو را از دست بدهید. البته برخی از تولیدکنندگان محتوا، پخش فایل‌های خود را به دلیل این تأخیر، کمی به تعویق می‌اندازند. با فرض ثابت بودن وضوح تصویر، فناوری Quick Media Switching یا همان QMS به شما امکان می‌دهد تا سیاهی ناشی از تغییر نرخ نوسازی را از بین ببرید.

QMS به شما امکان می‌دهد تا محتواهایی را که نرخ فریم متفاوتی دارند، پشت سرهم مشاهده کنید. این ویژگی از HDMI VRR بهره برده و بدین ترتیب فرایند تغییر نرخ‌های نوسازی، به نرمی صورت می‌پذیرد.

Enhanced Audio Return Channel

ARC به معنای کانال بازگشت صوتی (Audio Return Channel) است. این ویژگی به شما این امکان را می‌دهد که با استفاده از کابل HDMI، صدا را به ساندبار یا دریافت‌کننده صدای فراگیر، بفرستید. البته در این فرایند، به کابل صدای نوری احتیاجی ندارید. در حقیقت، در هنگام بازی یا تماشای فیلم، قابلیت ARC از رسیدن صدا به خروجی صحیح، اطمینان حاصل می‌کند.

HDMI 2.1

کانال بازگشت صدای تعدیل شده (eARC)، بخشی از استاندارد HDMI 2.1 است. پهنای باند اضافی موجود در HDMI 2.1، به eARC اجازه می‌دهد تا صداهای غیرفشرده 5.1، 7.1، صداهای با نرخ بیت بالا و یا صداهای شیء محور را تا وضوح 192 کیلوهرتزی و با عمق 24 بیت، حمل کند. این اقدام نیز با استفاده از پهنای باند صوتی 37 مگابیت بر ثانیه انجام می‌شود. این مقدار برای فناوری ARC عادی، کمتر از یک مگابیت بر ثانیه است.

اگر قصد انتقال سیگنال Dolby Atmos را بر روی HDMI داشته باشید، آنگاه به eARC نیاز خواهید داشت. تعدیلات دیگری نیز وجود داشته که بهبود هماهنگی حرکات لب با کلمات، شناسایی بهتر دستگاه و یک کانال اختصاصی داده‌های eARC، از جمله این موارد هستند.

آیا دستگاه‌های مجهز به HDMI 2.1، به کابل مخصوصی نیاز دارند؟

از آنجایی که HDMI 2.1 توان عملیاتی و پهنای باند بیشتری دارد، پس شما نیز به یک کابل سازگار با این فناوری احتیاج خواهید داشت. HDMI Licensing Administrator نیز برچسب “Ultra High Speed” را برای این کابل‌ها برگزیده است.

دستگاه‌هایی که از HDMI 2.1 پشتیبانی می‌کنند، باید کابل مخصوص را نیز در جعبه به همراه داشته باشند. همچنین اگر خودتان خواستید که یک کابل HDMI 2.1 تهیه کنید، آنگاه نباید مدل‌های پریمیوم گران‌قیمت را مبنای انتخاب خود قرار دهید.

در حال حاضر HDMI 2.1 بیشتر در زمینه بازی‌های ویدیویی کاربرد دارد

در این برهه زمانی، اکثر مردم به HDMI 2.1 نیاز چندانی ندارند. این استاندارد بهبود یافته، بیشتر بازی‌بازانی را منتفع خواهد کرد که کنسول‌های نسل نهم و یا کارت گرافیک‌های جدید را خریداری می‌کنند. در اینجا منظور کسانی است که خواهان قابلیت‌هایی همانند HDMI VRR و ALLM هستند. به غیر از eARC، این استاندارد جدید، مزیت‌های زیادی برای علاقه‌مندان به سینمای خانگی ندارد.

مایکروسافت اعلام کرده که بخش چندنفره Halo Infinite بر روی وضوح 4K واقعی و نرخ فریم 120 اجرا می‌شود. البته عرضه این بازی تا سال 2021 با تأخیر مواجه شده است. باید ببینیم که آیا عنوان کنسولی دیگری نیز می‌تواند به این سطح دست یابد یا خیر؟

نوشته آشنایی با تمام قابلیت‌های HDMI 2.1: آیا واقعا به آن نیاز داریم؟! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.