گوشی ایرانی بخریم یا خیر؟ آیا واقعا گوشی های ایرانی ارزش خرید دارند؟ آیا واقعا گوشی های ایرانی ساخت داخل کشور هستند؟ این سوالاتی است که شاید بسیاری از خریداران تلفن همراه در این روزها به آن فکر کرده باشند.

حدود یک سال است که برند ایرانی جی‌ال‌ایکس مجددا قد علم کرده و چند گوشی هوشمند جدید را به بازار فرستاده است.

از طرفی برند جی‌پلاس هم که به عناون یک برند ایرانی شناخته می‌شود، در کنار لوازم خانگی و صوتی و تصویری، چند مدل تلفن همراه عرضه کرده و به همین دلیل است که بسیاری از خریداران برایشان این سوال مطرح شده که آیا گوشی ایرانی بخریم یا خیر؟

اگر قصد خرید تلفن همراه ایرانی دارید یا آنکه می‌خواهید بدانید گوشی های ایرانی واقعا در داخل کشور تولید شده‌‌اند یا خیر و این که چه کیفیتی دارند، تا پایان این مقاله همراه آی‌تی‌رسان باشید، زیرا قصد داریم در خصوص ساخت تلفن همراه در کشور صحبت کنیم.

داستان آغاز ساخت تلفن همراه در ایران

زمانی که حرف از گوشی ایرانی به میان می‌آید، ناخودآگاه به یاد برند جی‌ال‌ایکس می‌افتیم. جی‌ال‌ایکس نماد گوشی ایرانی است، برندی که کار خود را در اواسط دهه 80 در جنوب کشور آغاز کرد و با تبلیغات گسترده در تلویزیون و شعار تبلیغاتی “به راحتی تو جیب جا میشه” سریع‌تر از آن چه پیش‌بینی می‌شد جای خود را در بازار پیدا کرد.

جی‌ال‌ایکس در ابتدای کار گوشی‌های دکمه‌ای یا فیچرفون تولید می‌کرد. البته در آن زمان خبری از گوشی‌های هوشمند و اندرویدی نبود و اکثر مردم از فیچرفون‌ها استفاده می‌کردند، کیفیت گوشی‌های GLX هم خوب بود و از این رو استقبال خوبی از این گوشی‌ها به عمل آمد.

در اوایل دهه 90 با متداول شدن گوشی‌های اندرویدی، جی‌ال‌ایکس هم به ساخت این گوشی‌ها روی آورد و اولین گوشی اندرویدی ایرانی در سال 90 به بازار آمد. استقبال خریداران از گوشی‌های جی‌ال‌ایکس خوب بود تا آنکه گوشی‌های تولید شده توسط این برند به مشکلات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مواجه شدند و جی‌ال‌ایکس نتوانست خدمات پس از فروش خوبی به مشتریان خود دهد.

در سال‌های 96، 97 و 98 به دلیل کاهش خروج ارز از کشور و جلوگیری از قاچاق، واردات قطعات سخت‌افزاری حوزه فناوری به کشور محدود شد و این اتفاق جی‌ال‌ایکس را با یک بحران بزرگ مواجه ساخت.

در آن دوران جی‌ال‌ایکس نتوانست قطعات تعمیراتی گوشی‌های قدیمی خود را وارد کشور کند، از طرفی گوشی‌های پیش‌فروش شده جی‌ال‌ایکس به دلیل ماندن قطعات در گمرک با یک سال یا بیشتر تاخیر به خریداران تحویل داده شد. این اتفاق به نوعی باعث زمین خوردن جی‌ال‌ایکس شد و اعتماد خریداران به این برند از بین رفت. حال جی‌ال‌ایکس مجددا به ساخت گوشی‌های ایرانی روی آورده و چند مدل جدید را روانه بازار کرده است.

در عین حال برند دیمو هم چند سالی فعال بود و چند مدل گوشی روانه بازار کرد که به علت کیفیت پایین گوشی‌هایش با استقبال مواجه نشد و خیلی زود از دور خارج شد.

برند جی‌پلاس هم یک سالی می‌شود که روی کار آمده، برندی که به گفته خودش گوشی هایش ایرانی نیست و تنها با یک برند ایرانی به فروش می‌رسد اما در اصل قطعات و حتی ساخت آن در خارج از کشور اتفاق می‌افتد.

برند صنام و ایرانسل نیز سال گذشته اقدام به وارد کردن چند مدل گوشی چینی کردند که البته با برند صنام و با همکاری ایرانسل به فروش می‌رسید اما گوشی هایشان اصلا ایرانی نبودند و فعلا هم مشخص نیست سرانجام فروش گوشی توسط صنام چه شد، زیرا پس از فروش یک سری گوشی، دیگر محصول جدیدی توسط صنام و ایرانسل  به فروش نرسید.

آیا گوشی های ایرانی واقعا ایرانی هستند؟

در یک کلام خیر! می‌توان گفت برخی از قطعات گوشی های ایرانی در داخل کشور تولید می‌شود اما فناوری و قطعات اصلی یک تلفن همراه هوشمند، از چین وارد ایران می‌شود و به این ترتیب گوشی های ایرانی بیشتر چینی هستند تا ایرانی!

البته زمانی که جی‌ال‌ایکس گوشی های فیچرفون تولید می‌کرد درصد بیشتری از از تلفن‌های همراه آن در داخل کشور تولید می‌شد اما این درصد بومی‌سازی در تلفن های هوشمند جی‌ال‌ایکس کمتر شد تا آنکه حمید سعیدی، مدیرعامل جی‌ال‌ایکس در سال 1395 اعلام کرد که حدود 40 درصد از گوشی‌های این برند در داخل تولید می‌شود.

اما همانطور که گفته شد اصل تکنولوژی و قطعات کلیدی به کار رفته در گوشی های جی‌ال‌ایکس ایرانی نیستند و نمی‌توان این برند را صددرصد ایرانی نامید. لازم به ذکر است که ابراهیم درستی، رئیس اتحادیه صوت، تصویر، تلفن همراه و لوازم جانبی، در سال 98 مصاحبه‌ای انجام داد و ذکر کرد که به اعتقاد وی گوشی های GLX ایرانی نیستند و نباید با اسم ایرانی به فروش برسند.

برند جی‌پلاس هم که رسما اعلام کرده که گوشی‌هایش چینی است و اصلا نباید نام ایرانی بر روی گوشی های جی‌پلاس گذاشت. البته جی‌پلاس به علت بد نام بودن گوشی‌های ایرانی نام ایرانی را از گوشی‌هایش برداشته و در واقع با اعلام این که گوشی چینی به فروش می‌رساند به دنبال آن است تا مردم اعتماد بیشتری به این برند داشته باشند.

با نگاهی به وضعیت تولید تلفن‌های همراه تولید داخل متوجه می‌شویم که گوشی های ایرانی واقعا ایرانی نیستند. درصد بسیار زیادی از این گوشی‌ها وارداتی است و نکته مهم‌تر آن است که ما هنوز به فناوری ساخت تلفن همراه در داخل دست پیدا نکردیم و این فناوری به طور کلی بومی نشده است.

گوشی های ایرانی مونتاژ چین هستند و کیفیت درجه چندم چین را دارند که به همین دلیل باعث می‌شود که کیفیت گوشی‌های ایرانی پایین باشد و بهتر است اصلا نام گوشی‌های ایرانی را بر روی این مدل‌ها نگذاریم.

گوشی ایرانی بخریم یا خیر؟

با این توضیحات می‌خواهیم به دو سوال اساسی پاسخ دهیم. گوشی ایرانی بخریم یا خیر؟ آیا گوشی های ایرانی ارزش خرید دارند؟ در این خصوصو باید به موارد زیر توجه کنید:

• کارآفرینی و اشتغال
• کیفیت پایین نسبت دیگر برندها
• نبود قطعه و خدمات پس از فروش
• قیمت بهتر در اکثر مواقع
• خرید گوشی ایرانی ولی بی‌اصالت

بهتر است به طور قاطع در خصوص این دو سوال پاسخ ندهیم، بلکه با مرور کردن نکات مثبت و منفی گوشی‌های ساخت داخل، نتیجه‌گیری را برعهده خودتان می‌گذاریم. با مطالعه موارد زیر می‌توانید به درستی تصمیم بگیرید که گوشی ایرانی خریداری کنید یا خیر!

کارآفرینی و اشتغال

واقعیت آن است که یک گوشی هر چقدر هم که ایرانی نباشد، همین که در داخل کشور تولید شود یعنی به کارآفرینی، تولید و اشتغال کمک می‌کند. شاید این حرف‌ها کمی ناسیونالیستی و آرمانگرایانه به نظر برسید اما اگر حمایت از کالای ایرانی را وظیفه خود می‌دانید شاید بتوانید با کمی و کاستی‌های گوشی‌های داخلی نیز بسازید.

شرکت جی‌ال‌ایکس در زمان اوج فروشش نزدیک به هزار نفر نیرو داشت. این یعنی هزار نفر در شهر کمتر برخوردار خرمشهر که محل کارخانه جی‌ال‌ایکس است به سر کار می‌رفتند و هر کدام از آن‌ها وضع اقتصادی و معیشتی رو به رشدی داشند. اما این تعداد در سال 1398 به 200 نفر رسید و آمار دقیقی از تعداد نیروهای این کارخانه در سال جاری هم وجود ندارد.

اما به هر شکل تولید کالا در داخل ایران می‌تواندی تاثیر بسزایی در رشد اقتصادی کشور بگذارید، اتفاقی که به شدت به آن نیاز داریم اما در عین حال می‌دانیم که کیفیت کالاهای داخلی به ویژه در حوزه تلفن همراه همانند دیگر کشورها جهان نیست.

البته بحث کارآفرینی و اشتغال صرفا مربوط به برندهایی می‌شود که تلفن‌‌های خود را در داخل کشور تولید می‌کنند، واگر نه برندهایی مانند جی‌پلاس و صنام که به طور کل گوشی های خود را از چین وارد می‌کنند، این نکته مثبت را ندارند.

کیفیت پایین‌تر نسبت به دیگر برندها

همانطور پیشتر هم اشاره کردیم، کیفیت گوشی های ایرانی به مقدار لازم بالا نیست. یعنی این مدل‌ها با گوشی‌های چینی بازار هم قابل مقایسه نیستند و عمر مفید کوتاه‌تری دارند. همچنین قدرت سخت‌افزاری، کیفیت نمایشگر، شارژدهی باتری و بسیاری از موارد دیگر در گوشی های ایرانی مناسب نیست و شما به طور کامل احساس می‌کنید که یک گوشی ضعیف‌تر از دیگر برندهای مطرح بازار را در دست دارید.

متاسفانه در بسیاری از موارد ضعف مونتاژ و کیفیت ساخت پایین محصول هم ذوق شما را کور می‌کند و باعث می‌شود از گوشی که خریداری کردید، به زودی دلسرد شوید. البته مدل‌های جی‌پلاس و حتی جی‌ال‌ایکس درحد خود کیفیت قابل قبولی دارند اما قابل مقایسه با دیگر برندها نیستند. به همین دلیل هم با قیمت ارزان‌تری به فروش می‌رسند و درواقع قیمت پایین این مدل‌ها بی حکمت نیست.

نبود قطعه و خدمات پس از فروش ضعیف

اما حتی اگر بتوانید با عمر پایین گوشی های ایرانی کنار بیایید، با نبود قطعا و خدمات پس از فروش پایین این شرکت‌ها نمی‌توانید سر کنید. معمولا زمانی که گوشی ایرانی شما خراب می‌شود، قطعا جایگزین برای آن وجود ندارد، اگر شانس بیاورید و قطعه موجود باشد باید چند روزی صبر کنید تا گوشی به دفتر شرکت رفته و باز گردد، آن هم اگر به درستی تعمیر شده باشد!

در دیگر موارد با پیام “قطعه نداریم” یا “باید چند روزی صبر کنید” از سمت تیم پشتیبانی شرکت‌های ایرانی مواجه می‌شوید و باید از یک گوشی دست دوم یا قدیمی استفاده کنید تا نوبت تعمیر گوشی شما فرا برسد.

تغییر قوانین گمرکی، موانع اداری و عدم حمایت مسئولین از برندهای ایرانی، مهم‌ترین عامل نرسیدن قطعه به ایران است، موردی که خود نشان می‌دهد برندهای ایرانی از قطعات خارجی استفاده می‌کنند و اگر روزی به هر دلیل قطعه در داخل ایران نباشند، توانایی تعمیر گوشی‌های خود را ندارند.

نبود قطعه و خدمات پس از فروش ضعیف ارتباط مستقیمی با طول عمر پایین گوشی‌های ایرانی دارد، شما یک گوشی را خریداری می‌کنید، بعد از چند وقت خراب می‌شود و نمی‌توانید آن را تعمیر کنید، این یعنی همه پول خود را دور انداخته‌اید و باید یک گوشی جدید بخرید. همین بلا سر بسیاری از خریداران خودروهای داخلی نیز آمد.

عمده‌ترین دلیل عدم استقبال مردم از گوشی های ایرانی نیز همین مورد است، طی سال‌های 1394 تا 1397 استقبال مردم از گوشی های ایرانی بسیار زیاد بود اما پس از خرابی و عدم وجود قطعات برای تعمیر گوشی‌ها، بسیاری از افرادی که از خرید گوشی ایرانی پشیمان شده و به سراغ برندهای دیگر رفتند.

قیمت بهتر در اکثر مواقع

قیمت گوشی‌های ایرانی نسبت به دیگر برندهای بازار بهتر است. البته این یک قانونی صددرصدی نیست اما در اکثر مواقع گوشی های برندهای جی‌ال‌ایکس و جی‌پلاس با قیمت بهتر و اقتصادی‌تر نسبت به سامسونگ و شیائومی به بازار عرضه می‌شوند و این یک نکته مثبت در خصوص این مدل‌ها است.

به طور کلی فلسفه ساخت گوشی ایرانی، عرضه مدل‌های اقتصادی و باکیفیت است. مدل‌هایی که به واسطه قیمت خوبشان توانایی رقابت با مدل‌های برندهای دیگر را دارند. البته این یک روند طبیعی است، اگر قرار باشد جی‌ال‌ایکس یا جی‌پلاس با قیمت سامسونگ و شیائومی عرضه شوند که هرگز خریداری پیدا نخواهند کرد.

ضمن اینکه ساخت گوشی در داخل طبیعتا در قیمت نهایی محصول تاثیر می‌گذارد و باید از گوشی‌هایی که از خارج وارد شده و گمرکی دارند ارزان‌تر باشند.

خرید گوشی ایرانی ولی بی‌اصالت

نکته آخر همان موضوعی است که در میانه مقاله به آن اشاره کردیم. گوشی‌های ایرانی واقعا ایرانی نیستند آن ها صرفا مونتاژ شدند و نه در طراحی، نه ساخت و نه حتی رابط کاربری و نرم‌افزار هیچ رنگ و بویی از یک کالای ایرانی ندارند.

هیچ عنصری در این گوشی ها نیست که نشان دهنده اصالت ایرانی آن‌‌ها باشد، زیرا این مدل‌ها اصلا ایرانی نیستند و صرفا در کشور سرهم شده‌اند. این مورد شاید یکی از اصلی‌ترین دلایلی باشد که خریداران را از خرید گوشی ایرانی منع کند. این که صرفا یک نام ایرانی بر روی یک گوشی قرار دهید باعث نمی‌شود آن مدل اصالت ایرانی به دست بیاورد.

بهتر است قبل از خرید گوشی ایرانی به موارد گفته توجه کنید؛ انتخاب نهایی با شماست ولی ما پیشنهاد نمی‌کنیم که فعلا سمت خرید گوشی ایرانی بروید و تا زمانی برندهای ایرانی از نظر کیفیت به مرحله لازم نرسیده باشند، خرید آن‌ها می‌توانید شما را به دردسر بزرگی بیندازد. حال با توجه به این موارد بگویید که آیا برای خرید یک گوشی موبایل، به سراغ برندهای ایرانی می‌روید یا خیر؟

نوشته گوشی ایرانی بخریم یا خیر؟ اولین بار در آی‌ تی‌ رسان منتشر شد.

با توجه به سخنان وزیر ارتباطات و توافقات روسیه، به نظر می‌رسد که در راستای اجرای طرح صیانت، گوگل در ایران فیلتر شده و یاندکس جایگزین آن می‌شود.

پس از سفر وزیر ارتباطات و هیات همراه به روسیه، به نظر می‌رسد که توافقات لازم برای جایگزینی موتور جستجوی یاندکس به جای گوگل و جایگزینی اپلیکیشن‌های روسی به جای سرویس‌های آمریکایی نهایی شده است.

حدود یک سال است که داستان قانون جدیدی به عنوان طرح صیانت وِرد زبان مسئولین مختلف کشوری در مجلس و دیگر نهاد‌های ذی‌ربط شده است. طرح صیانت از ابتدا توسط کمیسیون اصل 90 مجلس منتشر شد و با حمایت تعدادی از نمایندگان به مرحله تصویب رسید اما در این مرحله متوقف شد.

دلیل این توقف اعتراض گسترده مردم و برخی کارشناسان حتی درون بدنه مجلس و دولت به این طرح است. به ویژه بخش خصوصی انتقادات گسترده و جدی به بندهای این طرح دارد و آن را موجب محدودیت بیشتر و از بین رفتن اکثر کسب‌و‌کارهای مبتنی بر فضای مجازی و اینترنت می‌داند.

حجم گسترده‌ مخالفت‌ها و اعتراضات به این طرح از طرف مردم و کارشناسان دلیلی واضح دارد: این طرح به نفع مردم نیست، این طرح محدودکننده است و به بسیاری از کسب‌و‌کارهای آنلاین ضرر می‌زند، این طرح تکرار طرح‌های شکست خورده قدیمی مانند طرح حمایت از پیام‌رسان‌ها یا تولید گوشی داخلی است که تنها و تنها موجب از بین رفتن سرمایه مردم و افزایش بی‌اعتمادی نسبت به پلتفرم‌ها و کالاهای ایرانی شده است.

داستان طرح صیانت

مهم‌ترین بند طرح صیانت که اکثر مخالفین این طرح، به همین بخش اعتراض دارند، مربوط به ممانعت از ادامه فعالیت پلتفرم‌هایی مانند گوگل در ایران است. در این بند ذکر شده که تمامی پلتفرم‌هایی که در داخل کشور فعال هستند باید از مراجع رسمی مجوز فعالیت دریافت کنند، یعنی گوگل یا واتساپ برای آن فیلتر نشوند باید نماینده‌ای در داخل کشور داشته باشند و قوانین ایران را اجرا کنند و در صورت بروز مشکل، پاسخگو باشند.

نگارندگان این طرح به دنبال آن هستند تا همانند بسیاری از کشورهای مطرح، با شبکه‌های اجتماعی و پلتفرم‌های بزرگ مانند گوگل، فیسبوک، اینستاگرام، توییتر و غیره همکاری داشته باشند و این پلتفرم‌ها به صورت قانونی در کشور با حضور نماینده رسمی و با تابعیت از قوانین ایران فعالیت کنند.

این اتفاق در بسیاری از کشورهای دنیا رخ داده و به عنوان مثال یک سرویس مانند توییتر، محتوایی به کاربران ترکیه‌ای نشان می‌دهد که بر اساس قوانین این کشور باشد. اما نه ما یک کشور پیشرفته و دارای ثبات هستیم که بتوانیم با شرکت‌های مطرح جهان همکاری کنیم و نه قوانین ما استانداردهای لازم برای این همکاری را دارد.

نمونه این اتفاق در داستان همکاری ایران با تلگرام رخ داد. همانطور که می‌دانید ایران با شرکت تلگرام همکاری مناسبی داشتند و حتی قرار بود برخی از سرور‌های تلگرام به کشور منتقل شود، اما این همکاری به دلیل یک کانال سیاسی در این پیام‌رسان منحل شد. این عدم ثبات و تصمیمات لحظه‌ای به ویژه بعد از تغییر دولت‌ها، باعث می‌شود که هیچ پلتفرمی حاضر با همکاری با ما نباشد، دقیقا اتفاقی که برای برندهای مختلف افتاده و به دلیل عدم ثبات سیاسی و اقتصادی، بازار ایران را ترک کردند.

در عین حال مسئولین ما حاضر به پذیرش استانداردهای جهانی نیستند، در این حال به ویژه در خصوص آزادی بیان و حریم خصوصی کاربران هیچ شرکتی حاضر به همکاری با مسئولین ایرانی نخواهد بود و تصور این که یک روز اینستاگرام و فیسبوک حاضر به پذیرفتن شرایط ایران می‌شوند و به طور رسمی در کشور فعالیت خواهند داشت، محال است.

دعوا بر سر جایگزینی

بنابراین ما به طور کامل باید قید این شرکت‌ها را بزنیم، هرچند طراحان طرح صیانت اعلام کرده‌اند که در صورتی که گوگل و دیگر شرکت‌های خارجی به ایران نیایند جایگزین‌های زیادی برای آن‌ها وجود دارد.

به نوعی دعوای اصلی بر سر همین جایگزین است، زیرا با اجرای طرح صیانت به این شیوه و تصور آنکه شرکت‌های خارجی با ما و قوانین ما همکاری خواهند کرد، داستان شتری است که در خواب بیند پنبه‌دانه! ما شتر نیستیم و می‌دانیم این اتفاق نخواهد افتاد، خود مسئولین هم به این موضوع اشراف دارند.

به این ترتیب یا جایگزین این پلتفرم‌ها باید ایرانی باشد یا از کشوری بیاید که قوانین ما را قبول کند. پلتفرم‌های داخلی که تاکنون نتوانسته‌اند به خوبی خدمت‌رسانی کنند و اصلا اپلیکیشن‌های خوشنامی نیستند و ایرادات فراوانی می‌توان به آن‌ها گرفت. اعتماد به پلتفرم‌های بومی آن‌هم به این شکل تنها باعث پروژه شکست خورده اعتماد به پیام‌رسان‌های ایرانی می‌شود که با تصمیمات اشتباه مسئولین، همگی‌شان به اهداف خود در زمینه جذب کاربران نرسیدند و یکی یکی در حال بسته شدن هستند.

ما می‌مانیم و گزینه دوم، یعنی اعتماد به یک پلتفرم خارجی پرقدرت که شرط مهم ما را قبول کند، یعنی از نظر آزادی بیان، سیاسی و محتواهای اخلاقی، فیلترهای مد نظر مسئولین داخلی را رعایت کند.

سخنان قابل تامل وزیر ارتباطات در روسیه

همانطور که این روزها تصاویر دست در دست هم دادن رئیسی و پوتین را زیاد دیده‌اید، وزیر ارتباطات نیز به روسیه سفر کرده و دست در دست همتای روس خود، به توافقات مهم و متعددی رسیدند.

وزیر ارتباطات در همین زمینه به خبرنگار اسپوتنیک روسیه گفت: ما در ایران پلتفرم‌های بومی قدرتمندی در حوزه‌های مختلف داریم که مردم ما از آن‌ها استفاده می‌کنند، پلتفرم‌هایی که در حوزه‌های مختلف از تجارت الکترونیک تا جابجایی مسافر، خرید و فروش، بیمه و به صورت کلی در خدمات دیجیتال فعال هستند و ظرفیت بسیار خوبی در کشور ایجاد کرده‌اند. در روسیه نیز پلتفرم‌های بومی خوبی وجود دارد و ما اعلام آمادگی کردیم که زمینه فعالیت پلتفرم‌های ایرانی و روسی را در دو کشور فراهم کنیم.

وزیر ارتباطات ادامه داد: در زمینه پایگاه‌های داده نیز دو کشور تا حدودی به نسخه‌های غربی وابسته هستند، استفاده از این ظرفیت‌ها که عمدتا هم با لایسنس همراه است در شرایط تحریم برای هر دو کشور مشکل‌ساز خواهد بود. به این ترتیب تصمیم گرفتیم که سرمایه‌گذاری مشترک انجام بدهیم، به عنوان مثال در حوزه پایگاه داده، دیتابیس‌های مشترک داشته باشیم و از آنها برای نیازمندی‌های دو کشور مخصوصا در بخش دولتی که حساس هستند، استفاده کنیم.

زارع‌پور با تاکید به همکاری‌های دو طرفه در زمینه توسعه پلتفرم‌ها، خاطرنشان کرد: در ایران پلتفرم‌هایی با کاربران چند ده میلیونی داریم در روسیه نیز پلتفرم‌هایی بیش از صد میلیون کاربر دارند، این پلتفرم‌ها پاسخگوی نیاز دو کشور است. ما در برخی حوزه‌ها هنوز نیازمند استفاده از پلتفرم‌های خارجی هستیم، در این راستا همکاری دو کشور می‌تواند نیاز ما در این حوزه را تامین کند.

زارع‌پور در مصاحبه با خبرنگار راشاتودی هم سخنان قابل توجهی داشت، در این مصاحبه خبرنگار از وزیر ارتباطات پرسید:

چه زمینه‌هایی برای همکاری مشترک بین دو کشور درحوزه‌های فناوری‌های پیشرفته قابل پیش‌بینی است؟

زارع‌پور در جواب گفت: معتقدم که می‌توانیم در زمینه‌های مختلف از جمله سخت افزار، نرم افزار، شبکه، توسعه خدمات دیجیتال مشترک بین ایران و روسیه و حتی پلتفرم‌های مشترکی برای ارائه خدمات قابل اعتمادتر به کشورهای‌مان همکاری کنیم. همه این موارد، مذاکره شده است تا راه حل مشترکی برای حضور محصولات ایرانی در روسیه و همچنین محصولات روسی در ایران ارائه شود.

زارع‌پور همچنین در خصوص توافقات صورت گرفته در روسیه گفت: تا امروز چهار سند همکاری بین شرکت‌های ایرانی و روسی و یک سند نیز بین دو وزارتخانه به امضا رسیده است. با امضای این اسناد، همکاری‌های دوجانبه در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات»توسعه پیدا خواهد کرد و مسیر حضور شرکت‌های قدرتمند داخلی در بازار روسیه و بازار اوراسیا هموار می‌شود. به تدریج جزئیات دستاوردهای این سفر را برایتان خواهم گفت.

سخنان وزیر ارتباطات از یک توافق‌نامه بزرگ و چندجانبه خبر می‌دهد، توافق نامه‌ای که در زمینه‌های متعدد سخت‌افزاری، نرم‌افزاری و زیرساختی برگزار می‌شود و همکاری بزرگ ایران و روسیه در این زمینه آغاز خواهد شد.

همانطور که می‌دانید از جنبه سیاسی، درحال حاضر ایران بیش از هر کشور دیگری به روسیه و روسیه هم بیش از هر زمان دیگری به ایران نیاز دارد. بنابراین توسعه همکاری‌ها در زمینه فناوری اطلاعات و آی‌تی‌سی اتفاق دور از انتظاری نیست.

همانگونه که ایران و چین هم توافق‌نامه‌های بلند بالا و 25 ساله امضا کردند و قرار است در حوزه‌های مختلف با این کشور نیز همکاری داشته باشیم. درواقع ایران به دنبال پیدا کردن دوست برای دشمنی با غرب است و در این بین کشورهایی که کمی با غرب در زاویه هستند مانند چین و روسیه می‌توانند همکاران خوبی برای ایران باشند، حال اینکه این همکاری‌ها در طولانی مدت به نفع ایران خواهد بود یا خیر، باید کارشناسان این حوزه نظر تخصصی بدهند.

اما بازگردیم به حوزه فناوری اطلاعات، طبق طرح صیانت پلتفرم‌هایی درایران مجوز فعالیت خواهند داشت که طبق قوانین ما کار کنند، طبیعتا پلتفرم‌های غربی محدویدت‌های ما را نمی‌پذیرند. به این ترتیب جانشین این برنامه‌ها باید از روسیه یا چین وارد کشور شود.

با سفر اخیر زارع‌پور به روسیه و سخنانی که در این سفر انجام داد، به نظر می‌رسد توافق صورت گرفته و دیر یا زودی اپلیکیشن‌های روسی جایگزین اپ‌های آمریکایی خواهند شد. اولین نشانه این اتفاق هم رفع فیلتر شدن یاندکس، بزرگ‌ترین موتور جستجوی روسی در ایران بود.

ابتدای هفته جاری، موتور جستجوی یاندکس که مشهورترین موتور جستجو در روسیه است و اکثر مردم این کشور از این موتور جستجو به جای گوگل استفاده می‌کنند، در ایران رفع فیلتر شد.

مراجع مختلف، لیست‌های متفاوتی از پرمخاطب‌ترین موتورهای جستجو در جهان ارائه داده‌اند به همین دلیل یاندکس در برخی لیست‌ها رتبه ششم، برخی هفتم و برخی نهم است. به همین دلیل نمی‌توان به طور قطع نظر داد که یاندکس چه محبوبیتی دارد، اما این موتور جستجو پس از گوگل، یاهو، بینگ و بایدو، یکی از برترین موتورهای جستجو در جهان است.

رفع فیلتر یاندکس چه معنایی دارد؟

در ابتدا سوالی که پیش می‌آید آن است که اصلا چرا یاندکس فیلتر بود؟ یاندکس یک موتور جستجو است و صرفا نتایج مرتبط با محتوایی که در آن سرچ می‌‌شود را پیدا و نشان می‌دهد. یعنی این مرورگر به خودی خود دیتایی که مصداق محتوای مجرمانه باشد منتشر نمی‌کند، به این ترتیب فیلتر کردن هر نوع موتور جستجو غیرمنطقی به نظر می‌رسد مگر آنکه مشکلات امنیتی جدی داشته باشد.

به هر دلیل یاندکس فیلتر بود، اما حالا بعد از توافقات صورت گرفته، شاهد اتفاقاتی هستیم که فرضیه جایگزینی یاندکس با گوگل را تقویت می‌کند.

همانطور که می‌دانید از دو هفته پیش تغییراتی در نتایج جستجوی گوگل به وجود آمده که خوشایند کاربران نیست. نتایج گوگل از حالت معمولی به SafeSearch تبدیل شده و این اتفاق به معنای آن است که در زمان جستجوی یک مطلب در گوگل، محتوای محافظت شده مناسب کودکان را خواهید دید.

این حالت در اصل برای محافظت از کودکان و نوجوانان در برابر محتوای عموما جنسی و خشونت‌بار است در نتایج گوگل مورد استفاده قرار می‌گیرد. وزیر ارتباطات پیش از سفر به روسیه این محدودیت را تایید کرد و گفت که این خواسته والدین بوده تا دسترسی به برخی از محتواها قطع شود.

پیش‌تر در خصوص محدودکردن جستجوی گوگل برای تمامی مردم و دلایل غیرمنطقی آن صحبت کردیم، نکته‌ای که حالا می‌خواهیم به آن اشاره کنیم آن است که درست بعد از گذشته چند روز از آن اتفاق، موتور جستجوی روسی یاندکس رفع فیلتر می‌شود.

این دو اتفاق به فاصله کمتر از دو هفته رخ داد و نمی‌تواند با هم بی‌ارتباط باشد. در طرح صیانت پلتفرم‌هایی که قوانین ما را قبول نمی‌کنند مسدود و پلتفرم‌هایی که حاضراند با قوانین ما کار کنند، رفع فیلتر می‌شوند. به این ترتیب احتمالا در مذاکرات روسیه توافق برسر فعالیت قانونی یاندکس و دیگر پلتفرم‌های روسی در ایران صورت گرفته و به مرور باید آماده محدودیت‌های بیشتر برای گوگل یا اینستاگرام و واتساپ باشیم و از طرفی رفع فیلتر برای یاندکس و تلگرام و دیگر اپلیکیشن‌های دیگر.

البته در خصوص تلگرام نمی‌توان نظر قطعی داد، تلگرام توسط بخش خصوصی در روسیه ساخته شده و در خود روسیه مخالفین بسیاری دارد، امنیت بالا و عدم اجازه دسترسی اطلاعات کاربران توسط دولت روسیه باعث شده تا تلگرام پیام‌رسانی مستقل برشمرده شود. اما با این وجود اگر پای منافع به میان باشد، شاید تلگرام هم سرورهایش را به تهران آورد و در ایران رفع فیلتر شد.

یاندکس برای بار دوم در ایران

البته جالب است بدانید پیشتر هم یاندکس قصد حضور در بازار ایران را داشت اما به دلایل نامعلوم این اتفاق رخ نداد. سال گذشته آذری جهرمی وزیر ارتباطات وقت در خصوص تمایل یاندکس به حضور در ایران گفت: حدود 6 سال قبل در سال 94 قرار شد با همکاری ایران و روسیه، موتور جستجوی یاندکس در ایران فعالیت تجاری خود را آغاز کند. در آبان 94 نیکلای نیکیفوروف، وزیر ارتباطات وقت روسیه، به ایران سفر کرد و دیدارهایی با محمود واعظی، وزیر ارتباطات وقت ایران داشت.

وزیر ارتباطات ادامه داد: در آن دیدارها توافق برای حضور موتور جستجو یاندکس در ایران حاصل شد، سپس هر دو طرف در یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک شرکت کردند و موضوع موافقت ایران و روسیه برای ورود یاندکس به ایران در جهت رفع انحصار آمریکا به‌صورت عمومی مطرح شد. اما یک روز پس از انتشار این خبر و در حالی که وزیر ارتباطات روسیه در ایران بود، شرکت یاندکس در بیانیه‌ای هر گونه همکاری با ایران را تکذیب کرد.

آنطور که مشخص است، یاندکس به دلیل ترس از تحریم‌ها و از دست ندادن ارتباطات با بازار سرمایه آمریکا، مایل به همکاری با ایران نبود. البته مشخص نیست توافقات اخیر به چه گونه خواهد بود و آیا خطر تحریم‌ها یاندکس را تهدید می‌کند یا خیر؟

پلتفرم‌های روسی به چه شکل در کشور کار می‌کنند؟

پلتفرم‌هایی که قوانین ایران را بپذیرند مجبور به رعایت خط قرمزهای ما هستند. اما خط قرمزهای ایران چیست؟ آیا واقعا نمی‌دانید؟ نگاهی به صدا و سیما بیندازید، نگاهی به ساترا و ممیزی‌هایی که برای پخش سینمای خانگی در نظر می‌گیرد بیندازید تا خط قرمزها دستتان بیاید.

موتور جستجو مورد نظر مسئولین آن موتور جستجویی است که هنگام سرچ یک خبر، اخبار خبرگزاری‌های مورد تایید داخلی مانند فارس و باشگاه خبرنگاران جوان را به جای خبرگزاری‌های ایرانی زبان بریتانیایی و آمریکایی نشان دهد. احتمالا در این موتور جستجو اخبار و مقالات رسانه‌های فارسی زبان خارجی که به نام معاند شناخته می‌شود یا حذف شده و یا در صفحه سوم و چهارم جستجوهای یاندکس خواهد بود که معمولا کسی به آن صفحات سر نمی‌زند.

موتور جستجوی مورد تایید باید هنگام سرچ واژه‌هایی در خصوص ایران و جمهوری اسلامی، اخبار و تصاویر عمدتا مثبت و موافق را به کاربران نشان دهد و خبری از تصاویر سئو شده گوگل که نشان دهنده فقر، اعدام و وضعیت نابه‌سامان اجتماعی در داخل کشور است نباشد.

مارکت‌های مورد تایید مسئولین تنها اپلیکیشن‌های مورد تایید مسئولین را برای دانلود دارند، همچنین در خصوص پیام‌رسان‌ها و فضای مجازی نیز هر نوع کانال یا پیج با محتوای تایید نشده باید حذف شود، همان انتظاری که مسئولین سال 96 از تلگرام داشتند و در نهایت موجب فیلترشدن آن شد.

البته در این میان نباید نقش پلتفرم‌های چینی را نادیده گرفت، همچنان چین یکی از شرکای تجاری ایران است و اگر روزی آب‌مان با روسیه در یک جوب نرفت، احتمالا به سراغ اپلیکیشن‌های چینی خواهیم رفت. به هر شکل باید دید سرنوشت همکاری ایران و روسیه در زمینه فناوری اطلاعات و آی‌سی‌تی و همچنین طرح صیانت چه می‌شود، اما چیی که واضح است آن سات که ما روز به روز به فیلتر شدن گوگل نزدیک می‌شویم.

نوشته ردپای صیانت؛ آیا موتور جستجوی روسی یاندکس، جایگزین گوگل می‌شود؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل منتشر شد.

فروشگاه اینترنتی ایگرد با تبلیغات فراوان وعده خرید آسان از سایت‌هایی همچون آمازون را به کاربران می‌دهد اما خدمات ضعیف این سایت، باعث افزایش میزان نارضایتی کاربران آن شده است.

متاسفانه مردم ایران با تحریم‌ها و محدودیت‌های مختلفی در تمامی زمینه‌ها مواجه هستند و هرگز نتوانستند تجربه یک زندگی عادی مانند دیگر مردم دنیا را تجربه کنند. این اتفاق تلخ در جنبه‌های مختلف زندگی خودنمایی می‌کند که یکی از آن‌ها خرید اینترنتی است.

مردم کشور همانطور که از توییتر و فیسبوک محروم هستند و بیشتر از اینستاگرام استفاده می‌کنند، یا تلگرام در کشور فیلتر شده و مردم به سراغ واتساپ رفته‌اند، به جای اوبر از اسنپ و تپسی و به جای یوتیوب از آپارات استفاده می‌کنند، در زمینه خرید اینترنتی نیز فروشگاه‌هایی مانند آمازون و ای‌بی در کشور فیلتر هستند و خدمت‌رسانی به مردم ایران ندارند بنابراین به سراغ دیجیکالا یا دیوار و شیپور رفته‌اند.

اما مردم ما برای دور زدن تحریم‌های خارجی و محدودیت‌های داخلی همواره راه‌حل‌هایی دارند. در زمینه خرید اینترنتی شرکت‌هایی شکل گرفته‌اند که می‌توانند به عنوان واسط، خرید شما را از سایت‌هایی مانند آمازون و ای‌بی دریافت کرده و به شما تحویل دهند.

فروشگاه ایگرد، همچون مالتینا یکی از سایت‌های شناخته شده داخلی است که در همین زمینه فعالیت دارد و با تبلیغات فراوان و البته وعده خرید آسان و بدون دردسر از سایت‌هایی مانند آمازون، توانسته مخاطبانی را به سمت خود جلب کند که البته اکثر این افراد در حال حاضر از خدمات ایگرد ناراضی هستند.

ایده خرید از آمازون و ای‌بی بسیار جذاب است اما در شرایطی که سایت واسط به تعهدات خود پایبند باشد، همچنین از این فضا سواستفاده نکند. به نظر می‌رسد کاسبان تحریم صرفا برخی مسئولان و آقازاده‌ها نیستند، تعدادی از استارتاپ‌ها هم در این شرایط به دنبال ماهی گرفتن از آب گل‌آلود بوده و با ارائه خدمات ضعیف و چند برابر حساب کردن هزینه‌ها، بیش از آن که به دنبال رعایت انصاف و رضایت مشتری باشند، قصد دارند تا سود چند برابری کسب کنند. با نگاهی به خدمات ایگرد و رضایت پایین مشتریان این فروشگاه اینترنتی، متوجه می‌شوید که فروشگاه ایگرد جزو استارتاپ‌های گفته شده قرار می‌گیرد یا خیر!

دلایل فراوانی وجود دارد که چرا شما نباید از خدمات ایگرد استفاده کنید، در این مقاله به این دلایل نگاهی خواهیم انداخت تا بتوانید از تجربه دیگران نهایت بهره را ببرید و از خدمات این مجموعه استفاده نکنید! با ما همراه باشید تا به دلایل نارضایتی کاربران از ایگرد پی‌ببرید:

قیمت‌های چند برابری

اولین و شاید بزرگ‌ترین مشکل سایت ایگرد، قیمت‌های نجومی و چند برابری آن است، به طوری که قیمت نهایی محصول چند برابر قیمت واقعی آن برای شما تمام می‌شود و ارزش خرید محصول از بین می‌رود. کافیست نگاهی به قیمت‌های سایت ایگرد بیندازید تا ببینید هزینه پست و تحویل هر کالا تقریبا چند برابر قیمت اصلی آن محاسبه می‌شود.

به عنوان مثال یک تبدیل 10 دلاری سنهایزر با قیمت حدود یک میلیون تومان به فروش می‌رسد، یعنی شما محصول را با قیمت حدود 30 دلار به دست می‌آورید. آن هم برای یک تبدیل 10 دلاری!! به نظر شما این هزینه ارزش خرید دارد؟

در موردی دیگر پد‌های روی گوشی هدفون سنهایزر که تنها 22 دلار قیمت دارد، با قیمت حدود یک میلیون و 500 هزار تومان به فروش می‌رسد، یعنی شما به جای 22 دلار باید بیش از 48 دلار برای این پدها پرداخت کنید. البته شاید فکر کنید که این پدها به سختی در بازار ایران پیدا می‌شود اما با این وجود آیا ارزش دارد برای یک محصول پستی که تنها 23 گرم وزن دارد، این هزینه پرداخت شود؟

در موردی دیگر می‌توان به قیمت یک کفش زنانه آدیداس اشاره کرد که 154 دلار قیمت دارد که با نرخ ارز امروز (21 تیر ماه 1401) حدود چهار میلیون و هشتصد هزار تومان می‌شود اما با قیمت حدود دو برابر یعنی هشت میلیون و دویست هزار تومان در ایگرد قابل خرید است.

در سایت ایگرد ادعا شده که محصولات آمازون ترکیه با هزینه کمتر نسبت به آمازون آمریکا یا انگلستان ارسال می‌شود و خرید محصول از این فروشگاه به صرفه‌تر است. اما اگر بخواهیم نگاهی به قیمت آیفون 13 پرومکس از آمازون ترکیه داشته باشیم متوجه می‌شویم که سیستم قیمت‌گذاری سایت ایگرد ایرادات اساسی دارد.

به عنوان مثال مدل آیفون 13 پرومکس با رنگ سفید و حافظه 256 گیگابایت در آمازون ترکیه برابر با 33 هزار و 865 لیر است، این قیمت با توجه به قیمت لیر (در 21 تیرماه 1401) حدود 61 میلیون تومان خواهد شد. اما همین محصول در سایت ایگرد با قیمت نجومی 1960 دلار برابر با 69 میلیون تومان به چشم می‌خورد که با حساب هزینه ارسال و کارمزد ایگرد، قیمت نهایی آن بیش از 81 میلیون تومان می‌شود! مسلما این هزینه بدون رجیستری خواهد بود.

مشخص نیست قیمت‌های سایت ایگرد با چه روشی محاسبه می‌شود اما به هیچ شکل نمی‌توان قیمت آیفون 13 پرومکس را 1960 دلار برابر با 69 میلیون تومان به دست آورد. هرچند خرید گوشی موبایل توسط سایت ایگرد امکان پذیر نیست اما مقایسه صورت گرفته صرفا برای مشخص شدن نحوه محاسبه قیمت‌ها در این سایت است.

موضوع کارمزد سایت ایگرد که برای اجناس مختلف حدود 12 تا 15 درصد است هم جای بحث دارد. خرید و ارسال یک محصول با این کارمزد گران، خود یکی از دلایل اصلی قیمت‌های نجومی سایت ایگرد است که صدای اعتراض تمامی کاربران را درآورده، کافیست سری به اینستاگرام این سایت بزنید تا سیل اعتراض کاربران از قیمت‌های ایگرد را مشاهده کنید. در ادامه تعدادی از انتقادات کاربران نسبت به قیمت محصولات ایگرد را مشاهده خواهید کرد.

تاخیر در ارسال

بر اساس اطلاعات سایت ایگرد زمان تحویل کالا از آمازون آمریکا، انگلیس و آلمان به کشور حدود 45 تا 65 روز کاری و از آمازون ترکیه و امارات حدود 15 تا 30 روز کاری است، اما بسیاری از سفارش‌های سایت ایگرد سر زمان تعیین شده به دست مشتریان نمی‌رسد و باعث بروز مشکلات مختلف می‌شود.

در قوانین سایت ایگرد آمده که تایید نهایی خرید محصول ممکن است تا 3 هفته طول بکشد! سه هفته فرصت برای تایید خرید یک محصول زمان بسیار زیادی است و یکی از دلایل آن می‌تواند نبود نیروی کافی برای مدیریت خرید کاربران باشد. به هر ترتیب بعد از سه هفته فرصت برای تایید نهایی کالا، زمان اعلام شده برای ارسال کالا محاسبه می‌شود، به این ترتیب فرصت 2 تا 3 هفته‌ای برای تایید کالا به زمان ارسال کالا که در پیشتر گفته شد، اضافه می‌شود.

بسیاری از کاربران برای خرید کالایی که در ایران وجود ندارد به سراغ سایت‌هایی مانند فروشگاه ایگرد می‌روند و هزینه چند برابری این سایت‌ها را می‌پذیرند. طبیعتا این دسته از کاربران به کالای خریداری شده نیاز مبرم دارند و در واقع چاره دیگری به جز خرید از ایگرد یا سایت‌های مشابه برایشان باقی نمانده است.

اما این کاربران علاوه‌بر پرداخت هزینه چند برابری با تاخیر‌های نابخشودنی برای تحویل کالا مواجه می‌شوند. بسیاری از کاربران در شبکه‌های اجتماعی تجربه خرید خود در سایت فروشگاه ایگرد را با دیگران به اشتراک گذاشتند و در کنار انتقاد به قیمت‌های این سایت، به تاخیر در تحویل کالا اشاره کردند.

در حالت عادی زمانی حدود دو ماه برای تحویل کالا حتی از آمریکا هم زمان زیادی محسوب می‌شود اما در مواردی سایت ایگرد بیش از دو ماه برای تحویل کالا زمان لازم دارد و پشتیبانی این سایت هم جواب قانع‌ کننده‌ای به کاربران نمی‌دهد. درواقع به نظر می‌رسد که گاها خود پشتیبانی سایت هم نمی‌داند که بسته دقیقا کجاست و کی به دست مشتری می‌رسد!

قوانین عجیب

ایگرد با تعیین برخی از قوانین در واقع مسئولیت خود را از پذیرش وجود مشکل یا خطا در ارسال کالا سلب کرده و خود را مسئول پرداخت جریمه نمی‌کند! به عنوان مثال در قوانین ایگرد آمده که کالا در صورت آسیب دیدگی در بسته بندی قابل بازگشت نیست، یعنی ممکن است بسته‌بندی کالا در هنگام ارسال آسیب ببیند و ایگرد مسئولیتی برای تحویل کالا با بسته‌بندی سالم به کاربر ندارد!!

در قوانین ایگرد آمده که اگر به هر دلیل امکان خرید کالا از سایت مورد نظر فراهم نبود، ایگرد مشابه همان کالا را از سایتی مانند ای‌بی خریداری و ارسال می‌کند. همانطور که می‌دانید سایت ای‌بی برای خرید محصولات دست دوم است و خرید و ارسال کالای دست دوم به جای کالای نو در حالی که قیمت کالای نو دریافت شده چه منطقی می‌تواند داشته باشد؟!

در بخش دیگر از قوانین سایت ایگرد نوشته شده که این سایت می‌تواند در هر مرحله، سفارش را لغو کند. در این شرایط هرگز شما نمی‌‌توانید نسبت به خرید خود اطمینان داشته باشید، ممکن است هزینه را پرداخت کرده و چند هفته برای تایید و ارسال بسته منتظر بمانید و سایت ایگرد در مرحله نهایی، سفارش را لغو کند. بهانه لغو کالا نیز می‌تواند هرچیزی باشد اما نکته مهم آن است که پول شما برای مدتی در حساب این سایت می‌ماند!!

نکته دیگر آن است که ایگرد در قوانین خود، ادعا کرده که به ازای هر روز تاخیر، جریمه‌ای اندک را به کاربران پرداخت می‌کند که تاکنون هیچ کاربری ادعا نکرده که این ادعا صحیح است و در این خصوص نمی‌توان نظر قطعی داد.

مشکلات دیگر

ایرادهای سایت ایگرد و خدماتی که ارائه می‌دهد صرفا به این موارد ختم نمی‌شود. اعتراضات گسترده‌ای در خصوص نحوه سرویس سایت ایگرد در زمان‌های خاص مانند بلک فرایدی یا تخفیفاتی که در سایت‌ها وجود دارد، مطرح است، با توجه به زمان طولانی تایید خرید، بسیاری از تخفیف‌های موجود در سایت‌ها به اتمام رسیده و کاربر مجبور می‌شود کالا را با قیمت اصلی خریداری کند.

این در حالی است که تبلیغات گسترده‌ای هم بر روی خرید با تخفیف در ایامی مانند بلک فرایدی می‌شود اما عملا شانس خرید در این ایام با تخفیفات موجود، زیاد نیست و نباید به آن دل بست.

مورد دیگر در خصوص مشکلات خود سایت ایگرد است، به عنوان مثال (در زمان انتشار مقاله) مقالات بخش بلاگ باز نمی‌شود و شما نمی‌توانید از اطلاعات تکمیلی که در این بخش وجود دارد، استفاده کنید، البته این نکته نشان دهنده عدم توجه به سایت و خدمات ارائه شده است، به طوری که مدیران سایت متوجه ایرادات موجود در آن نمی‌شوند.

نوشته چرا نباید از فروشگاه اینترنتی ایگرد خرید کنیم؟! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل منتشر شد.

پروسه ساخت یک تلفن همراه پیچیدگی‌های فراوانی دارد، از شناخت بازار گرفته تا طراحی و تامین قطعات، استراتژی فروش و ده‌ها مورد دیگر که چالش‌های مختلفی به همراه دارد و به همین دلیل است که در حال حاضر تنها چند شرکت انگشت شمار توانسته‌اند در این عرضه موفق باشند.

اما شاید به نظر برسد که در این پروسه پیچیده و تخصصی، انتخاب نام محصول ساده‌ترین مرحله باشد. درست مثل زمانی که یک فرزند با روش‌های که خودتان می‌دانید متولد می‌شود و حالا پس از زایمان، انتخاب نام آن اتفاقی پیش پا افتاده محسوب می‌شود.

اما در واقعیت اینگونه نیست، نه انتخاب یک نام برای تلفن همراه ساخت یک شرکت آسان است و نه انتخاب نام فرزند! انتخاب نام درست می‌تواند تاثیر زیادی در آینده تلفن همراه در بازار و آینده کودک در جامعه داشته باشد. انتخاب نام محصول بخشی از استراتژی برندینگ محصول است و تیم برندینگ شرکت سازنده باید موارد زیادی را برای انتخاب نام محصول در نظر داشته باشند.

در انتخاب نام محصول نباید از کلماتی استفاده شود که در یک زبان یا فرهنگ خاص معنای توهین‌آمیزی داشته باشد، فرض کنید نام تلفن همراه شرکت سامسونگ کلمه‌ای باشد که در زبان هندی یک توهین است، در چنین حالتی طبیعتا سامسونگ برای فروش پرچمدار خود به بیش از یک میلیارد هندی در جهان مشکلات فراوانی خواهد داشت.

به این ترتیب اولین نکته آن است که نام گوشی عمومیت داشته باشد و در تمام جهان مردم بتوانند بدون مشکلی آن نام را بیان کنند، به شکلی که در هیچ فرهنگ و زبانی آن نام اشاره به گروه، اشخاص و یا بخشی از تاریخ نداشته باشد. به همین دلیل است که معمولا شرکت‌های سازنده تلفن همراه ترکیبی از حروف انگلیسی و اعداد را برای ساخت گوشی‌های خود استفاده می‌کنند، به این شکل نام گوشی مانند یک کد می‌شود که امکان ندارد در فرهنگ یا زبانی معنای توهین آمیز داشته باشد.

اما در عین حال نباید اینگونه باشد که نام گوشی هیچ معنی و مفهومی نداشته باشد، زیرا در در هر صورت بخشی از بار برندینگ محصول شرکت شما بر دوش نام محصولات است از طرفی نام انتخاب باید ساده و ترجیحا خوش‌آوا باشد تا هم در ذهن بماند و هم همه بتوانند آن را به بیان کنند.

به این ترتیب نام گذاری یک تلفن همراه صرفا انتخاب یک دنباله عددی یا حروفی در کنار یک پسوند و پیشوند نیست. موارد مختلفی است که معمولا در نام‌گذاری تلفن همراه استفاده می‌شود، هرچند انتخاب نام یک محصول هیچ قاعده الزامی ندارد.

• نام باید مرتبط با محصول باشد، به عنوان مثان پیشوند “نوت” این حس را القا می‌کند که محصول برای نوشتن بهتر است و طبیعتا باید صفحه بزرگ‌تری داشته باشد.
• باید کوتاه و خوش‌آوا باشد، نام‌های طولانی که بعضا در پرچمداران می‌بینیم جالب نیستند، همچنین استفاده رندوم از حروف و اعداد مانند Akiram 33C XL 5637 باعث می‌شود نام محصول در ذهن نماند.
• در یک دنباله عددی یا حروف الفبایی باشد، به عنوان مثال سری S20، S21 و S22 که حتی اگر با پرچمداران سامسونگ آشنا نباشید باز هم ترتیب عرضه این گوشی‌ها مشخص است و شما پیش از عرضه گوشی می‌دانید نام محصول بعدی چیست.
• برای مشخص شدن ترتیب و قدرت اعضای یک سری می‌توان از واژه‌های لایت، مینی، پرو، پلاس و غیره استفاده کرد.

اما هر شرکتی استراتژی خاصی برای تعیین نام محصولات خود دارد، استراتژی‌های مثبت یا منفی که نمی‌توان گفت در موفقیت یا فروش محصولاتش بی تاثیر نبوده است، در ادامه نگاهی به سیاست نام‌گذاری شرکت‌های مختلف خواهیم داشت، همراه آی‌تی‌رسان باشید:

نوکیا – صفر و یک

نام پرفروش‌ترین و محبوب‌ترین تلفن همراه تاریخ که نوکیا آن را تولید کرده 1100 است. همینقدر ساده و بی‌آلایش! سیاست نوکیا از ابتدای برای نام‌گذاری محصولاتش همین بوده، این شرکت معمولا از اعداد در نام‌گذاری گوشی‌های تلفن همراهش استفاده می‌کند و تا به امروز هم اعداد نقش مهمی‌ در نام گوشی‌های نوکیا دارند.

سری پرچمداران نوکیا نام‌گذاری بسیار ساده‌تری دارد، از N96 بگیرید تا N8 و N9 از مشهورترین پرچمداران بازار بودند که نام بسیار ساده‌ای داشتند، شما می‌توانید این نام‌ها را با گلکسی S22 اولترا و آیفون 13 پرومکس که نام‌های طولانی‌تری دارند و مردم معمولا در هنگام نام‌بردنشان آن‌ها را کوتاه‌تر کرده و از مخفف آن‌ها استفاده می‌کنند. همین موضوع نشان می‌دهد پرچمداری مانند N9 بسیار نام بهتری نسبت به پرچمداران فعلی دارد.

اما مشکل اصلی نام‌گذاری گوشی‌های نوکیا در مدل‌های میان‌رده دیده می‌شد. گوشی‌های میان‌رده نوکیا معمولا بدون حروف انگلیسی و با ترکیبی از چهار عدد تشکیل می‌شدند که باعث می‌شد تا به یاد سپردن آن‌ها کار دشواری شود و امکان خطا بالا رود. به عنوان مثال در دوره‌ای گوشی‌های میان‌رده و مشهور نوکیا نام‌های مانند 6151، 6050، 3110، 3109، 1650 و 1208 داشتند که واقعا به یاد سپردن آن‌ها دشوار بود.

همین حالا نیز نوکیا بیش از آن که از حروف استفاده کند از اعداد استفاده می‌کند ولی معمولا دنباله اعداد گوشی‌های میان‌رده آن رعایت نمی‌شود و شما تنها با یک سری اعداد طرف هستید که ممکن است به اشتباه آن‌ها را حفظ کنید. همچنین زمانی که نام گوشی صرفا چند عدد است باعث می‌شود تا معنی و مفهوم نام گوشی از بین برود و آن نام هیچ حسی به شما ندهد.

شیائومی – مریض‌های شرقی

شیائومی از آن شرکت‌هایی است که در طول سال شاید بیش از 20 مدل میان‌رده را معرفی و به بازار می‌فرستد، مدل‌هایی که در سه یا چهار سری میان‌رده قرار می‌گیرند و نام‌گذاری آن‌ها به شکلی پیچیده شده که ممکن است به بازار بروید و گوشی اشتباهی خرید کنید.

نام‌گذاری محصولات شیائومی تا چند سال پیش که تولیدات این شرکت محدود بود مشکلی نداشت، در حال حاضر نام گوشی‌های پرچمدار این شرکت نیز نسبتا ساده و شکیل است، اما فروش اصلی شیائومی مربوط به مدل‌های میان‌رده می‌شود که پیچیدگی عجیبی دارد. به نظر می‌رسد شیائومی از ابتدا نتوانسته استراتژی درستی برای نام‌گذاری محصولاتش انتخاب کند و حالا حکم چهارپایی را دارد که در گل مانده است.

میان‌رده‌های شیائومی به چهار سری ردمی، ردمی نوت، می و پوکو تقسیم می‌شود. ما گوشی با نام می نوت 10 داشتیم و سال بعد از آن ردمی نوت 10 هم به بازار آمد، دو گوشی با نام کاملا مشابه که از نظر سخت افزاری بسیار با هم تفاوت دارند.

شیائومی در عرض کمتر از چند ماه سه مدل با نام‌های پوکو X3، پوکو X3 nfc، پوکو F3 و پوکو X3 پرو را عرضه کرد، اما کار به این جا ختم نشد، در سال جاری چهار مدل پوکو X4 پرو 5G، پوکو M4 پرو، پوکو M4 5G و پوکو M4 پرو 5G را به بازار عرضه شد. نکته جالب آن است که این مدل‌ها از نظر مشخصات و حتی ظاهر شباهت زیادی به یکدیگر دارند و به راحتی ممکن است موقع خرید اشتباه کنید و مدل اشتباهی را بخرید.

در ضمن پس از پوکو X3 مدل پوکو X4 به بازار نیامد اما چرا باید مدل پوکو X4 پرو 5G با طراحی شبیه سری پوکو M4 به بازار بیاید؟  ضمن اینکه مدل پوکو X3 و پوکو X3 پرو یک طراحی مشابه داشتند، مدل پوکو X3 GT یک طراحی متفاوت دارد و پوکو X4 پرو 5G هم مجددا یک طراحی دیگر دارد و اصلا مشخص نیست این مدل‌ها در یک سری قرار می‌گیرند.

البته داستان هنوز تمام نشده، شیائومی طی دو سال اخیر مدل‌هایی با بدنه باریک و وزن سبک و بسیار خوش دست تحت نام می 11 را روانه بازار کرد، مدل‌هایی مانند می 11، می 11 پرو، می 11 لایت و می 11 لایت 5G که عمده تفاوتش با مدل قبلی در پردازنده است. اما اگر این مدل‌ها را به اشتباه نگیرید، قطعا مدل شیائومی 11 لایت 5G NE که دقیقا شبیه به می 11 لایت 5G است را اشتباه خواهید گرفت. جالب آن است که این مدل جزو سری می 11 محسوب نمی‌شود و پسوند می ندارد اما مشخصات و طراحی آن دقیقا مانند مدل می 11 لایت یا نسخه 5G آن است.

اما بهتر است به خاندان ردمی نوت 11 بپردازیم، سری میان‌رده‌ای که بیش از 10 مدل مختلف دارد و به راستی باید نام خاندان را بر روی آن‌ها گذاشت. در ابتدا مدل ردمی نوت 11 برای بازار چین معرفی شد، سپس نوبت ردمی نوت 11 4G و ردمی نوت 11T 5G شد. در ادامه مدل اصلی ردمی نوت 11 معرفی شد. نکته جالب آن است که ردمی نوت 11 چین، ردمی نوت 11 4G و ردمی نوت 11 معمولی همگی 4G هستند و دقیقا مشخص نیست چرا یک مدل با نام ردمی نوت 11 و یک مدل کاملا متفاوت از نظر طراحی و مشخصات با نام ردمی نوت 11 4G داریم؟

شیائومی در ادامه ردمی نوت 11 پرو چین، ردمی نوت 11S، ردمی نوت 11 پرو، ردمی نوت 11 پرو 5G، ردمی نوت 11E، ردمی نوت 11E پرو، ردمی نوت 11 پرو پلاس 5G، ردمی نوت 11 پرو پلاس 5G هند، ردمی نوت 11S پرو، ردمی نوت 11T پرو، ردمی نوت 11T پرو پلاس و ردمی نوت 11 SE، را معرفی کرد، اتفاقی که باعث می‌شود با گریه بگویید “خدایا بسه دیگه!” به راستی شیائومی از جان ردمی نوت 11 چه می‌خواهد.

مشابه همین اتفاق در سری ردمی 10 افتاده و نزدیک به 8 مدل با این نام به بازار آمده که جالب است بدانید دو مدل ردمی 10 و ردمی 10 2022 با مشخصاتی و طراحی کاملا یکسان در میان مدل‌های این سری هستند اما ردمی 10 در سال 2021 و ردمی 10 2022 در سال جاری وارد بازار شده است.

نمی‌توان قصد شیائومی از عرضه چنین مدل‌هایی را جز اذیت و آزار و تلاش برای روی اعصاب خریداران رفتن چیز دیگری دانست، اسم‌های طولانی، پیچیده و شبیه به هم که در محصولات این شرکت دیده می‌شود از هیچ نظر درست و منطقی نیست و نشان از استراتژی نام‌گذاری اشتباه در این شرکت دارد.

اپل – مختصر و مفید

پس از دنیای دیوانه‌وار شیائومی نوبت آن رسیده به دنیای ساکت و آرام اپل برسیم. اپل همواره نام آیفون‌های خود را بسیار ساده و بر اساس یک دنباله عددی نام‌گذاری کرده است. البته یک تفاوت بسیار مهم در خصوص آیفون و شیائومی وجود دارد و آن تعداد تلفن‌های تولید در هر سال است. به طور قطع وقتی شما در طول سال تنها چهار تلفن همراه به بازار عرضه می‌کنید بسیار راحت می‌توانید آن‌ها را نام‌گذاری کنید. حتی شیائومی هم مشکلی برای نام‌گذاری پرچمداران خود ندارد، مشکل جایی خودنمایی می‌کند که تعداد مدل‌های میان‌رده افزایش پیدا می‌کند.

اپل مدل‌های خود را از آیفون آغاز کرده و حالا به آیفون 13 رسانده است، این شرکت با پسوندهای مینی، پرو و پرومکس سطح پرچمداران خود را مشخص می‌کند که به هیچ شکل نمی‌توان آن‌ها را با یکدیگر اشتباه بگیریم. البته این جمله کاملا صحیح نیست، شما ممکن است آیفون 12 پرومکس را با آیفون 13 پرومکس اشتباه بگیرید، اما دلیل آن نام این دو مدل نیست، دلیلش شباهت ظاهری این دو مدل است. آیفون‌ها نیازی به تغییر نام ندارند، نیاز به تغییر طراحی دارند، آن‌هم پس از سه سال!!

سامسونگ – همچون یک کهکشانی

سامسونگ در این میان تنها شرکتی است که نمی‌توان ایراد جدی به نام‌گذاری و برندینگ آن وارد کرد. سامسونگ از سال‌های پیش نام سری پرچمدار خود را گلکسی S گذاشت و سپس سری گلکسی نوت را روانه بازار کرد که شامل قلم و نمایشگر بزرگ‌تر می‌شد. خود نام گلکسی یک واژه زیبا، پرمعنا و شکیل برای یک سری پرچمدار و حتی میان‌رده است و در تمامی زبان‌ها معنی دارد.

سری‌های دیگر گوشی سامسونگ شامل سری گلکسی Z که به واسطه شکل حرف زد نشانگر تاشو بودن نمایشگر است، همچنین مدل‌های FE که فن ادیشن هستند و البته سری میان‌رده گلکسی A که جایگزین خوبی برای سری J هست، همگی به سادگی مشخص کننده نام گوشی‌های میان‌رده سامسونگ‌اند. البته در این میان سری گلکسی M ویژه گوشی‌های مخصوص بازار هند است ولی سری گلکسی F میان‌رده‌هایی بلاتکلیف دارد که طرفداران زیادی هم ندارند و از نظر مشخصات و قیمت نزدیک به دیگر مدل‌های میان‌رده هستند و خیلی ارزش خرید بالایی ندارند.

سامسونگ مانند آیفون پس از رسید به سری عدد 10 در پرچمدارانش به سراغ گلکسی S11 نرفت و مستقیم عدد را از گلکسی S20 ادامه داد. در مدل‌های میان‌رده سامسونگ پس از حرف A اولین عدد نشانگر سطح گوشی و عدد دوم نشان دهنده نسل است به عنوان مثال A53 مدل میان‌رده نسل سوم سامسونگ است. البته در این بین مدل‌های مانند گلکسی A23، A32 و A33 ممکن است اشتباه شود ولی واقعا این موضوع آنقدر جدی نیست.

نوشته نگاهی به استراتژی نام‌گذاری تلفن همراه در شرکت‌های مختلف اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

در این مقاله قصد داریم به نقد ISP مبین نت و دلایلی که استفاده از آن را پیشنهاد نمی‌کنیم، بپردازیم.

انتخاب بهترین اینترنت خانگی (ISP) یکی از بزرگ‌ترین معضلات این روزهای کاربران به شمار می‌‌آید. با افزایش سرسام‌آور هزینه‌های اینترنت و سیاست‌ها و قانون‌های عجیب و غریب برخی از شرکت‌ها برای عودت سرویس و بازگرداندن وجه، امکان آزمون و خطا هم برای کسی وجود ندارد. پس باید بهترین انتخاب را برای سرویس و ISP داشته باشیم.

شرکت ارتباطات مبین نت به عنوان یکی از اولین ارائه‌‌دهنده‌های اینترنت وایمکس در کشور شناخته شد. همچنین در سال ۱۳۹۵ به عنوان یکی از اولین شرکت‌ها، اینترنت پرسرعت بی‌سیم ثابت TD-LTE را عرضه کرد. در ادامه مبین‌ نت کاربران وایمکس خود را با تخفیف‌ها و طرح‌های ویژه ترغیب به استفاده از اینترنت TD-LTE کرد. از این رو الان تمام تمرکز مبین‌نت برای اینترنت‌های خانگی روی سرویس TD-LTE قرار دارد که نسبت به خدمات‌دهنده‌های دیگر یک مزیت حساب می‌شود.

اما چرا نباید از سرویس TD-LTE مبین‌ نت استفاده کرد؟ در این مطلب به چند دلیل برای این موضوع می‌پردازیم.

• شعار سرعت تا ۴۰ مگابیت؛ دروغی بیش نیست!

مبین‌نت ادعا می‌کند با ارائه اینترنت با سرعت ۴۰ مگابیت بر ثانیه، به شما «خیال راحت» هدیه می‌دهد. پشتوانه این ادعا هم چندین استوری در صفحه اینستاگرام مبین‌ نت است. مبین‌نت دایرکت‌هایی را که کاربران از سرعت و آنتن‌دهی خوب خودشان ارسال کرده‌اند، استوری می‌کند و در بخش هایلایت‌های صفحه خود به عنوان #تجربه_مبین_نت ذخیره می‌کند. اما آیا این استوری‌ها تجربه واقعی از مبین‌ نت را نشان می‌دهند؟

باید قبول کرد امروزه دیگر نمی‌توان به چندین اسکرین‌شات مثبت از طرف شرکت‌ها که رضایت کاربران خود را نشان می‌دهند، اعتماد کرد. هرچند اگر شما مدیریت صفحه اینستاگرام مبین‌ نت را بر عهده داشته باشید، کار خیلی سختی برای پیدا کردن بازخوردهای مثبت خواهید داشت!

کامنت‌های بالا، آخرین کامنت‌های پشت سر هم زیر آخرین پست صفحه اینستاگرام مبین‌ نت هستند و ما به صورت منتخب عکس نگرفته‌ایم. سوای اینستاگرام، مبین‌نت در توییتر هم شهرت خوبی ندارد و خبری از «خیال راحت» بین اکثر کاربران این ISP نیست!

در عکس زیر هم نگاهی به تجربه شخصی ما (عکس سمت راست) و یک کاربر دیگر داشته باشد:

از شبکه‌های اجتماعی و خشم کاربران فاصله بگیریم و سری به سامانه نت‌سنج پلاس بزنیم تا این واکنش‌ها را با واقعیت چک کنیم. در تصویر زیر می‌توانید سرعت دانلود و آپلود در قسمتی از تهران را مشاهده کنید. نگاهی به تیتر و عکس این قسمت بی‌اندازید، مجموع تمام سرعت‌هایی که داخل عکس مشاهده می‌کنید، به ۴۰ مگابیت که وعده داده شده بود نمی‌رسد!

قسمتی که در تصویر می‌بینید، نسبتاً منطقه بزرگ و پرجمعیتی از تهران است. با توجه به این افت عجیب سرعت در مناطق نسبتاً زیادی از پایتخت کشور، نمی‌توان اسم تجربه کاربران از مبین‌ نت را «خیال راحت» گذاشت.

اما واکنش مبین نت به این وضعیت و شکایت‌ها چیست؟ در بخش بعدی به بررسی همین موضوع خواهیم پرداخت.

• پشتیبانی و پاسخ‌دهی مبین نت

مبین‌نت پاسخ تعدادی از کامنت‌های پیج اینستاگرام خود، توییت‌های کاربران و اکثر دایرکت‌های مرتبط را می‌دهد. اما این پاسخ‌ها تا چه حد کارساز هستند؟ بیایید به پرتکرارترین درخواست‌های کاربران و سبک همیشگی پاسخ‌های مبین‌ نت بپردازیم:

• حجم شبانه

مبین‌نت ابتدا برای مصارف شبانه ۲ گزینه برای کاربران داشت که بعداً هر دو برداشته شدند و اکنون وجود ندارند:

۱. هزار گیگ اینترنت شبانه با سرعت محدود

۲. ده گیگ اینترنت شبانه با سرعت همیشگی

انتخاب اکثر کاربران واضح بود. کاربران برای دانلود فیلم‌ها، بازی‌ها و یا آپدیت برنامه‌ها و سیستم‌های خود به گزینه اول احتیاج داشتند و کاملاً راضی بودند.

پس از مدتی مبین‌ نت اقدام به کم‌تر کردن ساعات و سرعت اینترنت شبانه کرد. با این هدف که رضایت کاربران از افت سرعت شبانه آن‌ها کم شده است! در آخر هم به کلی آن را حذف کرد. پس از برداشته شدن حجم شبانه، سیل عظیمی از اعتراضات، کامنت‌ها و شکایت‌های کاربران شروع شد. اما پاسخ مبین‌ نت به تمامی کامنت‌های مرتبط به حجم شبانه در ابتدا چنین چیزی بود:

«جهت رفاه حال کاربران ساعات شبانه حذف شده‌ تا کاربران شب‌ها هم از سرعت بالا لذت ببرند!»

این توضیح نمونه بارز توهین به شعور مخاطبان بود. چرا که کاربران به انتخاب خودشان این مدل مصرف شبانه را انتخاب می‌کردند، وگرنه می‌توانستند حالت ده گیگابایتی شبانه را انتخاب کنند که حتی همان ده گیگابایت هم حذف شد!

مدت زیادی از حذف حجم‌های شبانه می‌گذرد و درخواست بازگشت آن‌ها به قدری زیاد است که شما اگر به طور تصادفی پستی از مبین نت باز کنید، همچنان هم با بسیاری از درخواست‌های کاربران در این باره مواجه خواهید شد. درخواست‌هایی که بدون پاسخ مانده‌اند و اهمیتی به آن‌ها داده نمی‌شود.

• سرعت کم و قطعی زیاد

مورد دیگری که همیشه مورد شکایت کاربران قرار می‌گیرد، سرعت کم و اختلال در شبکه است. اما پاسخ مبین نت به این مدل شکایات چیست و پشتیبانی آن چگونه به شما کمک می‌کند؟

در سمت چپ عکس بالا نمونه‌ای از دایرکت یکی از نزدیکان به صفحه اینستاگرام مبین‌ نت و سمت راست نمونه‌هایی از پاسخ‌ها به کاربران توییتر را مشاهده می‌کنید. اما مرحله بعدی پس از گرفتن شناسه اشتراک و مشخصات چیست؟

همانطور که کاربران در توییتر و کامنت‌های اینستاگرام همواره اشاره می‌کنند، مبین نت با شما تماس خواهد گرفت. اما این تماس مانند بخش troubleshoot ویندوز است که عملاً هیچ کاری را پیش نخواهد برد. تجربه شخصی برخی از نزدیکان ما هم به این صورت بوده است:

«زنگ می‌زنم نفر سی‌ام صف انتظارم، آخرش هم می‌گن مودم رو سمت مسجد کنید که آنتن بده! هیچ تغییری نکرد و گفتند نقطه کورید و به ما ربطی نداره! می‌گم چرا وقتی اومدید اینجا مودم و سرویس رو نصب کنید نگفتید آنتن نمی‌ده!؟» (محله: خیابان امام‌خمینی – منطقه ۱۰ تهران)

«زنگ زدم گفتند آنتن‌دهی شما ضعیفه و کاری از دست ما بر نمیاد. منم کلاً بی‌خیالش شدم دیگه سرعتش اندازه دایل‌آپ بود.» (محله: فردوس، ابوذر – منطقه ۵ تهران)

«زنگ زدم گفتم سرعت به ۵۰۰ کیلوبایت هم نمی‌رسه. این همه هم پول می‌گیرید همش نوسان و افت پینگ. رفتن تو صفحه مودمم گفتن جاش رو تغییر بده بذار فلان‌جا بهتر آنتن بده. تغییری هم نکرد و آخرسر اپراتورم رو عوض کردم.» (محله: خیابان خوش – مرتضوی)

برای مشکلات دیگر نیز وضعیت تفاوتی ندارد:

• طرح‌ها و تعرفه‌ها؛ سیاست حذف بسته‌های محبوب!

یکی دیگر از نکاتی که کاربران مبین‌ نت را آزار می‌دهد، طرح‌ها و تعرفه‌های غیرمتنوع با قیمت‌های افزایشی است. در عکس زیر نگاهی به طرح‌های TD-LTE مبین‌ن ت به تاریخ ۲۹ خرداد ۱۴۰۱ می‌اندازیم:

بین این تعرفه‌ها، بسته ۱۰۰ گیگابایتی یک‌ ماهه یکی از محبوب‌ترین طرح‌های مشتریان مبین نت بود. حالا قضیه جایی جالب می‌شود که بدانید مبین‌نت این بسته را برای برخی از کاربران حذف کرده است! کاربرانی که به این قضیه اعتراض کرده‌اند هم با این جواب مواجه شده‌اند که «برای کاربران دیگر هم به زودی حذف می‌کنیم!».

حالا که این بسته به دلیل این که برای کاربران نسبت به بقیه طرح‌ها به‌صرفه‌تر بود درحال حذف‌شدن است، احتمالاً بسته ۵۰ گیگی یک‌ ماهه یا ۱۵۰ گیگابایتی سه ماهه انتخاب‌های اول شما باشند. نگاهی به قیمت نهایی این بسته‌ها بکنیم:

با محاسبه مالیات، پرداختی نهایی شما به این صورت خواهد شد که برای هر گیگ در بسته یک ماهه ۱۸۳۰ تومن و در بسته سه ماهه ۱۷۳۰ تومن پرداخت خواهید کرد.

اگر شما طرح فعالی داشته باشید و بازه زمانی طرح شما به اتمام نرسیده باشد، می‌توانید حجم اضافه بخرید یا از گیگ‌پک‌های روزانه مبین‌نت استفاده کنید. تنها ۲ گیگ‌پک روزانه وجود دارد که برای دانلودهای حجیم شما احتمالاً گزینه خوبی نیستند:

مثلاً برای گیگ‌پک یک روزه ۱۲ گیگابایتی، پرداختی نهایی شما با مالیات به بیش از ۱۴۰۰۰ تومان می‌رسد که بهترین گزینه برای دانلودهای مبین‌نتی‌ها به حساب می‌آید. برای دانلود دو یا سه فیلم با کیفیت بالا، این گیگ‌پک مناسب خواهد بود. حالا تصور کنید شما بخواهید یک بازی ۶۰ گیگابایتی دانلود کنید: شما باید ۷۰۰۰۰ تومن برای خرید ۵ بسته از این گیگ‌پک هزینه کنید، تازه حواستان هم باشد که بلافاصله بعد از اتمام هر گیگ‌پک، اقدام به فعال‌سازی بعدی کنید.

نبود طرح‌های متنوع، حجم شبانه و گیگ‌پک‌های مناسب دانلود، از بزرگ‌ترین معضلات کاربران مبین‌ نت به حساب می‌آید.

اما اگر هم‌چنان قانع نشده‌اید و قصد خرید سرویس‌های مبین‌ نت را دارید، تصویر زیر آخرین صفحه‌ای هست که شما با همین قصد به آن وارد می‌شوید. جایی که متوجه خواهید شد برای خرید مودم درست و حسابی و طرح اولیه، حدود ۳ میلیون تومان باید هزینه کنید. آن هم فعلاً موجود نیست و باید با ۱.۵ میلیون تومان با مودمی که بسیار ضعیف‌تر است و حتی دکمه پاور هم ندارد، شروع به کار کنید!

نظر شما درمورد مبین‌نت چیست؟ آیا شما یا نزدیکان خود تجربه استفاده از آن را داشته‌اید؟

نوشته 3 دلیل مهم برای آنکه از اینترنت مبین نت استفاده نکنید! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.